Προσφυγή της 10ης Μαΐου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-216/11)

2011/C 226/22

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: W. Mölls και O. Beynet)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Πρώτον, η Επιτροπή καταλογίζει στην καθής ότι έκανε χρήση αμιγώς ποσοτικού κριτηρίου, προκειμένου να διαπιστώσει αν υφίσταται παράβαση, ενώ τα επίπεδα που προβλέπει το άρθρο 9, παράγραφος 2, της προπαρατεθείσας οδηγίας 92/12 (και το άρθρο 32, παράγραφος 3, της οδηγίας 2008/118 (2)) είναι απλώς ενδεικτικά και δεν πρέπει, εν πάση περιπτώσει, να αποτελούν το μοναδικό στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη, προκειμένου να εκτιμηθεί αν ο καπνός βρίσκεται στην κατοχή ιδιώτη για εμπορικούς πράγματι σκοπούς ή για τις ίδιες ανάγκες του ιδιώτη που τον μεταφέρει.

Επιπλέον, η Επιτροπή επισημαίνει ότι τα επίπεδα του ενός και δύο κιλών που προβλέπουν τα άρθρα 575 G και H του γενικού κώδικα φορολογίας ισχύουν για το σύνολο των προϊόντων καπνού που βρίσκονται στην κατοχή ιδιώτη (τσιγάρα, καπνός για κάπνισμα, πούρα, κ.λπ.), ενώ τα ελάχιστα επίπεδα που προβλέπουν οι οδηγίες είναι αθροιστικά ενδεικτικά επίπεδα, τα οποία προβλέπονται ανά είδος προϊόντων καπνού.

Η προσφεύγουσα επισημαίνει ακόμη ότι η γαλλική ρύθμιση θεσπίζει όρια ανά όχημα και όχι ανά άτομο, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να σωρεύονται απλώς οι μεταφερόμενες εντός του ιδίου οχήματος ποσότητες, ανεξαρτήτως του αριθμού των ατόμων που επιβαίνουν στο όχημα.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 34 ΣΛΕΕ, καθόσον οι εθνικές διατάξεις παρακωλύουν την εισαγωγή ορισμένων ποσοτήτων προϊόντων καπνού από άλλο κράτος μέλος, ακόμη και όταν βρίσκονται στην κατοχή του οικείου προσώπου προς ίδια χρήση. Συνιστούν επομένως «μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος προς ποσοτικό περιορισμό των εισαγωγών», τα οποία αποσκοπούν ή συνεπάγονται λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση των προερχόμενων από άλλα κράτη μέλη προϊόντων.

Η Επιτροπή απορρίπτει, τρίτον, τους δικαιολογητικούς λόγους που προβάλλει η καθής σχετικά, μεταξύ άλλων, με τη μη εναρμόνιση της νομοθεσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς και την ανάγκη διασφαλίσεως του σκοπού διαφυλάξεως της δημόσιας υγείας μέσω της αποτελεσματικότερης καταπολεμήσεως του καπνίσματος.

(1)  Οδηγία 92/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης (ΕΕ L 76, σ. 1).

(2)  Οδηγία 2008/118/ΕΚ του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με το γενικό καθεστώς των ειδικών φόρων κατανάλωσης και για την κατάργηση της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ (ΕΕ 2009, L 9, σ. 12).