Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62008CN0249

    Υπόθεση C-249/08: Προσφυγή της 10ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

    ΕΕ C 209 της 15.8.2008, p. 30–31 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    15.8.2008   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 209/30


    Προσφυγή της 10ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

    (Υπόθεση C-249/08)

    (2008/C 209/45)

    Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

    Διάδικοι

    Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: K. Banks και C. Cattabriga)

    Καθής: Ιταλική Δημοκρατία

    Αιτήματα της προσφεύγουσας

    Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

    να αναγνωρίσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία,

    μη έχοντας λάβει τα προσήκοντα μέτρα για τον έλεγχο, την επιθεώρηση και την επιτήρηση της άσκησης της αλιείας εντός της επικράτειάς της και εντός των θαλάσσιων υδάτων τα οποία τελούν υπό την κυριαρχία ή δικαιοδοσία της, και ειδικότερα όσον αφορά την τήρηση των διατάξεων που ρυθμίζουν τη διατήρηση επί του σκάφους και τη χρησιμοποίηση παρασυρόμενων διχτυών,

    μη έχοντας μεριμνήσει επαρκώς για τη λήψη των ενδεδειγμένων μέτρων κατά των υπεύθυνων των παραβάσεων της κοινοτικής ρύθμισης που διέπει τη διατήρηση επί του σκάφους και τη χρησιμοποίηση παρασυρόμενων διχτυών, και ειδικότερα μη επιβάλλοντας αποτρεπτικές κυρώσεις στους εν λόγω υπεύθυνους,

    παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2241/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη θέσπιση ορισμένων μέτρων ελέγχου για τις αλιευτικές δραστηριότητες (1), και από τα άρθρα 2, παράγραφος 1, και 31, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2847/93 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1993, για τη θέσπιση συστήματος ελέγχου της κοινής αλιευτικής πολιτικής (2),

    να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

    Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

    1.

    Η απαγόρευση διατήρησης επί του σκάφους και χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών, η οποία ισχύει από το 1992 για τα δίχτυα αυτά των οποίων το μήκος υπερβαίνει τα 2,5 χιλιόμετρα και από το 2001 για τα δίχτυα αυτά ανεξάρτητα από το μήκος τους, παραβιάζεται, από τότε που θεσπίστηκε, κατά σύστημα και επανειλημμένα από τον ιταλικό αλιευτικό στόλο.

    2.

    Κατά την Επιτροπή, η έκταση και η σοβαρότητα του φαινομένου αυτού οφείλονται άμεσα στην αναποτελεσματικότητα του ιταλικού συστήματος ελέγχου της τήρησης της εν λόγω απαγόρευσης και στην ανεπάρκεια των κυρώσεων που προβλέπει η ιταλική νομοθεσία για την παραβίαση της απαγόρευσης αυτής.

    3.

    Η Επιτροπή επισημαίνει συναφώς ότι η επιτήρηση της χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών έχει ανατεθεί σε πληθώρα φορέων, οι οποίοι λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους και ασκούν την επιτήρηση αυτή δευτερευόντως σε σχέση με τα λοιπά καθήκοντά τους και χωρίς τον κατάλληλο συντονισμό. Επιπλέον, η έλλειψη προσωπικού, χρόνου και των αναγκαίων μέσων εμποδίζει την άσκηση αποτελεσματικού ελέγχου.

    4.

    Εξάλλου, δεν υπάρχει ούτε ο κατάλληλος προγραμματισμός ούτε κανείς στρατηγικός σχεδιασμός των δραστηριοτήτων ελέγχου της χρησιμοποίησης των παρασυρόμενων διχτυών. Συναφώς η Επιτροπή παρατηρεί ότι η ελεγκτική δραστηριότητα θα έπρεπε να έχει προγραμματιστεί προσεκτικά, σε συνάρτηση με τους συγκεκριμένους συντελεστές κινδύνου, και να διέπεται από μια πλήρη, ολοκληρωμένη και ορθολογική στρατηγική. Η δραστηριότητα αυτή θα έπρεπε επίσης να επικεντρώνεται περισσότερο σε συγκεκριμένες περιόδους του έτους, σε συγκεκριμένες περιοχές και σε συγκεκριμένα σημεία ελέγχου. Οι ιταλικές αρχές όμως δεν έχουν εφαρμόσει τίποτε από όλα αυτά.

    5.

    Οι αρχές στις οποίες έχει ανατεθεί ο έλεγχος της χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών για ξιφίες δεν έχουν άλλωστε πρόσβαση στα στοιχεία σχετικά με τον εντοπισμό των αλιευτικών σκαφών, τα οποία συλλέγονται χάρη στο σύστημα συνεχούς εντοπισμού των αλιευτικών σκαφών μέσω δορυφόρου, το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 3 του κανονισμού 2847/93. Από έρευνα που διεξήγαγε η Επιτροπή προκύπτει επίσης ότι ένας αρκετά μεγάλος αριθμός αλιευτικών σκαφών δεν έχει εξοπλιστεί ακόμη με τις συσκευές εντοπισμού μέσω δορυφόρου που είναι αναγκαίες για τη λειτουργία του δορυφορικού αυτού συστήματος εντοπισμού. Όσον αφορά τη συλλογή των στοιχείων και τη μηχανογράφηση των ημερολογίων πλοίου και των δηλώσεων εκφόρτωσης και πώλησης που προβλέπει ο κανονισμός 2847/93 και, κατά μείζονα λόγο, τη διασταύρωση των στοιχείων αυτών με τα στοιχεία που συλλέγονται χάρη στο δορυφορικό σύστημα, δεν έχει ουσιαστικά εφαρμοστεί κανένα μέτρο.

    6.

    Στο γεγονός ότι οι έλεγχοι των ιταλικών αρχών σχετικά με τη χρήση παρασυρόμενων διχτυών για ξιφίες δεν είναι καθόλου ικανοποιητικοί προστίθεται το γεγονός ότι τα μέτρα καταστολής των παραβάσεων των κοινοτικών διατάξεων που ρυθμίζουν την κατοχή και χρησιμοποίηση τέτοιων διχτυών είναι επίσης αναποτελεσματικά.

    7.

    Συναφώς η Επιτροπή επισημαίνει, πρώτον, ότι, αντίθετα από ό,τι προβλέπουν το άρθρο 9α του κανονισμού 3094/86 (3) και οι διατάξεις που επανέλαβαν στη συνέχεια και διεύρυναν το περιεχόμενό του, η ισχύουσα ιταλική νομοθεσία που προβλέπει τις σχετικές κυρώσεις απαγορεύει ουσιαστικά μόνο τη χρησιμοποίηση ή την απόπειρα χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών και όχι απλώς τη διατήρησή τους επί του σκάφους.

    8.

    Δεύτερον, όταν διαπιστώνεται πράγματι παραβίαση της απαγόρευσης χρησιμοποίησης παρασυρόμενων διχτυών, οι τοπικές ελεγκτικές αρχές δεν ενημερώνουν κατά κανόνα τις αρμόδιες αρχές, κυρίως λόγω των υφιστάμενων κοινωνικών πιέσεων, οπότε η παραβίαση αυτή δεν διώκεται ούτε τιμωρείται αποτελεσματικά. Πράγματι, ο αριθμός των περιπτώσεων επιβολής κύρωσης είναι αστείος, όπως αστεία είναι και η βαρύτητα των επιβαλλόμενων κυρώσεων.

    9.

    Η Επιτροπή φρονεί συνεπώς ότι έχει αποδειχθεί πλήρως ότι το σύστημα ελέγχου και κυρώσεων που εφαρμόζεται στην Ιταλία για τη διασφάλιση της τήρησης των κοινοτικών διατάξεων που ρυθμίζουν τα παρασυρόμενα δίχτυα είναι τελείως ανεπαρκές ενόψει της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που επιβάλλουν στα κράτη μέλη το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού 2241/87, και τα άρθρα 2, παράγραφος 1, και 31, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού 2847/93.


    (1)  ΕΕ L 207, σ. 1.

    (2)  ΕΕ L 261, σ. 1.

    (3)  Κανονισμός (ΕΟΚ) 3094/86 του Συμβουλίου, της 7ης Οκτωβρίου 1986, για τη θέσπιση ορισμένων τεχνικών μέτρων διατήρησης των αλιευτικών πόρων (ΕΕ L 288, σ. 1).


    Top