Αναίρεση ασκηθείσα στις 25 Ιουνίου 2007 από τον Petrus Kerstens κατά της διατάξεως που εξέδωσε στις 25 Απριλίου 2007 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-59/06, Kerstens κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-222/07 P)

(2007/C 199/78)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Petrus J. F. Kerstens (Overijse, Βέλγιο) (Εκπρόσωπος: C. Mourato, avocat)

Έτερος διάδικος στη διαδικασία: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αναίρεσή του, ο αναιρεσείων ζητεί την ακύρωση της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης με την οποία απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη η προσφυγή με την οποία είχε ζητήσει την ακύρωση, αφενός, της εκθέσεώς του εξελίξεως σταδιοδρομίας του έτους 2004 και, αφετέρου, της αποφάσεως της ΑΔΑ με την οποία απορρίφθηκε η ένστασή του κατ' αυτής της έκθεσης εξελίξεως σταδιοδρομίας.

Προς στήριξη της αναιρέσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους αναιρέσεως.

Ο πρώτος αντλείται από παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1 και 3, του παραρτήματος I του Οργανισμού του Δικαστηρίου και από παράβαση του άρθρου 20 του εν λόγω Οργανισμού, καθώς και από πλημμέλεια της διαδικασίας από την οποία θίγονται τα συμφέροντα του αναιρεσείοντος. Προβάλλει ότι η προσφυγή στο άρθρο 111 του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, το οποίο έχει εφαρμογή mutatis mutandis στη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, βάσει του οποίου εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διάταξη, δεν μπορούσε να λάβει χώρα μετά από δύο ανταλλαγές υπομνημάτων και μία ανταλλαγή σημειώσεων επί των παρατηρήσεων, όταν δηλαδή είχε ήδη εφαρμοστεί η τακτική διαδικασία. Κατά τον αναιρεσείοντα, υπό τις περιστάσεις αυτές, το Πρωτοδικείο δεν μπορούσε να αποφανθεί επί του απαραδέκτου πριν από την προφορική διαδικασία.

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, αντλείται από παράβαση του άρθρου 111 του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου και από τη συνακόλουθη πλημμέλεια της διαδικασίας. Κατά τον αναιρεσείοντα, η προσβαλλόμενη διάταξη δεν μπορούσε να εκδοθεί βάσει του άρθρου αυτού χωρίς τη συνέχιση της διαδικασίας και ειδικότερα χωρίς προφορική διαδικασία, στον βαθμό που, εν πάση περιπτώσει, δεν ακούστηκε ο γενικός εισαγγελέας και δεδομένου ότι το επικληθέν απαράδεκτο δεν ήταν πρόδηλο.

Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως, προβαλλόμενος επίσης επικουρικώς, αντλείται από παράβαση της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως, στον βαθμό που το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης έκρινε σιωπηρώς ότι ένα από τα συνημμένα στο υπόμνημα αντικρούσεως έγγραφο αποτελούσε απόδειξη του απαραδέκτου της υπό κρίση διαδικασίας πριν μπορέσει ο αναιρεσείων να παράσχει εξηγήσεις επ' αυτού.