Αναίρεση που άσκησε στις 16 Απριλίου 2007 η France Télécom SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Ιανουαρίου 2007 στην υπόθεση T-340/03, France Télécom SA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-202/07 P)

(2007/C 170/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: France Télécom SA, πρώην Wanadoo Interactive SA (εκπρόσωποι: O. W. Brouwer, H. Calvet, J. Philippe και T. Janssens, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει επτά λόγους προς στήριξη της αναιρέσεώς της.

Με τον πρώτο της λόγο, αυτή ισχυρίζεται ότι το Πρωτοδικείο παρέβη την υποχρέωσή του προς αιτιολόγηση όσον αφορά τόσον την πιθανότητα αποκαταστάσεως των απωλειών, η οποία έπρεπε να αποδειχθεί, όσον και το δικαίωμα ευθυγραμμίσεως με τις τιμές των ανταγωνιστριών επιχειρήσεων, το οποίο αποκλείσθηκε από το Πρωτοδικείο άνευ εξηγήσεων.

Με τον δεύτερο λόγο της, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Πρωτοδικείο παρέβη το άρθρο 82 ΕΚ αρνούμενο στην Wanadoo το δικαίωμα να ευθυγραμμισθεί καλοπίστως με τις τιμές των ανταγωνιστών της. Όμως, το δικαίωμα αυτό έχει καθιερωθεί τόσον από την πρακτική της Επιτροπής όσον αφορά τη λήψη αποφάσεων και από τη νομολογία του Δικαστηρίου όσον και από τη θεωρία και τις αρμόδιες για τον ανταγωνισμό γαλλικές αρχές και συνιστά, εξάλλου, το μοναδικό μέσο της αναιρεσείουσας για να παραμείνει ανταγωνιστική στην αγορά.

Με τον τρίτο της λόγο, η τελευταία υποστηρίζει ότι το Πρωτοδικείο παρέβη επίσης το άρθρο 82 ΕΚ μη επικρίνοντας τη μέθοδο που χρησιμοποίησε η Επιτροπή για να υπολογίσει την κάλυψη των εξόδων, γεγονός το οποίο προκάλεσε παραμόρφωση του περιεχομένου του απαιτουμένου κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου ελέγχου όσον αφορά τον εκτοπισμό ανταγωνιστών. Πράγματι, από τη μέθοδο την οποία χρησιμοποίησε η Επιτροπή δεν ήταν δυνατόν να προκύψει αν οι συνδρομητές τους οποίους απέκτησε η Wanadoo δημιούργησαν σ' αυτήν, κατά τη διάρκεια της συνδρομής τους, κέρδος ή απώλεια.

Με τον τέταρτο λόγο της, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Πρωτοδικείο αγνόησε τόσον το άρθρο 82 ΕΚ όσον και την υποχρέωσή του αιτιολογήσεως εκτιμώντας ότι τα έξοδα και τα έσοδα που είναι μεταγενέστερα της υποτιθεμένης περιόδου παραβάσεως δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη. Συγκεκριμένα, λόγω αυτού του διαχρονικού περιορισμού των εσόδων και εξόδων που ελήφθησαν υπόψη, η Επιτροπή κατέληξε, εσφαλμένως, στην ύπαρξη παραβάσεως.

Με τον πέμπτο της λόγο, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Πρωτοδικείο ομοίως δεν έλαβε υπόψη το άρθρο 82 ΕΚ και την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει κρίνοντας ότι μία τιμή μπορεί να είναι επιθετική ακόμη και αν συνοδεύεται από σημαντική μείωση του μεριδίου της αγοράς της οικείας επιχειρήσεως. Αυτή η τιμή, πράγματι, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι δύναται να οδηγήσει στον αποκλεισμό των ανταγωνιστριών επιχειρήσεων.

Με τον έκτο της λόγο, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Πρωτοδικείο, όσον αφορά το προβαλλόμενο σχέδιο εξοβελισμού των ανταγωνιστών, παραμόρφωσε ταυτόχρονα τα πραγματικά περιστατικά και τα αποδεικτικά στοιχεία που του είχαν υποβληθεί για να τα εκτιμήσει και παρέβη το άρθρο 82 ΕΚ. Το τελευταίο αυτό άρθρο, συγκεκριμένα, απαιτεί σχέδιο εκτοπισμού των ανταγωνιστών αντικειμενικώς αναγνωρίσιμο και δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να αρκεσθεί σε μία καθαρά υποκειμενική προσέγγιση της εννοίας της καταχρήσεως δεσπόζουσας θέσεως.

Τέλος, με τον έβδομο λόγο της, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Πρωτοδικείο παρέβη το άρθρο 82 ΕΚ όχι μόνον εκτιμώντας ότι η απόδειξη της πιθανότητας αποκαταστάσεως των απωλειών δεν αποτελούσε προηγούμενο για τη διαπίστωση πρακτικής επιθετικών τιμών αλλά, επίσης, συγχέοντας την απόδειξη, εκ μέρους της Επιτροπής, της πιθανότητας αποκαταστάσεως των εν λόγω απωλειών και την απόδειξη, εκ μέρους της οικείας επιχειρήσεως, του ανέφικτου της αποκαταστάσεως των απωλειών αυτών.