26.5.2007   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 117/8

1)

Ερωτάται αν η απόφαση C-207/04 (1) έχει την έννοια ότι ο Ιταλός νομοθέτης έπρεπε να επεκτείνει και στους άνδρες εργαζομένους το ευνοϊκότερο όριο ηλικίας που προβλέπεται για τις γυναίκες.

2)

Ερωτάται αν στην προκείμενη υπόθεση πρέπει να κριθεί ότι ο μειωμένος κατά 50 % σε σχέση με τον συντελεστή που ισχύει για τη φορολόγηση του μισθού κατά τη λήξη της σχέσεως εργασίας φορολογικός συντελεστής πρέπει να εφαρμόζεται και στα ποσά τα οποία λαμβάνουν ως κίνητρο εθελουσίας εξόδου και οι άνδρες εργαζόμενοι που έχουν συμπληρώσει το 50ό έτος ηλικίας.

3)

Ερωτάται αν το κοινοτικό δίκαιο επιτρέπει να κριθεί, λαμβανομένου υπόψη ότι τα ποσά τα οποία καταβάλλει ο φορολογούμενος ως φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων (IRPEF) δεν αποτελούν τμήμα του μισθού, εφόσον δεν καταβάλλονται από τον εργοδότη βάσει της σχέσεως εργασίας, καθώς και ότι το ποσό που καταβάλλεται από τον εργοδότη στον εργαζόμενο ως κίνητρο για την εθελούσια έξοδο δεν έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα, ότι η διαφορά μεταξύ του 50ού έτους ηλικίας για τις γυναίκες και του 55ου έτους ηλικίας για τους άνδρες εργαζομένους αντιβαίνει στο κοινοτικό δίκαιο, ενόψει του ότι η οδηγία 79/7 (2) επιτρέπει στα κράτη μέλη να διατηρούν διαφορετικά όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση.

4)

Ερωτάται αν το κοινοτικό δίκαιο (οδηγία 76/207/ΕΟΚ (3) του Συμβουλίου της 9ης Φεβρουαρίου 1976, η οποία απαγορεύει τις διακρίσεις που βασίζονται στο φύλο), ορθώς ερμηνευόμενο, απαγορεύει την εφαρμογή της εθνικής ρυθμίσεως από την οποία ανέκυψε η διαφορά που φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου, ούτως ώστε να γνωρίζει ο εθνικός δικαστής αν η εθνική ρύθμιση (άρθρο 17, νυν 19, παράγραφος 4bis, π.δ. 917/86) είναι συμβατή με το κοινοτικό δίκαιο ή όχι.