18.11.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 281/22

1)

αν η διάταξη του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (1), ή η ανάλογη του άρθρου 26, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ (2) (σε περίπτωση κατά την οποία η τελευταία θεωρηθεί ως διάταξη αναφοράς), σύμφωνα με την οποία οι υποψήφιοι ή οι υπαβάλλοντες προσφορά, οι οποίοι έχουν δικαίωμα, δυνάμει της νομοθεσίας του κράτους μέλους όπου είναι εγκατεστημένοι, να διενεργούν τη συγκεκριμένη παροχή, δεν είναι δυνατόν να απορρίπτονται με μοναδική αιτιολόγηση το γεγονός ότι, δυνάμει της νομοθεσίας του κράτους μέλους όπου πραγματοποιείται η ανάθεση της συμβάσεως, θα έπρεπε να είναι είτε φυσικά είτε νομικά πρόσωπα, εξαγγέλλει ή όχι θεμελιώδη αρχή του κοινοτικού δικαίου ικανή να υπερκεράσει τον τυπικό περιορισμό που προβλέπει το άρθρο 113, παράγραφος 5, του νομοθετικού διατάγματος 267/2000, καθώς και τα άρθρα 2, παράγραφος 6, και 15, παράγραφος 1, του νόμου 26 της Περιφερείας της Λομβαρδίας της 12ης Δεκεμβρίου 2003, και ως εκ τούτου αν είναι ικανή να επεκτείνει την αποτελεσματικότητά της ως προς τη σχετική συμμόρφωση κατά τέτοιον τρόπο ώστε να επιτρέπει τη συμμετοχή στους διαγωνισμούς και προσώπων τα οποία δεν περιβάλλονται τη μορφή κεφαλαιουχικών εταιριών·

2)

σε περίπτωση κατά την οποία το Δικαστήριο θεωρήσει ότι η προαναφερθείσα ρύθμιση δεν εκφράζει θεμελιώδη αρχή του κοινοτικού δικαίου, ερωτάται αν η διάταξη του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ ή η ανάλογη διάταξη του άρθρου 26, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ (εφόσον θεωρηθεί ότι η τελευταία αποτελεί το εφαρμοστέο κανονιστικό πλαίσιο) συνιστά μάλλον έμμεση συνέπεια ή «παρεπόμενη αρχή» της αρχής του ανταγωνισμού, σε συνδυασμό με τις αρχές της διοικητικής διαφανείας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ιθαγενείας, και αν, ως εκ τούτου, πρέπει να θεωρηθεί ότι ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται άμεσα και υπερισχύει των ενδεχομένως διαφορετικών εθνικών διατάξεων που θεσπίζουν τα κράτη μέλη για να ρυθμίσουν τις διαδικασίες συνάψεως δημόσιων συμβάσεων οι οποίες δεν εμπίπτουν στο πεδίο της άμεσης εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου·

3)

αν οι διατάξεις του άρθρου 113, παράγραφος 5, του νομοθετικού διατάγματος 267/2000, καθώς και εκείνες των άρθρων 2, παράγραφος 6, και 15, παράγραφος 1, του νόμου της Περιφερείας της Λομβαρδίας της 12ης Δεκεμβρίου 2003 συνάδουν προς τις κοινοτικές αρχές που εξατομικεύονται με τα άρθρα 39 (αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων εντός της Κοινότητας), 43 (ελευθερία εγκαταστάσεως), 48 και 81 (συμφωνίες περιοριστικές του ανταγωνισμού) της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και αν, ως εκ τούτου, σε περίπτωση που οι προαναφερθείσες εθνικές διατάξεις διαφέρουν, πρέπει να μη τύχουν εφαρμογής ως αντίθετες προς τις κοινοτικές διατάξεις άμεσης εφαρμογής και υπεροχής έναντι των εσωτερικών κανονιστικών διατάξεων·

4)

αν οι διατάξεις του άρθρου 113, παράγραφος 5, του νομοθετικού διατάγματος 267/2000, καθώς και των άρθρων 2, παράγραφος 6, και 15, παράγραφος 1, του νόμου της Περιφερείας της Λομβαρδίας της 12ης Δεκεμβρίου 2003 συνάδουν προς τη διάταξη του άρθρου 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ (3), ή η προς την ανάλογη διάταξη του άρθρου 7, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/12/ΕΚ (4) της 5ης Απριλίου 2006 (εφόσον θεωρηθεί ότι η τελευταία αποτελεί το εφαρμοστέο κανονιστικό πλαίσιο), οι οποίες ορίζουν αντίστοιχα ότι «… οι εγκαταστάσεις ή οι επιχειρήσεις που διενεργούν τις αναφερόμενες στο παράρτημα ΙΙ Α πράξεις πρέπει να λαμβάνουν την άδεια της αρμόδιας αρχής σύμφωνα με το άρθρο 6» και ότι «τα αναφερόμενα στην παράγραφο 1 (περί διαχειρίσεως των αποβλήτων) σχέδια μπορούν να περιλαμβάνουν, π.χ.: α) τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που είναι εξουσιοδοτημένα για τη διαχείριση των αποβλήτων …»