9.7.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 171/31

—

κυρίως, να ακυρώσει το άρθρο 1, στοιχείο δ', της αποφάσεως C(2004)4876 τελικό της Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2005, καθόσον με αυτήν κρίθηκε ότι η Elf Aquitaine υπέπεσε σε παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ από την 1η Ιανουαρίου 1984 έως τις 7 Μαΐου 1999 και του άρθρου 53 ΕΟΧ από την 1η Ιανουαρίου 1994 έως τις 7 Μαΐου 1999·

—

κατά συνέπεια, να ακυρώσει (i) το άρθρο 2, στοιχείο γ', της αποφάσεως C(2004)4876 τελικό της Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2005, καθόσον επιβάλλει στην Elf Aquitaine και στην Atofina, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον, πρόστιμο 45 εκατομμυρίων ευρώ, (ii) το άρθρο 3 της ίδιας αποφάσεως καθόσον υποχρεώνει την Elf Aquitaine να παύσει την επίμαχη παράβαση των άρθρων 81 ΕΚ και 53 ΕΟΧ, και (iii) το άρθρο 4, παράγραφος 9, της εν λόγω αποφάσεως, καθόσον απευθύνει την απόφαση στην Elf Aquitaine·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 2, στοιχείο γ', της αποφάσεως C(2004)4876 τελικό της Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2005, καθόσον επιβάλλει στην Elf Aquitaine και στην Atofina, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον, πρόστιμο 45 εκατομμυρίων ευρώ·

—

όλως επικουρικώς, να μεταρρυθμίσει το άρθρο 2, στοιχείο γ', της αποφάσεως C(2004)4876 τελικό της Επιτροπής, της 19ης Ιανουαρίου 2005, καθόσον επιβάλλει στην Elf Aquitaine και στην Atofina, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον, πρόστιμο 45 εκατομμυρίων ευρώ, και να μειώσει προσηκόντως το ύψος του προστίμου·

—

εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας. Υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν παρέθεσε σαφώς τα επιχειρήματά της με την ανακοίνωση των αιτιάσεων, ότι δεν προσκόμισε τις αναγκαίες αποδείξεις και δεν έλαβε υπόψη τα στοιχεία που προέκυψαν από τη διοικητική διαδικασία.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν ανεπαρκώς αιτιολογημένη, λαμβανομένης ιδίως υπόψη της καινοτόμου απόψεως της Επιτροπής περί της δυνατότητας να καταλογισθεί στην προσφεύγουσα συμπεριφορά της θυγατρικής της εταιρίας, καθώς και της παραλείψεως παροχής απαντήσεων στις αντιρρήσεις της προσφεύγουσας.

Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου ακυρώσεως η προσφεύγουσα τονίζει την αντίφαση μεταξύ, αφενός, του καταλογισμού στην ίδια της παραβάσεως της θυγατρικής της εταιρίας και, αφετέρου, της διαπιστώσεως ότι η συμμετοχή της θυγατρικής ήταν μεγαλύτερη.

Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από την παράβαση των κανόνων που ρυθμίζουν τον καταλογισμό στη μητρική εταιρία των παραβάσεων των θυγατρικών της.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές που ισχύουν στις έννομες τάξεις όλων των κρατών μελών και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της κοινοτικής έννομης τάξεως, ήτοι την αρχή του προσωποπαγούς χαρακτήρα των ποινών, την αρχή της νομιμότητας και τη γενική αρχή του τεκμηρίου αθωότητας.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, στο πλαίσιο της διαδικασίας που κατέληξε στην έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως, η Επιτροπή υπέπεσε σε σειρά παραβιάσεων της αρχής της χρηστής διοικήσεως.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η καινοτομία του κριτηρίου του καταλογισμού των παραβάσεων των θυγατρικών ομίλου εταιριών, όπως αυτό εφαρμόζεται με την προσβαλλόμενη απόφαση, συνιστά παραβίαση της ασφάλειας δικαίου.

Στο πλαίσιο των ακόλουθων δύο λόγων, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παραμόρφωσε το περιεχόμενο των προσκομισθέντων αποδεικτικών στοιχείων και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά κατάχρηση εξουσίας.

Επικουρικώς, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση του προστίμου λόγω του ότι η συλλογιστική της Επιτροπής για τον καθορισμό αυτού στερείται παντελώς συνοχής.

Όλως επικουρικώς, η προσφεύγουσα ζητεί τη μείωση του προστίμου.