Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Δημοκρατίας της Αυστρίας που ασκήθηκε στις 13 Μαΐου 2005

(Υπόθεση C-209/05)

(2005/C 171/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τη Μαρία Κοντού και τον Wolfgang Bogensberger, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 13 Μαΐου 2005 προσφυγή κατά της Δημοκρατίας της Αυστρίας ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

H προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η οδηγία 64/221/ΕΟΚ επιβάλλει στα κράτη μέλη υποχρεώσεις σε σχέση με τις διατάξεις τις οποίες θεσπίζουν για τα πρόσωπα που υπάγονται στο προσωπικό πεδίο εφαρμογής της για λόγους δημοσίας τάξεως, δημοσίας ασφαλείας ή δημοσίας υγείας, ιδίως ως προς την αιτιολόγηση των αποφάσεων της διοικήσεως και τις προσφυγές που μπορούν ασκηθούν κατά των αποφάσεων αυτών. Κατά το άρθρο 6 της οδηγίας, οι λόγοι δημοσίας τάξεως, δημοσίας ασφαλείας ή δημοσίας υγείας επί των οποίων βασίζεται η απόφαση περί μη χορηγήσεως θεωρήσεως σε μέλος της οικογένειας πολίτη της Ενώσεως γνωστοποιούνται στον ενδιαφερόμενο. Κατά το άρθρο 8 της οδηγίας, ο ενδιαφερόμενος πρέπει να δύναται να ασκήσει κατά της αποφάσεως περί μη χορηγήσεως θεωρήσεως τις προσφυγές που δύνανται να ασκήσουν οι ημεδαποί κατά των πράξεων της διοικήσεως.

Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι ορισμένες διατάξεις του αυστριακού νόμου περί αλλοδαπών δεν πληρούν τις προβλεπόμενες από την οδηγία απαιτήσεις του κοινοτικού δικαίου.

Κατά το άρθρο 93, παράγραφος 2, του αυστριακού νόμου, η απόφαση δημοσιεύεται μόνον κατόπιν γραπτής αιτήσεως του ενδιαφερομένου ή κατόπιν αιτήσεως που καταχωρίζεται στα πρακτικά, ενώ αρκεί η αναφορά στο αιτιολογικό μόνον των σχετικών διατάξεων του νόμου. Εντούτοις, από το άρθρο 6 της οδηγίας απορρέει αυτόματη υποχρέωση αιτιολογήσεως των κρατών μελών: η αιτιολόγηση δεν μπορεί να εξαρτάται ούτε από τον επείγοντα χαρακτήρα ούτε από αίτηση του ενδιαφερομένου. Η απλή αναφορά στις εφαρμοζόμενες διατάξεις του νόμου δεν συνιστά εκπλήρωση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως: σε περίπτωση απορριπτικής αποφάσεως η απλή αναφορά στις διατάξεις αυτές δεν παρέχει επαρκείς πληροφορίες ως προς τους λόγους αρνήσεως. Από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι απαιτείται ακριβής, αρκούντως λεπτομερής και πλήρης αιτιολογία, προκειμένου ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να βάλει κατά της βλαπτικής γι' αυτόν αποφάσεως και να υπερασπισθεί λυσιτελώς τα συμφέροντά του.

Κατά το άρθρο 94, παράγραφος 2, του αυστριακού νόμου, δεν επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής κατά αποφάσεως περί μη χορηγήσεως θεωρήσεως ή περί κηρύξεως του ανίσχυρου αυτής. Η διάταξη αυτή είναι αντίθετη προς το άρθρο 8 της οδηγίας, σύμφωνα με το οποίο ο ενδιαφερόμενος πρέπει να δύναται να ασκήσει τις προσφυγές που δύνανται να ασκήσουν οι ημεδαποί κατά των πράξεων της διοικήσεως, ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για προσφυγές ενώπιον διοικητικών αρχών ή δικαστηρίων. Κατά την Επιτροπή, δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός της Δημοκρατίας της Αυστρίας ότι η μη παροχή ενδίκου βοηθήματος δικαιολογείται στην περίπτωση αυτή από το ότι ούτε η άρνηση χορηγήσεως θεωρήσεως ούτε η κήρυξη του ανίσχυρου αυτής έχουν περαιτέρω συνέπειες, καθώς και από το ότι η διαδικασία υποβολής νέας αιτήσεως μπορεί να αποφέρει ταχύτερα αποτελέσματα από τη διαδικασία προσφυγής κατά της απορριπτικής αποφάσεως. Στην περίπτωση αυτή είναι πιθανό η διοίκηση να επαναλάβει απλώς την από ουσιαστικής απόψεως πεπλανημένη απόφαση.

(1)  ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 16.