92003E0607

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-0607/03

υποβολή: Jos Ribeiro e Castro (UEN) προς το Συμβούλιο

(3 Μαρτίου 2003)

Θέμα: Ζιμπάμπουε — Καθεστώς του Ρόμπερτ Μουγκάμπε — Κυρώσεις της ΕΕ — Σχέσεις με την Αφρική

Δημοσιεύθηκαν προσφάτως οι εξής πληροφορίες: πρώτον, παρετάθη το σύνολο των κυρώσεων κατά του καθεστώτος του Ρόμπερτ Μουγκάμπε και των αξιωματούχων του, περιλαμβανομένων και των περιορισμών μετακίνησης στο έδαφος της ΕΕ, κυρώσεις που είχαν λήξει στις 18 Φεβρουαρίου· δεύτερον, η απόφαση αυτή είχε ληφθεί εις τρόπον ώστε να μη θίγονται τα γαλλικά συμφέροντα κατά την πραγματοποίηση μιας Διάσκεψης Κορυφής Γαλλίας/Αφρικής, λόγω της παρουσίας στο Παρίσι του ιδίου του Ρόμπερτ Μουγκάμπε· τρίτον, ανεβλήθη επ' αόριστον η Διάσκεψης Κορυφής Γαλλίας/Αφρικής (που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στην Λισαβόνα κατά τον προσεχή Απρίλιο), δεδομένου ότι δεν μπορεί να εξασφαλισθεί ότι ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε· δεν θα συμμετείχε σ' αυτήν και ότι είναι ανεπιθύμητο ακόμη και το απλό ενδεχόμενο της παρουσίας του.

Εξ άλλου, είναι γνωστές οι συνεχείς αμφιταλαντεύσεις, οι αμφιβολίες και οι επικρίσεις οι οποίες διατυπώθηκαν επί ένα έτος, λόγω των κυρώσεων που αφορούν τους περιορισμούς μετακίνησης των αξιωματούχων του καθεστώτος Μουγκάμπε, κυρίως όταν επρόκειτο για διμερείς ή πολυμερείς συνεδριάσεις στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και, επί πλέον, οι αντιπαραθέσεις που προκλήθηκαν στις περιπτώσεις αυτές λειτούργησαν εν τέλειπέρ του Μουγκάμπε και του καθεστώτος του, παρέχοντάς του την δυνατότητα να ματαιώνει συνεδριάσεις, να διαιρεί το ευρωπαϊκό στρατόπεδο και να συσπειρώνει γύρω του την αλληλεγγύη ολόκληρης της Αφρικής.

Ο τρόπος με τον οποίο ελήφθη η απόφαση για την παράταση των κυρώσεων θα μπορούσε να εκληφθεί ως διαφορετική μεταχείριση από το Συμβούλιο της Λισαβόνας (Πορτογαλία) και των Παρισίων (Γαλλία), δεδομένου ότι θεωρεί καλό για το Παρίσι αυτό που φαίνεται απαράδεκτο για τη Λισαβόνα, και, κατά συνέπεια, δημιουργεί αμφιβολίες ως προς την ορθή εφαρμογή της αρχής περί ισότητος των κρατών μελών και των κανόνων σχετικά με το πνεύμα πίστης και αμοιβαίας αλληλεγγύης που ορίζονται από το άρθρο 11, παράγραφος 2, της Συνθήκης ΕΕ.

Πως εξηγεί το Συμβούλιο την διαφορετική αυτή μεταχείριση μεταξύ Λισαβόνας και Παρίσίων· Πως αιτιολογεί το γεγονός ότι οι όροι της απόφασης επέτρεψαν την Διάσκεψη Κορυφής με την Αφρική, η οποία ενδιέφερε ιδιαιτέρως την Γαλλία και απέτρεψαν μία Διάσκεψη Κορυφής που ενδιέφερε ολόκληρη την Ένωση· Μπροστά στην κατάσταση αυτή, δεν εκτιμά το Συμβούλιο ότι θα ήταν χρησιμότερο να ληφθεί μία αναβλητική απόφαση 3 έως 6 μηνών, μετά το πέρας της οποίας θα οριζόταν και ετίθετο σε εφαρμογή νέα σειρά κυρώσεων, σε περίπτωση που το καθεστώς Μουγκάμπε δεν θα τηρούσε κάποιους ελάχιστους κανόνες·

Απάντηση

(21 Ιουλίου 2003)

Το Συμβούλιο δεν θεωρεί ότι η Πορτογαλία και η Γαλλία έχουν τύχει διαφορετικής μεταχείρισης στα ζητήματα που θίγει ο αξιότιμος κ. Βουλευτής. Η Γαλλία έκανε γνωστή την πρόθεσή της να εκδώσει θεώρηση στον Πρόεδρο Μουγκάμπε για να παρακολουθήσει τη Διάσκεψη Κορυφής Γαλλίας-Αφρικής σύμφωνα με τη διαδικασία που περιέχεται στην Κοινή Θέση 2002/145/ΚΕΠΠΑ και η ΕΜΑ, στις 14 Φεβρουαρίου 2003 σημείωσε ότι δενπάρχουν εμπόδια για τη συμμετοχή αυτή.

Όσον αφορά τη Διάσκεψη Κορυφής της Λισσαβώνας η οποία επρόκειτο να γίνει στις 5 Απριλίου 2003, τελικά διαπιστώθηκε ότιπό τις παρούσες συνθήκες δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί η ευρύτατη συμμετοχή στο ανώτατο επίπεδο στη Διάσκεψη Κορυφής και από τις δύο πλευρές, πράγμα που θα είχε συνέπειες για τα αποτελέσματά της. Ως εκ τούτου, το συμφέρον των σχέσεων ΕΕ-Αφρικής επιβάλλει να αναβληθεί η Διάσκεψη Κορυφής.

Το Συμβούλιο δεν έχει συζητήσει το ζήτημα της αναστολής για οιοδήποτε στοιχείο των κυρώσεων.