92000E1234

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ P-1234/00

υποβολή: Karin Scheele (PSE) προς την Επιτροπή

(10 Απριλίου 2000)

Θέμα: Πλαστικοποιητική ουσία φθαλικού δισαιθυλεξυλίου στο πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC)

Στο λιανικό εμπόριο τροφίμων της Αυστρίας, τα είδη διατροφής, όπως, λ.χ., τεμαχισμένο τυρί σε μερίδες, συσκευάζονται συνήθως σε διαφανείς μεμβράνες (που μπορεί να κατασκευάζονται από PVC) και διατίθενται

στο κοινό μέσω συστήματος αυτοεξυπηρέτησης. Οι πλαστικές αυτές PVC διαφανείς μεμβράνες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τον πλαστικοποιητή φθαλικό δισαιθυλεξύλιο (DEHA), ουσία για την οποίαπάρχουνπόνοιες ότι είναι επικίνδυνη για τηνγεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πλαστικοποιητική αυτή ουσία προστίθεται σε τρόφιμα και ιδίως σε είδη διατροφήςψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρές ουσίες.

Στην οδηγία της Επιτροπής 89/109/ΕΟΚ(1) της 21.12.1989 (όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 95/3/ΕΟΚ(2)), σχετικά με τα πλαστικάλικά και αντικείμενα που προορίζονται να έλθουν σε επαφή με τρόφιμα, καθορίζεται γενική οριακή τιμή 60 mg/kg. Μετά από έρευνα του ερευνητικού ιδρύματος για τα είδη διατροφής στο Salzburg της Αυστρίας αποδείχθηκε, ωστόσο, ότι στο 73 % των περιπτώσεων γίνεταιπέρβαση της τιμής αυτής και μάλιστα κατά τη μέτρηση της αποδεκτής ημερήσιας λήψης διαπιστώνεταιπέρβαση της οριακής τιμής έως και στο τετραπλάσιο.

1. Έχει πραγματοποιήσει πρόσφατα η Επιτροπή μελέτες, ή έχει αναθέσει την πραγματοποίησή τους, σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους που θέτει για τηνγεία η ουσία DEHA, ή σκοπεύει να το πράξει στο εγγύς μέλλον; Εάνπάρχουν ήδη τέτοιου είδους μελέτες, σε ποιά πορίσματα καταλήγουν;

2. Έχει εξετάσει ήδη η Επιτροπή το ενδεχόμενο να απαγορεύσει τη χρήση της πλαστικής μεμβράνης PVC (και ιδίως με τον πλαστικοποιητή DEHA) ωςλικό συσκευασίας ειδών διατροφής;

3. Σκοπεύει η Επιτροπή να καθορίσει ειδική οριακή τιμή για το DEHA; Εάν τούτο συμβαίνει, τι οριακή τιμή προβλέπεται στην πρόταση της Επιτροπής;

(1) ΕΕ L 40 της 11.2.1989, σελ. 38.

(2) ΕΕ L 41 της 23.2.1995, σελ. 44.

Απάντηση του κ. Byrne εξ ονόματος της Επιτροπής

(10 Μαΐου 2000)

1. Η Επιτροπή γνωρίζει το πρόβλημα της μετανάστευσης πλαστικοποιητών στα λιπαρά τρόφιμα και ως εκ τούτου έχει ζητήσει τη γνώμη της επιστημονικής επιτροπής τροφίμων (SCF) σχετικά με την τοξικότητα του φθαλικού δισαιθυλεξυλίου (DEHA). Η SCF είναι η επιστημονική επιτροπή που χειρίζεται όλα τα θέματα που σχετίζονται με ταλικά που έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα. Η SCF στη συνεδρίασή της στις 16 Δεκεμβρίου 1994 όρισε μία παραδεκτή ημερήσια δόση (TDI) για την ουσία αυτή ίση με 0.3 χιλιογραμμάρια ανά κιλό βάρους σώματος (mg/kg b.w). Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο που ζυγίζει 60 Kg μπορεί να αντέξει μέσω της διατροφής σε όλη τη διάρκεια της ζωής του 18 mg DEHA ημερησίως. Τοπουργείο Γεωργίας, Τροφίμων και Αλιείας του Ηνωμένου Βασιλείου (MAFF) εκπόνησε δύο μελέτες προκειμένου να εκτιμήσει την πραγματική έκθεση του καταναλωτή λαμβάνονταςπόψη το επίπεδο του DEHA στην καθημερινή διατροφή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και οι δύο έρευνες έδειξαν ότι τα εκτιμώμενα επίπεδα έκθεσης του καταναλωτή ήταν χαμηλότερα (και στη δεύτερη έρευνα σημαντικά χαμηλότερα) από το ανεκτό επίπεδο που έχει καθιερώσει η SCF.

2. Όχι. Η απαγόρευση των μεμβρανών πολυβινυλοχλωριδίου (PVC)(ιδίως εκείνων που περιέχουν τον πλαστικοποιητή φθαλικό δισαιθυλεξύλιο) δεν θα ήταν δικαιολογημένη βάση των διαθέσιμων επιστημονικών στοιχείων αυτή τη στιγμή. Ωστόσο η Επιτροπή θα εξακολουθήσει να παρακολουθεί τις εξελίξεις στον τομέα αυτό.

3. Ναι. Η Επιτροπή ετοιμάζει νέα τροποποίηση της οδηγίας της Επιτροπής της 23ης Φεβρουαρίου 1990 σχετικά με τα πλαστικάλικά και αντικείμενα που προορίζονται να έρθουν σε επαφή με τρόφιμα(1) για τη ρύθμιση της ειδικής μετανάστευσης του DEHA. Είναι νωρίς στο στάδιο αυτό ναποδείξουμε τη μελλοντική τιμή του ορίου ειδικής μετανάστευσης. Στην πραγματικότητα η διαβούλευση με τα ενδιαφερόμενα μέρη (κράτη μέλη, εργαστήρια που παρεμβαίνουν στην επιβολή της νομοθεσίας, κ.τ.λ.) δεν έχει ακόμα τελειώσει και αναμένονται και άλλα στατιστικά στοιχεία τα οποία είναι δυνατόν να επηρεάσουν την εκτίμηση της πραγματικής έκθεσης και τη θέση της Επιτροπής στο θέμα αυτό.

(1) ΕΕ L 75 της 21.3.1990.