91998E3651

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-3651/98

υποβολή: Cristiana Muscardini (NI) προς την Επιτροπή

(3 Δεκεμβρίου 1998)

Θέμα: Προστασία των ορεινών αγροτικών περιοχών

Ο Νόμος 335/95 ανέθετε στην ιταλική κυβέρνηση να εξορθολογίσει το σύστημα των φορολογικών διευκολύνσεων υπέρ των μειονεκτουσών αγροτικών περιοχών. Το Νομοθετικό Διάταγμα 146/97 προέβλεπε μια νέα ταξινόμηση των περιοχών αυτών η οποία έπρεπε να ολοκληρωθεί μέχρι την 1/1/98, προθεσμία η οποία στη συνέχεια παρετάθη μέχρι την 1/1/99. Η ταξινόμηση αυτή θα καθοριζόταν από την Διϋπουργική Επιτροπή Οικονομικού Προγραμματισμού. Το αρμόδιο υπουργείο όμως έθεσε υπόψη των επαγγελματικών οργανώσεων σχέδιο επαναταξινόμησης το οποίο προκάλεσε αντιδράσεις εκ μέρους ακόμη και των εκλεγμένων τοπικών αρχών, που διαβλέπουν μελλοντικές δυσκολίες για τη γεωργία στις περιοχές αυτές και θεωρούν βέβαιη την οικονομική κατάρρευση όσων γεωργικών εκμεταλλεύσεων βρίσκονται ακόμη σε λειτουργία. Κατά τα φαινόμενα, το Υπουργείο Γεωργίας χρησιμοποίησε κριτήρια βασιζόμενα σε "αντικειμενικές" - όπως τις χαρακτηρίζει - παραμέτρους, η γενικευμένη εφαρμογή των οποίων δεν αφήνει περιθώριο να ληφθούν υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες ορισμένων περιοχών.

Προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπάρχει αντιστοιχία με τα κριτήρια και τα μέτρα που χρησιμοποιούνται σε κοινοτικό επίπεδο για την προστασία των μειονεκτουσών ορεινών περιοχών στο πλαίσιο της ΚΓΠ, ερωτάται η Επιτροπή:

1. ποιά κριτήρια χρησιμοποίησε η ίδια για την ταξινόμηση των ορεινών περιοχών;

2. έλαβε υπόψη τις εδαφικές διαστάσεις των καλλιεργειών και το ενδεχόμενο της κατάτμησής τους;

3. έλαβε υπόψη τη μειωμένη παραγωγικότητα των αγροτικών πόρων και το αυξημένο κόστος παραγωγής;

4. έλαβε υπόψη τους υπάρχοντες χωροταξικούς περιορισμούς εδαφικής (πάρκα, εθνικοί δρυμοί, φυσικοί βιότοποι), υδρογεωλογικής και περιβαλλοντικής φύσεως;

5. έχει εκτιμήσει το ύψος των οικολογικών κινδύνων που συνεπάγεται η εγκατάλειψη των παραγωγικών αγροτικών μονάδων λόγω της οικονομικής αποδυνάμωσης των ορεινών πληθυσμών;

Απάντηση του κ. Fischler εξ ονόματος της Επιτροπής

(15 Ιανουαρίου 1999)

Οι ερωτήσεις του Αξιότιμου Μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αφορούν το καθεστώς ενισχύσεων υπέρ των μειονεκτικών γεωργικών περιοχών, που προβλέπεται από τον κανονισμό (ΕΚ) 950/97 του Συμβουλίου της 20ης Μαΐου 1997, όσον αφορά τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των διαρθρώσεων της γεωργίας(1).

1. Οι ορεινές περιοχές χαρακτηρίζονται από κλιματολογικές συνθήκες πολύ δυσχερείς λόγω των οποίων υπάρχει μία σύντομη περίοδος βλάστησης ή από κρημνώδες επικλινές έδαφος που αποκλείει την χρήση μηχανών ή απαιτεί την χρήση πολύ δαπανηρού ειδικού υλικού. Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να ταξινομηθεί μία περιοχή ως ορεινή ζώνη. Στην περίπτωση της Ιταλίας, σύμφωνα με την οδηγία 75/273/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 28ης Απριλίου 1975 σχετικά με τον κοινοτικό κατάλογο των μειονεκτικών γεωργικών περιοχών κατά την έννοια της οδηγίας 75/268/ΕΟΚ(2) τα κριτήρια ταξινόμησης είναι το ελάχιστο μέσο υψόμετρο για τις κοινότητες που βρίσκονται σε υψόμετρο 700 μέτρων στο κέντρο ή στη βόρεια Ιταλία, και 800 μέτρων στην νότια Ιταλία, ή περιοχές με επικλινές έδαφος με κλίση μεγαλύτερη από 20 %, ή ελάχιστο υψόμετρο 600 μέτρων στο κέντρο και στη βόρεια Ιταλία και 700 μέτρων στη νότια Ιταλία, και ταυτόχρονα επικλινές έδαφος με κλίση μεγαλύτερη από 15 %.

2. Ούτε η καλλιεργούμενη επιφάνεια κάθε γεωργικής εκμετάλλευσης, ούτε η τμηματοποίηση του εδάφους δεν λαμβάνεται υπόψη για το κριτήριο ταξινόμησης. Ωστόσο, μια ελάχιστη χρήσιμη γεωργική επιφάνεια 3 εκταρίων (2 εκτάρια για τη νότια Ιταλία) απαιτείται για τη χορήγηση αντισταθμιστικής αποζημίωσης προς τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις.

3. Οι δύο αυτές πτυχές συνδέονται άμεσα με τον ορισμό των ορεινών περιοχών. Εξάλλου τα κράτη μέλη καθορίζουν τα ποσά της αντισταθμιστικής αποζημίωσης που πρέπει να χορηγηθεί με βάση τη σοβαρότητα των μονίμων φυσικών προβλημάτων που επηρεάζουν τις γεωργικές δραστηριότητες.

4. ´Aλλα κριτήρια εκτός από το υψόμετρο και το επικλινές του εδάφους, δεν λαμβάνονται υπόψη για την ταξινόμηση των ορεινών περιοχών. Περιβαλλοντικές και υδρογεωλογικές δυσκολίες μπορούν να ληφθούν υπόψη για την ταξινόμηση σε περιοχές χαμηλής επιφάνειας που επηρεάζονται από τα ειδικά προβλήματα), του τρίτου τύπου μειονεκτικών περιοχών.

5. Η Επιτροπή υπογραμμίζει ότι το γεγονός πως ο γεωργικός πληθυσμός φτωχαίνει όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τις γεωργικές δραστηριότητες, η επιδείνωση του περιβάλλοντος και η ερήμωση αποτελούν το κύριο μέλημα του καθεστώτος ενισχύσεων της Κοινότητας υπέρ των μειονεκτικών περιοχών, όπως αναφέρεται στον ορισμό της. Εξάλλου η ερήμωση είναι ένα από τα κριτήρια ταξινόμησης των μειονεκτικών περιοχών που κινδυνεύουν να ερημωθούν ή δεύτερος τύπος μειονεκτικών περιοχών.

Τέλος πρέπει να αναφερθεί ότι η Επιτροπή δεν έχει γνώση της πρωτοβουλίας για νέα ταξινόμηση για την οποία κάνει λόγο το Αξιότιμο Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα κράτη μέλη διαβιβάζουν στην Επιτροπή τις αλλαγές των ορίων των μειονεκτικών περιοχών που προτάθηκαν, και της διαβιβάζουν κάθε σχετικό νέο στοιχείο. Για την ενδεχόμενη αλλαγή μιας υπάρχουσας ταξινόμησης, οι αποφάσεις (του Συμβουλίου ή της Επιτροπής) εξαρτώνται από το μέγεθος των προτεινομένων αλλαγών.

(1) ΕΕ L 142 της 2.6.1997.

(2) ΕΕ L 128 της 19.5.1975.