91998E1762(01)

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ P-1762/98

υποβολή: Werner Langen (PPE) προς την Επιτροπή

(29 Μαΐου 1998)

Θέμα: Συμφωνία για τις τιμές μεταξύ της γαλλικής βιομηχανίας τσιγάρων και της Γαλλικής Κυβερνήσεως

Τον Νοέμβριο του 1997 επρόκειτο να επιβληθεί στη Γαλλία ένας πρόσθετος φόρος 2,5 % στον καπνό για οικονομικούς και υγειονομικούς λόγους. Η Κυβέρνηση συμφώνησε, ωστόσο, με τη γαλλική βιομηχανία τσιγάρων σε ένα ελάχιστο φόρο καταναλώσεως, ο οποίος θα αφορούσε μόνο ποσότητα 1000 τσιγάρων, με αποτέλεσμα να εκλείπει το πλεονέκτημα της τιμής για μεγάλα κουτιά. Η συμφωνία αυτή πραγματοποιήθηκε χωρίς τη συμμετοχή, για πράδειγμα, της εταιρίας Reemtsma/Αμβούργο, η οποία όπως και άλλοι ανταγωνιστές της εκπροσωπούνται στη γαλλική αγορά με διάφορα προϊόντα.

Η δήλωση τιμής της εταιρίας Reemtsma σχετικά με την εισαγωγή δύο προϊόντων (West και West light - σε κουτιά 25 τσιγάρων) απερρίφθη από το Γαλλικό Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, το οποίο επισήμανε τη συμφωνία με την εγχώρια βιομηχανία τσιγάρων. Έγκριση θα εχορηγείτο μόνο σε περίπτωση σημαντικής αυξήσεως της τιμής. Τα δύο αυτά προϊόντα δεν ελήφθησαν υπόψη στην απόφαση εγκρίσεως ("Arreté d'Homologation") που εκδόθηκε στα τέλη του 1997. Μια νέα δήλωση τιμής στις 28.01.1998 παρέμεινε χωρίς συνέχεια. Σε μια συζήτηση στις αρχές Μαρτίου αναφέρθηκε στην εταιρία Reemtsma μια τιμή με την οποία θα εχορηγείτο έγκριση, την οποία όμως η εταιρία αυτή δεν αποδέχθηκε για λόγους εμπορικής στρατηγικής. Περαιτέρω συνομιλίες δεν οδήγησαν σε θετικά αποτελέσματα.

Το άρθρο 85 της Συνθήκης ΕΚ απαγορεύει "συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων.... που έχουν ως αντικείμενο ή ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση, τον περιορισμό ή τη νόθευση του ανταγωνισμού εντός της κοινής αγοράς και ιδίως εκείνες οι οποίες συνίστανται α) στον άμεσο ή έμμεσο καθορισμό των τιμών αγοράς ή πωλήσεως....".

Με βάση τα ανωτέρω εκτεθέντα:

1. Θεωρεί η Επιτροπή ότι ο εν λόγω άμεσος καθορισμός ενός κατώτατου ορίου τιμής πωλήσεως από την γαλλική βιομηχανία τσιγάρων, σε συμφωνία με το Γαλλικό Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, συνιστά παράβαση των κανόνων του ανταγωνισμού που απορρέουν από το άρθρο 3 ζ σε συνδυασμό με το άρθρο 85 της Συνθήκης ΕΚ; Εάν ναι, ποιά μέτρα προτίθεται να λάβει;

2. Γνωρίζει η Επιτροπή τα επιχειρήματα με τα οποία η γαλλική κυβέρνηση επιτρέπει και δικαιολογεί μια τέτοια οριζόντια συμφωνία, με την οποία καθορίζεται άμεσα η τιμή ή/και το κατώτατο όριο τιμής;

Συμπληρωματική απάντηση

του κυρίουMonti εξ ονόματος της Επιτροπής

(11 Φεβρουαρίου 1999)

1. Κατά τα τέλη του 1997, υποβλήθηκε στην Επιτροπή καταγγελία σχετικά με νόμο για τα οικονομικά του έτους 1998 που η γαλλική κυβέρνηση ετοιμαζόταν να εκδώσει. Πράγματι, η γαλλική νομοθεσία έθεσε σε ισχύ, από 1ης Ιανουαρίου 1998, μια φορολόγηση σιγαρέτων που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι η τιμή 1000 τεμαχίων τσιγάρων μιας κατηγορίας που πωλούνται από μια επιχείρηση, δεν μπορεί να είναι κατώτερη από την τιμή που εφαρμόζεται στο πλέον πωλούμενο προϊόν της ίδιας επιχείρησης (ελάχιστη τιμή αναφοράς) και ένα ελάχιστο ποσοστό φόρου κατανάλωσης για τα τσιγάρα από σκούρο καπνό κατώτερο κατά 20 % από το φόρο κατανάλωσης που εφαρμόζεται στα τσιγάρα από ξανθό καπνό (400F ανά 1000 μονάδες αντί 500F ανά 1000 μονάδες).

Στο θέμα αυτό, η Επιτροπή θεώρησε, μεταξύ άλλων, ότι η νέα αυτή διάταξη δεν είναι σύμφωνη με το άρθρο 9 παράγραφος 1 της οδηγίας 95/59/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 1995, σχετικά με τους άλλους φόρους πέρα από τους φόρους στο κύκλο εργασιών που πλήττουν την κατανάλωση που παρασκευασμένων τσιγάρων(1) και διευκρινίζει ότι το εμπόριο καθορίζει ελεύθερα τις τιμές λιανικής πώλησης καθενός των προϊόντων αυτών. Πραγματικά, η νέα υποχρέωση καθορισμού της τιμής σε συνάρτηση με τις 1000 μονάδες, αντιστοιχεί στην επιβολή ελάχιστης τιμής αναφοράς. Ομοίως, η Επιτροπή θεώρησε ότι εισάγοντας ένα διπλό ελάχιστο ποσοστό- 500F ανά 1000 μονάδες για όλες τις κατηγορίες τσιγάρων με εξαίρεση τα τσιγάρα από σκούρο καπνό που φορολογούνται 400F ανά 1000 μονάδες- η νέα γαλλική διάταξη αποτελεί παράβαση προς την κοινοτική νομοθεσία (οδηγία 92/79/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, σχετικά με την προσέγγιση της φορολογίας που πλήττει τα τσιγάρα(2) και 95/59/ΕΟΚ), η οποία προβλέπει την εφαρμογή ενός μόνο ελάχιστου ποσοστού φόρου κατανάλωσης, τον ίδιο για όλους τους τύπους τσιγάρων.

Πράγματι, δεδομένου ότι τα τσιγάρα από σκούρο καπνό αποτελούν την πλειοψηφία στη Γαλλία, (αντίθετα από τα τσιγάρα με ξανθό καπνό), η νέα νομοθεσία δεν σέβεται την απαγόρευση διάκρισης και τη φορολογική προστασία που αναφέρεται στο άρθρο 95 της συνθήκης των ΕΚ.

Κατά συνέπεια, η Επιτροπή άρχισε τη διαδικασία παράλειψης κατά την έννοια του άρθρου 169 της συνθήκης ΕΚ προς τη Γαλλία. Στο πλαίσιο αυτό, το Δεκέμβριο του 1998, η Επιτροπή αποφάσισε να στείλει αιτιολογημένη γνώμη.

2. Η διαδικασία παράλειψης κατά την έννοια του άρθρου 169 της συνθήκης των ΕΚ για τη μη τήρηση του κοινοτικού δικαίου επιτρέπει την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ της Επιτροπής και του ενδιαφερόμενου κράτους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Γαλλία δεν αντέδρασε στις προειδοποιητικές επιστολές που της απηύθυνε η Επιτροπή.

(1) ΕΕ L 291 της 6.12.1995.

(2) ΕΕ L 316 της 31.10.1992.