51998PC0683

Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ (EK) ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ σχετικά με την εφαρμογή μέτρων ενημέρωσης και προώθησης για τα γεωργικά προϊόντα στις τρίτες χώρες

(υποβληθείσα από την Επιτροπή)

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το Γεωργικό Συμβούλιο στη σύνοδό του από 23 έως 25 Ιουνίου 1997 κάλεσε την Επιτροπή να εξετάσει το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός οριζοντίου πλαισίου για την προώθηση των εξαγωγικών δραστηριοτήτων για τα γεωργικά προϊόντα και να υποβάλει σχετική πρόταση. Στο Γεωργικό Συμβούλιο από 22 έως 26 Ιουλίου 1998, η Επιτροπή δήλωσε ότι θα υπέβαλε πρόταση πριν από το τέλος του 1998.

Η Επιτροπή έχει επίγνωση των προκλήσεων που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή γεωργία κατά τα επόμενα έτη, όπως προκύπτει από τις προτάσεις της για τη μεταρρύθμιση της ΚΓΠ. Προκειμένου να ανταποκριθεί στις προκλήσεις αυτές και να συμμετάσχει στη θετική εξέλιξη της διεθνούς αγοράς, η ευρωπαϊκή γεωργία πρέπει να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της στην αγορά. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των εξαγωγών χωρίς χορήγηση επιστροφών, ενώ συγχρόνως θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην ποιότητα και την ασφάλεια των προϊόντων της.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη σύνοδό του του Δεκεμβρίου 1997 στο Λουξεμβούργο τόνισε την προσέγγιση αυτή και αναγνώρισε την ανάγκη να συνεχισθεί η ανάπτυξη του υφισταμένου προτύπου της ευρωπαϊκής γεωργίας, ενώ συγχρόνως θα πρέπει να αναζητηθεί η ανάπτυξη τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής ανταγωνιστικότητας.

Ο ευρωπαϊκός τομέας γεωργικών προϊόντων και ειδών διατροφής θα πρέπει να προετοιμάσει την εξέλιξή του εφόσον επιθυμεί να διατηρήσει τη θέση του στις παγκόσμιες αγορές. Η Επιτροπή μπορεί να ενισχύσει την προσπάθεια αυτή με την εφαρμογή ενός καθεστώτος ενίσχυσης για την προώθηση των δραστηριοτήτων στον εν λόγω τομέα.

2. Η ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Μέχρι σήμερα η Κοινότητα έχει αναλάβει εκστρατείες προώθησης σε χώρες μη μέλη σε μικρό αριθμό τομέων, κυρίως στον τομέα του ελαιόλαδου (μέσω του Διεθνούς Ελαϊκού Συμβουλίου) και στον τομέα των ινών λίνου (με άμεση διαχείριση της Επιτροπής). Τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί είναι πολύ ικανοποιητικά, ενώ αυξάνεται η ζήτηση των προϊόντων αυτών στο εξωτερικό της Κοινότητας. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί σαν δείκτης για την ανάληψη παρόμοιων δραστηριοτήτων υπέρ άλλων γεωργικών προϊόντων.

3. ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ

Μολονότι τη βασική ευθύνη για την προώθηση των προϊόντων τους έχουν οι παραγωγοί , οι έμποροι, καθώς και τα κράτη μέλη παραγωγής, η Κοινότητα μπορεί να διαδραματίσει πολύ χρήσιμο ρόλο στον εν λόγω τομέα. Βασιζόμενη στην αρχή της επικουρικότητας και της συμπληρωματικότητας, η στήριξη που παρέχεται από την Κοινότητα μπορεί να προσφέρει "προστιθέμενη αξία" στις ενέργειες που αναλαμβάνονται από τις εθνικές αρχές και από τους ενδιαφερόμενους οικονομικούς φορείς.

Τα ακόλουθα επιχειρήματα συνηγορούν υπέρ της κοινοτικής πολιτικής προώθησης των εξαγωγών:

α) Κατά πρώτον, τα κοινοτικά μέτρα θα πρέπει να δρουν ως πολλαπλασιαστής, ενθαρρύνοντας τις εθνικές πρωτοβουλίες και τις ιδιωτικές δραστηριότητες. Επιπλέον, θα πρέπει να ευνοούν όλα τα κράτη μέλη παραγωγής, συμπεριλαμβανομένων αυτών, τα οποία δεν διαθέτουν τους κατάλληλους οικονομικούς πόρους για να αναλάβουν την προώθηση.

Πράγματι, μία δράση που αναλαμβάνεται σε κοινοτικό επίπεδο με σκοπό την ενημέρωση και την αναβάθμιση των προϊόντων, θα συμβάλει στην αύξηση της αποτελεσματικότητας του έργου που αναλαμβάνεται σε εθνικό επίπεδο και θα ενθαρρύνει τα κράτη μέλη και τον ιδιωτικό τομέα να αναλάβουν τα κατάλληλα μέτρα. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, σε χώρες όπου υπάρχει περιορισμένη ή καθόλου πληροφόρηση σχετικά με τα κοινοτικά προϊόντα, τα μέτρα προώθησης που αποσκοπούν στο εμπόριο λιανικής πώλησης και στη διανομή, καθώς και σε ενέργειες ενημέρωσης των καταναλωτών σχετικά με τα κοινοτικά προϊόντα (π.χ. για το κρασί και τα τυριά) θα έχουν μεγαλύτερη απήχηση και μεγαλύτερη επίπτωση απ'ό,τι μεμονωμένες πρωτοβουλίες οι οποίες θα αναλαμβάνονται από τα κράτη μέλη ή τις επιχειρήσεις.

Αυτό που χρειάζεται είναι κοινοτικές ενέργειες οι οποίες θα τονίσουν τον κοινοτικό και ευρωπαϊκό χαρακτήρα και την αξία των προϊόντων, ενώ συγχρόνως θα λαμβάνουν υπόψη τις ιδιομορφίες τους (συνθήκες παραγωγής, μέθοδοι διατήρησης και χρησιμοποίησης).

β) Κατά δεύτερον, στο νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο όπου θα επικρατεί η τάση εν γένει μείωσης ή κατάργησης των επιστροφών κατά την εξαγωγή και μεγαλύτερης απελευθέρωσης του εμπορίου, η ανταγωνιστική θέση των προϊόντων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας μπορεί να βελτιωθεί μέσω των κοινοτικών ενεργειών προώθησης της εικόνας τους στις διεθνείς αγορές.

Η Κοινότητα πρέπει κατά συνέπεια να συνδράμει τους επιχειρηματίες της κατά τη διαδικασία προσαρμογής τους στη νέα κατάσταση, η οποία προκύπτει τόσο από τις συμφωνίες του GATT όσο και από τις αναμενόμένες διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του ΠΟΕ. Θα πρέπει κυρίως να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον για τα κοινοτικά προϊόντα, και κυρίως γι'αυτά που εξάγονται χωρίς επιστροφές. Αυτό αποτελεί ένα πρωταρχικό καθήκον για την Κοινότητα, ενώ ο στόχος των εκστρατειών προώθήσης που αναλαμβάνονται από τα μεμονωμένα κράτη μέλη θα είναι η κατάκτηση ενός μεγαλυτέρου μεριδίου της αγοράς για τα προϊόντα τους.

Ειδικότερα, η συνδρομή της Κοινότητας θα πρέπει να συνίσταται στην ενημέρωση των καταναλωτών και των συναλλασσομένων (εισαγωγέων και εμπόρων) στις χώρες μη μέλη σχετικά με τα μέτρα τα οποία πρόκειται να αναληφθούν σε κοινοτικό επίπεδο για την εξασφάλιση της ποιότητας και της ασφάλειας των τροφίμων (παραδείγματος χάρη σήμανση και ιχνοθέτηση του βοείου κρέατος, απουσία καταλοίπων) και την προμήθεια χαρακτηριστικών, και σαφώς προσδιοριζόμενων προϊόντων σε σχέση με ορισμένες περιοχές (διακανονισμοί ΠΟΠ/ΠΓΕ).

Τα κράτη μέλη, από την πλευρά τους, θα πρέπει, όπου παρίσταται ανάγκη, να συμπληρώνουν τις ενέργειες αυτές που αναλαμβάνονται από κοινού, με πρωτοβουλίες οι οποίες δίνουν έμφαση στα ειδικά χαρακτηριστικά των προϊόντων τους και στις περιοχές απ'όπου αυτά κατάγονται.

γ) Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει πέραν των μελετών της αγοράς, να αναλαμβάνονται ειδικές κοινοτικές ενέργειες για την προώθηση νέων αγορών εξαγωγής μέσω επισκέψεων που θα πραγματοποιούνται από επισήμους σε υψηλό επίπεδο, κυρίως σε διεθνείς εκθέσεις προκειμένου να ανοίξουν ορισμένες αγορές. Τέτοιου είδους επισκέψεις σε κοινοτικό επίπεδο μπορούν να αποδειχθούν ιδιαίτερα αποτελεσματικές (για την άρση των εμπορικών φραγμών και για την εξασφάλιση της αποδοχής των κοινοτικών ελέγχων), σε σύγκριση με παρόμοιες πρωτοβουλίες οι οποίες αναλαμβάνονται από ένα μεμονωμένο κράτος μέλος, και οι οποίες εστιάζονται μόνο στα προϊόντα του.

δ) Τέλος, η ανάγκη μιας ενεργούς πολιτικής προώθησης των εξαγωγών αναγνωρίζεται από τους κύριους εμπορικούς εταίρους μας (π.χ. από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Αυστραλία) οι οποίες, ενόψει του νέου διεθνούς πλαισίου που προκύπτει από τις συμφωνίες του GATT ακολουθούν ακόμη πιο αποτελεσματικές πολιτικές προώθησης προκειμένου να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τα μερίδιά τους στις διεθνείς αγορές.

Υπό τις συνθήκες αυτές η Κοινότητα θα αποδυνάμωνε τη θέση της στις εξωτερικές αγορές, εάν παρέλειπε να εφαρμόσει μία παρόμοια προσέγγιση.

4. ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΟΡΩΝ

Η κοινοτική στήριξη θα πρέπει να προσανατολισθεί προς προϊόντα που προορίζονται για άμεση κατανάλωση ή για τη μεταποίηση, ενώ προτεραιότητα πρέπει να δίδεται σε προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία ή σε σαφώς διαφοροποιημένα προϊόντα, τα οποία, με την κατάλληλη προώθηση μπορούν να εξαχθούν χωρίς επιστροφές. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι προϊόντα, τα οποία τυγχάνει να λαμβάνουν επιστροφές κατά την εξαγωγή πρέπει εξ ορισμού να αποκλεισθούν από το καθεστώς αυτό.

Οι επιδιωκόμενες αγορές είναι αυτές των χωρών, όπου υπάρχει πραγματικά σημαντική ή εν δυνάμει ζήτηση και όπου η Κοινότητα αντιμετωπίζει ισχυρό ανταγωνισμό (π.χ. Ιαπωνία και Νοτιονατολική Ασία, Μέση Ανατολή, ΗΠΑ, Νότια Αμερική, Καναδάς και Αυστραλία, καθώς και οι πρωτεύουσες των αναπτυσσομένων χωρών). Σύμφωνα με κριτήρια τα οποία καθορίζονται από το Συμβούλιο, η Επιτροπή θα πρέπει να αποφασίζει κάθε δεύτερο έτος σχετικά με τα προϊόντα, για τα οποία θα έχουν καταστεί στο μεσοδιάστημα επιτακτικές διάφορες προσαρμογές.

5. ΤΥΠΟΙ ΜΕΤΡΩΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ

Οι ενέργειες που πρέπει να αναληφθούν μπορούν να συγκεντρωθούν σε τρεις κατηγορίες:

α) γενικά μέτρα, που περιλαμβάνουν έρευνα της αγοράς και μελέτες (με θέμα προσφορά και ζήτηση, καταναλωτικές συνήθειες, διάρθρωση της διανομής) και πραγματοποίηση επισκέψεων σε υψηλό επίπεδο με συμμετοχή επιλεγμένων στελεχών επιχειρήσεων, καθώς και συμμετοχή σε διεθνείς εκδηλώσεις και εκθέσεις, με εκθετήρια της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (π.χ. εκθετήριο στην FOODEX στην Ιαπωνία, το Μάρτιο του 1997).

β) κλαδικά μέτρα, τα οποία εφαρμόζονται για έναν συγκεκριμένο τομέα ή για ορισμένα ειδικά προϊόντα με σκοπό τη δημιουργία μιας βάσης για την εμπορία των προϊόντων αυτών. Τα μέτρα αυτά μπορούν να έχουν τη μορφή συνεντεύξεων τύπου, ομάδων εργασίας και σεμιναρίων για επιλεγμένες συγκεκριμένες ομάδες (όπως εισαγωγείς, διανομείς, ιατροί, διαιτολόγοι και άλλοι παράγοντες διαμόρφωσης της κοινής γνώμης), δίνοντας το βάρος στα πλεονεκτήματα που παρουσιάζουν τα προϊόντα της Κοινότητας από άποψη ποιότητας, υγιεινής, ασφάλειας των τροφίμων, συνθηκών διαβίωσης των ζώων, σήμανσης κλπ.

γ) ειδικά προγράμματα, που θα συνίστανται σε δραστηριότητες δημοσίων σχέσεων, διαφήμισης και εκστρατείες προώθησης που θα απευθύνονται στους καταναλωτές/τελικούς χρήστες.

6. ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

Με εξαίρεση ορισμένων ειδικών μέτρων (ενημέρωση σχετικά με τα συστήματα εξασφάλισης της ποιότητας και της σήμανσης που ισχύουν στην Κοινότητα, επισκέψεις υψηλού επιπέδου, μελέτες) που θα χρηματοδοτούνται κατά 100% από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, τα άλλα μέτρα συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα (50%), ενώ το υπόλοιπο από τις επαγγελματικές και διεπαγγελματικές οργανώσεις που τα προτείνουν και από το σχετικό κράτος μέλος. Η εν λόγω συγχρηματοδότηση φαίνεται όλως απαραίτητη προκειμένου να καταστούν πιο υπεύθυνοι οι εμπορευόμενοι και τα κράτη μέλη.

Επίσης, όσον αφορά τη χρηματοδότηση των ενεργειών προώθησης που διαρκούν επί μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (π.χ. περισσότερο από 2 έτη) το μερίδιο της Κοινότητας στη χρηματοδότηση θα πρέπει να έχει φθίνοντα χαρακτήρα (αυτό σημαίνει με ποσοστό που μειώνεται από 60 έως 40%).

7. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΕΛΕΓΧΟΙ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Αφού ορίστηκε το κοινοτικό ρυθμιστικό πλαίσιο (στόχοι, πόροι, προϊόντα κλπ.), η πρωτοβουλία για τη λήψη των μέτρων θα πρέπει να εναπόκειται κυρίως στις επαγγελματικές, διεπαγγελματικές οργανώσεις του σχετικού τομέα. Αφού θα έχουν εγκριθεί τα σχετικά μέτρα από τα κράτη μέλη, θα μπορούν να προτείνονται για έγκριση από την Επιτροπή, η οποία θα δίνει προτεραιότητα κατά την επιλογή τους σε προγράμματα που προέρχονται από οργανώσεις που περιλαμβάνουν περισσότερα κράτη μέλη.

Όσον αφορά την εφαρμογή των εγκριθέντων μέτρων και έχοντας υπόψη την πείρα που απαιτείται, και κυρίως τη γνώση των διαφόρων κλάδων και των αγορών που αλληλεξαρτώνται, καθώς και την έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού στην Επιτροπή, η μόνη βιώσιμη λύση για την εφαρμογή των μέτρων που εγκρίνονται από την Επιτροπή, είναι η ανάθεση ευθυνών, μέσω προκήρυξης κλειστών ή ανοικτών διαγωνισμών, σε μια λειτουργική διάρθρωση, η οποία θα δημιουργήσει ένα δίκτυο στις σχετικές αγορές και θα είναι σε θέση να εξεύρει ανθρώπινους πόρους με τα απαιτούμενα τεχνικά προσόντα στους τομείς της επικοινωνίας, των προϊόντων και αγορών.

Για το ελαιόλαδο, το σύστημα διαχείρισης το οποίο εφαρμόζεται μέσω του ΔΕΣ (Διεθνές Ελαϊκό Συμβούλιο) πρέπει να διατηρηθεί λόγω των θετικών αποτελεσμάτων που έχουν επιτευχθεί, και της έλλειψης άλλων διαρθρώσεων του τομέα που να είναι συγκρίσιμες με τον ΔΕΣ.

Η επιτροπή παρακολούθησης που έχει συσταθεί από την Επιτροπή και τα σχετικά κράτη μέλη θα πρέπει να αναλάβει την εποπτεία των μέτρων. Όπως για όλες τις άλλες συμβάσεις αυτού του τύπου, θα πρέπει να διενεργείται δημοσιονομικός έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες των κρατών μελών και από την Επιτροπή (ΕΓΤΠΕ, Δημοσιονομικός Έλεγχος, UCLAF).

Τέλος, η εφαρμογή των μέτρων θα πρέπει να αξιολογείται από ανεξάρτητους οργανισμούς που επιλέγονται από την Επιτροπή.

Πρόταση

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ (EK) ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

σχετικά με την εφαρμογή μέτρων ενημέρωσης και προώθησης για τα γεωργικά προϊόντα στις τρίτες χώρες

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 43,

την πρόταση της Επιτροπής,

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής,

Εκτιμώντας:

ότι δυνάμει των ισχυουσών ρυθμίσεων, η Κοινότητα δύναται να υλοποιήσει μέτρα προώθησης στις τρίτες χώρες για περιορισμένο αριθμό γεωργικών προϊόντων* ότι τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά*

ότι, λαμβάνοντας υπόψη την κτηθείσα πείρα, τις προοπτικές εξέλιξης των αγορών, τόσο εντός όσο και εκτός της Κοινότητας, καθώς και το νέο πλαίσιο των διεθνών συναλλαγών, ενδείκνυται η χάραξη συνολικής και συνεκτικής πολιτικής για την ενημέρωση και την προώθηση όσον αφορά τις αγορές τρίτων χωρών*

ότι η εν λόγω πολιτική δύναται να συμπληρώσει και να ενισχύσει αποτελεσματικά τις ενέργειες που πραγματοποιούνται από τα κράτη μέλη, προωθώντας ιδίως την εικόνα των κοινοτικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές, ιδιαίτερα από άποψη ποιότητας και ασφάλειας των τροφίμων* ότι η εν λόγω δραστηριότητα, συμβάλλοντας στη δημιουργία νέων εμπορικών διεξόδων, ενδέχεται επίσης να έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα σε σχέση με τις εθνικές ή ιδιωτικές πρωτοβουλίες*

ότι θα πρέπει να καθοριστούν τα κριτήρια επιλογής των συγκεκριμένων προϊόντων και αγορών*

ότι είναι σκόπιμο να επιβαρυνθεί κατά κανόνα η Κοινότητα με τμήμα μόνο της χρηματοδότησης των ενεργειών, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν υπεύθυνα από τις οργανώσεις που προτείνουν καθώς και από τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη* ότι εντούτοις, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να είναι σκόπιμο να μην απαιτείται η χρηματοδοτική συμμετοχή του συγκεκριμένου κράτους μέλους*

ότι στον τομέα της διαχείρισης και της υλοποίησης των ενεργειών θα πρέπει να προβλεφθεί η ανάθεσή τους από την Επιτροπή, με τις ενδεδειγμένες διαδικασίες, σε οργανισμούς που διαθέτουν την απαραίτητη δομή και αρμοδιότητα*

ότι με βάση την κτηθείσα πείρα και τα αποτελέσματα που έχουν προκύψει από την δραστηριότητα εμπορικής προώθησης την οποία άσκησε το Διεθνές Ελαιουργικό Συμβούλιο, θα πρέπει ωστόσο, να προβλεφθεί η δυνατότητα να εξακολουθήσει η Κοινότητα να του αναθέτει την υλοποίηση ενεργειών στον τομέα των αρμοδιοτήτων του*ότι είναι επίσης σκόπιμο να καταστεί δυνατό να ζητηθεί η βοήθεια ανάλογων διεθνών οργανώσεων που υφίστανται για άλλα προϊόντα*

ότι για να ελεγχθούν η ορθή εκτέλεση των προγραμμάτων καθώς και οι επιπτώσεις από τις ενέργειες, θα πρέπει να προβλεφθεί μια αποτελεσματική παρακολούθηση από την Επιτροπή και τα κράτη μέλη, καθώς και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων από ανεξάρτητο οργανισμό,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

1. Η Κοινότητα δύναται να χρηματοδοτήσει, πλήρως ή εν μέρει, ενέργειες ενημέρωσης και προώθησης για τα γεωργικά προϊόντα στις τρίτες χώρες.

2. Οι ενέργειες που αναφέρονται στην πρώτη παράγραφο δεν πρέπει να κατευθύνονται με βάση τα εμπορικά σήματα, ούτε να ευνοούνται τα προϊόντα που προέρχονται από ένα συγκεκριμένο κράτος μέλος.

Άρθρο 2

Οι ενέργειες που αναφέρονται στο άρθρο 1 είναι οι ακόλουθες:

α) ενέργειες δημοσίων σχέσεων, προώθησης και διαφήμισης, ιδίως για να δοθεί έμφαση στα πλεονεκτήματα που παρουσιάζουν κοινοτικά προϊόντα, ιδίως από άποψη ποιότητας, υγιεινής, ασφάλειας των τροφίμων, θρεπτικής αξίας, σήμανσης, καλής διαβίωσης των ζώων και προστασίας του περιβάλλοντος,

β) συμμετοχή σε εκδηλώσεις, πανηγύρεις και εκθέσεις με διεθνή απήχηση, ιδίως με τη δημιουργία περιπτέρων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας,

γ) ενέργειες ενημέρωσης ιδίως για το κοινοτικό σύστημα των ΠΟΠ/ΠΓΕ και ΕΠΙ καθώς και της παραγωγής με βιολογικές μεθόδους,

δ) ενέργειες ενημέρωσης σχετικά με το κοινοτικό σύστημα των VQPRD, των επιτραπέζιων οίνων και των οινοπνευματωδών ποτών με γεωγραφική ένδειξη,

ε) μελέτες αγοράς για τη διεύρυνση των εμπορικών διεξόδων διάθεσης,

στ) αποστολές εκπροσώπων της Κοινότητας ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου,

ζ) μελέτες αξιολόγησης των αποτελεσμάτων των ενεργειών προώθησης και ενημέρωσης.

Άρθρο 3

Τα προϊόντα που δύνανται να αποτελέσουν το αντικείμενο των ενεργειών που αναφέρονται στο άρθρο 1, είναι ιδίως το ακόλουθα:

α) προϊόντα που προορίζονται για άμεση κατανάλωση ή για τη μεταποίηση, για τα οποία υπάρχουν δυνατότητες εξαγωγής ή δυνατότητες νέων εμπορικών διεξόδων στις τρίτες χώρες, ιδίως χωρίς τη χορήγηση επιστροφών,

β) προϊόντα παραδοσιακά ή ποιότητας με υψηλή προστιθέμενη αξία.

Άρθρο 4

Για την επιλογή των τρίτων χωρών στις οποίες θα υλοποιηθούν οι ενέργειες που αναφέρονται στο άρθρο 1, λαμβάνονται υπόψη οι αγορές των αγορών με σημαντική πραγματική ή δυνητική ζήτηση.

Άρθρο 5

1. Κάθε δύο έτη, η Επιτροπή καθορίζει, σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11, τον κατάλογο των προϊόντων και των αγορών που αναφέρονται αντίστοιχα στα άρθρα 3 και 4.

Εντούτοις, σε περίπτωση ανάγκης, ο κατάλογος δύναται να τροποποιηθεί στο μεταξύ.

2. Πριν από την κατάρτιση του καταλόγου που αναφέρεται στην παράγραφο 1, η Επιτροπή δύναται να συμβουλευθεί την Μόνιμη Ομάδα "Προώθηση των γεωργικών προϊόντων" της Συμβουλευτικής Επιτροπής "Ποιότητα και υγιεινή της γεωργικής παραγωγής".

Άρθρο 6

Σε περίπτωση που αποφασιστούν ενέργειες στον τομέα του ελαιολάδου και των επιτραπέζιων ελιών, η Κοινότητα δύναται να προβεί στην υλοποίηση των εν λόγω ενεργειών μέσω του Διεθνούς Ελαιουργικού Συμβουλίου. Για τους λοιπούς τομείς, η Κοινότητα δύναται να ζητήσει την συνδρομή διεθνών οργανώσεων που παρέχουν τις ανάλογες εγγυήσεις.

Άρθρο 7

1. Για την υλοποίηση των ενεργειών που αναφέρονται στο άρθρο 2 στοιχεία α), β) και δ) και με την επιφύλαξη του άρθρου 6, οι αντιπροσωπευτικές επαγγελματικές ή διεπαγγελματικές οργανώσεις του ή των συγκεκριμένων τομέων, καταρτίζουν προγράμματα προώθησης και ενημέρωσης μέγιστης διάρκειας τριών ετών.

Μετά από συμφωνία των ενδιαφερομένων κρατών μελών, με την επιφύλαξη του άρθρου 9 παράγραφος 3 δεύτερο εδάφιο, τα οποία δεσμεύονται να συμμετάσχουν στη σχετική χρηματοδότηση, τα προγράμματα που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο υποβάλλονται στην Επιτροπή. Η Επιτροπή εγκρίνει τα προγράμματα αυτά, αφού ενημερώσει τις επιτροπές διαχείρισης των συγκεκριμένων τομέων, δίνοντας προτίμηση στα προγράμματα που έχουν υποβληθεί από οργανισμούς που καλύπτουν πολλά κράτη μέλη.

Πριν από την έγκριση των προγραμμάτων, η Επιτροπή δύναται να ζητήσει τη γνώμη της μόνιμης ομάδας "Προώθηση των γεωργικών προϊόντων" της συμβουλευτικής επιτροπής "Ποιότητα και υγιεινή της γεωργικής παραγωγής".

2. Όσον αφορά τις ενέργειες:

α) που αναφέρονται στο άρθρο 2, στοιχεία γ), ε) και στ), ή

β) που υλοποιούνται μέσω μιας διεθνούς οργάνωσης που αναφέρεται στο άρθρο 6,

αποφασίζονται από την Επιτροπή μετά από ενημέρωση της επιτροπής διαχείρισης των συγκεκριμένων τομέων ή, ενδεχομένως, της επιτροπής ρυθμίσεων που αναφέρεται αντίστοιχα στους κανονισμούς (ΕΟΚ) αριθ. 2092/91 (1), (ΕΟΚ) αριθ. 2081/92 (2) και (ΕΟΚ) αριθ. 2082/92 (3).

(1) ΕΕ L 198 της 22.7.1991, σ. 1.

(2) ΕΕ L 208 της 24.7.1992, σ. 1.

(3) ΕΕ L 208 της 24.7.1992, σ. 9.

Πριν από τη λήψη απόφασης, η Επιτροπή δύναται να συμβουλευθεί τη μόνιμη ομάδα "Προώθηση των γεωργικών προϊόντων" που αναφέρεται στην παράγραφο 1.

Άρθρο 8

1. Με την επιφύλαξη του άρθρου 6, η Επιτροπή επιλέγει, με τη διαδικασία ανοιχτού διαγωνισμού ή περιορισμένης συμμετοχής, τον ή τους οργανισμούς που θα είναι επιφορτισμένοι με τη διαχείριση και την εκτέλεση των ενεργειών καθώς και τον οργανισμό στον οποίο θα ανατεθεί η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων. Ο ή οι οργανισμός(οι) που είναι επιφορτισμένος(οι) με την εκτέλεση πρέπει να διαθέτει(ουν) εμπειρίες σχετικά με τα συγκεκριμένα προϊόντα και τις αγορές προορισμού και να διαθέτει(ουν) τα απαραίτητα μέσα για τη διασφάλιση της πλέον αποτελεσματικής εφαρμογής των ενεργειών, λαμβάνοντας υπόψη την ευρωπαϊκή διάσταση των εν λόγω προγραμμάτων.

2. Η επιτήρηση της ορθής εκτέλεσης των ενεργειών διασφαλίζεται από μια επιτροπή παρακολούθησης, που αποτελείται από εκπροσώπους της Επιτροπής, των ενδιαφερομένων κρατών μελών και των οργανώσεων που προτείνουν.

3. Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο και τις πληρωμές των ενεργειών που αναφέρονται στο άρθρο 2, στοιχεία α), β) και δ).

Άρθρο 9

1. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 4, η Επιτροπή χρηματοδοτεί:

α) πλήρως τις ενέργειες που αναφέρονται στο άρθρο 2, στοιχεία γ), στ) και ζ),

β) εν μέρει τις λοιπές ενέργειες προώθησης και ενημέρωσης που αναφέρονται στο άρθρο 2.

Εντούτοις, σε ειδικές περιπτώσεις, η Επιτροπή δύναται να χρηματοδοτήσει πλήρως τις ενέργειες που αναφέρονται στο άρθρο 2, στοιχεία β) και ε).

2. Η χρηματοδοτική συμμετοχή της Κοινότητας στις ετήσιες ενέργειες που αναφέρονται στην παράγραφο 1, στοιχείο β), δεν δύναται να υπερβαίνει το 50% του πραγματικού κόστους των ενεργειών. Για τις ενέργειες προώθησης που διαρκούν τουλάχιστον 2 έτη, η χρηματοδοτική συμμετοχή θα είναι σταδιακά μειούμενη, ενώ θα περιλαμβάνεται μεταξύ του 60% και του 40% του πραγματικού κόστους των ενεργειών.

3. Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη συμμετέχουν στη χρηματοδότηση των ενεργειών που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο μέχρι του 20% του πραγματικού κόστους των ενεργειών, ενώ το υπόλοιπο της χρηματοδότησης επιβαρύνει τις προτείνουσες οργανώσεις.

Εντούτοις, σε περιπτώσεις δεόντως αιτιολογημένες και με την προϋπόθεση ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα παρουσιάζει έκδηλο κοινοτικό ενδιαφέρον είναι δυνατόν να αποφασισθεί, σύμφωνα με την διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11, να αναλάβει η προτείνουσα οργάνωση το μέρος της χρηματοδότησης που δεν αναλαμβάνει η Κοινότητα.

4. Σε περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 6, η Κοινότητα χορηγεί, μετά από έγκριση του προγράμματος, τη δέουσα συμμετοχή της στη συγκεκριμένη διεθνή οργάνωση.

Άρθρο 10

Οι δαπάνες που προκύπτουν από την κοινοτική χρηματοδότηση των ενεργειών που αναφέρονται στο άρθρο 1 θεωρούνται ως παρεμβάσεις κατά την έννοια του άρθρου 3 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 729/70 (4) του Συμβουλίου.

(4) ΕΕ L 94 της 28.4.1970, σ. 13.

Άρθρο 11

Οι λεπτομέρειες εφαρμογής του παρόντος κανονισμού θεσπίζονται με βάση τη διαδικασία που προβλέπεται

α) στο άρθρο 38 του κανονισμού αριθ. 136/66/ΕΟΚ του Συμβουλίου, περί κοινής οργανώσεως αγοράς στον τομέα των λιπαρών ουσιών (5), ή ανάλογα με την περίπτωση,

(5) ΕΕ 172 της 30.9.1966, σ. 3025/66.

β) στο αντίστοιχο άρθρο των λοιπών κανονισμών περί κοινής οργάνωσης γεωργικών αγορών.

Άρθρο 12

Κάθε δύο έτη, η Επιτροπή υποβάλλει στο Συμβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού. Η πρώτη έκθεση θα υποβληθεί μετά το δεύτερο έτος εφαρμογής των ενεργειών που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό.

Άρθρο 13

1. Στο άρθρο 11 παράγραφος 1 του κανονισμού αριθ. 136/66/ΕΟΚ, διαγράφεται η φράση "ή στις τρίτες χώρες".

2. Στο άρθρο 2 παράγραφος 2 πρώτη περίπτωση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1308/70 (6), διαγράφονται οι όροι "και εκτός".

(6) ΕΕ L 146 της 4.7.1970, σ. 1.

3. Στο άρθρο 2 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2275/96 (7), διαγράφονται οι όροι "και εκτός".

(7) ΕΕ L 308 της 29.11.1996, σ. 7.

Άρθρο 14

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την 1η Μαΐου 1999.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>