91997E1492

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-1492/97 υποβολή: Raimo Ilaskivi (PPE) προς την Επιτροπή (30 Απριλίου 1997)

Θέμα: Μείωση των οικονομικών διακυμάνσεων στην ΟΝΕ

Λόγω της μεγάλης ανεργίας που μαστίζει, επί του παρόντος, πολλά από τα κράτη μέλη, η πιστή τήρηση της γραμμής που οδηγεί στην ικανοποίηση των κριτηρίων σύγκλισης της ΟΝΕ καθιστά σχεδόν ανύπαρκτες τις δυνατότητες για εφαρμογή αποτελεσματικής πολιτικής για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης στα εν λόγω κράτη. Με την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος η πολιτική στον τομέα των συναλλαγματικών ισοτιμιών θα καταστεί περιττή, ενώ η πολιτική στον τομέα των επιτοκίων θα ρυθμίζεται από μία ενιαία κεντρική τράπεζα. Οι διαπιστώσεις αυτές αντικατοπτρίζουν εν μέρει την κατάσταση η οποία θα επικρατεί όταν θα εισέλθουμε στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ. Οι διατάξεις σχετικά με τα ποσοστά και τα πρόστιμα τα οποία επιβάλλονται για τη μη τήρησή τους που αφορούν το έλλειμμα του προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος καθιστούν αδύνατη την άσκηση, σε κάθε κράτος, αποτελεσματικής και ανάλογης με την ιδιομορφία και τις ειδικές ανάγκες εκάστης χώρας πολιτικής εν σχέσει με τον προϋπολογισμό.

Δεδομένου ότι θα είναι, πλέον, δυνατή στην πράξη μόνο η λήψη μέτρων εν σχέσει με την πολιτική στον τομέα του προϋπολογισμού, ποιά μέτρα προτίθενται να λάβουν η Επιτροπή και, το υποκινούμενο από την πρότασή της, Συμβούλιο Υπουργών προκειμένου, στο εξής, να εξετάζονται όχι στιγμιαία όπως κατά το παρελθόν αλλά καθ' όλη την διάρκεια του κύκλου διακύμανσης το έλλειμμα του προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος διότι μόνον έτσι θα εξασφαλιστεί, μέχρι ενός τουλάχιστον σημείου, η δυνατότητα στα κράτη μέλη να μειώσουν τις οικονομικές διακυμάνσεις και, ιδίως, να καταπολεμήσουν την ανεργία;

Απάντηση του κ. de Silguy εξ ονόματος της Επιτροπής (12 Ιουνίου 1997)

Η Επιτροπή έχει επίγνωση της σημασίας του να ληφθούν υπόψη όλες οι σχετικές πληροφορίες, περιλαμβανομένων των κυκλικών οικονομικών διακυμάνσεων, στο πλαίσιο της εκτίμησης της δημοσιονομικής κατάστασης ενός κράτους μέλους. Για τους λόγους αυτούς, η συνθήκη καθώς και το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης επιτρέπουν έλλειμμα του δημόσιου τομέα ύψους 3% ΑΕΠ ή στην περίπτωση εξαιρετικών και έκτακτων περιστάσεων όπως μια σοβαρή οικονομική ύφεση ένα ακόμη υψηλότερο έλλειμμα. Εφόσον υπό ομαλές συνθήκες ένα κράτος μέλος στοχεύει σε εξισορροποιημένα δημόσια οικονομικά, αυτό θα προκαλέσει ένα ευρύτερο μέσο ύφεσης και θα επιτρέψει μια αντικυκλική δημοσιονομική πολιτική. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή δεν θεωρεί ότι υπάρχει αντίφαση μεταξύ της ενεργού δημοσιονομικής πολιτικής και των απαιτήσεων της συνθήκης για ασφαλή δημόσια οικονομικά.