1

Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 17 Δεκεμβρίου 2007, η Hangzhou Duralamp Electronics Co., Ltd (στο εξής: Hangzhou ή προσφεύγουσα) άσκησε την υπό κρίση προσφυγή, με την οποία ζητεί την ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 1205/2007 του Συμβουλίου, της , για την επιβολή δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές λαμπτήρων φθορισμού μικρού μεγέθους με ηλεκτρονικό κύκλωμα (CFL-i), καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, κατόπιν επανεξέτασης ενόψει της λήξης της ισχύος των μέτρων, σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 384/96, και την επέκταση του δασμού στις εισαγωγές του ίδιου προϊόντος που αποστέλλονται από τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ, την Ισλαμική Δημοκρατία του Πακιστάν και τη Δημοκρατία των Φιλιππίνων (ΕΕ L 272, σ. 1, στο εξής: προσβαλλόμενος κανονισμός).

2

Με δικόγραφο που κατέθεσαν στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 21 Δεκεμβρίου 2007, η Philips Lighting Poland S.A. και η Philips Lighting BV άσκησαν επίσης προσφυγή κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αίτημα την ακύρωση του προσβαλλόμενου κανονισμού (υπόθεση T-469/07).

3

Με διάταξη του προέδρου του τέταρτου τμήματος του Πρωτοδικείου της 12ης Ιουνίου 2001, έγινε δεκτή η αίτηση παρέμβασης της Osram GmbH στην παρούσα υπόθεση υπέρ του Συμβουλίου. Η Osram κατέθεσε το υπόμνημα παρέμβασης στις και η Hangzhou διατύπωσε τις παρατηρήσεις της επ’ αυτού στις (στο εξής: παρατηρήσεις της ).

4

Με διάταξη του προέδρου του τέταρτου τμήματος του Πρωτοδικείου της 9ης Οκτωβρίου 2008, έγινε δεκτή η αίτηση παρέμβασης της Hangzhou στην υπόθεση T-469/07 υπέρ της Philips Lighting Poland και της Philips Lighting. Στην Hangzhou ανακοινώθηκαν, σύμφωνα με το άρθρο 116, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, όλα τα έγγραφα της διαδικασίας που είχαν επιδοθεί στους διαδίκους στην εν λόγω υπόθεση, μεταξύ των οποίων ήταν και το υπόμνημα αντίκρουσης που είχε καταθέσει το Συμβούλιο στις .

5

Στο σημείο 29, τελευταία περίοδος, των παρατηρήσεων της 24ης Νοεμβρίου 2008 η Hangzhou αναφέρει, κατά την εξέταση του ζητήματος του «κοινοτικού κλάδου παραγωγής», τα εξής:

«Η προσφεύγουσα φρονεί ότι για τη συζήτηση επί του σημείου αυτού είναι σκοπιμότερο να παραπέμψει στην περιγραφή του κοινοτικού κλάδου παραγωγής στην οποία προέβη το Συμβούλιο στα σημεία 27 έως 29 του υπομνήματός του [αντίκρουσης] στην [υπόθεση T-469/07] (παράρτημα J 3), όπου το Συμβούλιο καταλήγει σε διαφορετικό συμπέρασμα από ό,τι η Osram.»

6

Το Συμβούλιο, με έγγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 15 Ιανουαρίου 2009, ζήτησε να απαλειφθούν από τον φάκελο της παρούσας υπόθεσης η φράση που αναφέρθηκε στην προηγούμενη σκέψη και το παράρτημα J 3 στο οποίο παρέπεμπε η φράση αυτή, δηλαδή το υπόμνημα αντίκρουσης που είχε καταθέσει το Συμβούλιο στην υπόθεση T-469/07. Το Συμβούλιο ισχυρίζεται, προς στήριξη της αίτησής του αυτής, ότι η Hangzhou διέπραξε κατάχρηση διαδικασίας, καθόσον χρησιμοποίησε, χωρίς να της έχει επιτραπεί, το εν λόγω υπόμνημα αντίκρουσης «για άλλους σκοπούς και όχι για τους σκοπούς της διαδικασίας [της υπόθεσης T-469/07]». Το Συμβούλιο τονίζει ότι η τελευταία αυτή υπόθεση δεν συνεκδικάζεται με την παρούσα υπόθεση και ότι γίνεται κατά πάγια νομολογία δεκτό ότι στους διαδίκους παρέχεται προστασία κατά της αθέμιτης χρήσης των διαδικαστικών εγγράφων.

7

Η Hangzhou, με έγγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 11 Φεβρουαρίου 2009, υπέβαλε τις παρατηρήσεις της επί της παραπάνω αίτησης. Η εν λόγω εταιρία υποστηρίζει κατ’ ουσία ότι η αίτηση αυτή δεν είναι βάσιμη και ότι η ίδια δεν μπορεί να κατηγορηθεί για κατάχρηση διαδικασίας. Επί του τελευταίου αυτού σημείου τονίζει ειδικότερα ότι της έχει επιτραπεί να παρέμβει στην υπόθεση T-469/07, που έχει το ίδιο αντικείμενο με την παρούσα υπόθεση, οπότε της επιτράπηκε νόμιμα η πρόσβαση στα στοιχεία της δικογραφίας της εν λόγω υπόθεσης, μεταξύ των οποίων καταλεγόταν και το επίμαχο υπόμνημα αντίκρουσης. Η Hangzhou υποστηρίζει επίσης ότι, αν γίνει δεκτή η αίτηση του Συμβουλίου, η ίδια δεν θα έχει τη δυνατότητα να επιστήσει την προσοχή του Πρωτοδικείου στο γεγονός ότι το Συμβούλιο, σε μια υπόθεση που εκκρεμεί παράλληλα προς την παρούσα, υποστηρίζει «μια διαμετρικά αντίθετη άποψη σε σχέση με ένα σημαντικότατο πραγματικό και νομικό ζήτημα».

8

Το Πρωτοδικείο πρέπει να εξετάσει, βάσει του άρθρου 114, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, αν το αίτημα απάλειψης από τη δικογραφία της τελευταίας περιόδου του σημείου 29 των παρατηρήσεων της 24ης Νοεμβρίου 2008 και το αίτημα απόσυρσης από τη δικογραφία του παραρτήματος J 3 των παρατηρήσεων αυτών είναι δικαιολογημένα. Σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη, το Πρωτοδικείο μπορεί, κατόπιν αίτησης διαδίκου, να κρίνει επί παρεμπίπτοντος ζητήματος χωρίς να εισέλθει στην ουσία. Σύμφωνα με την παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου, η διαδικασία συνεχίζεται προφορικά, εκτός αν το Πρωτοδικείο αποφασίσει άλλως. Εν προκειμένω το Πρωτοδικείο κρίνει ότι έχει διαφωτιστεί επαρκώς από τα στοιχεία της δικογραφίας και ότι δεν χρειάζεται να διεξαχθεί προφορική διαδικασία.

9

Όσον αφορά, πρώτον, το αίτημα του Συμβουλίου να αποσυρθεί από τη δικογραφία της παρούσας υπόθεσης το παράρτημα J 3 των παρατηρήσεων της 24ης Νοεμβρίου 2008, το αίτημα αυτό πρέπει να γίνει δεκτό.

10

Το παράρτημα J 3 είναι το υπόμνημα αντίκρουσης που υπέβαλε το Συμβούλιο στην υπόθεση T-469/07 και το οποίο ανακοινώθηκε στην Hangzhou στο πλαίσιο της ίδιας υπόθεσης, σύμφωνα με το άρθρο 116, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας. Η Hangzhou προτίθεται δηλαδή να χρησιμοποιήσει προς στήριξη της προσφυγής της στην παρούσα υπόθεση ένα δικόγραφο του οποίου έλαβε νόμιμα γνώση ως παρεμβαίνουσα σε άλλη υπόθεση.

11

Η μεθοδολογία αυτή είναι ανεπίτρεπτη.

12

Συναφώς υπενθυμίζεται καταρχάς ότι για κάθε υπόθεση που εισάγεται ενώπιον του Πρωτοδικείου σχηματίζεται ιδιαίτερη δικογραφία, η οποία περιλαμβάνει κυρίως τα στοιχεία και τα δικόγραφα που έχουν προσκομίσει οι διάδικοι της συγκεκριμένης υπόθεσης, και ότι κάθε δικογραφία έχει πλήρη αυτοτέλεια. Το τελευταίο αυτό σημείο καθίσταται σαφές από το άρθρο 5, παράγραφος 5, των οδηγιών προς τον Γραμματέα του Πρωτοδικείου, οι οποίες θεσπίστηκαν στις 5 Ιουλίου 2007 (ΕΕ L 232, σ. 1), το οποίο προβλέπει ότι «έγγραφο προσκομισθέν στο πλαίσιο ορισμένης υποθέσεως και κατατεθέν στον σχετικό φάκελο δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη για τις ανάγκες της εκδικάσεως άλλης υποθέσεως».

13

Επισημαίνεται εξάλλου ότι, κατά πάγια νομολογία, οι διάδικοι απολαύουν, σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν την εκδίκαση των υποθέσεων από το Πρωτοδικείο, προστασίας κατά της αθέμιτης χρήσης των εγγράφων της διαδικασίας και, επομένως, οι κύριοι διάδικοι και οι παρεμβαίνοντες σε μια υπόθεση δεν έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τα δικόγραφα των άλλων διαδίκων, στα οποία τους έχει επιτραπεί η πρόσβαση, παρά μόνον προς τον σκοπό της στήριξης των αιτημάτων τους στο πλαίσιο της ίδιας υπόθεσης (βλ., επ’ αυτού, απόφαση του Πρωτοδικείου της 17ης Ιουνίου 1998, T-174/95, Svenska Journalistförbundet κατά Συμβουλίου, Συλλογή 1998, σ. II-2289, σκέψεις 135 και 137, και διατάξεις του προέδρου του πέμπτου τμήματος του Πρωτοδικείου της , T-11/99 R, Van Parys κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 1999, σ. II-1355, σκέψη 22, του προέδρου του πρώτου τμήματος του Πρωτοδικείου της , T-168/01, Glaxo Wellcome κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευτεί στη Συλλογή, σκέψη 28, και του προέδρου του τέταρτου τμήματος του Πρωτοδικείου της , T-383/03, Hynix Semiconductor κατά Συμβουλίου, Συλλογή 2005, σ. II-621, σκέψη 47).

14

Κατά πάγια νομολογία πάντως, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων όπου η κοινολόγηση εγγράφου θα μπορούσε να θίξει την ορθή απονομή της δικαιοσύνης, οι διάδικοι είναι ελεύθεροι να κοινολογούν τα δικόγραφά τους σε τρίτους (διάταξη του Δικαστηρίου της 3ης Απριλίου 2000, C-376/98, Γερμανία κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, Συλλογή 2000, σ. I-2247, σκέψη 10). Με το ίδιο πνεύμα, ένας διάδικος μπορεί, εφόσον δεν συντρέχει τέτοια εξαιρετική περίπτωση, να επιτρέψει σε άλλο διάδικο της ίδιας υπόθεσης να χρησιμοποιήσει σε άλλη υπόθεση δικόγραφο που υπέβαλε ο πρώτος διάδικος στο πλαίσιο της πρώτης αυτής διαδικασίας. Εν προκειμένω όμως δεν αμφισβητείται ότι η Hangzhou ούτε καν ζήτησε από το Συμβούλιο την άδεια να χρησιμοποιήσει στην παρούσα υπόθεση το υπόμνημα αντίκρουσης που είχε υποβάλει το Συμβούλιο στην υπόθεση T-469/07.

15

Τέλος, τονίζεται ότι το Πρωτοδικείο, αν κρίνει ότι το επίμαχο υπόμνημα αντίκρουσης μπορεί να είναι χρήσιμο για την επίλυση της προκείμενης διαφοράς, θα μπορούσε, εν πάση περιπτώσει, να διατάξει την προσκόμισή του κατ’ εφαρμογή του άρθρου 64, παράγραφος 3, στοιχείο δʹ, ή του άρθρου 65, στοιχείο βʹ, του Κανονισμού Διαδικασίας του.

16

Όσον αφορά, δεύτερον, το αίτημα απάλειψης από τη δικογραφία της τελευταίας περιόδου του σημείου 29 των παρατηρήσεων της 24ης Νοεμβρίου 2008, το αίτημα αυτό πρέπει αντίθετα να απορριφθεί λόγω του γενικότατου χαρακτήρα του ισχυρισμού που περιέχεται στην περίοδο αυτή.

17

Το Πρωτοδικείο επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ (τέταρτο τμήμα)

διατάσσει: