ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα)

της 13ης Ιουλίου 2006 (*)

«Πραγματοποίηση της εσωτερικής αγοράς – Προσέγγιση των νομοθεσιών – Οχήματα με κινητήρα – Διαδικασία κοινοτικής εγκρίσεως – Οδηγία 70/156/EOK – Περιεχόμενο – Κατάταξη ανάλογα με τα τεχνικά χαρακτηριστικά των τύπων οχημάτων – Επίπτωση επί της κατατάξεως των οχημάτων εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως που διέπει τους όρους οδικής κυκλοφορίας»

Στην υπόθεση C-83/05,

με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, την οποία υπέβαλε το Amtsgericht Freiburg (Γερμανία) με απόφαση της 14ης Ιανουαρίου 2005, που περιήλθε στο Δικαστήριο στις 18 Φεβρουαρίου 2005, στο πλαίσιο της διαδικασίας που κίνησε ο

Bernd Voigt,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έκτο τμήμα),

συγκείμενο από τους J. Malenovský, πρόεδρο τμήματος, J.-P. Puissochet και A. Borg Barthet (εισηγητή), δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano

γραμματέας: R. Grass

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία,

λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που κατέθεσαν:

–       η Γερμανική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τον U. Forsthoff,

–       η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους X. Lewis και M. Heller,

κατόπιν της αποφάσεως που έλαβε, αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα, να εκδικάσει την υπόθεση χωρίς ανάπτυξη προτάσεων,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1       Η αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία της οδηγίας 70/156/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 6ης Φεβρουαρίου 1970, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν στην έγκριση των οχημάτων με κινητήρα και των ρυμουλκουμένων τους (ΕΕ ειδ. έκδ. 13/001, σ. 46), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/53/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992 (ΕΕ L 225, σ. 1, στο εξής: οδηγία 70/156).

2       Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο διαδικασίας που κίνησε ο B. Voigt ως προς ένα πρόστιμο που του επιβλήθηκε από το Regierungspräsidium Karlsruhe-Bretten (προεδρείο της διοικητικής περιφερείας Karlsruhe-Bretten).

 Το νομικό πλαίσιο

 Η κοινοτική κανονιστική ρύθμιση

3       Οι λόγοι που οδήγησαν τον κοινοτικό νομοθέτη στην έκδοση της οδηγίας 70/156 εκτίθενται στις αιτιολογικές σκέψεις της τελευταίας ως εξής:

«[…]σε κάθε κράτος μέλος, τα οχήματα με κινητήρα που προορίζονται για τη μεταφορά εμπορευμάτων ή προσώπων πρέπει να παρουσιάζουν ορισμένα τεχνικά χαρακτηριστικά καθοριζόμενα με υποχρεωτικές προδιαγραφές· [...] οι προδιαγραφές διαφέρουν από το ένα κράτος μέλος στο άλλο· […] ένεκα των ανομοιοτήτων τους, παρεμποδίζονται οι συναλλαγές στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος·

[…] τα εμπόδια αυτά στη δημιουργία και τη λειτουργία της κοινής αγοράς δύνανται να μειωθούν ή και ακόμη να εξαλειφθούν, αν υιοθετηθούν οι ίδιες προδιαγραφές από όλα τα κράτη μέλη είτε συμπληρωματικά είτε σε αντικατάσταση των νομοθεσιών τους·

[...] ο έλεγχος της τηρήσεως των τεχνικών προδιαγραφών πραγματοποιείται από τα κράτη μέλη κατά παραδοσιακό τρόπο πριν από την εμπορία των οχημάτων επί των οποίων εφαρμόζονται αυτές οι τεχνικές προδιαγραφές· […] ο έλεγχος αυτός αφορά στους τύπους των οχημάτων·

[…]

[…] σε κοινοτικό επίπεδο, ο έλεγχος της τηρήσεως των προδιαγραφών αυτών καθώς και η αναγνώριση από κάθε κράτος μέλος του ελέγχου που πραγματοποιείται από τα άλλα κράτη μέλη απαιτούν την έναρξη μιας διαδικασίας κοινοτικής εγκρίσεως για κάθε τύπο οχήματος·

[…]η διαδικασία αυτή πρέπει να επιτρέπει σε κάθε κράτος μέλος να διαπιστώνει ότι κάθε τύπος οχήματος υποβλήθηκε στους ελέγχους που προβλέπονται, από τις ειδικές οδηγίες και που αναγράφονται σε ένα δελτίο εγκρίσεως· […] η διαδικασία αυτή πρέπει επίσης να επιτρέπει στον κατασκευαστή να συντάσσει ένα πιστοποιητικό πιστότητος για όλα τα οχήματα που είναι σύμφωνα με έναν εγκεκριμένο τύπο· […] εφόσον ένα όχημα συνοδεύεται από το πιστοποιητικό αυτό, πρέπει να θεωρείται από όλα τα κράτη μέλη ως σύμφωνο προς τις δικές τους νομοθεσίες· […] είναι σκόπιμο κάθε κράτος μέλος να πληροφορεί τα άλλα Κράτη μέλη για την επιβεβαίωση που έγινε με αποστολή αντιγράφου του δελτίου εγκρίσεως που συνετάγη για κάθε τύπο εγκεκριμένου οχήματος.

[...]»

4       Το άρθρο 1, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 70/156 ορίζει τα εξής:

«Η παρούσα οδηγία εφαρμόζεται στην έγκριση τύπου των οχημάτων με κινητήρα και των ρυμουλκουμένων τους, που κατασκευάζονται σε ένα ή περισσότερα στάδια καθώς και των συστημάτων, κατασκευαστικών στοιχείων και χωριστών τεχνικών μονάδων που προορίζονται για χρήση σε τέτοιου είδους οχήματα και ρυμουλκούμενα.»

5       Δυνάμει του άρθρου 2 της εν λόγω οδηγίας:

–       η «έγκριση τύπου» ορίζεται ως «η διαδικασία σύμφωνα με την οποία ένα κράτος μέλος πιστοποιεί ότι ένας τύπος οχήματος, συστήματος, κατασκευαστικού στοιχείου ή χωριστής τεχνικής μονάδας πληροί τις σχετικές τεχνικές απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας ή επιμέρους οδηγίας περιλαμβανομένης στον εξαντλητικό κατάλογο του παραρτήματος IV ή XI»·

–       το «όχημα» ορίζεται ως «οποιοδήποτε όχημα με κινητήρα που προορίζεται για οδική χρήση ολοκληρωμένο ή ημιτελές, το οποίο έχει τουλάχιστον τέσσερις τροχούς και είναι σχεδιασμένο για μέγιστη ταχύτητα που υπερβαίνει τα 25 χιλιόμετρα την ώρα, και τα ρυμουλκούμενά του, εξαιρουμένων οχημάτων τα οποία κινούνται επί τροχιών, γεωργικών και δασικών ελκυστήρων και όλων των κινητών μηχανισμών» και

–       ο «τύπος» δηλώνει «τα οχήματα μιας κατηγορίας τα οποία είναι πανομοιότυπα τουλάχιστον ως προς τα ουσιώδη στοιχεία που προσδιορίζονται στο παράρτημα ΙΙ σημείο Β. Ένας τύπος οχήματος μπορεί να περιλαμβάνει διάφορες παραλλαγές και [εκδοχές] (βλέπε παράρτημα ΙΙ σημείο Β)».

6       Κατά το παράρτημα II της οδηγίας 70/156, η κατηγορία «M 1» περιλαμβάνει οχήματα χρησιμοποιούμενα για τη μεταφορά προσώπων και περιλαμβάνοντα το πολύ οκτώ θέσεις καθημένων πέραν του καθίσματος του οδηγού.

 Η εθνική κανονιστική ρύθμιση

7       Οι διατάξεις της γερμανικής κανονιστικής ρυθμίσεως στον τομέα της οδικής κυκλοφορίας περιλαμβάνονται σε διάφορα νομοθετικά και κανονιστικά κείμενα. Λυσιτελείς για την υπόθεση της κύριας δίκης είναι ο νόμος περί οδικής κυκλοφορίας (Strassenverkehrsgesetz, στο εξής: StVG), ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας (Strassenverkehrsordnung, στο εξής: StVO) και ο νόμος περί μεταφοράς προσώπων (Personenbeforderungsgesetz, στο εξής: PBefG). Η οδηγία 70/156 μεταφέρθηκε στη γερμανική έννομη τάξη με το διάταγμα περί της κοινοτικής εγκρίσεως τύπου των οχημάτων και των ρυμουλκουμένων τους (Verordnung über die EG-Typgenehmigung für Fahrzeuge und Fahrzeugteile, της 9ης Δεκεμβρίου 1994, όπως τροποποιήθηκε τελευταίως στις 7 Φεβρουαρίου 2004). Ο κανονισμός ταξινόμησης, απογραφής και θέσης οχημάτων σε κυκλοφορία (Strassenverkehrszulassungsordnung, στο εξής: StVZO) διέπει στο εξής αποκλειστικά τη διαδικασία ταξινόμησης καθώς και την υποχρεωτική ασφάλιση και περιέχει κανόνες εφαρμοστέους στην κατασκευή και στη χρήση των οχημάτων.

8       Ο StVO ορίζει τις προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται κατά την οδήγηση οχημάτων με κινητήρα. Ως προς την ταχύτητα, θέτει, όσον αφορά τα επιβατηγά αυτοκίνητα, διαφορετικούς κανόνες από αυτούς που εφαρμόζονται στα λοιπά οχήματα με κινητήρα. Η διάκριση αυτή απορρέει από το άρθρο 18, παράγραφος 5, δεύτερη περίοδος, σημείο 1, του StVO, που αποτελεί λυσιτελή διάταξη στο πλαίσιο της υποθέσεως της κύριας δίκης και ορίζει στα 80km/h την ανωτάτη ταχύτητα των οχημάτων στον αυτοκινητόδρομο, εκτός των επιβατηγών αυτοκινήτων. Τα τελευταία δεν υπόκεινται σε γενικό όριο ταχύτητας.

9       Ο StVO δεν περιέχει ορισμό της εννοίας του «επιβατηγού αυτοκινήτου». Το άρθρο 4, παράγραφος 4, του PBefG ορίζει τα επιβατηγά αυτοκίνητα ως οχήματα με κινητήρα τα οποία, «λαμβάνοντας υπόψη το είδος κατασκευής τους και τον εξοπλισμό τους, είναι κατάλληλα και προορίζονται για τη μεταφορά το πολύ εννέα προσώπων (περιλαμβανομένου του οδηγού)».

 Η διαφορά της κύριας δίκης και τα προδικαστικά ερωτήματα

10     Στις 21 Οκτωβρίου 2003, οδηγώντας σε ομοσπονδιακό αυτοκινητόδρομο, εκτός οικιστικής περιοχής, όχημα με κινητήρα τύπου «Sprinter» κατασκευασμένο από την εταιρία DaimlerChrysler AG, με επιτρεπόμενο συνολικό βάρος 4,6 τόνων, ο B. Voigt ελέγχθηκε από την τροχαία. Επειδή η ταχύτητα του εν λόγω οχήματος, μειωθείσα κατά το όριο ανοχής, ανερχόταν σε 134 χιλιόμετρα την ώρα, το Regierungspräsidium Karlsruhe-Bretten, με απόφαση της 18ης Νοεμβρίου 2003, επέβαλε στον B. Voigt πρόστιμο 275 ευρώ, λόγω υπερβάσεως, κατά 54km/h, της επιτρεπομένης ανωτάτης ταχύτητας των 80km/h ισχύει, μεταξύ άλλων, για τα φορτηγά. Επιπλέον, του αφαιρέθη η άδεια οδηγήσεως για δύο μήνες και καταλογίστηκαν σε βάρος του τέσσερις μονάδες στο κεντρικό μηχανογραφικό μητρώο παρακολούθησης των τροχαίων παραβάσεων. Το όχημα που οδηγεί ο B. Voigt, το οποίο αποτέλεσε αντικείμενο κοινοτικής εγκρίσεως τύπου στην κατηγορία «M 1», καταχωρήθηκε –σύμφωνα με τα έγγραφα ταξινόμησης– ως επιβατηγό αυτοκίνητο.

11     Ο B. Voigt άσκησε ένσταση κατά των μέτρων αυτών στις 27 Νοεμβρίου 2003. Αναφερόμενος στο πιστοποιητικό ταξινόμησης του οικείου οχήματος, σύμφωνα με το οποίο αυτό κατατάσσεται ως επιβατηγό αυτοκίνητο, θεώρησε ότι το όριο ταχύτητας των 80km/h στον αυτοκινητόδρομο, εκτός οικιστικής περιοχής, εφαρμοστέο μεταξύ άλλων στα φορτηγά δεν αφορούσε το εν λόγω όχημα, το οποίο υπόκειται στους περιορισμούς των επιβατηγών αυτοκινήτων.

12     Με απόφαση της 10ης Μαρτίου 2004, η Staatsanwaltschaft του Freiburg παρέπεμψε τον φάκελο του B. Voigt στο Amtsgericht Freiburg, προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί της επιβλητέας χρηματικής κυρώσεως. Στις 29 Απριλίου 2004, το εν λόγω δικαστήριο εξέδωσε απαλλακτική απόφαση. Η Staatsanwaltschaft του Freiburg προσέφυγε κατά της αποφάσεως αυτής ενώπιον του Oberlandesgericht Karlsruhe. Στις 26 Αυγούστου 2004, το Oberlandesgericht Karlsruhe ακύρωσε την απαλλακτική αυτή απόφαση. Συγκεκριμένα, έκρινε ότι η υπόθεση της κύριας δίκης χρήζει συμπληρωματικών πραγματικών διαπιστώσεων σχετικά με την ειδική εκδοχή του οχήματος τύπου «Sprinter» που οδηγεί ο B. Voigt, λαμβάνοντας υπόψη τη διάκριση που πρέπει να γίνει μεταξύ των διαφόρων εκδοχών του οχήματος αυτού, όπως αποδεικνύεται στο πλαίσιο αποφάσεως που εκδόθηκε την προηγουμένη και αφορά παρόμοια υπόθεση, επ’ ευκαιρία της οποίας έκρινε ότι η μνεία «επιβατηγό αυτοκίνητο» στα έγγραφα ταξινόμησης δεν ήταν λυσιτελής.

13     Υπό τις συνθήκες αυτές, το Amtsgericht Freiburg αποφάσισε να αναστείλει τη διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

«1)       Έχει την έννοια η οδηγία 70/156/ΕΟΚ […], η οποία μεταφέρθηκε στο γερμανικό δίκαιο με το EG-TypV (Verordnung über die EG-Typgenehmigung für Fahrzeuge und Fahrzeugteile –διάταγμα περί της εγκρίσεως ΕΚ τύπου οχημάτων και τμημάτων οχημάτων– της 9ης Δεκεμβρίου 1994, που τροποποιήθηκε τελευταίως στις 7 Φεβρουαρίου 2004), ότι ο οδηγός οχήματος με κινητήρα, το οποίο ταξινομήθηκε ως επιβατηγό όχημα κατόπιν εγκρίσεως που επήλθε βάσει κοινοτικής εγκρίσεως τύπου, δικαιούται επίσης να χρησιμοποιεί το εν λόγω όχημα στο πλαίσιο της οδικής κυκλοφορίας ως τύπο εγκεκριμένου οχήματος, ο δε οδηγός αυτού του οχήματος με κινητήρα υπόκειται, ειδικότερα, μόνο στους κανόνες περί ταχύτητας που εφαρμόζονται στα επιβατηγά οχήματα;

2)       Δικαιούνται οι αρμόδιες για τη δίωξη παραβάσεων του κώδικα οδικής κυκλοφορίας αρχές να κρίνουν ως επουσιώδεις, για τον χαρακτηρισμό του τύπου οχήματος, τις εκδιδόμενες από την ομοσπονδιακή υπηρεσία οδικής κυκλοφορίας εγκρίσεις (άδειες λειτουργίας οχήματος) σύμφωνα με την κοινοτική έγκριση τύπου οχήματος, καθώς και τις άδειες κυκλοφορίας που χορηγούν οι γερμανικές υπηρεσίες ταξινόμησης και βασίζονται στις εν λόγω κοινοτικές εγκρίσεις τύπου, οσάκις πρόκειται για τον καθορισμό των ορίων ταχύτητας που πρέπει να τηρεί ο οδηγός ενός τέτοιου τύπου οχήματος;»

 Επί των προδικαστικών ερωτημάτων

14     Με τα δύο του ερωτήματα, που πρέπει να εξετασθούν μαζί, το αιτούν δικαστήριο ερωτά κατ’ ουσίαν αν η οδηγία 70/156 έχει την έννοια ότι απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία ένα όχημα, όπως αυτό για το οποίο πρόκειται στην υπόθεση της κύριας δίκης, δεν υπόκειται στις εθνικές διατάξεις περί ορίου ταχύτητας που αφορούν τα επιβατηγά αυτοκίνητα, αλλά σ’ αυτές που ισχύουν για τα φορτηγά, παρ’ όλον ότι το εν λόγω όχημα ταξινομήθηκε ως επιβατηγό αυτοκίνητο βάσει κοινοτικής εγκρίσεως τύπου που εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν της εν λόγω οδηγίας.

15     Προκαταρκτικώς, πρέπει να παρατηρηθεί, αφενός, ότι η οδηγία 70/156, η οποία αφορά ρητώς μόνον τη διεθνή κατάταξη των οχημάτων με κινητήρα στις κατηγορίες Μ, Ν ή Ο, που ορίζονται στο παράρτημά της ΙΙ, δεν περιέχει καμία διάταξη που να περιλαμβάνει την κατάταξη των οχημάτων με κινητήρα στην κατηγορία των «επιβατηγών αυτοκινήτων». Αφετέρου, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του αιτούντος δικαστηρίου, ο κατασκευαστής του οικείου οχήματος της υποθέσεως της κύριας δίκης διαθέτει μεν γι’ αυτό κοινοτική έγκριση τύπου «M 1», πλην όμως το εν λόγω όχημα χαρακτηρίστηκε ως επιβατηγό αυτοκίνητο μόλις κατά το στάδιο της ταξινόμησής του από τις γερμανικές αρχές.

16     Η οδηγία 70/156 περιέχει διατάξεις που έχουν ως αντικείμενο, σύμφωνα με τις αιτιολογικές της σκέψεις, τον καθορισμό και τη θέση σε εφαρμογή μιας διαδικασίας κοινοτικής εγκρίσεως για κάθε τύπο οχήματος, η οποία αντικαθιστά τις διαδικασίες εγκρίσεως που ίσχυαν προηγουμένως στα κράτη μέλη. Το περιεχόμενο αυτής της κοινοτικής εγκρίσεως μπορεί να καθοριστεί μόνον σε σχέση με το ακριβές πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 70/156.

17     Η οδηγία αυτή εκθέτει με χρονική σειρά τη διαδικασία εγκρίσεως τύπου, την ακολουθούσα διαδικασία χορηγήσεως δελτίου εγκρίσεως, τη σύνταξη εκ μέρους του κατασκευαστή του πιστοποιητικού συμμόρφωσης, καθώς και την υποχρέωση των κρατών μελών να ελέγχουν, ενόψει της ταξινομήσεως, τη συμμόρφωση της παραγωγής με τον εγκεκριμένο τύπο. Οι διατάξεις της εν λόγω οδηγίας έχουν ως σκοπό να άρουν τα εμπόδια της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων. Η εναρμόνιση των διατάξεων και των τεχνικών χαρακτηριστικών συνιστά το μέσον επιτεύξεως του σκοπού αυτού. Αντιθέτως, η οδηγία 70/156 δεν περιλαμβάνει καμία ένδειξη βαίνουσα πέραν της εναρμονίσεως αυτής. Ειδικότερα, δεν περιέχει καμία διάταξη για τα κράτη μέλη όσον αφορά τους κανόνες ορίου ταχύτητας που εφαρμόζονται στις διάφορες κατηγορίες οχημάτων με κινητήρα, για τα οποία πραγματοποιήθηκε κοινοτική έγκριση τύπου.

18     Κατά συνέπεια, πρέπει να παρατηρηθεί ότι η οδηγία 70/156 αφορά επομένως τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός τύπου οχήματος και δεν περιέχει καμία άλλη εκτίμηση σχετικά με τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας που πρέπει να τηρούν οι οδηγοί οχημάτων με κινητήρα.

19     Πρέπει επίσης να παρατηρηθεί ότι η οδηγία 70/156 βασίζεται στο άρθρο 100 της Συνθήκης ΕΟΚ (άρθρο 100 της Συνθήκης ΕΚ, νυν άρθρο 94 ΕΚ) ή στο άρθρο 100 A της Συνθήκης ΕΟΚ (άρθρο 100 A της Συνθήκης ΕΚ, νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 95 ΕΚ) σχετικά με τις αρμοδιότητες στον τομέα της εναρμόνισης για την πραγματοποίηση της κοινής αγοράς ή της εσωτερικής αγοράς.

20     Υπό τις συνθήκες αυτές, ούτε από το γράμμα της οδηγίας 70/156, ούτε από το αντικείμενό της, ούτε από τον σκοπό της προκύπτει ότι ο κοινοτικός νομοθέτης είχε την πρόθεση να προσδώσει στην κοινοτική έγκριση τύπου οχημάτων, που θεσπίστηκε από την εν λόγω οδηγία προκειμένου να καταργηθούν τα εμπόδια για την πραγματοποίηση της εσωτερικής αγοράς, συνέπειες όσον αφορά την εφαρμογή των εθνικών κανόνων οδικής κυκλοφορίας που διέπουν την ταχύτητα των διαφόρων κατηγοριών οχημάτων με κινητήρα.

21     Κατόπιν των προεκτεθέντων, στα ερωτήματα που υπέβαλε το Amtsgericht Freiburg πρέπει να δοθεί ως απάντηση ότι η οδηγία 70/156 έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία ένα όχημα, όπως αυτό για το οποίο πρόκειται στην υπόθεση της κύριας δίκης, δεν υπόκειται στις εθνικές διατάξεις περί ορίου ταχύτητας που αφορούν τα επιβατηγά αυτοκίνητα αλλά σ’ αυτές που εφαρμόζονται στα φορτηγά, παρ’ όλον ότι το εν λόγω όχημα ταξινομήθηκε ως επιβατηγό αυτοκίνητο βάσει κοινοτικής εγκρίσεως τύπου που εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν της εν λόγω οδηγίας.

 Επί των δικαστικών εξόδων

22     Δεδομένου ότι η διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα, στα οποία υποβλήθηκαν για να καταθέσουν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο άλλοι εκτός των εν λόγω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) αποφαίνεται:

Η οδηγία 70/156/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 6ης Φεβρουαρίου 1970, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν στην έγκριση των οχημάτων με κινητήρα και των ρυμουλκουμένων τους, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/53/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία ένα όχημα, όπως αυτό για το οποίο πρόκειται στην υπόθεση της κύριας δίκης, δεν υπόκειται στις εθνικές διατάξεις περί ορίου ταχύτητας που αφορούν τα επιβατηγά αυτοκίνητα, αλλά σ’ αυτές που εφαρμόζονται στα φορτηγά, παρ’ όλον ότι το εν λόγω όχημα ταξινομήθηκε ως επιβατηγό αυτοκίνητο βάσει κοινοτικής εγκρίσεως τύπου που εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν της εν λόγω οδηγίας.

(υπογραφές)

---

* Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική.