1)

Οι διατάξεις του κανονισμού 120/67/ΕΟΚ της 13ης Ιουνίου 1967 περί κοινής οργανώσεως αγοράς στον τομέα των σιτηρών έχουν την έννοια ότι η δραστηριότητα κράτους μέλους που συνίσταται στην προμήθεια σίτου από την παγκόσμια αγορά και στη μεταπώλησή του, στη συνέχεια, στην κοινοτική αγορά σε τιμή χαμηλότερη της ενδεικτικής τιμής δεν συμβιβάζεται προς την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα των σιτηρών.

2)

Ορίζοντας ότι είναι ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά οι ενισχύσεις που χορηγούνται από τα κράτη ή με κρατικούς πόρους, το άρθρο 92, παράγραφος 1, διευκρινίζει ότι η απαγόρευση αυτή εφαρμόζεται μόνο «κατά το μέτρο που (οι ενισχύσεις αυτές) επηρεάζουν τις μεταξύ κρατών μελών συναλλαγές», εκτός αν η Συνθήκη ορίζει άλλως, ιδίως στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου αυτού.

3)

Σκοπός μιας προδικαστικής αποφάσεως είναι να επιλύσει ένα νομικό ζήτημα, δεσμεύει δε το εθνικό δικαστήριο όσον αφορά την ερμηνεία των εκάστοτε κοινοτικών διατάξεων και πράξεων.

α)

Δεν συμβιβάζεται με την κοινή οργάνωση της αγοράς των σιτηρών η πώληση από ένα κράτος μέλος μαλακού σίτου στην κοινή αγορά, μέσω εθνικού οργανισμού παρεμβάσεως, σε τιμή χαμηλότερη από την ενδεικτική τιμή ή στην τιμή παρεμβάσεως και, στο μέτρο που πρόκειται για σιτηρά παρεμβάσεως — χωρίς τήρηση των κανόνων που διέπουν την πώληση των σιτηρών παρεμβάσεως. Μια τέτοια πώληση σιτηρών απαιτεί εν πάση περιπτώσει να τηρείται και η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως των αγοραστών.

β)

Οι διατάξεις περί κοινής οργανώσεως της αγοράς των σιτηρών, από τις οποίες απορρέουν οι αναφερθείσες αρχές, και ο κανόνας της ίσης μεταχειρίσεως εφαρμόζονται αμέσως και παρέχουν στους ιδιώτες δικαιώματα. Σε περίπτωση παραβάσεως των κανόνων αυτών και ζημίας, που προκλήθηκε για το λόγο αυτό, σε πρόσωπα το συμφέρον των οποίων προστατεύουν οικείες διατάξεις, το κράτος υποχρεούται να αποκαταστήσει τη ζημία βάσει των διατάξεων του εθνικού δικαίου.

γ)

Προδικαστικές αποφάσεις που εκδίδει το Δικαστήριο κατ' εφαρμογή του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ δεσμεύουν το παραπέμπον δικαστήριο υπό την έννοια ότι, αν είναι αναγκαίο, πρέπει να στηρίξει την απόφασή του στην ερμηνεία του κοινοτικού δικαίου στην οποία προέβη το Δικαστήριο.