EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2006/249/35
Case T-223/06 P: Appeal brought on 23 August 2006 by the European Parliament against the order of the European Union Civil Service Tribunal made on 13 July 2006 in Case F-102/05 Ole Eistrup v European Parliament
Υπόθεση T-223/06 P: Aναίρεση που άσκησε στις 23 Αυγούστου 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 13 Ιουλίου 2006 στην υπόθεση F-102/05, Ole Eistrup κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Υπόθεση T-223/06 P: Aναίρεση που άσκησε στις 23 Αυγούστου 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 13 Ιουλίου 2006 στην υπόθεση F-102/05, Ole Eistrup κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
ΕΕ C 249 της 14.10.2006, p. 15–15
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
- Date of document:
- 14/10/2006; ημερομηνία δημοσίευσης
- Author:
- Πρωτοδικείο
- Form:
- Δικαστικές πληροφορίες
- Link
- Link
- Link
- Select all documents mentioning this document
- Link
|
14.10.2006 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 249/15 |
Aναίρεση που άσκησε στις 23 Αυγούστου 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 13 Ιουλίου 2006 στην υπόθεση F-102/05, Ole Eistrup κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
(Υπόθεση T-223/06 P)
(2006/C 249/35)
Γλώσσα διαδικασίας: η δανική
Διάδικοι
Αναιρεσείον: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Στρασβούργο, Γαλλία) (εκπρόσωποι: H. von Hertzen και L. Knudsen)
Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ole Eistrup
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Το αναιρεσείον ζητεί από το Πρωτοδικείο:
|
— |
Να αναιρεθεί η διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης· |
|
— |
Να κρίνει οριστικώς τη διαφορά το Πρωτοδικείο, κρίνοντας βάσιμη την ένσταση απαραδέκτου που προέβαλε το αναιρεσείον· |
|
— |
Να απορρίψει ως απαράδεκτη την προσφυγή του Ο. Eistrup· |
|
— |
Να αποφασίσει κατά νόμο για τα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεώς του αναιρέσεως, το Κοινοβούλιο ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης παρέβη το άρθρο 43, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας μη απορρίπτοντας την προσφυγή, μολονότι το δικόγραφο της προσφυγής δεν έφερε την ιδιόχειρη υπογραφή του δικηγόρου του προσφεύγοντος, αλλά σφραγίδα της υπογραφής του.
Το Κοινοβούλιο υποστηρίζει επίσης ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης παραβίασε την αρχή της ασφαλείας δικαίου εξαρτώντας την εφαρμογή του άρθρου 43, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας από την ενδεχομένως δυσανάλογη προσβολή του δικαιώματος προσβάσεως στη δικαιοσύνη. Ωστόσο, εάν επρόκειτο περί αυτού, δεν θα ήταν πλέον δυνατόν να προβλέπεται το παραδεκτό των προσφυγών.
