Διάλυση πλοίων

Το παρόν πράσινο βιβλίο δρομολογεί διαβούλευση σχετικά με τη διάλυση των πλοίων με στόχο να καθοριστούν τα καταλληλότερα μέτρα προώθησης διάλυσης που εξασφαλίζουν αειφορία από οικολογικής και κοινωνικής σκοπιάς.

ΠΡΑΞΗ

Πράσινο βιβλίο της Επιτροπής της 22ας Μαΐου 2007 για τη βελτίωση των πρακτικών διάλυσης των πλοίων [COM(2007) 269 τελικό - Δεν έχει δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα].

ΣΥΝΟΨΗ

Η διάλυση των παροπλισμένων πλοίων, ιδίως ενόψει της ανάκτησης του χάλυβα του κύτους, αποτελεί δραστηριότητα που παρουσιάζει σημαντικούς κινδύνους για την υγεία των εργαζόμενων και την προστασία του περιβάλλοντος.

Στην παρούσα πράσινη βίβλο αξιολογείται η κατάσταση και οι συνέπειες της εν λόγω δραστηριότητας παγκοσμίως και προτείνονται σειρά κατευθύνσεων προβληματισμού προκειμένου η δραστηριότητα αυτή να υλοποιείται με τρόπο βιώσιμο στο περιβαλλοντικό και το κοινωνικό επίπεδο.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Οικονομικές πτυχές της διάλυσης των πλοίων

Τα πλοία που παροπλίζονται – γενικά όταν η εκμετάλλευσή τους δεν είναι πια οικονομικά αποδοτική ή όταν δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την αγορά των μεταχειρισμένων – αγοράζονται κατ' αρχήν για να διαλυθούν σε διαλυτήρια. Στα εν λόγω διαλυτήρια εξάγονται και υφίστανται ανακύκλωση τα υλικά που προέρχονται από τη διάλυση, κυρίως χάλυβας από το κύτος.

Τα περισσότερα διαλυτήρια βρίσκονται στην Νότια Ασία (ιδίως στην Ινδία ή στο Μπαγκλαντές). Οι διαφορές στο εργασιακό κόστος ή στις απαιτήσεις που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας, καθώς και τα έσοδα από τα ανακυκλούμενα και μεταχειρισμένα υλικά, συνιστούν τους λόγους για τους οποίους οι επιχειρήσεις της Νότιας Ασίας είναι σε θέση να προσφέρουν πολύ καλύτερες τιμές στους πλοιοκτήτες απ’ ό,τι οι εν δυνάμει ανταγωνιστές τους σε άλλες χώρες και ιδίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).

Η δυσκολία να καταστεί η ανακύκλωση των πλοίων οικονομικά βιώσιμη με ταυτόχρονη τήρηση οικολογικά ενδεδειγμένων προτύπων οφείλεται σε διάφορους λόγους: διακύμανση της ναυλαγοράς (που χρησιμοποιεί κυρίως δεξαμενόπλοια και πλοία μεταφοράς φορτίου χύδην), ποικιλία των υλικών που περιέχουν τα πλοία και το γεγονός ότι ορισμένα από τα υλικά αυτά επαναχρησιμοποιούνται δύσκολα (σύνθετα υλικά) ή δεν χρησιμοποιούνται πλέον ή ακόμη και απαγορεύονται (όπως για παράδειγμα ο αμίαντος), η συχνά δαπανηρή κατεργασία που συνδέεται με την ανακύκλωση ορισμένων υλικών, η έλλειψη αγοράς ανακύκλωσης του χάλυβα για κατασκευές και αγοράς μεταχειρισμένου ναυτικού εξοπλισμού στην Ευρώπη.

Ο αριθμός των διαλυτηρίων στην ΕΕ μειώθηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας. Η δυναμικότητα της οικολογικά καθαρής διάλυσης που διατίθεται στην ΕΕ και σε άλλες χώρες του ΟΟΣΑ (ιδίως στην Τουρκία) επαρκεί για το σύνολο των πλοίων του πολεμικού ναυτικού και των άλλων κρατικών πλοίων που θα παροπλιστούν κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας. Η εν λόγω δυναμικότητα παραμένει εντούτοις ανεπαρκής για τη διάλυση των μεγάλων εμπορικών πλοίων που φέρουν τη σημαία των κρατών μελών της ΕΕ ή που ανήκουν σε εταιρείες με έδρα στην ΕΕ. Το πρόβλημα θα επιδεινωθεί με την προσεχή απόσυρση όλων των δεξαμενόπλοιων μονού κύτους, που προγραμματίζεται σε κοινοτικό και διεθνές επίπεδο μετά από ατυχήματα όπως εκείνα των πλοίων Erika και Prestige.

Κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις που συνδέονται με την διάλυση των πλοίων

Τα περισσότερα πλοία περιέχουν μεγάλες ποσότητες επικίνδυνων υλικών, όπως είναι ο αμίαντο, έλαια και λασπώδη κατάλοιπα υδρογονανθράκων, PCB (es de en fr) (πολυχλωριούχα διφαινύλια) και βαρέα μέταλλα στα χρώματα και στον εξοπλισμό. Οι περισσότερες εγκαταστάσεις διάλυσης στη Νότια Ασία δεν διαθέτουν καμία διάταξη απομόνωσης για την αποφυγή της ρύπανσης του εδάφους και των υδάτων από τις ουσίες αυτές. Το αποτέλεσμα είναι μεγάλη ρύπανση των παράκτιων υδάτων και του αιγιαλού καθώς και σημαντικές ζημίες στα πληττόμενα οικοσυστήματα.

Εξάλλου ο προσωρινός χαρακτήρας των συνθηκών από πλευράς υγείας και ασφάλειας των εργαζόμενων στα διαλυτήρια της Νότιας Ασίας αποτελεί αιτία υψηλού κινδύνου ατυχημάτων (λόγω εκρήξεων από υπόλοιπα υδρογονανθράκων ή λόγω έλλειψης συστημάτων ανύψωσης και εξοπλισμού προστασίας) και ανίατων ασθενειών που συνδέονται με την έκθεση σε επικίνδυνες ουσίες (καρκίνοι του πνεύμονα κλπ.).

Το εργατικό δυναμικό που χρησιμοποιείται στα διαλυτήρια αυτά προέρχεται κατά μεγάλο μέρος από τις πτωχότερες περιοχές των αντίστοιχων χωρών, περιλαμβάνει σημαντικό αριθμό ανηλίκων (για τις ελαφρότερες εργασίες), απασχολείται συχνά χωρίς σύμβαση ούτε ασφάλιση έναντι ασθενείας ή ατυχήματος και δεν έχει δικαίωμα σύστασης συνδικάτων. Οι αποζημιώσεις για τα ατυχήματα είναι ελάχιστες ή και μηδενικές.

Ευρωπαϊκό και διεθνές νομικό πλαίσιο σχετικά με τις μεταφορές αποβλήτων

Η μεταφορά επικίνδυνων αποβλήτων διέπεται από τη σύμβαση της Βασιλείας, που υπογράφτηκε το 1989 στο πλαίσιο του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον (UNEP) και στην οποία έχουν προσχωρήσει η Κοινότητα και τα κράτη μέλη. Προβλέπει ιδίως να εξασφαλίζεται εκ των προτέρων η συναίνεση της χώρας προορισμού του μεταφερόμενου φορτίου. Μια από τις τροποποιήσεις της εν λόγω σύμβασης, που εγκρίθηκε το 1995, απαγορεύει εξάλλου την μεταφορά επικίνδυνων αποβλήτων από κράτος μέλος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) προς χώρα που δεν είναι μέλος του ΟΟΣΑ. Η τροποποίηση αυτή εντούτοις δεν έχει γίνει αποδεκτή από το σύνολο των χωρών που υπογράφουν την σύμβαση της Βασιλείας.

Τα παροπλισμένα πλοία που προορίζονται για διάλυση θεωρούνται ως απόβλητα κατά την έννοια του διεθνούς και του κοινοτικού δικαίου για τα απόβλητα. Θεωρούνται επίσης ως επικίνδυνα απόβλητα όταν περιέχουν σημαντικές ποσότητες επικίνδυνων ουσιών ή όταν το φορτίο τους από επικίνδυνες ουσίες δεν έχει εκκενωθεί σωστά. Η εξαγωγή τέτοιων πλοίων από την ΕΕ προς χώρα που δεν είναι μέλος του ΟΟΣΑ ενόψει της διάλυσής του απαγορεύεται: τα πλοία αυτά πρέπει να διαλυθούν σε χώρα μέλος του ΟΟΣΑ υπό συνθήκες οικολογικά ενδεδειγμένες ή να καθαριστούν προκειμένου να μην αποτελούν πλέον επικίνδυνα απόβλητα

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ), ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΔΝΟ) (EN) και το UNEP έχουν καταρτίσει κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την ανακύκλωση πλοίων και εργάζονται συντονισμένα επί του θέματος προκειμένου να αποφύγουν τις επικαλύψεις. Επιπλέον στο πλαίσιο του ΔΝΟ βρίσκεται στο στάδιο της κατάρτισης σχέδιο σύμβασης.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΝ ΛΟΓΩ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Ενίσχυση του ελέγχου της εφαρμογής της κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με τη μεταφορά αποβλήτων

Η Επιτροπή προτείνει σειρά μέτρων για να εξασφαλίσει μεγαλύτερη τήρηση της νομοθεσίας στον τομέα της μεταφοράς αποβλήτων, τα οποία περιλαμβάνουν:

Διεθνής σύμβαση που καταρτίζεται στο πλαίσιο του ΔΝΟ

Η σύμβαση του ΔΝΟ που καταρτίζεται αποτελεί το κατάλληλο πλαίσιο για να εξασφαλίσει οικολογικά καθαρή διάλυση των πλοίων σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρέπει να εγκριθεί το ταχύτερο δυνατόν και να επιτρέψει τη συμμετοχή οργανισμών περιφερειακής ενοποίησης, όπως η Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Εξάλλου ενόψει των διαπραγματεύσεων για την εν λόγω σύμβαση πρέπει να καταρτιστεί κοινοτική θέση και να ενισχυθεί ο συντονισμός των θέσεων των κρατών μελών.

Μετά την έγκρισή τους, η Σύμβαση και οι συστάσεις της πρέπει να ενσωματωθούν στο κοινοτικό δίκαιο προκειμένου να καταστούν υποχρεωτικές για τα πλοία που φέρουν σημαία κράτους μέλους της ΕΕ ή για τα πλοία που εισέρχονται στα κοινοτικά ύδατα. Εντούτοις, δεν πρέπει να τροποποιήσουν το δίκαιο σχετικά με τη μεταφορά αποβλήτων, ιδίως τα πρότυπα που καθιερώνονται σε κοινοτικό επίπεδο και εκείνα της σύμβασης της Βασιλείας, εάν δεν καθιερώνουν εξίσου υψηλό επίπεδο ασφάλειας.

Η ενίσχυση του δυναμικού διάλυσης πλοίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Όσον αφορά τα πλοία υπό κρατική ιδιοκτησία, συμπεριλαμβανομένων των πλοίων του πολεμικού ναυτικού, οι κυβερνήσεις των κρατών μελών μπορούν να καθιερώσουν οικολογικά κριτήρια για την κατακύρωση των δημόσιων συμβάσεων ή να συμπεριλάβουν ειδικές ρήτρες σχετικά με τη διάλυση των εν λόγω σκαφών στις συμβάσεις πώλησης σε άλλες χώρες ή σε εμπορικές εταιρείες. Αυτό θα επιτρέψει τα κράτη μέλη να διατηρήσουν κάποιον έλεγχο επί των συνθηκών διάλυσης των πλοίων.

Όσον αφορά τον στόλο των εμπορικών πλοίων, του οποίου το μέγεθος είναι πολύ μεγαλύτερο, η Επιτροπή ερευνά την δυνατότητα παροχής οικονομικής ενίσχυσης στις εγκαταστάσεις διάλυσης της ΕΕ που σέβονται το περιβάλλον ή στους πλοιοκτήτες που αποστέλλουν τα πλοία τους σε τέτοια διαλυτήρια προκειμένου να διαλυθούν ή να καθαριστούν. Το σημερινό πλαίσιο κρατικών ενισχύσεων για το περιβάλλον επιτρέπει κατά περίπτωση την εν λόγω χρηματοδότηση, όπως επίσης την επιτρέπει και η πολιτική συνοχής της ΕΕ. Ωστόσο ορισμένα επιχειρήματα έρχονται σε αντίθεση με την χρηματοδότηση αυτή, ανάμεσα στ' άλλα, η διάθεση μεγάλων ποσών επί μακρό χρονικό διάστημα χωρίς να δημιουργείται βιώσιμη βιομηχανική δραστηριότητα, ο κίνδυνος πολλαπλών ενισχύσεων και η αρχή ο ρυπαίνων πληρώνει.

Συνεργασία στον τομέα της τεχνολογίας και της μεταφοράς γνώσεων

Η Επιτροπή εκτιμά ότι απαιτείται να ενισχυθεί αφενός η τεχνική βοήθεια στις χώρες στις οποίες οι δραστηριότητες διάλυσης πλοίων είναι σημαντική από οικονομικής πλευράς και αφετέρου η προώθηση της βελτίωσης της νομοθεσίας για να ενθαρρυνθεί η ασφαλής και οικολογικά καθαρή διάλυση των πλοίων. Οι λεπτομέρειες της εν λόγω συνεργασίας πρέπει να επανεξεταστούν, ιδίως με την ευκαιρία των διαπραγματεύσεων για τις νέες πολιτικές και οικονομικές συμφωνίες ή της επικαιροποίησης των υφιστάμενων συμφωνιών με αρκετά κράτη που πραγματοποιούν ανακύκλωση.

Προώθηση εθελοντικών πρωτοβουλιών

Η ΕΕ οφείλει να ενθαρρύνει και να υποστηρίξει τις εθελοντικές πρωτοβουλίες από εφοπλιστές, τις επαγγελματικές τους ενώσεις και τους πελάτες τους, εφόσον οι εν λόγω εθελοντικές συμφωνίες προβλέπουν σαφείς μηχανισμούς για να διασφαλίσουν την υλοποίηση των δεσμεύσεων καθώς και συστήματα επιτήρησης και ελέγχου.

Χρηματοδότηση της διάλυσης πλοίων

Πιο μακροπρόθεσμα ενδείκνυται οι πλοιοκτήτες να αναλάβουν πλήρως την οικονομική ευθύνη της οικολογικά ενδεδειγμένης διάλυσης των πλοίων τους σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» και της αρχής της ευθύνης του κατασκευαστή. Η ευθύνη αυτή θα μπορούσε να λάβει τη μορφή υποχρεωτικής ή εθελοντικής συνεισφοράς σε διεθνές ταμείο υπό τη διαχείριση του ΔΝΟ. Η συνεισφορά στο εν λόγω ταμείο θα μπορούσε να συνδέεται με την εγγραφή στον ΔΝΟ ή με την εκμετάλλευση του πλοίου (για παράδειγμα μέσω λιμενικών τελών ή υποχρεωτικής ασφάλισης). Εάν η διαχείριση από τον ΔΝΟ δεν είναι δυνατή, θα μπορούσε να εξεταστεί το ενδεχόμενο περιφερειακού συστήματος.

Άλλες πιθανές εναλλακτικές επιλογές

Η Επιτροπή προτείνει ορισμένα συμπληρωματικά μέτρα για την προώθηση της ασφαλούς και οικολογικά καθαρής διάλυσης των πλοίων στις οποίες περιλαμβάνονται:

• η έκδοση κοινοτικής νομοθεσίας με στόχο να συμπληρωθούν οι κανόνες στον τομέα της ασφάλειας στη θάλασσα ή εκείνοι που σχετίζονται με τα επικίνδυνα υλικά που χρησιμοποιούνται στη ναυπήγηση των πλοίων,
• η σύνδεση των ενισχύσεων στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών με την οικολογική διάλυση των πλοίων,
• η θέσπιση ευρωπαϊκού συστήματος πιστοποίησης για την «καθαρή» διάλυση των πλοίων, για παράδειγμα βάσει του συστήματος EMAS και βραβείο για παραδειγματικές πρακτικές ανακύκλωσης.
• η εντατικοποίηση της διεθνούς έρευνας σχετικά με τη διάλυση των πλοίων.

Διαβούλευση

Η Επιτροπή δρομολογεί διαβούλευση σχετικά με την διάλυση των πλοίων και αναμένει σχόλια των ενδιαφερόμενων μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Με βάση τα εν λόγω σχόλια η Επιτροπή θα υποβάλει ενδεχομένως κατάλληλες προτάσεις.

Η Επιτροπή καλεί τους ενδιαφερόμενους να απαντήσουν στα εξής ερωτήματα:

• Πώς είναι δυνατή η βελτίωση της εφαρμογής της τρέχουσας κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με τη μεταφορά αποβλήτων που αφορά τα πλοία τα οποία κοντεύουν να ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους; Ποιος είναι ο καλύτερος συνδυασμός μέτρων για την προσέλκυση πλοίων που είναι εγγεγραμμένα στα νηολόγια της ΕΕ ή πλοίων που ανήκουν σε πλοιοκτήτες οι οποίοι εδρεύουν στην ΕΕ, προς διαλυτήρια με υψηλά πρότυπα ασφάλειας των εργαζόμενων και προστασίας του περιβάλλοντος;
• Η θέσπιση κατευθυντηρίων γραμμών όσον αφορά τους κανόνες μεταφοράς αποβλήτων και ο ορισμός των πλοίων που κοντεύουν να ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους θα συνέβαλε στη βελτίωση της εφαρμογής των κανόνων και επιχειρηματικών πρακτικών; Ποια θα ήταν η μορφή τους;
• Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος συντονισμού των διεξαγόμενων διαπραγματεύσεων σχετικά με τη σύμβαση του ΔΝΟ για την ανακύκλωση των πλοίων προκειμένου να βελτιωθούν οι διεθνείς πρακτικές διάλυσης των πλοίων;
• Είναι σκόπιμο για την ΕΕ να επιδιώκει τη θέσπιση παγκόσμιων περιβαλλοντικών προτύπων και προτύπων στον τομέα της ασφάλειας στο πλαίσιο της σύμβασης ΔΝΟ τα οποία να είναι συγκρίσιμα με τα πρότυπα της ΕΕ;
• Πως μπορεί η ΕΕ να διασφαλίσει τη διάλυση των ευρωπαϊκών πλοίων κατά τρόπο ασφαλή και περιβαλλοντικά ενδεδειγμένο κατά τη μεταβατική περίοδο πριν από την θέση σε ισχύ της σύμβασης του ΔΝΟ; Ποια είναι η ενδεδειγμένη στάση όσον αφορά τα πλοία που ανήκουν στο δημόσιο; Επαρκούν οι εθνικές στρατηγικές και οι εθελοντικές δεσμεύσεις από τους πλοιοκτήτες; Ποια είναι τα πρόσθετα μέτρα που θα χρειάζονταν σε επίπεδο ΕΕ;
• Είναι σκόπιμο να αναλάβει η ΕΕ και τα κράτη μέλη της ενεργό ρόλο για την αύξηση του δυναμικού ανακύκλωσης πλοίων της ΕΕ; Ενδείκνυται η χρήση κρατικών ενισχύσεων κα κοινοτικών κονδυλίων για την αύξηση της δυναμικότητας αυτής και με ποιο τρόπο;
• Ποια είναι τα μέτρα και οι δράσεις που θα έπρεπε να αναλάβει η ΕΕ, ώστε να ενθαρρυνθούν τα κράτη της Νότιας Ασίας όσον αφορά τη θέσπιση και εφαρμογή αυστηρότερων περιβαλλοντικών προτύπων και προτύπων ασφαλείας για τη διάλυση των πλοίων;
• Ποια θα ήταν τα ενδεδειγμένα μέτρα και δράσεις της ΕΕ, ώστε να ενθαρρυνθούν οι πλοιοκτήτες για να οδηγήσουν τα πλοία που κοντεύουν να ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους σε διαλυτήρια που εφαρμόζουν υψηλά περιβαλλοντικά πρότυπα και πρότυπα ασφαλείας;
• Πώς θα έπρεπε να εξασφαλίσει η ΕΕ τη βιώσιμη χρηματοδότηση μιας οικολογικά ενδεδειγμένης διάλυσης πλοίων σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» και ποια είναι τα ενδεδειγμένα μέτρα και δράσεις;

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Ανακοίνωση της Επιτροπής στο Συμβούλιο, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Συμβούλιο, στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και στην Επιτροπή των Περιφερειών της 10ης Οκτωβρίου 2007 – Μια ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση [COM(2007) 575 τελικό - Δεν δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα]. Η πράσινη βίβλος καθορίζει ένα σχέδιο δράσης για μιαν ενοποιημένη θαλάσσια πολιτική που υπογραμμίζει την ταυτότητα και την υπεροχή της Ευρώπης στον ναυτιλιακό τομέα χαρακτηριστικά που πρέπει να διατηρηθούν σε μιαν εποχή κατά την οποία οι πιέσεις επί του περιβάλλοντος απειλούν τη συνέχιση των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων. Η θαλάσσια πολιτική πρέπει συνεπώς να έχει ως στόχο έναν καινοτόμο, ανταγωνιστικό και περιβαλλοντικά ευαίσθητο ναυτιλιακό κλάδο. Η ΕΕ πρέπει να υποστηρίξει ιδιαίτερα τις διεθνείς πρωτοβουλίες με στόχο την επιβολή ελάχιστων προτύπων στον τομέα της ανακύκλωση των πλοίων και της προώθησης των καθαρών υποδομών ανακύκλωσης.

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1013/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων [Επίσημη εφημερίδα L 190 της 12.07.2006].

Ο εν λόγω κανονισμός έχει ως στόχο την ενίσχυση, απλοποίηση και αποσαφήνιση των διαδικασιών που ισχύουν όσον αφορά τον έλεγχο της μεταφοράς αποβλήτων. Θα περιορίσει τον κίνδυνο μη ελεγχόμενων μεταφορών αποβλήτων. Έχει επίσης ως στόχο την ενσωμάτωση στην κοινοτική νομοθεσία των τροποποιήσεων των καταλόγων των αποβλήτων που επισυνάπτονται στην σύμβαση της Βασιλείας καθώς και της αναθεώρησης που υιοθέτησε ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ) το 2001. Αντικαθιστά τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 259/93 από τις 12 Ιουλίου 2007.

Απόφαση 93/98/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 1ης Φεβρουαρίου 1993 σχετικά με τη σύναψη, εξ ονόματος της Κοινότητας, της σύμβασης για τον έλεγχο της διασυνοριακής διακίνησης επικίνδυνων αποβλήτων ( ) και της διάθεσής τους (σύμβαση της Βασιλείας) [Επίσημη εφημερίδα L 39 της 16.2.1993].

Η σύμβαση της Βασιλείας καθορίζει τους κανόνες ελέγχου, σε διεθνές επίπεδο, των διασυνοριακών κινήσεων και της εξάλειψης των αποβλήτων που είναι επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.

Ημερομηνία τελευταίας τροποποίησης: 03.06.2008