Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document C2007/020/55

Υπόθεση T-393/06: Προσφυγή της 18ης Δεκεμβρίου 2006 — Makhteshim Agan Holding BV, Makhteshim Agan Italia Srl και Magan Italia Srl κατά Επιτροπής

ΕΕ C 20 της 27.1.2007, p. 36–37 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
ΕΕ C 20 της 27.1.2007, p. 35–36 (BG, RO)

27.1.2007   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 20/36


Προσφυγή της 18ης Δεκεμβρίου 2006 — Makhteshim Agan Holding BV, Makhteshim Agan Italia Srl και Magan Italia Srl κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-393/06)

(2007/C 20/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Makhteshim Agan Holding BV (Άμστερνταμ, Κάτω Χώρες), Makhteshim Agan Italia Srl (Bergamo, Ιταλία) και Magan Italia Srl (Bergamo, Ιταλία) (εκπρόσωποι: C. Mereu και K. Van Maldegem, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει την απόφαση D/531125 της Επιτροπής, της 12ης Οκτωβρίου 2006·

να υποχρεώσει την καθής να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις που υπέχει από το κοινοτικό δίκαιο, καθώς και να αξιολογήσει και να χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των αφορώντων τον άνθρωπο στοιχείων, προκειμένου να διασφαλιστεί η καταχώριση της δραστικής ουσίας azinphos-methyl στο παράρτημα Ι της ΟΔΦΠ·

να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή τους, οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής D/531125 που περιέχεται σε έγγραφο της 12ης Οκτωβρίου 2006, το οποίο απευθυνόταν στον οργανισμό του εισηγούμενου κράτους μέλους που ήταν επιφορτισμένος με την αξιολόγηση της δραστικής ουσίας azinphos-methyl στο πλαίσιο της οδηγίας 91/41/ΕΟΚ σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων (στο εξής: ΟΔΦΠ (1)), με το οποίο έγγραφο η καθής αναφέρει ότι δεν θα λάβει απόφαση σχετικά με την έγκριση και την καταχώριση της οικείας δραστικής ουσίας στο παράρτημα Ι της εν λόγω οδηγίας και εκθέτει, περαιτέρω, ότι, ελλείψει εγκρίσεως, σε κοινοτικό επίπεδο, μέχρι την ημερομηνία που καθορίζεται στο άρθρο 8, παράγραφος 2, της ΟΔΦΠ, θα παύσει πλέον να υφίσταται οποιαδήποτε νομική βάση για τη διατήρηση της ουσίας στην αγορά.

Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά de facto και de jure απαγόρευση της δραστικής ουσίας azinphos-methyl, στον βαθμό που αναφέρει απερίφραστα ότι δεν πρόκειται να ληφθεί καμία απόφαση σχετικά με την καταχώριση της ουσίας στο παράρτημα Ι της ΟΔΦΠ και στον βαθμό που αποσκοπεί στην επιβολή απαγορεύσεως της διαθέσεως της δραστικής ουσίας azinphos-methyl στην αγορά μέσω της αδράνειας της καθής μέχρι τη λήξη της ταχθείσας για την έγκριση προθεσμίας.

Περαιτέρω, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση θέτει εν αμφιβόλω τα δικαιώματά τους για μια δίκαιη εξέταση της επίμαχης ουσίας υπό το πρίσμα των προηγμένης τεχνολογίας επιστημονικών μελετών που υπέβαλαν οι προσφεύγουσες. Επιπλέον, η καθής, στερώντας από τις προσφεύγουσες το δικαίωμά τους να επανακαταχωρίσουν και να εξακολουθήσουν να πωλούν τα προϊόντα τους εντός των κρατών μελών, παραβίασε, όπως υποστηρίζεται, την αρχή της αναλογικότητας και προσέβαλε το θεμελιώδες δικαίωμά τους να ασκούν τις επιχειρηματικές δραστηριότητές τους, θίγοντας, ως εκ τούτου, το δικαίωμά τους ιδιοκτησίας.

Επιπλέον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω της υπάρξεως ουσιωδών διαδικαστικών πλημμελειών. Ακριβέστερα, η έλλειψη πρωτοβουλίας της καθής ως προς την υποβολή προτάσεως σχετικά με την καταχώριση της δραστικής ουσίας azinphos-methyl στο παράρτημα Ι της ΟΔΦΠ, καθώς και η απαγόρευση διαθέσεως στο εμπόριο που επιδιώκει να επιτύχει η καθής με την αδράνειά της, παραβαίνουν το άρθρο 5, παράγραφος 2, της αποφάσεως 1999/468/ΕΚ (2) του Συμβουλίου και το άρθρο 8, παράγραφος 2, της ΟΔΦΠ.

Τέλος, στην περίπτωση που το Πρωτοδικείο θεωρήσει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι πράξη δεκτική προσβολής σύμφωνα με το άρθρο 230, παράγραφος 4, ΕΚ, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η προσφυγή τους πρέπει, εν πάση περιπτώσει, να κηρυχθεί παραδεκτή δυνάμει του άρθρου 232 ΕΚ, στον βαθμό που η αδράνεια της καθής συνιστά παράνομη παράλειψη.


(1)  ΕΕ 1991, L 230, σ. 1.

(2)  Απόφαση του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (ΕΕ L 184, σ. 23).


Top