92000E3714

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-3714/00

υποβολή: Paul Lannoye (Verts/ALE) προς την Επιτροπή

(30 Νοεμβρίου 2000)

Θέμα: Πρόσβαση στην πληροφορία που αφορά την επέκταση του αεροδρομίου Μπαράχας της Μαδρίτης

Την απάντηση που έδωσε στις 5 Ιουλίου 2000 στην ερώτησή μας Ε-1518/00(1) όσον αφορά την εφαρμογή της οδηγίας 90/313/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 7ης Ιουνίου 1990(2), σχετικά με την ελεύθερη πληροφόρηση για θέματα περιβάλλοντος, η Επιτροπή δήλωσε ότι οι αρχές έδωσαν συνέχεια στις αιτήσεις έστω και καθυστερημένα.

Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός είναι αναληθής δεδομένου ότι συνεχίζεται το πρόβλημα της μη διάθεσης των πληροφοριών σε όσους τις ζητούν.

Σε επιστολή που απηύθυνε προς την Επιτροπή (κ. Γ. Κρεμλή) στις 17 Ιουλίου 2000, η Entidad de la Moraleja καταγγέλλει με αποδεικτικά στοιχεία, ότι η ΑΕΝΑ (Εταιρία ισπανικών αεροδρομίων) δεν απαντά με τον τρόπο που θα έπρεπε, αγνοώντας την οδηγία 90/313/ΕΟΚ. Στην πραγματικότητα τα αριθμητικά στοιχεία που αφορούν τις μέσες ωριαίες ηχητικές εκπομπές, δόθηκαν με τρόπο εσφαλμένο. Η δυσχέρεια όμως πρόσβασης στις πληροφορίες του είδους αυτού, δημιουργεί αμφιβολίες για την ίδια την ορθότητα του τρόπου αξιολόγησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και περιορίζει την δυνατότητα των πολιτών να ασκήσουν τα δικαιώματά τους σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και δημόσιαςγείας.

Είναι σε θέση η Επιτροπή να αναφέρει ποία μέτρα έχει λάβει ή προτίθεται να λάβει για να εξασφαλίσει την πλήρη εφαρμογή της παραπάνω οδηγίας;

Δεν θεωρεί αναγκαίο να κινήσει τη διαδικασία παράβασης κατά του ισπανικού κράτους για τη μη τήρηση της παραπάνω οδηγίας;

(1) ΕΕ C 113 E της 18.4.2001, σελ. 22.

(2) ΕΕ L 158 της 23.6.1990, σελ. 56.

Απάντηση της κας Wallstrm εξ ονόματος της Επιτροπής

(1 Φεβρουαρίου 2001)

Η οδηγία 90/313/ΕΟΚ(1) του Συμβουλίου, της 7ης Ιουνίου 1990, σχετικά με την ελεύθερη πληροφόρηση για θέματα περιβάλλοντος προβλέπει, στο άρθρο 4, ότι οποιοσδήποτε θεωρεί ότι το αίτημά του για χορήγηση πληροφοριών απορρίφθηκε ή αγνοήθηκε αδικαιολόγητα ή ότι έλαβε ανεπαρκή απάντηση από μια δημόσια αρχή, δύναται να ζητά διοικητική ή δικαστική αναθεώρηση της απόφασης σύμφωνα με τη σχετική εθνική νομοθεσία.

Η εν λόγω οδηγία μεταφέρθηκε στην ισπανική έννομη τάξη με τον νόμο 38/1995, της 12ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με το δικαίωμα πρόσβασης στην πληροφόρηση για θέματα περιβάλλοντος, όπως τροποποιήθηκε πρόσφατα από τον νόμο 55/1999, της 29ης Δεκεμβρίου 1999, ο οποίος προβλέπει το δικαίωμα των ατόμων να ασκούν προσφυγή σε τέτοιες περιπτώσεις.

Εάν η Entidad de la Moraleja κρίνει ότι δεν τηρήθηκε η οδηγία 90/313/ΕΟΚ όσον αφορά τα αιτήματα για πρόσβαση σε πληροφορίες, τα οποίαπέβαλε ο εν λόγω φορέας στις ισπανικές αρχές, έχει στη διάθεσή της κατάλληλα μέσα προσφυγής σε εθνικό επίπεδο, ώστε να εξασφαλίσει την παρέμβαση των εθνικών διοικητικών ή δικαστικών αρχών ως πρωταρχικώνπευθύνων για τον έλεγχο της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου από τις διοικητικές αρχές των κρατών μελών.

Όσον αφορά τις ενέργειες που έγιναν ώστε να εξακριβωθεί κατά πόσον εφαρμόσθηκε ορθά η οδηγία 90/313/ΕΟΚ στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Επιτροπή αποτάθηκε επανειλημμένως στις ισπανικές αρχές, ζητώντας εξηγήσεις σχετικά με τα περιστατικά που περιήλθαν στη γνώση της και τα οποία ενδέχεται να συνιστούν παράβαση.

Από την απάντηση των ισπανικών αρχών συνάγεται ότι οιπόψη αρχές απάντησαν ήδη σε διάφορα αιτήματα για πληροφορίες και συνεχίζουν να δίδουν συνέχεια στα πολλαπλά αιτήματα πουπέβαλε ο εν λόγω φορέας. Αν και κάποιες φορές καθυστερημένα, οι ισπανικές αρχές θέτουν στη διάθεση του ενδιαφερομένου τις διαθέσιμες πληροφορίες. Εξάλλου, είναι σκόπιμο να σημειωθεί ότι η οδηγία 90/313/ΕΟΚ δεν περιέχει καμμία διάταξη σχετικά με τη μορφήπό την οποία πρέπει να τίθενται στη διάθεση του ενδιαφερομένου οι πληροφορίες που ζητήθηκαν.

Όσον αφορά, πιο συγκεκριμένα, την κίνηση διαδικασίας παράβασης για εσφαλμένη εφαρμογή της οδηγίας 90/313/ΕΟΚ στην επίμαχη περίπτωση, αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η Επιτροπή δενποχρεούται να κινήσει διαδικασία λόγω παράβασης, δυνάμει του άρθρου 226 (πρώην άρθρο 169) της συνθήκης ΕΚ, αλλά διαθέτει επ' αυτού διακριτική ευχέρεια. Σύμφωνα με αυτή την εξουσία διακριτικής ευχέρειας, η Επιτροπή δεν συνηθίζει να κινεί διαδικασία παράβασης για κάθε επιμέρους περίπτωσηποτιθέμενης εσφαλμένης εφαρμογής της οδηγίας που περιέρχεται στη γνώση της. Μόνον όταν είναι δυνατόν να επισημανθεί συνεχής εσφαλμένη διοικητική πρακτική ή όταν είναι δυνατόν να ομαδοποιηθούν επιμέρους περιπτώσεις εσφαλμένης εφαρμογής, λόγω της συνάφειάς τους, η Επιτροπή συνήθως καταλήγει

να αποφασίσει να κινήσει διαδικασία παράβασης, δυνάμει του άρθρου 226 της συνθήκης ΕΚ. Βάσει όμως των πληροφοριών που έχει στη διάθεσή της η Επιτροπή, δεν φαίνεται να πρόκειται επί του θέματος ούτε για τη μία, ούτε για την άλλη περίπτωση.

(1) ΕΕ L 158 της 23.6.1990.