1.

Έχει ο όρος «διαφορές εκ συμβάσεως» στο άρθρο 5, σημείο 1, του κανονισμού 44/2001, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές διαφορές (1) (στο εξής: κανονισμός Βρυξέλλες Ι)

2.

Έχει ο όρος «αγωγή» στην οποία «στηρίζεται» ο ενάγων την έννοια ότι, όπως ισχύει στην περίπτωση του κριτηρίου που χρησιμοποιείται για να προσδιοριστεί αν μια αγωγή εμπίπτει στις διαφορές εκ συμβάσεως κατά την έννοια του άρθρου 5, σημείο 1, του κανονισμού Βρυξέλλες Ι ή στις «ενοχές εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας» κατά την έννοια του άρθρου 5, σημείο 3, του ίδιου κανονισμού ([πρβλ. απόφαση] C-59/19, σκέψη 32), απαιτείται να εξετάζεται αν η ερμηνεία της νομικής υποχρέωσης που έχει αναληφθεί ελεύθερα είναι αναγκαία προκειμένου να προσδιοριστεί η βάση στην οποία στηρίζεται η αγωγή;

3.

Εμπίπτει στις διαφορές εκ συμβάσεως κατά την έννοια του άρθρου 5, σημείο 1, του κανονισμού Βρυξέλλες Ι αγωγή με αίτημα την αναγνώριση της κυριότητας του ενάγοντος επί πράγματος που βρίσκεται στην κατοχή του η οποία στηρίζεται σε δύο διαδοχικές συμβάσεις πώλησης, εκ των οποίων η μεν πρώτη είχε συναφθεί μεταξύ του αρχικού συγκυρίου του πράγματος (συζύγου της εναγομένης, η οποία είναι επίσης συγκύρια) και του πωλητή από τον οποίο αγόρασε το πράγμα ο ενάγων, η δε δεύτερη μεταξύ του ενάγοντος και του εν λόγω πωλητή;

4.

Έχει το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΚ) 593/2008, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι) (2), την έννοια ότι εφαρμόζεται στην περίπτωση που περιγράφεται στο τρίτο προδικαστικό ερώτημα, σε περίπτωση δε καταφατικής απάντησης, ποια σύμβαση πρέπει να ληφθεί υπόψη;