1.

Με την υπό κρίση αίτηση προδικαστικής αποφάσεως ζητείται από το Δικαστήριο να διευκρινίσει κατά πόσον η αρμόδια αρχή κράτους μέλους ( 2 ) μπορεί να αρνηθεί την αναγνώριση και εκτέλεση καταδικαστικής αποφάσεως περί επιβολής χρηματικής ποινής εκδοθείσας σε άλλο κράτος μέλος ( 3 ) εφόσον κρίνει ότι η τελεσθείσα στο τελευταίο αυτό κράτος αξιόποινη πράξη δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των ποινικών αδικημάτων για τα οποία ο νομοθέτης της Ένωσης, με την απόφαση-πλαίσιο 2005/214, προέβλεψε εξαίρεση από τον έλεγχο του διττού αξιοποίνου.

2.

Η υπό κρίση αίτηση υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαδικασίας για την αναγνώριση και την εκτέλεση από την αρμόδια ουγγρική αρχή χρηματικής ποινής επιβληθείσας στη LU, υπήκοο Ουγγαρίας, από την αρμόδια αυστριακή αρχή. Η ποινή αυτή επιβλήθηκε για τον λόγο ότι η LU, ως κυρία οχήματος εμπλεκόμενου σε παράβαση κανόνα οδικής κυκλοφορίας, παρέβη την υποχρέωση που υπείχε να προσδιορίσει την ταυτότητα του οδηγού που ήταν ύποπτος για τη διάπραξη της συγκεκριμένης παραβάσεως. Ενώ η αρμόδια αυστριακή αρχή εκτιμά ότι η παράβαση της εν λόγω υποχρεώσεως προσδιορισμού της ταυτότητας του οδηγού συνιστά αξιόποινη πράξη η οποία έγκειται σε «συμπεριφορά που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, για την οποία προβλέπεται εξαίρεση από τον έλεγχο του διττού αξιοποίνου, η αρμόδια ουγγρική αρχή υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να αποδοθεί στη συγκεκριμένη παράβαση τέτοιος νομικός χαρακτηρισμός.

3.

Με τα προδικαστικά ερωτήματα που υπέβαλε το Zalaegerszegi Járásbíróság (πρωτοβάθμιο δικαστήριο της περιφέρειας Zalaegerszeg, Ουγγαρία) ζητείται, κατ’ ουσίαν, να προσδιοριστεί η έκταση και οι όροι ασκήσεως του ελέγχου στον οποίον δύναται να προβεί η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως, σε περίπτωση που κρίνει ότι η αίτηση αναγνωρίσεως και εκτελέσεως της χρηματικής ποινής που της απευθύνει η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως πάσχει ελάττωμα όσον αφορά τον νομικό χαρακτηρισμό της αξιόποινης πράξεως κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214. Τα προδικαστικά αυτά ερωτήματα παρέχουν επίσης στο Δικαστήριο την ευκαιρία να διευκρινίσει την έννοια της «συμπεριφοράς που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» την οποία χρησιμοποιεί ο νομοθέτης της Ένωσης στο άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, ελλείψει ορισμού της συγκεκριμένης παραβάσεως στο δίκαιο της Ένωσης και με δεδομένη την απουσία ενιαίων κανόνων οδικής κυκλοφορίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

4.

Με τις παρούσες προτάσεις, θα προτείνω στο Δικαστήριο να αποφανθεί ότι το άρθρο 7, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 έχει την έννοια ότι η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως μπορεί να αρνηθεί την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεως όταν η αξιόποινη πράξη, όπως ορίζεται στο δίκαιο του κράτους εκδόσεως, δεν συνιστά αδίκημα ή δεν εμπίπτει στην κατηγορία των αδικημάτων στα οποία αναφέρεται η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως στο πιστοποιητικό που επισυνάπτεται στην απόφαση αυτή, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 5, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως‑πλαισίου. Πλην όμως, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως οφείλει προηγουμένως να έχει κινήσει τη διαδικασία διαβουλεύσεως του άρθρου 7, παράγραφος 3, της εν λόγω αποφάσεως‑πλαισίου.

5.

Θα προτείνω επίσης στο Δικαστήριο να αποφανθεί ότι το άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 έχει την έννοια ότι εμπίπτει στο αδίκημα που αφορά «συμπεριφορά που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας», συμπεριφορά συνιστάμενη στην άρνηση του κυρίου ενός οχήματος να προσδιορίσει την ταυτότητα του οδηγού ο οποίος θεωρείται ύποπτος για παράβαση κανόνα οδικής κυκλοφορίας.

6.

Οι αιτιολογικές σκέψεις 1, 2 και 4 της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 έχουν ως εξής:

[…]

7.

Το άρθρο 4, παράγραφοι 1 και 2, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 ορίζει τα εξής:

«1.   Οι αποφάσεις, συνοδευόμενες από πιστοποιητικό, όπως αυτό προβλέπεται στο παρόν άρθρο, μπορούν να διαβιβάζονται στις αρμόδιες αρχές κράτους μέλους, όπου το φυσικό ή νομικό πρόσωπο εναντίον του οποίου έχει απαγγελθεί η καταδικαστική απόφαση διαθέτει περιουσιακά στοιχεία ή εισόδημα και έχει τη συνήθη διαμονή του ή, εάν πρόκειται για νομικό πρόσωπο, την έδρα του.

2.   Το πιστοποιητικό, υπόδειγμα του οποίου περιέχεται στο παράρτημα, πρέπει να φέρει υπογραφή και το περιεχόμενό του να πιστοποιείται ως ακριβές από την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης.»

8.

Το άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, και παράγραφος 3, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου προβλέπει, όσον αφορά το πεδίο εφαρμογής της, τα εξής:

«1.   Τα ακόλουθα αδικήματα, όπως ορίζονται από το δίκαιο του κράτους μέλους έκδοσης και εφόσον τιμωρούνται στο κράτος μέλος έκδοσης, οδηγούν σε αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σύμφωνα με τους όρους της παρούσας απόφασης-πλαισίου, χωρίς έλεγχο του διττού αξιοποίνου:

[…]

[…]

3.   Για αδικήματα που δεν καλύπτονται από την παράγραφο 1, το κράτος εκτέλεσης μπορεί να εξαρτήσει την αναγνώριση και την εκτέλεση μιας απόφασης από την προϋπόθεση να συνδέεται η απόφαση με συμπεριφορά η οποία θα συνιστούσε αδίκημα σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης, όποια και αν είναι η αντικειμενική της υπόσταση ή η περιγραφή της.»

9.

Το άρθρο 6 της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, με τίτλο «Αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων», ορίζει τα εξής:

«Οι αρμόδιες αρχές του κράτους εκτέλεσης αναγνωρίζουν χωρίς άλλη διατύπωση κάθε απόφαση η οποία διαβιβάζεται κατά το άρθρο 4 και λαμβάνουν πάραυτα τα αναγκαία μέτρα για την εκτέλεσή της, εκτός εάν η αρμόδια αρχή αποφασίσει να προβάλει έναν από τους λόγους μη αναγνώρισης ή μη εκτέλεσης που προβλέπει το άρθρο 7.»

10.

Το άρθρο 7 της αποφάσεως-πλαισίου, το οποίο φέρει τον τίτλο «Λόγοι άρνησης της αναγνώρισης και της εκτέλεσης», ορίζει τα εξής:

«1.   Οι αρμόδιες αρχές του κράτους εκτέλεσης δύνανται να αρνηθούν να αναγνωρίσουν και να εκτελέσουν την απόφαση εάν το προβλεπόμενο στο άρθρο 4 πιστοποιητικό δεν προσκομισθεί, είναι ελλιπές ή προδήλως δεν αντιστοιχεί στην απόφαση.

2.   Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται επίσης να αρνηθεί να αναγνωρίσει και να εκτελέσει την απόφαση εάν αποδειχθεί ότι:

[…]

[…]

3.   Στις περιπτώσεις που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 στοιχεία γ) και ζ), η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, πριν αποφασίσει να μην αναγνωρίσει ή να μην εκτελέσει μια απόφαση, εν όλω ή εν μέρει, διαβουλεύεται με κάθε κατάλληλο μέσο με την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης και της ζητεί να παράσχει χωρίς καθυστέρηση τυχόν αναγκαίες πληροφορίες.»

11.

Το άρθρο 103 του Kraftfahrgesetz (ομοσπονδιακού νόμου περί αυτοκίνητων οχημάτων) ( 4 ), της 23ης Ιουνίου 1967, το οποίο αναφέρεται στις υποχρεώσεις του κυρίου του οχήματος, ορίζει στην παράγραφο 2 τα εξής:

«Η διοικητική αρχή μπορεί να ζητήσει πληροφορίες σχετικά με την ταυτότητα του προσώπου το οποίο, σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, οδηγούσε όχημα ταυτοποιούμενο από τον αριθμό ταξινομήσεώς του […] ή είχε, τέλος, σταθμεύσει το όχημα […] σε συγκεκριμένη τοποθεσία πριν από συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Οι πληροφορίες αυτές, στις οποίες πρέπει να περιλαμβάνεται το όνομα και η διεύθυνση του συγκεκριμένου προσώπου, πρέπει να κοινοποιούνται από τον κάτοχο της άδειας κυκλοφορίας […]· σε περίπτωση που ο κάτοχος της άδειας δεν είναι σε θέση να παράσχει τις πληροφορίες αυτές, υποχρεούται να προσδιορίσει το πρόσωπο που είναι σε θέση να τις παράσχει και το οποίο, ως εκ τούτου, καθίσταται υπεύθυνο για την παροχή πληροφοριών· οι πληροφορίες που παρέχονται από τον υπόχρεο προς παροχή πληροφοριών δεν απαλλάσσουν τη διοικητική αρχή από την υποχρέωση να τις εξακριβώσει, όταν τούτο επιβάλλεται από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης περιπτώσεως. Οι πληροφορίες πρέπει να διαβιβάζονται αμέσως και, σε περίπτωση γραπτής αιτήσεως, εντός δύο εβδομάδων από τη γνωστοποίηση […]».

12.

Το άρθρο 134, παράγραφος 1, του KFG 1967, σχετικά με τις «[π]οινικές διατάξεις», ορίζει τα εξής:

«Όποιος παραβαίνει τον παρόντα ομοσπονδιακό νόμο […] διαπράττει διοικητική παράβαση και τιμωρείται με πρόστιμο μέχρι 5000 ευρώ και, σε περίπτωση αδυναμίας εισπράξεώς του, με στερητική της ελευθερίας ποινή έως έξι εβδομάδων […]».

13.

Με απόφαση της 6ης Ιουνίου 2018 ( 5 ), η οποία κατέστη αμετάκλητη την 1η Ιανουαρίου 2019, η Bezirkshauptmannschaft Weiz (περιφερειακή διοικητική αρχή Weiz, Αυστρία) επέβαλε στη LU, υπήκοο Ουγγαρίας, χρηματική ποινή ύψους 80 ευρώ. Η ποινή αυτή επιβλήθηκε για τον λόγο ότι η LU, ως κυρία οχήματος ταξινομημένου στην Ουγγαρία, δεν απάντησε εντός της προθεσμίας των δύο εβδομάδων που προβλέπει η αυστριακή νομοθεσία στο αίτημα της εν λόγω διοικητικής αρχής να προσδιορίσει την ταυτότητα του οδηγού του οχήματός της ο οποίος είχε θεωρηθεί ύποπτος για παράβαση κανόνα οδικής κυκλοφορίας.

14.

Στις 27 Ιανουαρίου 2020, κατ’ εφαρμογήν της αποφάσεως‑πλαισίου 2005/214, η διοικητική αρχή της περιφέρειας Weiz υπέβαλε στο αιτούν δικαστήριο, το οποίο είναι και η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως, αίτηση αναγνωρίσεως και εκτελέσεως της αποφάσεως της 6ης Ιουνίου 2018, συνοδευόμενη από το πιστοποιητικό που προβλέπεται στο άρθρο 4 της εν λόγω αποφάσεως‑πλαισίου. Από τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το Δικαστήριο προκύπτει ότι, στο πιστοποιητικό αυτό, η διαπραχθείσα από τη LU παράβαση χαρακτηριζόταν ως «συμπεριφορά που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της εν λόγω αποφάσεως‑πλαισίου. Πλην όμως, το αιτούν δικαστήριο διατηρεί αμφιβολίες ως προς το εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση και την εκτέλεση της αποφάσεως της 6ης Ιουνίου 2018 βάσει του άρθρου αυτού. Το αιτούν δικαστήριο εκτιμά ότι ο νομικός χαρακτηρισμός της επίμαχης συμπεριφοράς στον οποίον προέβη η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως συνιστά «υπέρμετρα ευρεία» ερμηνεία του δικαίου της Ένωσης. Η συμπεριφορά για την οποία κρίθηκε ένοχη η LU συνιστά άρνηση συμμορφώσεως προς αίτημα των εθνικών αρχών και δεν μπορεί να συμπεριληφθεί σε εκείνες τις συμπεριφορές για τις οποίες προβλέπεται η εξαίρεση από τον έλεγχο του διττού αξιοποίνου, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214.

15.

Υπό τις συνθήκες αυτές, το Zalaegerszegi Járásbíróság (πρωτοβάθμιο δικαστήριο της περιφέρειας Zalaegerszeg, Ουγγαρία) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

16.

Η Ουγγρική, η Τσεχική, η Ισπανική και η Αυστριακή Κυβέρνηση, καθώς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατέθεσαν γραπτές παρατηρήσεις.

17.

Κατόπιν συμφωνίας με τον εισηγητή δικαστή, αποφασίστηκε να απευθυνθούν στους διαδίκους, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 61, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, ερωτήσεις στις οποίες αυτοί απάντησαν γραπτώς εντός της ταχθείσας προθεσμίας.

18.

Με τα δύο προδικαστικά ερωτήματα, τα οποία πρέπει να εξετασθούν από κοινού, το αιτούν δικαστήριο ζητεί κατ’ ουσίαν από το Δικαστήριο να διευκρινίσει εάν, και ενδεχομένως σε ποιον βαθμό, μπορεί η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως να αρνηθεί την αναγνώριση και εκτέλεση μιας αποφάσεως, σε περίπτωση που κρίνει ότι, με το συνημμένο στην απόφασή αυτή πιστοποιητικό, η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως αναφέρθηκε εσφαλμένως σε μία από τις κατηγορίες αδικημάτων που μνημονεύονται στο άρθρο 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, για τις οποίες προβλέπεται η εξαίρεση από τον έλεγχο του διττού αξιοποίνου.

19.

Τα ως άνω προδικαστικά ερωτήματα ανέκυψαν στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ των αρμόδιων αρχών του κράτους εκδόσεως και του κράτους εκτελέσεως όσον αφορά την ερμηνεία της έννοιας της «συμπεριφοράς που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας», όπως περιέχεται στο άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου.

20.

Η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως θεωρεί ότι στην έννοια αυτή υπάγεται και η παράβαση της υποχρεώσεως που υπέχει ο κύριος οχήματος παράβαση να προσδιορίσει την ταυτότητα του οδηγού ο οποίος θεωρείται ύποπτος για παράβαση κανόνα οδικής κυκλοφορίας. Κατά το αυστριακό δίκαιο, μια τέτοια παράβαση συνιστά παράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Αντιθέτως, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως κρίνει ότι η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως προβαίνει σε «υπέρμετρα ευρεία» ερμηνεία του δικαίου της Ένωσης, καθόσον μια τέτοιου είδους παράβαση δεν μπορεί να υπάγεται στην έννοια της «συμπεριφοράς που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας». Επομένως, κατά την αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως, η απόφαση της 6ης Ιουνίου 2018 δεν εμπίπτει στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως‑πλαισίου 2005/214 και αφορά άλλο αδίκημα κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, με αποτέλεσμα να μπορεί η εν λόγω αρχή να εξαρτήσει την αναγνώριση και την εκτέλεση της συγκεκριμένης αποφάσεως από την προϋπόθεση της πλήρωσης του κριτηρίου του διττού αξιοποίνου.

21.

Η ως άνω διαφορά εξηγείται από το πολύ ιδιαίτερο πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η υπόθεση της κύριας δίκης. Ειδικότερα, σε αντίθεση με άλλα αδικήματα που απαριθμούνται στο άρθρο 5, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, το αδίκημα της «συμπεριφοράς που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» δεν ορίζεται στο δίκαιο της Ένωσης ούτε έχει αποτελέσει αντικείμενο εναρμόνισης μεταξύ των κρατών μελών.

22.

Για την ανάλυση των προδικαστικών ερωτημάτων που υποβλήθηκαν στο Δικαστήριο, θα εξετάσω, καταρχάς, τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως να επιβεβαιώσει ότι η οικεία αξιόποινη πράξη εμπίπτει στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 και, ενδεχομένως, να αρνηθεί την αναγνώριση και εκτέλεση της επίδικης αποφάσεως. Στο πλαίσιο αυτό, προτίθεμαι να εξετάσω τις διατάξεις του άρθρου 7, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου. Συγκεκριμένα, το εν λόγω άρθρο αναφέρεται ρητώς, κατά τη γνώμη μου, στην περίπτωση που έχει αχθεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, κατά την οποία η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως κρίνει ότι το συνημμένο στην επίδικη απόφαση πιστοποιητικό, το οποίο επαναλαμβάνει τον κατάλογο των 39 αδικημάτων του άρθρου 5, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, δεν αντιστοιχεί στην απόφαση αυτή.

23.

Εν συνεχεία, σε δεύτερο στάδιο, θα προτείνω στο Δικαστήριο να προβεί σε ερμηνεία της έννοιας της «συμπεριφοράς που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» που προβλέπεται στο άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214.

24.

Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, προκειμένου να ερμηνευθεί διάταξη του δικαίου της Ένωσης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όχι μόνον το γράμμα της, αλλά και το πλαίσιο στο οποίο αυτή εντάσσεται και οι σκοποί που επιδιώκονται με τη ρύθμιση της οποίας αποτελεί μέρος ( 6 ).

25.

Επισημαίνεται προκαταρκτικώς ότι το άρθρο 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 στο οποίο αναφέρεται το αιτούν δικαστήριο δεν παρέχει απάντηση ως προς τη φύση του ελέγχου στον οποίον μπορεί να προβεί η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως προκειμένου να βεβαιωθεί ότι το αδίκημα, όπως ορίζεται στο δίκαιο του κράτους εκδόσεως, εμπίπτει στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής της συγκεκριμένης διατάξεως και δεν συνιστά αδίκημα μη καλυπτόμενο από αυτήν, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου.

26.

Ο σκοπός του άρθρου 5 της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του, συνίσταται στον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου. Στο άρθρο 5, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, ο νομοθέτης της Ένωσης απαριθμεί τα αδικήματα για τα οποία χωρεί αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων χωρίς έλεγχο του διττού αξιοποίνου, όπως αυτά ορίζονται από το δίκαιο του κράτους εκδόσεως ( 7 ). Επομένως, κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου, τα στοιχεία της ποινικής ευθύνης, ιδίως η επιβαλλόμενη ποινή και η οντότητα στην οποίαν αυτή επιβάλλεται, διέπονται από το δίκαιο του κράτους εκδόσεως ( 8 ).

27.

Στο άρθρο 5, παράγραφος 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, ο νομοθέτης της Ένωσης προβλέπει ότι ο έλεγχος του διττού αξιοποίνου της πράξεως μπορεί να απαιτηθεί για αδικήματα που δεν καλύπτονται από το άρθρο 5, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου.

28.

Ως εκ τούτου, δεν προσδιορίζεται σαφώς η φύση του ελέγχου στον οποίο δύναται να προβεί η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως.

29.

Μέσω της εξετάσεως της οικονομίας και των σκοπών της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 και, ειδικότερα, των διατάξεων του άρθρου 7, παράγραφοι 1 και 3, αυτής ( 9 ), μπορεί να προσδιοριστεί η έκταση του ελέγχου τον οποίον μπορεί να ασκεί η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως προκειμένου να εξακριβώσει εάν το επίμαχο αδίκημα, όπως ορίζεται από το δίκαιο του κράτους εκδόσεως, συμπεριλαμβάνεται πράγματι σε κάποια από τις κατηγορίες αδικημάτων που διαλαμβάνονται στο άρθρο 5, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου.

30.

Υπενθυμίζεται προκαταρκτικώς ότι η απόφαση-πλαίσιο 2005/214 αποβλέπει στο να θέσει σε λειτουργία έναν αποτελεσματικό μηχανισμό διασυνοριακής αναγνωρίσεως και εκτελέσεως των αποφάσεων που επιβάλλουν τελεσιδίκως χρηματική ποινή σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο λόγω διαπράξεως ενός εκ των απαριθμούμενων στο άρθρο 5 αυτής αδικημάτων ( 10 ). Η εν λόγω απόφαση-πλαίσιο αποσκοπεί να διασφαλίσει την εκτέλεση των χρηματικών ποινών εντός των κρατών μελών μέσω της αρχής της αμοιβαίας αναγνωρίσεως, χωρίς να προβαίνει στην εναρμόνιση των ποινικών νομοθεσιών των κρατών μελών ( 11 ).

31.

Η αρχή αυτή αποτελεί τον «ακρογωνιαίο λίθο» της δικαστικής συνεργασίας τόσο σε αστικές όσο και σε ποινικές υποθέσεις ( 12 ) και συνεπάγεται, κατά το άρθρο 6 της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, ότι η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως υποχρεούται καταρχήν να λαμβάνει πάραυτα και χωρίς άλλη διατύπωση, όλα τα αναγκαία μέτρα για την αναγνώριση αποφάσεως «η οποία διαβιβάζεται κατά το άρθρο 4» της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, εκτός εάν «αποφασίσει να προβάλει έναν από τους λόγους μη αναγνώρισης ή μη εκτέλεσης που προβλέπει το άρθρο 7».

32.

Επισημαίνεται ότι η εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνωρίσεως απαιτεί, αφενός, από την αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως, τη διαβίβαση προς την αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως αποφάσεως σύμφωνης προς τις απαιτήσεις του άρθρου 4 της αποφάσεως-πλαισίου 2005/2014 και, αφετέρου, από την αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως, την κίνηση διαδικασίας διαβουλεύσεως, σύμφωνα με το άρθρο 7 της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, προτού η εν λόγω αρχή κρίνει ότι συντρέχει λόγος μη αναγνωρίσεως ή μη εκτελέσεως.

33.

Κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 4, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως πρέπει να επισυνάπτει στην απόφασή της πιστοποιητικό. Το πιστοποιητικό αυτό είναι ένα τυποποιημένο έντυπο, υπόδειγμα του οποίου περιέχεται στο παράρτημα της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου. Περιλαμβάνει δε διάφορα τμήματα τα οποία πρέπει να συμπληρωθούν από τη συγκεκριμένη αρχή. Μέσω της συμπληρώσεως των τμημάτων αυτών καθίσταται δυνατή η παροχή των ελάχιστων επίσημων πληροφοριών που αφορούν, μεταξύ άλλων, την αρχή του κράτους εκδόσεως η οποία εξέδωσε την απόφαση και την αρχή που είναι αρμόδια για την εκτέλεσή της, το φυσικό ή νομικό πρόσωπο στο οποίο έχει επιβληθεί η χρηματική ποινή, καθώς και αναφορές σχετικά με τη φύση της αποφάσεως και της τελεσθείσας αξιόποινης πράξεως.

34.

Για τους σκοπούς της παρούσας ανάλυσης, πρέπει να γίνει ιδίως αναφορά στις πληροφορίες που απαιτούνται στο τμήμα ζʹ, σημεία 2 έως 4, του εν λόγω πιστοποιητικού, το οποίο φέρει τον τίτλο «Απόφαση επιβολής χρηματικής ποινής».

35.

Κατά το τμήμα ζʹ, σημείο 2, του πιστοποιητικού που περιέχεται στο παράρτημα της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως υποχρεούται, αφενός, να παρέχει συνοπτική έκθεση των πραγματικών περιστατικών και περιγραφή των περιστάσεων υπό τις οποίες τελέστηκε το αδίκημα ή τα αδικήματα, όπου να αναφέρεται ο χρόνος και ο τόπος τελέσεως της παραβάσεως, και, αφετέρου, να αναφέρει τη φύση και τον νομικό χαρακτηρισμό του αδικήματος, καθώς και την εφαρμοστέα νομική διάταξη ή κώδικα επί τη βάσει της οποίας εξεδόθη η απόφαση, της οποίας το κείμενο πρέπει να επισυνάπτεται στο πιστοποιητικό αυτό ( 13 ).

36.

Το σημείο 3 του τμήματος αυτού αφορά τα αδικήματα που εμπίπτουν στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214. Η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως οφείλει, ειδικότερα, να επιβεβαιώσει εάν το αδίκημα, όπως ορίζεται στο οικείο εθνικό δίκαιο, «συνιστά» αδίκημα που εμπίπτει στον κατάλογο του άρθρου αυτού, σημειώνοντας το αντίστοιχο τετραγωνίδιο ή τα αντίστοιχα τετραγωνίδια ( 14 ). Ο νομοθέτης της Ένωσης παραθέτει, στο πλαίσιο αυτό, τον κατάλογο των 39 ποινικών αδικημάτων τα οποία απαριθμούνται στο άρθρο 5, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου.

37.

Το σημείο 4 του εν λόγω τμήματος αφορά, αντιθέτως, άλλα αδικήματα τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο που έχει καταρτίσει ο νομοθέτης της Ένωσης στο άρθρο 5, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου και για τα οποία η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως οφείλει να προβεί σε πλήρη περιγραφή.

38.

Κατά το άρθρο 4, παράγραφος 2, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, το πιστοποιητικό πρέπει να υπογράφεται και οι πληροφορίες που περιέχει πρέπει να πιστοποιούνται ως ακριβείς από τις αρμόδιες αρχές του κράτους εκδόσεως.

39.

Αυτή η αυστηρή και απόλυτη προσέγγιση όσον αφορά την περιγραφή του επίμαχου αδικήματος αποτελεί το θεμέλιο για την αμοιβαία εμπιστοσύνη, ιδίως στο πλαίσιο του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, όπου η αμοιβαία εμπιστοσύνη αποκλείει τον έλεγχο του διττού αξιοποίνου για ιδιαιτέρως σοβαρά αδικήματα. Οι πληροφορίες τις οποίες περιέχει το πιστοποιητικό του άρθρου 4 της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου πρέπει να παρέχουν στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως τη δυνατότητα να προβαίνει σε έλεγχο της αποφάσεως κατά τρόπον ώστε να διασφαλίζεται η ορθή εκτέλεσή της και, ιδίως, να βεβαιώνεται ότι η εν λόγω απόφαση έχει εκδοθεί από αρμόδια αρχή και ότι υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου. Στο πλαίσιο αυτό, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως έχει τη δυνατότητα, λαμβάνοντας υπόψη τις πληροφορίες που της έχουν κοινοποιηθεί, να εξακριβώσει εάν η επίμαχη απόφαση υπάγεται στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, οπότε και αποκλείεται ο έλεγχος του διττού αξιοποίνου, ή εάν υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής που καλύπτει το άρθρο 5, παράγραφος 3, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου. Πρόκειται, ωστόσο, για περιορισμένο έλεγχο, ο οποίος, αν χρειαστεί, πρέπει να συνοδεύεται από σχετική διαβούλευση με την αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως.

40.

Εφόσον το πιστοποιητικό προσκομιστεί, είναι πλήρες και αντιστοιχεί στην απόφαση, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως οφείλει, βάσει του άρθρου 6, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, να αναγνωρίσει και να εκτελέσει τη συγκεκριμένη απόφαση, χωρίς να απαιτείται καμία άλλη διατύπωση, καθώς και να λάβει πάραυτα όλα τα αναγκαία μέτρα για την εκτέλεσή της. Η αναγνώριση, επομένως, της εν λόγω αποφάσεως από την αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως πραγματοποιείται βάσει του πιστοποιητικού το οποίο διαβιβάζεται από την αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως και το οποίο βεβαιώνει το νομότυπο και τον εκτελεστό χαρακτήρα της αποφάσεως.

41.

Αντιθέτως, εάν το πιστοποιητικό δεν προσκομισθεί, είναι ελλιπές ή «προδήλως δεν αντιστοιχεί στην απόφαση», οι αρμόδιες αρχές του κράτους εκτελέσεως δύνανται, κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, να αρνηθούν την αναγνώριση και εκτέλεση της αποφάσεως ( 15 ).

42.

Αφενός, από το γράμμα της συγκεκριμένης διατάξεως προκύπτει ότι στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως απόκειται να εκτιμήσει τη συμβατότητα του πιστοποιητικού προς τις απαιτήσεις της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 και να συναγάγει τις συνέπειες από ενδεχόμενη παρατυπία του. Επί του σημείου αυτού, ο νομοθέτης της Ένωσης παρέχει στην εν λόγω αρχή τη δυνατότητα να αρνηθεί την αναγνώριση ή την εκτέλεση της αποφάσεως, ανεξαρτήτως των πλημμελειών του πιστοποιητικού.

43.

Αφετέρου, οι πλημμέλειες στις οποίες αναφέρεται ο νομοθέτης της Ένωσης στο άρθρο 7, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 αφορούν τις περιπτώσεις στις οποίες η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 4 της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, παραλείποντας την επισύναψη του πιστοποιητικού ή τη συμπλήρωσή του ή διαβιβάζοντας πιστοποιητικό το οποίο «προδήλως» δεν αντιστοιχεί στην απόφαση. Η χρήση του επιρρήματος «προδήλως» στο άρθρο 7, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου καταδεικνύει, κατά τη γνώμη μου, τη βούληση του νομοθέτη της Ένωσης να περιορίσει τον λόγο μη αναγνωρίσεως και μη εκτελέσεως της αποφάσεως στην ύπαρξη πρόδηλης πλημμέλειας του πιστοποιητικού, τούτο δε λαμβανομένης υπόψη της εμπιστοσύνης που πρέπει αμοιβαίως να επιδεικνύουν οι αρμόδιες αρχές του κράτους εκδόσεως και του κράτους εκτελέσεως, αλλά και των επιταγών της αποτελεσματικότητας, της ταχύτητας και διευκολύνσεως του μηχανισμού τον οποίον ο ίδιος επιδιώκει να θεσπίσει.

44.

Η τελευταία αυτή περίπτωση που έχει προβλέψει ο νομοθέτης της Ένωσης καλύπτει, κατά τη γνώμη μου, περιπτώσεις όπως εκείνη του δεύτερου προδικαστικού ερωτήματος, στην οποία η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως έκρινε ότι η επίμαχη αξιόποινη πράξη, όπως ορίζεται στο δίκαιο του κράτους εκδόσεως, δεν αντιστοιχεί στο αδίκημα στο οποίο αναφέρεται η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως στο πλαίσιο της εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214. Με άλλα λόγια, ο νομικός χαρακτηρισμός της αξιόποινης πράξεως είναι εσφαλμένος.

45.

Ο περιορισμένος αυτός έλεγχος πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να παρέχει στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως τη δυνατότητα να εξακριβώσει, βάσει των κοινοποιούμενων πληροφοριών, ότι η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως δεν ζητεί την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεως βάσει του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, ενώ η επίμαχη αξιόποινη πράξη, όπως ορίζεται στο δίκαιο του κράτους εκδόσεως, προδήλως δεν εμπίπτει στα αδικήματα για τα οποία ο νομοθέτης της Ένωσης προβλέπει εξαίρεση από τον έλεγχο του διττού αξιοποίνου, αλλά, αντιθέτως, συνιστά άλλο αδίκημα κατά τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 3 του άρθρου αυτού. Πρόκειται, πρωτίστως, για τη διασφάλιση της τηρήσεως του καθ’ ύλην πεδίου εφαρμογής του άρθρου 5 της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, με τη διασφάλιση του ορθού νομικού χαρακτηρισμού της αξιόποινης πράξεως, καθώς, σε διαφορετική περίπτωση, υπάρχει ο κίνδυνος να κλονιστεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη και, ως εκ τούτου, να μην επιτευχθεί ο σκοπός της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου.

46.

Ο έλεγχος αυτός καθίσταται δυνατός μέσω του τμήματος ζʹ, σημεία 2 και 3, του πιστοποιητικού που περιέχεται στο παράρτημα της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, καθόσον στο συγκεκριμένο τμήμα πρέπει να παρέχονται λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με το αδίκημα για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 5 της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου. Συγκεκριμένα, υπενθυμίζεται ότι το εν λόγω σημείο 2 απαιτεί ρητώς την παροχή πληροφοριών για τα αδικήματα τα οποία αφορά η ποινή και μια περιγραφή των περιστάσεων υπό τις οποίες τελέστηκε το αδίκημα ή τα αδικήματα, καθώς επίσης και πληροφορίες ως προς τη «[φ]ύση και [τον] νομικ[ό] χαρακτηρισμ[ό] του αδικήματος (ή αδικημάτων) και [την] εφαρμοστέα νομική διάταξη/κώδικα».

47.

Ο έλεγχος στον οποίον προβαίνει η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως διευκολύνεται περαιτέρω όταν το αδίκημα που οδήγησε στην επιβολή χρηματικής ποινής αντιστοιχεί σε συγκεκριμένη αξιόποινη πράξη σε όλες τις εθνικές έννομες τάξεις, όπως η παράβαση του άρθρου 5, παράγραφος 1, εικοστή όγδοη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, ή σε αξιόποινη πράξη ή κατηγορία αξιόποινων πράξεων η οποία είτε ορίζεται κατ’ ελάχιστον από κανόνες του δικαίου της Ένωσης είτε έχει αποτελέσει αντικείμενο κοινής προσεγγίσεως μεταξύ των κρατών μελών.

48.

Επισημαίνεται συναφώς ότι τα αδικήματα τα οποία οδηγούν σε αναγνώριση και εκτέλεση της αποφάσεως χωρίς έλεγχο του διττού αξιοποίνου και για τα οποία γίνεται λόγος στο άρθρο 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 αντικατοπτρίζουν καταρχήν τις κύριες μορφές εγκληματικότητας. Ως εκ τούτου, η πλειονότητά τους έχει αποτελέσει αντικείμενο εναρμόνισης στο δίκαιο της Ένωσης. Τέτοιες, επί παραδείγματι, είναι οι περιπτώσεις της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση, η οποία ορίζεται στο άρθρο 1 της αποφάσεως‑πλαισίου 2008/841/ΔΕΥ ( 16 ), των τρομοκρατικών εγκλημάτων, τα οποία ορίζονται στο άρθρο 3 της οδηγίας (ΕΕ) 2017/541 ( 17 ), της εμπορίας ανθρώπων, η οποία ορίζεται στο άρθρο 2 της οδηγίας 2011/36/ΕΕ ( 18 ), της παιδικής πορνογραφίας και των αδικημάτων σεξουαλικής κακοποίησης, όπως ορίζονται στα άρθρα 2 και 3 της οδηγίας 2011/93/ΕΕ ( 19 ), της διακίνησης ναρκωτικών και ψυχοτρόπων ουσιών, η οποία ορίζεται στο άρθρο 2 της αποφάσεως-πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ ( 20 ), της απάτης, η οποία ορίζεται στο άρθρο 3 της οδηγίας (ΕΕ) 2017/1371 ( 21 ), της υποβοήθησης της παράνομης εισόδου και διαμονής, όπως ορίζεται στο άρθρο 1 της οδηγίας 2002/90/ΕΚ ( 22 ), των εγκλημάτων κατά του περιβάλλοντος, όπως ορίζονται στο άρθρο 3 της οδηγίας 2008/99/ΕΚ ( 23 ), ή ακόμη της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών ( 24 ).

49.

Στις ανωτέρω περιπτώσεις, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως μπορεί ευχερέστερα και ταχύτερα να κρίνει εάν η αξιόποινη πράξη, όπως εκδηλώθηκε στο πλαίσιο συγκεκριμένων περιστάσεων και όπως ορίζεται στη νομοθεσία του κράτους εκδόσεως –οι διατάξεις της οποίας επισυνάπτονται στην απόφαση–, αντιστοιχεί στο αδίκημα ή στην κατηγορία αδικημάτων στα οποία αναφέρεται η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 ή σε άλλο αδίκημα, υπαγόμενο στην περίπτωση του άρθρου 5, παράγραφος 3, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου.

50.

Αντιθέτως, ο έλεγχος αυτός, έστω και αν είναι περιορισμένος, μπορεί να αποδειχθεί ότι αποτελεί λεπτότερο ζήτημα όταν δεν προβλέπεται στο δίκαιο της Ένωσης ορισμός του αδικήματος ή της κατηγορίας αδικημάτων στα οποία αναφέρεται η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως. Όπως επισημάνθηκε, η υπό κρίση υπόθεση αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μια τέτοιας περιπτώσεως.

51.

Υπό τις συνθήκες αυτές, φρονώ ότι η υποχρέωση διαβουλεύσεως που προβλέπεται στο άρθρο 7, παράγραφος 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 γίνεται πλήρως κατανοητή.

52.

Κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 7, παράγραφος 3, της αποφάσεως‑πλαισίου 2005/214, στην περίπτωση που, μεταξύ άλλων, το πιστοποιητικό δεν προσκομίζεται, είναι ελλιπές ή προδήλως δεν αντιστοιχεί στην απόφαση, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως υποχρεούται να διαβουλευθεί με την αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως. Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως οφείλει να κινήσει τη διαδικασία αυτή με κάθε πρόσφορο μέσο και να ζητήσει αμελλητί όλες τις αναγκαίες πληροφορίες προτού αποφασίσει να μην αναγνωρίσει και να μην εκτελέσει τη συγκεκριμένη απόφαση ( 25 ). Καταδεικνύεται, επομένως, η βούληση του νομοθέτη της Ένωσης για την καθιέρωση ενός εποικοδομητικού διάλογου μεταξύ των ως άνω αρχών κατά τρόπον ώστε να καταστεί δυνατή η διόρθωση τυχόν πλημμελειών του συνημμένου στην απόφαση πιστοποιητικού. Φρονώ ότι, σε περιπτώσεις όπως η επίμαχη, ο διάλογος αυτός πρέπει να παρέχει τη δυνατότητα στην αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως είτε να διορθώσει το τμήμα στο οποίο παρέσχε εσφαλμένες πληροφορίες είτε να παράσχει συμπληρωματικές πληροφορίες βάσει των οποίων η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως θα εκτιμήσει καλύτερα κατά πόσον η αξιόποινη πράξη, όπως ορίζεται στο δίκαιο του κράτους εκδόσεως, υπάγεται στο τμήμα στο οποίο αναφέρεται το συνημμένο στην απόφαση πιστοποιητικό.

53.

Επομένως, μόνον κατόπιν της προηγουμένης αυτής διαβουλεύσεως παρέχεται στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως η ευχέρεια να κρίνει, σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, εάν πρέπει να αναγνωρίσει ή όχι την απόφαση που της διαβιβάστηκε.

54.

Λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των ανωτέρω στοιχείων, προτείνω στο Δικαστήριο να αποφανθεί ότι το άρθρο 7, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 έχει την έννοια ότι η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως μπορεί να αρνηθεί την αναγνώριση και εκτέλεση μιας αποφάσεως όταν η αξιόποινη πράξη, όπως ορίζεται στο δίκαιο του κράτους εκδόσεως, δεν αντιστοιχεί στο αδίκημα ή δεν εμπίπτει στην κατηγορία των αδικημάτων στα οποία αναφέρεται η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως στο συνημμένο στην απόφαση αυτή πιστοποιητικό, για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως‑πλαισίου. Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως μπορεί να αρνηθεί την αναγνώριση και εκτέλεση της εν λόγω αποφάσεως μόνον στον βαθμό που δεν κατέστη δυνατή η διόρθωση του σφάλματος το οποίο πάσχει η ίδια απόφαση μέσω της προηγηθείσας διαδικασίας διαβουλεύσεως του άρθρου 7, παράγραφος 3, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου.

55.

Υπενθυμίζεται ότι τα προδικαστικά ερωτήματα που υποβλήθηκαν στο Δικαστήριο ανέκυψαν στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ των αρμόδιων αρχών του κράτους εκδόσεως και του κράτους εκτελέσεως όσον αφορά την ερμηνεία της έννοιας της «συμπεριφοράς που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» του άρθρου 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, για την οποία προβλέπεται εξαίρεση από τον έλεγχο του διττού αξιοποίνου.

56.

Στον βαθμό που για τη συγκεκριμένη παράβαση δεν προβλέπεται ορισμός στο παράγωγο δίκαιο της Ένωσης ( 26 ), φρονώ ότι είναι σημαντικό το Δικαστήριο να αξιοποιήσει την ευκαιρία αυτή προκειμένου να ερμηνεύσει τη διατύπωση που χρησιμοποίησε ο νομοθέτης της Ένωσης, όπερ θα παράσχει στο αιτούν δικαστήριο τη δυνατότητα να κρίνει κατά πόσον η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως.

57.

Η υπό κρίση υπόθεση καταδεικνύει, στην πραγματικότητα, τους φόβους που πολύ νωρίς διατυπώθηκαν από την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ) επ’ ευκαιρία των εργασιών για έναν ευρωπαϊκό κώδικα οδικής κυκλοφορίας και την ενιαία ταξινόμηση των οχημάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο ( 27 ). Η ΕΟΚΕ επισήμανε ότι «η απόφαση-πλαίσιο [2005/214] προϋποθέτει και προαπαιτεί την ενοποίηση των κανόνων οδικής κυκλοφορίας στην Ευρώπη» ( 28 ), καθόσον η ενοποίηση αυτή είναι αναγκαία προκειμένου «να αποτραπεί το ενδεχόμενο κάτι που σε ένα κράτος συνιστά παράβαση να μην συνιστά παράβαση σε άλλο κράτος» ( 29 ). Εν προκειμένω, στις παρατηρήσεις τους, τα κράτη μέλη διαφωνούν ως προς την ερμηνεία της έννοιας που χρησιμοποιεί ο νομοθέτης της Ένωσης στο άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214. Ενώ η Ουγγρική και η Τσεχική Κυβέρνηση υποστηρίζουν, κατ’ ουσίαν, ότι η αξιόποινη πράξη της «αρνήσεως προσδιορισμού της ταυτότητας του οδηγού του οχήματος» δεν συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων στις οποίες αναφέρεται το συγκεκριμένο άρθρο, αντιθέτως, η Ισπανική και η Αυστριακή Κυβέρνηση, καθώς και η Επιτροπή, εκτιμούν ότι μια νομοθεσία όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη εμπίπτει στους «κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» κατά την έννοια του εν λόγω άρθρου.

58.

Επισημαίνεται, καταρχάς, ότι υφίστανται αποκλίσεις μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων του άρθρου 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214.

59.

Ειδικότερα, ενώ ο νομοθέτης της Ένωσης στην απόδοση του συγκεκριμένου άρθρου στη γαλλική γλώσσα αναφέρεται σε «conduite contraire aux normes qui règlent la circulation routière» ( 30 ) [συμπεριφορά που παραβιάζει κανόνες οδικής κυκλοφορίας], η απόδοση στη σλοβενική γλώσσα αναφέρεται σε «συμπεριφορά που παραβιάζει κανόνες οδικής ασφάλειας» ( 31 ) («ravnanja, ki so v nasproju s predpisi o varnosti v prometu»), οι δε αποδόσεις στην ιταλική γλώσσα («infrazioni al codice della strada») και στην πολωνική γλώσσα («naruszenie przepisów ruchu drogowego») αναφέρονται σε παραβάσεις του «κώδικα οδικής κυκλοφορίας» ( 32 ).

60.

Διαπιστώνεται, πρώτον, ότι οι γλωσσικές αποδόσεις του άρθρου 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 συμφωνούν στην πλειονότητά τους με την απόδοση στη γαλλική γλώσσα, απομονώνοντας με τον τρόπο αυτό τις αποδόσεις στη σλοβενική γλώσσα, η οποία αναφέρεται μόνον σε κανόνες οδικής ασφάλειας, καθώς και στην ιταλική και την πολωνική γλώσσα, οι οποίες αναφέρονται μόνο σε παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Τουτέστιν, οι αποδόσεις στην ισπανική («conducta contrusaria a la legislación de tráfico»), στη γερμανική («gegen die den Straßenverkehr regelnden Vorschriften verstoßende Verhaltensweise»), στην ελληνική («συμπεριφορά που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας»), στην αγγλική («conduct which infringes road traffic regulations»), στη λιθουανική («elgesys, pažeidžiantis kelių eismo taisykles»), στην ουγγρική («olyan magatartás, amely sérti a közúti közlekedés szabályait») και, τέλος, στη σλοβακική γλώσσα («správanie porušujúce pravidlá cestnej premávky») αναφέρονται σε συμπεριφορές που παραβιάζουν κανόνες ή κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας.

61.

Δεύτερον, επισημαίνεται ότι η διατύπωση του άρθρου 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 στην απόδοση στη γαλλική γλώσσα βασίστηκε στη διατύπωση του άρθρου 1 της συμφωνίας συνεργασίας σχετικά με τις διαδικασίες που αφορούν παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας και την εκτέλεση των σχετικών χρηματικών κυρώσεων, η οποία εγκρίθηκε με την απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής της 28ης Απριλίου 1999 ( 33 ) και ενσωματώθηκε στο κεκτημένο του Σένγκεν ( 34 ).

62.

Στο άρθρο 1 της συμφωνίας αυτής ως «[π]αράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας» ορίζεται «[σ]υμπεριφορά αντιβαίνουσα στους κανόνες που ρυθμίζουν την οδική κυκλοφορία, η οποία θεωρείται ως ποινική ή διοικητική παράβαση, συμπεριλαμβανομένων των διατάξεων σχετικά με το χρόνο οδήγησης και ανάπαυσης καθώς και των διατάξεων για τη μεταφορά επικίνδυνων εμπορευμάτων» ( 35 ). Οι αποδόσεις του άρθρου 1 της εν λόγω συμφωνίας στην ιταλική, πολωνική και σλοβενική γλώσσα δεν διαφέρουν από τις λοιπές γλωσσικές αποδόσεις και ορίζουν την παράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας ως πράξη ή συμπεριφορά αντιβαίνουσα στους κανόνες οδικής κυκλοφορίας ( 36 ).

63.

Εξ αυτού συνάγεται ότι ο νομοθέτης της Ένωσης, αναφερόμενος, στο άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, στην έννοια της «συμπεριφοράς που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας», εννοεί τις «τροχαίες παραβάσεις».

64.

Τούτο επιβεβαιώνεται, εξάλλου, από το γράμμα της αιτιολογικής σκέψης 4 της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, στην οποία ο νομοθέτης αναφέρει ότι η εν λόγω απόφαση-πλαίσιο «θα πρέπει να καλύπτει και τις χρηματικές ποινές που επιβάλλονται για παραβάσεις οδικής κυκλοφορίας» ( 37 ).

65.

Δεν συμμερίζομαι, επομένως, την άποψη που εξέφρασε με τις παρατηρήσεις της η Ουγγρική Κυβέρνηση, κατά την οποία οι συμπεριφορές που προβλέπονται στο άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 θα έπρεπε, κατ’ ουσίαν, να περιοριστούν σε εκείνες που θίγουν την οδική ασφάλεια. Οι όροι που χρησιμοποιούνται τόσο στο άρθρο αυτό όσο και στην αιτιολογική σκέψη 4 της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου καταδεικνύουν σαφώς τη βούληση του νομοθέτη της Ένωσης να μην περιοριστεί το καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής του εν λόγω άρθρου μόνον στην παράβαση των κανόνων ή των κανονισμών περί οδικής ασφάλειας, όπως συμβαίνει στο πλαίσιο της οδηγίας 2015/413, αλλά μάλλον να διευρυνθεί και να καλύψει το σύνολο των κανόνων που διέπουν την οδική κυκλοφορία, ανεξαρτήτως της φύσεως των νομοθετημάτων στα οποία έχουν περιληφθεί οι κανόνες αυτοί.

66.

Με τη χρήση των συγκεκριμένων όρων συνεκτιμάται η ανομοιογένεια των εθνικών νομοθεσιών περί οδικής κυκλοφορίας στην Ένωση, τόσο ως προς τον τύπο όσο και ως προς την ουσία.

67.

Ως προς τον τύπο, οι κανόνες περί οδικής κυκλοφορίας δεν συγκεντρώνονται απαραιτήτως σε έναν ειδικό κώδικα, όπως ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας ( 38 ), αλλά μπορούν να κωδικοποιούνται σε διάφορα νομοθετικά και κανονιστικά κείμενα, όπως συμβαίνει στη Γερμανία ( 39 ).

68.

Ως προς την ουσία, οι κανόνες οδικής κυκλοφορίας παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών, τούτο δε παρά την εναρμόνιση που έχει ήδη επιτευχθεί μέσω των διεθνών συμβάσεων ( 40 ). Ευχερώς διαπιστώνεται ότι η οδική σήμανση, οι απαιτήσεις για την απόκτηση άδειας οδηγήσεως ( 41 ), τα όρια ταχύτητας ή ακόμη τα μέγιστα επιτρεπόμενα ποσοστά συγκέντρωσης οινοπνεύματος στο αίμα μπορούν να διαφέρουν μεταξύ των κρατών μελών ( 42 ). Ειδικότερα, η ΕΟΚΕ επισήμανε ότι, «πέραν του ότι εμφανίζονται ουσιαστικές διαφορές ήδη στο επίπεδο της απλής διατύπωσης των βασικών κανόνων κυκλοφορίας, η κατάσταση γίνεται σαφώς σοβαρότερη στο επίπεδο της ερμηνείας και εφαρμογής των συγκεκριμένων κανόνων στα διάφορα κράτη μέλη, γεγονός που οφείλεται όχι μόνον στη διαφορετική αξιολόγηση της παραβίασής τους, αλλά και στις μεγάλες διαφοροποιήσεις που παρουσιάζει ο κατάλογος των ποινών που εφαρμόζονται για τις αντίστοιχες παραβάσεις» ( 43 ). Στο πλαίσιο αυτό, το Δικαστήριο υπενθύμισε στην απόφαση της 5ης Δεκεμβρίου 2019, Centraal Justitieel Incassobureau (Αναγνώριση και εκτέλεση χρηματικών ποινών) ( 44 ), ότι οι παραβάσεις οι σχετικές με «συμπεριφορά που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» δεν τυγχάνουν ενιαίας αντιμετωπίσεως στα διάφορα κράτη μέλη, καθόσον ορισμένα τις μεταχειρίζονται ως διοικητικές παραβάσεις, ενώ άλλα τις θεωρούν ποινικά αδικήματα ( 45 ).

69.

Οι κανόνες οδικής κυκλοφορίας αφορούν τόσο τη χρήση και τη σήμανση δημοσίων οδών όσο και τις υποχρεώσεις που υπέχουν οι ιδιοκτήτες των οχημάτων (διαδικασία ταξινομήσεως, κάλυψη με ασφάλιση αστικής ευθύνης κ.λπ.) και οι οδηγοί τους (κατοχή άδειας οδηγήσεως, τήρηση των κανόνων περί σημάνσεως και οδικής ασφάλειας κ.λπ.), καθώς και τις επιβαλλόμενες κυρώσεις σε περίπτωση παραβάσεως των υποχρεώσεων αυτών. Επομένως, η έννοια της «συμπεριφοράς που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» που αναφέρεται στο άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 μπορεί να καλύπτει διάφορες συμπεριφορές και ισάριθμα αδικήματα των οποίων τα στοιχεία της αντικειμενικής υποστάσεως μπορούν να διαφέρουν ανάλογα με το κράτος μέλος.

70.

Επομένως, μολονότι η Ουγγρική Κυβέρνηση υποστηρίζει με τις παρατηρήσεις της ότι η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως υποχρεούται να εφαρμόζει το δίκαιο, καθώς και να ερμηνεύει και να προβαίνει στον χαρακτηρισμό των πράξεων που εμπίπτουν στις κατηγορίες αξιόποινων πράξεων του άρθρου 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 κατά τον πλέον περιοριστικό τρόπο, γεγονός παραμένει ότι οι κανόνες οδικής κυκλοφορίας στους οποίους αναφέρεται ο νομοθέτης της Ένωσης στο άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου έχουν ευρύτατο πεδίο εφαρμογής. Η έννοια των «κανονισμών οδικής κυκλοφορίας» διαφέρει από άλλες έννοιες του ίδιου άρθρου οι οποίες αναφέρονται σε συγκεκριμένες συμπεριφορές, όπως η οργανωμένη ληστεία, το παράνομο εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, η απάτη ή και η αεροπειρατεία.

71.

Στο πλαίσιο αυτό, φρονώ ότι η υποχρέωση του κυρίου ενός οχήματος να προσδιορίζει την ταυτότητα του προσώπου το οποίο θεωρείται ύποπτο για τη διάπραξη τροχαίας παραβάσεως απορρέει από κανόνα ο οποίος διέπει την οδική κυκλοφορία και ότι η παράβαση της υποχρεώσεως αυτής υπάγεται στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214.

72.

Εν προκειμένω, η νομοθετική διάταξη του άρθρου 103 του KFG 1967 έχει ως αντικείμενο να καθορίσει τις «Υποχρεώσεις του κατόχου άδειας κυκλοφορίας οχήματος ή ρυμουλκούμενου». Με άλλα λόγια, ακριβώς λόγω της ιδιότητάς του ως κυρίου ενός οχήματος το οποίο έχει διαπιστωθεί ότι εμπλέκεται στην τέλεση τροχαίας παραβάσεως, ο κύριος του οχήματος αυτού οφείλει να συνδράμει στον προσδιορισμό της ταυτότητας του οδηγού. Από το άρθρο 134, παράγραφος 1, του KFG 1967, σχετικά με τις «[π]οινικές διατάξεις», προκύπτει ότι όποιος παραβιάζει την υποχρέωση αυτή διαπράττει διοικητική παράβαση, τιμωρούμενη με πρόστιμο και, σε περίπτωση αδυναμίας εισπράξεώς του, με στερητική της ελευθερίας ποινή. Στην υπό κρίση υπόθεση, το ύψος της χρηματικής ποινής υπερβαίνει το όριο του άρθρου 7, παράγραφος 2, στοιχείο ηʹ, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214.

73.

Παρόμοια υποχρέωση υφίσταται και σε άλλα κράτη μέλη, όπως η Γαλλία ( 46 ) ή το Βέλγιο ( 47 ).

74.

Ο προσδιορισμός της ταυτότητας του οδηγού οχήματος αποσκοπεί στη διασφάλιση της τάξης και του ελέγχου της οδικής κυκλοφορίας, όπως υπογραμμίζει η Αυστριακή Κυβέρνηση στις παρατηρήσεις της. Κατά τη γνώμη μου, η συγκεκριμένη υποχρέωση εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό τον οποίον εξυπηρετεί και η υποχρέωση του κυρίου του οχήματος να τοποθετεί στο όχημά του πινακίδα κυκλοφορίας για τον προσδιορισμό της ταυτότητάς του.

75.

Ο προσδιορισμός αυτός της ταυτότητας είναι ουσιώδης για τη στοιχειοθέτηση της αστικής ευθύνης του κυρίου του οχήματος ή της ποινικής ευθύνης του οδηγού. Κατ’ εφαρμογήν της αρχής του προσωποπαγούς χαρακτήρα των ποινών, μόνον ο οδηγός του οχήματος υπέχει ποινική ευθύνη για τις παραβάσεις που διαπράττει κατά την οδήγησή του. Είναι, επομένως, αναγκαίο, για τους σκοπούς του καταλογισμού της διαπράξεως της παραβάσεως κανόνα οδικής κυκλοφορίας και της επιβολής ποινής, ο οδηγός να προσδιορίζεται ονομαστικώς. Όπως καταδεικνύεται από τα μέτρα που θεσπίστηκαν στο πλαίσιο της οδηγίας 2015/413, ο προσδιορισμός αυτός είναι ουσιώδους σημασίας όταν η διαπραττόμενη παράβαση αφορά ορισμένες παραβάσεις κανόνων οδικής κυκλοφορίας, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η υπερβολική ταχύτητα, η οδήγηση σε κατάσταση μέθης ή ακόμη η παραβίαση κόκκινου φωτεινού σηματοδότη ( 48 ). Όπως ανέφερε η Αυστριακή Κυβέρνηση στην απάντησή της στις ερωτήσεις που της απηύθυνε το Δικαστήριο, ο οδηγός στην υπόθεση της κύριας δίκης θεωρείται ύποπτος για υπερβολική ταχύτητα κατά την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας αυτής. Επισημαίνεται ότι, στην απόφαση της 4ης Μαρτίου 2020, Bank BGŻ BNP Paribas ( 49 ), το Δικαστήριο έκρινε ότι οι διατάξεις της οδηγίας 2015/413 προβλέπουν ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να διευκολύνουν, με πνεύμα καλόπιστης συνεργασίας, τη διασυνοριακή ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τις παραβάσεις αυτές, προκειμένου να διευκολύνουν την επιβολή των κυρώσεων, όταν οι εν λόγω παραβάσεις έχουν διαπραχθεί σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο ταξινομήθηκε το επίμαχο όχημα, και να συμβάλλουν κατ’ αυτόν τον τρόπο στην επίτευξη του σκοπού τον οποίον επιδιώκει η οδηγία αυτή και ο οποίος συνίσταται στη διασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας όλων των χρηστών του οδικού δικτύου της Ένωσης ( 50 ). Προς τον σκοπό αυτόν, το Δικαστήριο έκρινε ότι η διασυνοριακή ανταλλαγή πληροφοριών συνεπάγεται ότι τα στοιχεία που παρέχονται από το κράτος μέλος ταξινόμησης του οχήματος, εν προκειμένω από το κράτος εκτέλεσης, καθιστούν δυνατό τον προσδιορισμό όχι μόνον του κατόχου της άδειας κυκλοφορίας του οχήματος, αλλά και του προσώπου το οποίο είναι υπεύθυνο βάσει του εθνικού δικαίου σε περίπτωση οδικής παράβασης, προκειμένου να διευκολυνθεί η εκτέλεση τυχόν χρηματικών ποινών ( 51 ).

76.

Περαιτέρω, η υποχρέωση αυτή προσδιορισμού της ταυτότητας του οδηγού καθιστά δυνατή την επίλυση πρακτικών και τεχνικών δυσχερειών που απαντούν ειδικά στον εν λόγω τομέα της οδικής κυκλοφορίας. Συγκεκριμένα, ανάλογα με τη φύση της παραβάσεως ή τον τρόπο ελέγχου που χρησιμοποιήθηκε, ο καταλογισμός της παραβάσεως κανόνα οδικής κυκλοφορίας δημιουργεί δυσχέρειες.

77.

Οι παραβάσεις των κανόνων οδικής κυκλοφορίας έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι, δεδομένου ότι δεν υφίσταται άμεση επαφή με τον οδηγό, είναι συχνά δύσκολο για τις αστυνομικές αρχές να προσδιορίσουν με βεβαιότητα την ταυτότητά του, ιδίως όταν η διαπίστωση των παραβάσεων πραγματοποιείται χωρίς προειδοποίηση του οδηγού, όπως στην περίπτωση της παράνομης σταθμεύσεως, καθώς και όταν αυτή σημειώνεται αυτομάτως μέσω κάμερας, όπως στην περίπτωση της υπερβολικής ταχύτητας, η οποία αποτελεί και το αντικείμενο της υπό κρίση υποθέσεως ( 52 ). Τούτο οδήγησε ορισμένα κράτη μέλη, όπως τη Γαλλική Δημοκρατία, να θεσπίσουν τεκμήριο ευθύνης εις βάρος του κατόχου του πιστοποιητικού ταξινομήσεως λόγω παραβάσεων της νομοθεσίας περί σταθμεύσεως οχημάτων ή περί καταβολής διοδίων για τα οποία προβλέπεται μόνο χρηματική ποινή ( 53 ).

78.

Η υποχρέωση του κυρίου του οχήματος να προσδιορίσει την ταυτότητα του οδηγού του οχήματος σε περίπτωση τυχόν παραβάσεως κανόνα οδικής κυκλοφορίας αποτελεί, επομένως, ένα εργαλείο το οποίο παρέχει στα κράτη μέλη τη δυνατότητα να βελτιώνουν τα μέσα που διαθέτουν κατά το στάδιο της διερευνήσεως των τροχαίων παραβάσεων, καθιστώντας δυνατή την απόκτηση των αναγκαίων πληροφοριών για τον προσδιορισμό της ταυτότητας του αυτουργού της συγκεκριμένης παραβάσεως και, ως εκ τούτου, για την πάταξη της παραβάσεως αυτής.

79.

Από τα ανωτέρω στοιχεία συνάγεται ότι η παράβαση της εν λόγω υποχρεώσεως συνιστά αξιόποινη πράξη με ιδιαίτερο αντικείμενο και ιδιαίτερα στοιχεία αντικειμενικής υπόστασης, η οποία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «παρεπόμενο αδίκημα», όπως υποστηρίζει η Ουγγρική Κυβέρνηση.

80.

Η ερμηνεία αυτή επιρρωννύεται από το γράμμα της συμφωνίας της 11ης Οκτωβρίου 2012 που υπογράφηκε μεταξύ της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, της Δημοκρατίας της Κροατίας, της Ουγγαρίας και της Δημοκρατίας της Αυστρίας, για τη διευκόλυνση της διασυνοριακής καταστολής των τροχαίων παραβάσεων ( 54 ). Διευκρινίζεται ότι, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 18 της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, η εν λόγω απόφαση-πλαίσιο δεν αποκλείει την εφαρμογή της συγκεκριμένης συμφωνίας, καθόσον επιτρέπει την επέκταση των διατάξεών της και συμβάλλει στην απλούστευση ή την περαιτέρω διευκόλυνση των διαδικασιών για την εκτέλεση των χρηματικών ποινών. Βεβαίως, όπως επισήμανε η Αυστριακή Κυβέρνηση, η εν λόγω συμφωνία δεν έχει εφαρμογή ratione temporis στην υπό κρίση υπόθεση, δεδομένου ότι τέθηκε σε ισχύ στο κράτος αυτό στις 28 Αυγούστου 2018. Εντούτοις, φρονώ ότι οι διατάξεις της έχουν ενδιαφέρον. Πράγματι, τόσο το κράτος εκδόσεως όσο και το κράτος εκτελέσεως είναι εν προκειμένω συμβαλλόμενα μέρη σε μια συμφωνία η οποία έχει ειδικώς ως αντικείμενο, κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, αυτής, την καθιέρωση συνεργασίας για τη διασυνοριακή εκτέλεση των χρηματικών ποινών που επιβάλλονται λόγω της διαπράξεως τροχαίων παραβάσεων.

81.

Κατά το άρθρο 1, παράγραφος 1, της συμφωνίας της 11ης Οκτωβρίου 2012, οι «τροχαίες παραβάσεις» περιλαμβάνουν όχι μόνον τις τροχαίες παραβάσεις του άρθρου 2 της οδηγίας 2015/413 ( 55 ), αλλά και παραβάσεις σχετικές με την άρνηση συνεργασίας του κατόχου ή του κυρίου του οχήματος ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου το οποίο θεωρείται ύποπτο για τη διάπραξη τροχαίας παραβάσεως, σε περίπτωση που οι εν λόγω παραβάσεις προβλέπονται από το δίκαιο του κράτους στο έδαφος του οποίου διαπράχθηκε η παράβαση. Επομένως, από το άρθρο 1, παράγραφος 2, της εν λόγω συμφωνίας συνάγεται ότι η συνεργασία που έχουν θεσπίσει τα συμβαλλόμενα κράτη καλύπτει την εκτέλεση τυχόν χρηματικών ποινών που επιβάλλονται, μεταξύ άλλων, λόγω της αρνήσεως συνεργασίας του κυρίου ενός οχήματος το οποίο έχει εμπλακεί στη διάπραξη τροχαίας παραβάσεως.

82.

Η ερμηνεία που προτείνω επιρρωννύεται επίσης από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συγκεκριμένα, στην απόφαση Weh κατά Αυστρίας ( 56 ), το εν λόγω δικαστήριο διέκρινε σαφώς, στον τομέα των τροχαίων παραβάσεων, μεταξύ, αφενός, της κυρώσεως που επιβλήθηκε στον κύριο του οχήματος ο οποίος αρνήθηκε να αποκαλύψει την ταυτότητα του υπεύθυνου για τη διάπραξη της τροχαίας παραβάσεως οδηγού, τούτο δε κατά παράβαση της υποχρεώσεως που υπέχει από το άρθρο 103, παράγραφος 2, του KFG 1967, και, αφετέρου, της κυρώσεως που θα μπορούσε να επιβληθεί σε αυτόν λόγω διαπράξεως της τροχαίας παραβάσεως.

83.

Επομένως, στο παρόν στάδιο εξελίξεως του δικαίου της Ένωσης, θεωρώ ότι μια υποχρέωση όπως η επίμαχη, σύμφωνα με την οποία ο κύριος ενός οχήματος οφείλει να αποκαλύπτει την ταυτότητα του οδηγού ο οποίος θεωρείται ύποπτος για τη διάπραξη τροχαίας παραβάσεως, συνιστά κανόνα οδικής κυκλοφορίας κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 και ότι η παράβαση της υποχρέωσης αυτής σχετίζεται με «συμπεριφορά που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορία» κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως.

84.

Η ερμηνεία δε αυτή επιρρωννύεται από τον σκοπό της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214.

85.

Η απόφαση-πλαίσιο 2005/214 αποβλέπει στο να καταστήσει δυνατή την αποτελεσματικότερη καταστολή αξιόποινων πράξεων, μεταξύ άλλων και των παραβάσεων κανόνων οδικής κυκλοφορίας, μέσω της θέσπισης ενός μηχανισμού συνεργασίας μεταξύ των αρμόδιων για την επιβολή του νόμου εθνικών αρχών.

86.

Από τις αιτιολογικές σκέψεις 2 και 4 της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 συνάγεται ότι σκοπός της συνεργασίας που καθιερώνεται είναι να καταστεί ευχερέστερη η εκτέλεση των χρηματικών ποινών οι οποίες επιβάλλονται στους κυρίους οχημάτων ταξινομημένων σε άλλο κράτος μέλος λόγω διαπράξεως παραβάσεων κανόνων οδικής κυκλοφορίας. Οι παραβάσεις αυτές έχουν διασυνοριακή διάσταση και μπορούν να είναι ιδιαιτέρως σοβαρές. Σκοπός, επομένως, είναι να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότερη πάταξη των εν λόγω παραβάσεων, η οποία, διά του αποτρεπτικού της αποτελέσματος, θα ωθεί τους οδηγούς να τηρούν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας των κρατών μελών από τα οποία διέρχονται.

87.

Στο πλαίσιο αυτό, φρονώ ότι τυχόν μη υπαγωγή στις παραβάσεις των κανόνων οδικής κυκλοφορίας του άρθρου 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214, μιας αξιόποινης πράξεως όπως η επίμαχη, η οποία αφορά παράβαση της υποχρεώσεως προσδιορισμού της ταυτότητας του οδηγού που θεωρείται ύποπτος για τη διάπραξη τροχαίας παραβάσεως, θα έθετε σε κίνδυνο την επίτευξη του σκοπού αυτού.

88.

Ειδικότερα, μια τέτοια περίπτωση μη υπαγωγής στην εν λόγω διάταξη ενέχει τον κίνδυνο να στερήσει από την αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως τη δυνατότητα επιβολής κυρώσεων στον κύριο οχήματος όταν το συγκεκριμένο όχημα είναι ταξινομημένο σε άλλο κράτος μέλος. Τούτο θα οδηγούσε σε παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και θα είχε κυρίως ως αποτέλεσμα να στερηθεί η αρμόδια αρχή του κράτους εκδόσεως τη δυνατότητα διώξεως και επιβολής κυρώσεων σε οδηγούς οχημάτων ταξινομημένων σε άλλο κράτος μέλος οι οποίοι έχουν κριθεί ένοχοι για παράβαση κανόνων οδικής κυκλοφορίας στο έδαφος του κράτους εκδόσεως, παρά το γεγονός ότι οι οδηγοί αυτοί ενδέχεται να αποτελούν κίνδυνο για τους λοιπούς χρήστες του οδικού δικτύου εντός της Ένωσης.

89.

Βεβαίως, ένα αδίκημα όπως το επίμαχο, το οποίο συνίσταται στην παράβαση της υποχρεώσεως προσδιορισμού της ταυτότητας του οδηγού, συνιστά, εκ πρώτης όψεως, ήσσονος σημασίας αδίκημα, καθόσον δεν επιφέρει κάποια υλική ζημία ούτε κάποια σωματική βλάβη λόγω τροχαίου ατυχήματος. Πλην όμως, το σωρευτικό αποτέλεσμά της στο σύνολο του εδάφους της Ένωσης είναι, κατά τη γνώμη μου, μείζονος σημασίας, η δε επιβολή της ποινής είναι ουσιώδης για τη διασφάλιση της τηρήσεως των κανόνων οδικής κυκλοφορίας σε έναν χώρο χωρίς εσωτερικά σύνορα. Συγκεκριμένα, η επίμαχη υποχρέωση προσδιορισμού της ταυτότητας του οδηγού ισχύει ανεξαρτήτως του είδους της τροχαίας παραβάσεως που διέπραξε ο οδηγός του οχήματος. Μπορεί να πρόκειται για ήσσονος σημασίας τροχαία παράβαση, όπως παράνομη στάθμευση, αν και, στην περίπτωση παραβάσεων αυτού του είδους, ο νομοθέτης της Ένωσης έχει προβλέψει ότι η αρμόδια αρχή του κράτους εκτελέσεως μπορεί να αρνηθεί την αναγνώριση ή την εκτέλεση της αποφάσεως όταν η χρηματική ποινή δεν υπερβαίνει το ποσό των 70 ευρώ ( 57 ). Μπορεί επίσης να πρόκειται για σοβαρότερη παράβαση, όπως η παραβίαση κόκκινου φωτεινού σηματοδότη ή η υπερβολική ταχύτητα, παράβαση η οποία αποτελεί το αντικείμενο της υπό κρίση υποθέσεως. Οι συμπεριφορές αυτές, ωστόσο, αντικατοπτρίζουν καθημερινές εμπειρίες στο σύνολο της επικράτειας της Ένωσης. Φρονώ ότι το ενδεχόμενο να στερηθεί το κράτος εκδόσεως των μέσων διώξεως και κολασμού τέτοιων συμπεριφορών για τον λόγο ότι το επίμαχο όχημα είναι ταξινομημένο σε άλλο κράτος μέλος δεν συνάδει με τη βούληση του νομοθέτη της Ένωσης να δημιουργήσει έναν χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης βασιζόμενο στη δικαστική συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών.

90.

Λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των ανωτέρω, προτείνω στο Δικαστήριο να αποφανθεί ότι το άρθρο 5, παράγραφος 1, τριακοστή τρίτη περίπτωση, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214 έχει την έννοια ότι στο αδίκημα της «συμπεριφοράς που παραβιάζει κανονισμούς οδικής κυκλοφορίας» εμπίπτει και συμπεριφορά συνιστάμενη στην άρνηση του κυρίου ενός οχήματος να προσδιορίσει την ταυτότητα του οδηγού ο οποίος θεωρείται ύποπτος για παράβαση κανόνα οδικής κυκλοφορίας.

91.

Λαμβανομένων υπόψη του συνόλου των προεκτεθέντων, προτείνω στο Δικαστήριο να απαντήσει στα προδικαστικά ερωτήματα που υπέβαλε το Zalaegerszegi Járásbíróság (πρωτοβάθμιο δικαστήριο της περιφέρειας Zalaegerszeg, Ουγγαρία) ως εξής: