—

η προθεσμία αρχίζει από την ημερομηνία δημοσιεύσεως της αποφάσεως της 8ης Σεπτεμβρίου 2011, C-297/10 και C-298/10, ECLI:EU:C:2011:560 (Hennigs και Mai), ακόμη και αν ο ενδιαφερόμενος δεν υπάγεται στη συλλογική σύμβαση των συμβασιούχων υπαλλήλων του δημόσιου τομέα, αλλά η προσωπική του κατάσταση είναι αντίστοιχη εκείνης την οποία αφορά η απόφαση της 9ης Σεπτεμβρίου 2015, C-20/13, ECLI:EU:C:2015:561 (Unland),

—

οι ενδιαφερόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι και δικαστές (εργαζόμενοι) μπορούσαν να λάβουν γνώση της προαναφερθείσας αποφάσεως μόνο από γενικές πηγές πληροφόρησης,

—

οι ιεραρχικά προϊστάμενες αρχές (εργοδότες), μετά την έκδοση της προαναφερθείσας αποφάσεως, αρνήθηκαν τη δυνατότητα εφαρμογής της επί των δημοσίων υπαλλήλων και παράλληλα αμφισβήτησαν την ύπαρξη διακρίσεως λόγω ηλικίας, η δε νομική άποψη αυτή δημοσιοποιήθηκε, τουλάχιστον εν μέρει,

—

η νομολογία των πρωτοβάθμιων διοικητικών δικαστηρίων, εντός της ανωτέρω προθεσμίας καθώς και μετέπειτα μέχρι την έκδοση της αποφάσεως της 19ης Ιουνίου 2014, C-501/12 έως C-506/12, C-540/12 και C-541/12, ECLI:EU:C:2014:2005 (Specht), δεν δεχόταν ως επί το πλείστον την ύπαρξη διακρίσεως λόγω ηλικίας,

—

κατά τη διάρκεια της προθεσμίας δεν υπήρχε νομολογία ανώτερων δικαστηρίων και η πρώτη απόφαση ανώτατου δικαστηρίου εκδόθηκε μετά τη δημοσίευση της αποφάσεως Specht,

—

στο πλαίσιο της σχέσεως των δημοσίων υπαλλήλων ή των δικαστών (εργασιακής σχέσεως) ισχύουν αποσβεστικές προθεσμίες μόνο για την απόδοση ειδικών δαπανών και οι εν λόγω προθεσμίες δεν είναι βραχύτερες του εξαμήνου,

—

οι μισθολογικές αξιώσεις (αμοιβές) υπόκεινται σε τριετή προθεσμία παραγραφής που αρχίζει από το τέλος του έτους κατά το οποίο η αξίωση έχει καταστεί ληξιπρόθεσμη και ο δικαιούχος γνωρίζει ή όφειλε να γνωρίζει την ύπαρξη της αξιώσεως, άλλως η παραγραφή είναι δεκαετής,

—

εθνικές μισθολογικές αξιώσεις (αμοιβές) που δεν προβλέπονται από τον νόμο πρέπει να προβάλλονται εντός ευλόγου χρόνου, δηλαδή εντός του οικονομικού έτους για το οποίο ζητούνται;