EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62017CN0119

Υπόθεση C-119/17: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunalul Sibiu (Ρουμανία) στις 6 Μαρτίου 2017 — Liviu Petru Lupean και Oana Andreea Lupean κατά OTP BAAK NYRT, εκπροσωπούμενης από την OTPBANK SA, εκπροσωπούμενης από το Sucursala Sibiu, και OTP BAAK NYRT, εκπροσωπούμενης από την OTPBANK SA

ΕΕ C 178 της 6.6.2017, p. 7–8 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

6.6.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/7


Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunalul Sibiu (Ρουμανία) στις 6 Μαρτίου 2017 — Liviu Petru Lupean και Oana Andreea Lupean κατά OTP BAAK NYRT, εκπροσωπούμενης από την OTPBANK SA, εκπροσωπούμενης από το Sucursala Sibiu, και OTP BAAK NYRT, εκπροσωπούμενης από την OTPBANK SA

(Υπόθεση C-119/17)

(2017/C 178/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunalul Sibiu

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: Liviu Petru Lupean και Oana Andreea Lupean

Εναγόμενες: OTP BAAK NYRT, εκπροσωπούμενη από την OTPBANK SA, εκπροσωπούμενη από το Sucursala Sibiu, και OTP BAAK NYRT, εκπροσωπούμενη από την OTPBANK SA

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Δύναται το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (1), σε συνδυασμό τόσο με την αρχή in dubio pro consumptore, η οποία απορρέει από το άρθρο 5, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, της εν λόγω οδηγίας, όσο και με τη νομολογία της Ένωσης, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ρήτρα συμβάσεως τραπεζικού δανείου η οποία:

προβλέπει τη χορήγηση δανείου εκφρασμένου σε (ξένο) νόμισμα και την υποχρέωση αποδόσεως στο ίδιο (ξένο) νόμισμα, όταν από τις περιστάσεις που περιέβαλαν τη σύναψη και την εκτέλεση της συμβάσεως προκύπτει ότι η πραγματική θέση του δανεισθέντος ποσού στη διάθεση του δανειολήπτη πραγματοποιήθηκε σε ένα εντελώς άλλο νόμισμα, το δε νόμισμα στο οποίο τηρείται ο λογαριασμός έχει δυνητικά τη λειτουργία μονάδας υπολογισμού·

μεταφέρει στον δανειολήπτη (καταναλωτή) το σύνολο του κινδύνου ανατιμήσεως της εξωτερικής και/ή εσωτερικής αξίας του (ξένου) νομίσματος που χρησιμοποιείται στον λογαριασμό, μολονότι το πρόσωπο αυτό έλαβε το δάνειο σε άλλο νόμισμα πληρωμής, δηλαδή σε εκείνο στο οποίο καταναλώθηκε στην πραγματικότητα το δάνειο·

δεν εκθέτει με διαφανή τρόπο τη συγκεκριμένη λειτουργία του μηχανισμού συναλλαγματικής ισοτιμίας του νομίσματος το οποίο δυνητικά θα χρησιμοποιείται στον λογαριασμό, έτσι ώστε ο καταναλωτής να μπορέσει να αξιολογήσει, βάσει σαφών και κατανοητών κριτηρίων, τις οικονομικές συνέπειες της συνάψεως της συμβάσεως·

επιβάλλει στον καταναλωτή τη χρηματική υποχρέωση να καταβάλλει, στο πλαίσιο της αποδόσεως του δανείου, τη διαφορά μεταξύ των μηνιαίων δόσεων που υπολογίζονται στο δυνητικό νόμισμα στο οποίο τηρείται ο λογαριασμός που προσφέρθηκε στον δανειολήπτη και εκείνων που υπολογίζονται στο νόμισμα πληρωμής στο οποίο καταναλώθηκε στην πραγματικότητα το δάνειο,

μπορεί να είναι καταχρηστική;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, ποια κριτήρια οφείλει να εφαρμόσει ο εθνικός δικαστής για να εκτιμήσει αυτόν τον ενδεχόμενο καταχρηστικό χαρακτήρα, λαμβανομένων υπόψη των πραγματικών περιστατικών που περιγράφονται στο πρώτο ερώτημα;

3)

Δύνανται οι ρήτρες που περιγράφονται στο πρώτο ερώτημα να θεωρηθούν ως μη εμπίπτουσες στο κύριο αντικείμενο της δανειακής συμβάσεως;


(1)  Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ 1993, L 95, σ. 29).


Top