14.3.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 98/59

—

ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν τήρησε τις συμβατικές υποχρεώσεις που υπέχει από τις συμβάσεις επιχορηγήσεως FP7 και H2020, αναστέλλοντας την καταβολή του συνόλου των οφειλόμενων πληρωμών στην προσφεύγουσα-ενάγουσα βάσει παρανόμως καταρτισθείσας εκθέσεως έρευνας της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF),

—

ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν τήρησε τις συμβατικές υποχρεώσεις που υπέχει από τις συμβάσεις επιχορηγήσεως FP7 και H2020, καταγγέλλοντας τις επίμαχες συμβάσεις επιχορηγήσεως, βάσει παρανόμως καταρτισθείσας εκθέσεως έρευνας της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF),

—

επικουρικώς, να διατάξει τον διορισμό πραγματογνώμονα με σκοπό να προσδιορισθούν τα αναμφισβήτητα οφειλόμενα ποσά στην προσφεύγουσα-ενάγουσα, βάσει των επίμαχων συμβάσεων επιχορηγήσεως.

—

να καταβάλει τα οφειλόμενα ποσά βάσει των συμβάσεων επιχορηγήσεως FP7, ύψους 607 404,49 ευρώ, προσαυξημένα, σύμφωνα με το άρθρο ΙΙ.5.5, με τόκους υπερημερίας, από την ημερομηνία κατά την οποία έπρεπε να καταβληθούν τα ποσά αυτά, με το επιτόκιο που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, προσαυξημένο κατά 3,5 μονάδες,

—

να καταβάλει τα οφειλόμενα ποσά βάσει της συμβάσεως επιχορηγήσεως H2020, ύψους 226 688,68 ευρώ, προσαυξημένα, σύμφωνα με το άρθρο 21.11.1, με τόκους υπερημερίας, από την ημερομηνία κατά την οποία έπρεπε να καταβληθούν τα ποσά αυτά, με το επιτόκιο που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, προσαυξημένο κατά 3,5 μονάδες,

—

να καταβάλλει αποζημίωση στην προσφεύγουσα-ενάγουσα προς αποκατάσταση της επιπρόσθετης ζημίας που υφίσταται, υπολογιζομένης σε 1 500 000 ευρώ σε αυτό το στάδιο, υπό την επιφύλαξη αυξήσεως ή μειώσεως κατά τη διάρκεια της δίκης,

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι η Επιτροπή δεν δύναται να βασίζεται σε έκθεση έρευνας η οποία καταρτίσθηκε βάσει αποδεικτικών στοιχείων που συνελέγησαν παράνομα για να αιτιολογήσει την απόφασή της να αναστείλει την καταβολή του συνόλου των οφειλόμενων ποσών στην προσφεύγουσα-ενάγουσα. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει ότι, στο μέτρο που η Επιτροπή βασίστηκε σε παράνομα συλλεγείσες αποδείξεις, τόσο η αναστολή των πληρωμών όσο και η καταγγελία των συμβάσεων επιχορηγήσεως είναι παράνομες.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την παραβίαση της αρχής αναλογικότητας, στο μέτρο που οι διάφορες εκθέσεις τεχνικών ελέγχων καταλήγουν αδιακρίτως στο συμπέρασμα ότι η προσφεύγουσα-ενάγουσα χρησιμοποιούσε τους πόρους σύμφωνα με τις αρχές οικονομίας, αποδοτικότητας και χρηστής χρηματοοικονομικής διαχείρισης. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι διαπιστώθηκαν παρατυπίες στις οποίες υπέπεσε η προσφεύγουσα-ενάγουσα, στο πλαίσιο άλλων επιχορηγήσεων, ούτως ώστε να δικαιολογείται η καταγγελία και η αναστολή του συνόλου των πληρωμών στις επίμαχες συμβάσεις επιχορηγήσεως. Επιπλέον, η συμμετοχή της προσφεύγουσας-ενάγουσας στις συμβάσεις επιχορηγήσεως αποτελεί τη μοναδική πηγή της χρηματοδοτήσεως, η δε έλλειψη νέων ευρωπαϊκών έργων θα είχε ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την πτώχευσή της.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από πρόδηλη και σοβαρή υπέρβαση, εκ μέρους της Επιτροπής, των ορίων της εξουσίας της εκτιμήσεως, δυνάμενη να στοιχειοθετήσει την εξωσυμβατική ευθύνη της Ένωσης. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει ότι έχει υποστεί ζημία ως προς τη φήμη της και ως προς το βιβλίο παραγγελιών της, με αποτέλεσμα να μειώνεται σοβαρά, ενδεχομένως δε και να εκμηδενίζεται κάθε προοπτική συμμετοχής της σε νέα ευρωπαϊκά έργα στο μέλλον. Επιπλέον, η συμμετοχή της προσφεύγουσας-ενάγουσας στις συμβάσεις επιχορηγήσεως αποτελεί τη μοναδική πηγή της χρηματοδοτήσεως, η δε έλλειψη νέων ευρωπαϊκών έργων θα είχε ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την πτώχευσή της.