α)

Η σπουδαιότητα των κανόνων της Ένωσης που παραβιάσθηκαν. Από τα άρθρα 1, 2, 3, παράγραφος 1, και 4 της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ (2) του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1991, για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων (στο εξής: οδηγία 91/271/ΕΟΚ), καθώς και από το παράρτημα I της ως άνω οδηγίας, προκύπτει ότι η διείσδυση ανεπεξέργαστων αστικών λυμάτων στους υδάτινους αποδέκτες προκαλεί ρύπανση η οποία θίγει σοβαρά την ποιότητα των ως άνω υδάτων και των συνδεόμενων προς αυτά οικοσυστημάτων. Η συλλογή και η επεξεργασία όλων των αστικών λυμάτων για τους οικισμούς με ισοδύναμο πληθυσμού (ΙΠ) άνω του 15  000 έχει κρίσιμη σημασία για τη διαφύλαξη και τη βελτίωση της ποιότητας των υδάτινων αποδεκτών, των υδάτινων οικοσυστημάτων και των χερσαίων οικοσυστημάτων που τελούν σε άμεση εξάρτηση από αυτές τις υδάτινες μάζες καθώς και για την εξασφάλιση της πλήρους και ορθής εφαρμογής άλλων οδηγιών της Ένωσης.

β)

Οι συνέπειες της παραβάσεως αυτής όσον αφορά γενικά και επιμέρους συμφέροντα

γ)

Άλλες επιβαρυντικές ή ελαφρυντικές περιστάσεις

—

Κατά την ανακοίνωση του 2005, η χρηματική ποινή υπολογίζεται με τον ακόλουθο τύπο:

Ενιαίο βασικό κατ’ αποκοπήν ποσό x συντελεστής σοβαρότητας x συντελεστής διάρκειας x συντελεστής «n», ήτοι, στην υπό κρίση υπόθεση, 660 x 3 x 3 x 3,40 = 20  196 ευρώ ημερησίως.

—

Προκειμένου να εξασφαλισθεί η προοδευτική μείωση της χρηματικής ποινής ανά ημέρα καθυστερήσεως, η Επιτροπή προτείνει να διαιρεθεί η χρηματική ποινή ανά ημέρα καθυστερήσεως (20  196 ευρώ ημερησίως) με τον αριθμό των ΙΠ ως προς τα οποία δεν έχει ακόμη χωρήσει συμμόρφωση προς την απόφαση του Δικαστηρίου. Κατά τα πλέον πρόσφατα στοιχεία, ο αριθμός των ΙΠ ως προς τα οποία δεν έχει ακόμη επέλθει συμμόρφωση προς την οδηγία 91/271/ΕΟΚ είναι 3 21  950. Συνεπώς, η Επιτροπή προτείνει τη διαίρεση του ενιαίου βασικού κατ’ αποκοπήν ποσού (20  196 ευρώ ημερησίως) διά του 3 21  950.

—

Το πηλίκο της διαιρέσεως αυτής (20  196: 3 21  950), ήτοι 0,06 ευρώ ημερησίως, θα αφαιρείται από το ενιαίο βασικό κατ’ αποκοπήν ποσό για κάθε ΙΠ ως προς το οποίο θα έχει υπάρξει εν τω μεταξύ συμμόρφωση.

—

Ο τρόπος υπολογισμού του ημερήσιου ποσού που χρησιμοποιείται για την επιμέτρηση του κατ’ αποκοπήν ποσού ομοιάζει πολύ προς τον τρόπο υπολογισμού του ημερήσιου ποσού που χρησιμοποιείται για την επιμέτρηση της χρηματικής ποινής και συνίσταται σε πολλαπλασιασμό ενός ενιαίου βασικού κατ’ αποκοπήν ποσού με συντελεστή σοβαρότητας και πολλαπλασιασμό του γινομένου με πάγιο συντελεστή για κάθε χώρα (τον συντελεστή «n»), ο οποίος αντανακλά τόσο την ικανότητα πληρωμής του ενεχόμενου κράτους μέλους όσο και τον αριθμό ψήφων που αυτό διαθέτει στο Συμβούλιο.

—

Η Επιτροπή θα λάβει όμως υπόψη της, για το κατ’ αποκοπήν ποσό, ένα πάγιο κατ’ αποκοπήν ποσό χαμηλότερο από εκείνο που εφαρμόζεται στη χρηματική ποινή, δεδομένου ότι η συμπεριφορά του κράτους μέλους που έχει υποπέσει σε παράβαση καθίσταται περισσότερο μεμπτή κατά το χρονικό σημείο της εκδόσεως της αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 260 ΣΛΕΕ, στο μέτρο που η παράβασή του εξακολουθεί παρά την ύπαρξη δύο διαδοχικών αποφάσεων του Δικαστηρίου. Το ενιαίο βασικό κατ’ αποκοπήν ποσό για τους σκοπούς του κατ’ αποκοπήν ποσού καθορίζεται τώρα στα 220 ευρώ ημερησίως και η Επιτροπή δεν προτείνει εδώ την εφαρμογή συντελεστή διάρκειας.

—

Συνεπώς, λαμβανομένων υπόψη του ενιαίου βασικού κατ’ αποκοπήν ποσού, του συντελεστή σοβαρότητας και του συντελεστή «n», το ημερήσιο ποσό για τον καθορισμό του κατ’ αποκοπήν ποσού ανέρχεται σε: 220 x 3 x 3,40 = 2  244 ευρώ.

—

Πρέπει να εξετασθεί — λαμβάνοντας υπόψη το κατώτατο κατ’ αποκοπήν ποσό που καθορίζεται για το ενεχόμενο κράτος μέλος — αν πρέπει να προταθεί στο Δικαστήριο η εφαρμογή ημερήσιου ή κατ’ αποκοπήν ποσού. Προς τούτο, είναι απαραίτητη η σύγκριση μεταξύ, αφενός, του σωρευτικού ύψους του ημερήσιου ποσού για τον καθορισμό του κατ’ αποκοπήν ποσού, υπολογιζόμενου μέχρι την ημερομηνία της αποφάσεως της Επιτροπής (να προσφύγει ενώπιον του Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 260 ΣΛΕΕ) και, αφετέρου, του κατώτατου κατ’ αποκοπήν ποσού που καθορίζεται για το ενεχόμενο κράτος μέλος.

—

Ο αριθμός των ημερών που μεσολάβησαν μεταξύ της ημερομηνίας εκδόσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου (7 Μαΐου 2009) και της ημερομηνίας της αποφάσεως της Επιτροπής να προσφύγει ενώπιον του Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 260 ΣΛΕΕ (16 Οκτωβρίου 2014) είναι 1987. Συνεπώς, κατά την ημερομηνία της αποφάσεως αυτής της Επιτροπής, το σωρευτικό ύψος του ημερήσιου ποσού για τον καθορισμό του κατ’ αποκοπήν ποσού ανέρχεται σε 2  244 ευρώ x 1987 ημέρες = 4 4 58  828 ευρώ.

—

Το κατώτατο κατ’ αποκοπήν ποσό που έχει καθορισθεί για την Πορτογαλία ανέρχεται επί του παρόντος στα 1 8 75  000 ευρώ.

—

Συνεπώς, δεδομένου ότι το σωρευτικό ύψος του ημερήσιου ποσού για τον καθορισμό του κατ’ αποκοπήν ποσού υπερβαίνει, στις 16 Οκτωβρίου 2014, το κατώτατο κατ’ αποκοπήν ποσό που έχει καθορισθεί για την Πορτογαλία, η Επιτροπή προτείνει στο Δικαστήριο να υποχρεώσει το κράτος μέλος αυτό σε καταβολή του ημερήσιου ποσού για τον καθορισμό του κατ’ αποκοπήν ποσού, ήτοι 2  244 ευρώ ημερησίως από την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου μέχρις ότου εκδοθεί η απόφαση δυνάμει του άρθρου 260 ΣΛΕΕ ή μέχρι την ημερομηνία της εκτελέσεως από την Πορτογαλική Δημοκρατία της πρώτης από τις αποφάσεως αυτές, αν η ημερομηνία αυτή είναι προγενέστερη.