This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62013TN0089
Case T-89/13: Action brought on 18 February 2013 — Calestep v ECHA
Υπόθεση T-89/13: Προσφυγή της 18ης Φεβρουαρίου 2013 — Calestep κατά ΕΟΧΠ
Υπόθεση T-89/13: Προσφυγή της 18ης Φεβρουαρίου 2013 — Calestep κατά ΕΟΧΠ
ΕΕ C 108 της 13.4.2013, p. 33–34
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
13.4.2013 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 108/33 |
Προσφυγή της 18ης Φεβρουαρίου 2013 — Calestep κατά ΕΟΧΠ
(Υπόθεση T-89/13)
2013/C 108/82
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Calestep, SL (Estepa, Ισπανία) (εκπρόσωπος: E. Cabezas Mateos, δικηγόρος)
Καθού: ΕΟΧΠ
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να κάνει δεκτή την προσφυγή της και να ακυρώσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ) κατά της οποίας στρέφεται η προσφυγή της στο πλαίσιο της οικείας διαδικασίας.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα στην παρούσα δίκη κατέβαλε λόγω της ιδιότητάς της ως μικρή επιχείρηση το μειωμένο τέλος του άρθρου 74, παράγραφος 3, του Κανονισμού (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων καθώς και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/45/ΕΚ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 793/93 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 1488/94 της Επιτροπής καθώς και της οδηγίας 76/769/ΕΟΚ του Συμβουλίου και των οδηγιών της Επιτροπής 91/155/ΕΟΚ, 93/67/ΕΟΚ, 93/105/ΕΚ και 2000/21/ΕΚ (ΕΕ L 396, σ. 1), και ο κανονισμός (ΕΚ) 340/2008 της Επιτροπής, της 16ης Απριλίου 2008, σχετικά με τα τέλη και τις επιβαρύνσεις που πρέπει να καταβάλλονται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χημικών Προϊόντων (ΕΕ L 107, σ. 6), που παραπέμπουν στη σύσταση 2003/361/ΕΚ της Επιτροπής, της 6ης Μαΐου 2003, σχετικά με τον ορισμό των πολύ μικρών, των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων (ΕΕ L 124, σ. 36).
Κατόπιν επαληθεύσεως ο ΕΟΧΠ έκρινε ότι η προσφεύγουσα δεν μπορεί να θεωρηθεί μικρή επιχείρηση, καθότι ανήκει σε όμιλο. Αποφαινόμενος ότι η εν λόγω επιχείρηση δεν πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις ο καθού ζήτησε από την προσφεύγουσα να καταβάλει τη διαφορά μεταξύ του τέλους που είχε ήδη καταβάλει και του ποσού που οφείλουν οι μεσαίες επιχειρήσεις ποσού καθώς και διοικητικό πρόστιμο.
Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα επικαλείται έναν μόνον λόγο ακυρώσεως που συνίσταται στη μη τήρηση δύο από τις προϋποθέσεις του άρθρου 2, παράγραφος 2, του Παραρτήματος της προπαρατεθείσας Συστάσεως.
Ισχυρίσθηκε συναφώς ότι προκειμένου να αποκλεισθεί ο χαρακτηρισμός μιας επιχειρήσεως ως μικρής, δεν αρκεί να απασχολεί πλέον των πενήντα εργαζομένων, αλλά πρέπει να πληρούνται επιπροσθέτως και οι άλλες δύο προϋποθέσεις που προβλέπει η εν λόγω διάταξη, δεδομένου ότι σε αυτήν γίνεται χρήση του συνδέσμου «και», πράγμα που δεν συμβαίνει στην υπό κρίση περίπτωση.