13.4.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 108/16

1)

Αντιτίθεται στο άρθρο 243, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (1) του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όταν αυτό ερμηνευθεί σε συνδυασμό με το άρθρο 245 του εν λόγω κανονισμού, καθώς και με τις αρχές του δικαιώματος άμυνας και του δεδικασμένου, εθνική ρύθμιση, όπως η ρύθμιση του άρθρου 220 και του άρθρου 211a του Zakon za mitnitsite (Τελωνειακού Νόμου), δυνάμει της οποίας είναι δυνατή η προσβολή περισσότερων της μίας αποφάσεων τελωνειακής αρχής περί καθορισμού συμπληρωματικής τελωνειακής οφειλής με σκοπό τη μεταγενέστερη είσπραξή της, ακόμα και στην περίπτωση που, υπό τις περιστάσεις της κύριας δίκης, θα μπορούσε να εκδοθεί τελική απόφαση κατά την έννοια του άρθρου 181α, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 (2) της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 προκειμένου να καθοριστεί η εν λόγω τελωνειακή οφειλή;

2)

Πρέπει το άρθρο 243, παράγραφος 2, του κανονισμού 2913/92 που αφορά την άσκηση του δικαιώματος προσφυγής να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι δεν προβλέπει ότι πρέπει να προσβάλλεται κατ’ αρχάς διά της διοικητικής οδού μια τελική απόφαση, κατά την έννοια του άρθρου 181α, παράγραφος 2, του κανονισμού 2454/93, προκειμένου να είναι παραδεκτή η προσφυγή ενώπιον των δικαστηρίων;

3)

Πρέπει το άρθρο 181α, παράγραφος 2, του κανονισμού 2454/93 να ερμηνευθεί, υπό τις περιστάσεις της κύριας δίκης, υπό την έννοια ότι, όταν δεν έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή διαδικασία σχετικά με τα δικαιώματα ακροάσεως και προβολής ενστάσεων, η εκδοθείσα κατά παράβαση των κανόνων αυτών απόφαση της τελωνειακής αρχής δεν αποτελεί τελική απόφαση κατά την έννοια της προαναφερθείσας διατάξεως, αλλά μέρος μόνο της διαδικασίας για την έκδοση της τελικής αποφάσεως; Ειδάλλως, πρέπει η διάταξη αυτή, υπό τις περιστάσεις της κύριας δίκης, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η εκδοθείσα με αυτές τις διαδικαστικές πλημμέλειες απόφαση υπόκειται απευθείας στον δικαστικό έλεγχο και ότι το δικαστήριο πρέπει να κρίνει επί της ουσίας την κατ’ αυτής ασκηθείσα προσφυγή;

4)

Πρέπει το άρθρο 181α, παράγραφος 2, του κανονισμού να ερμηνευθεί, υπό τις περιστάσεις της κύριας δίκης και εν όψει της αρχής της νομιμότητας, υπό την έννοια ότι, όταν δεν έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή διαδικασία όσον αφορά τα δικαιώματα ακροάσεως και προβολής ενστάσεων, η εκδοθείσα κατά παράβαση των κανόνων αυτών απόφαση της τελωνειακής αρχής είναι ανίσχυρη λόγω ουσιαστικής διαδικαστικής πλημμέλειας, που ισοδυναμεί με παράβαση ουσιώδους τύπου, του οποίου η μη τήρηση, ανεξαρτήτως των συνεπειών της παραβάσεως στη συγκεκριμένη περίπτωση, συνεπάγεται την ακυρότητα της πράξεως και, ως εκ τούτου, το δικαστήριο υποχρεούται να κρίνει την ασκηθείσα κατ’ αυτής προσφυγή χωρίς να μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο να παραπέμψει την υπόθεση στη διοικητική αρχή προκειμένου να ολοκληρωθεί νομίμως η διαδικασία;