This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62011CN0070
Case C-70/11: Action brought on 16 February 2011 — European Commission v Kingdom of Sweden
Υπόθεση C-70/11: Προσφυγή της 16ης Φεβρουαρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Σουηδίας
Υπόθεση C-70/11: Προσφυγή της 16ης Φεβρουαρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Σουηδίας
ΕΕ C 120 της 16.4.2011, p. 6–6
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
- Date of document:
- 16/02/2011
- Date lodged:
- 16/02/2011
- Author:
- Δικαστήριο
- Form:
- Δικαστικές πληροφορίες
- Authentic language:
- σουηδικά
- Link
- Select all documents mentioning this document
- Case affecting:
-
- request to establish failure to fulfil an obligation 32002L0065
- Link
- EUROVOC descriptor:
|
16.4.2011 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 120/6 |
Προσφυγή της 16ης Φεβρουαρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Σουηδίας
(Υπόθεση C-70/11)
2011/C 120/10
Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Enegren και M. Owsiany-Hornung)
Καθού: Βασίλειο της Σουηδίας
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Σουηδίας, προβλέποντας ότι ο επιχειρηματίας, σε περίπτωση που ο καταναλωτής ασκήσει το δικαίωμά του υπαναχωρήσεως, μπορεί όχι μόνο να απαιτήσει να πληρώσει ο καταναλωτής για το μέρος της χρηματοοικονομικής υπηρεσίας που έχει ήδη παρασχεθεί, αλλά και την καταβολή ευλόγου ποσού δαπανών για τις υπηρεσίες που αφορούν το διάστημα πριν ο επιχειρηματίας λάβει την κοινοποίηση εκ μέρους του καταναλωτή περί της υπαναχωρήσεώς του από τη σύμβαση, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Σεπτεμβρίου 2002, σχετικά με την εξ αποστάσεως εμπορία χρηματοοικονομικών υπηρεσιών προς τους καταναλωτές και την τροποποίηση των οδηγιών 90/619/ΕΟΚ του Συμβουλίου, 97/7/ΕΚ και 98/27/ΕΚ (1) και· |
|
— |
να καταδικάσει το Βασίλειο της Σουηδίας στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Σύμφωνα με τη δέκατη τρίτη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας, τα κράτη μέλη δεν θα πρέπει να μπορούν να προβλέπουν διατάξεις άλλες από αυτές που θεσπίζονται από την οδηγία για τους τομείς τους οποίους αυτή εναρμονίζει, εκτός εάν προβλέπεται το αντίθετο ρητώς.
Από το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας προκύπτει ότι τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι ο καταναλωτής διαθέτει προθεσμία δεκατεσσάρων ημερών για να υπαναχωρήσει, χωρίς καμία ποινή και χωρίς να αναφέρει αιτιολογία.
Κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας αν ο καταναλωτής ασκήσει το δικαίωμά του υπαναχωρήσεως, μπορεί υποχρεωθεί να πληρώσει, το συντομότερο δυνατόν, μόνο για τη χρηματοοικονομική υπηρεσία που του έχει όντως παράσχει ο προμηθευτής σύμφωνα με τη σύμβαση εξ αποστάσεως.
Από το κεφάλαιο 3, άρθρο 11, δεύτερη περίοδος του distans- och hemförsäljningslagen (νόμου περί της εξ αποστάσεως και κατ’ οίκον πωλήσεως) προκύπτει ότι ο επιχειρηματίας, πλην της πληρωμής για την όντως παρασχεθείσα υπηρεσία, μπορεί επίσης να απαιτήσει την καταβολή ευλόγου ποσού δαπανών.
Συνεπώς, στη νομοθεσία για τη μεταφορά της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο η Σουηδία έχει περιλάβει διατάξεις βαίνουσες πέραν των προβλεπομένων από το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας, όσον αφορά το δικαίωμα υπαναχωρήσεως του καταναλωτή. Υπό αυτές τις συνθήκες, η εκ μέρους της Σουηδίας μεταφορά του άρθρου 7, παράγραφος 1, της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο προφανώς δεν έχει τη σαφήνεια και την ακρίβεια την οποία απαιτεί το Δικαστήριο προς τήρηση της επιταγής περί ασφάλειας. δικαίου.
(1) EE L 271, σ. 16.
