This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62011CA0243
Case C-243/11: Judgment of the Court (First Chamber) of 21 February 2013 (request for a preliminary ruling from the Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Belgium)) — RVS Levensverzekeringen NV v Belgische Staat (Direct life assurance — Annual tax on assurance transactions — Directive 2002/83/EC — Articles 1(1)(g) and 50 — Definition of ‘Member State of the commitment’ — Assurance undertaking established in the Netherlands — Policyholder having taken out an assurance contract in the Netherlands and transferred his habitual residence to Belgium after the contract was concluded — Freedom to provide services)
Υπόθεση C-243/11: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 21ης Φεβρουαρίου 2013 [αίτηση του rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — RVS Levensverzekeringen NV κατά Belgische Staat (Ασφάλιση ζωής — Ετήσιος φόρος ασφαλιστικών εργασιών — Οδηγία 2002/83/ΕΚ — Άρθρα 1, παράγραφος 1, στοιχείο ζ', και 50 — Έννοια του όρου «κράτος μέλος της ασφαλιστικής υποχρεώσεως» — Ασφαλιστική επιχείρηση εγκατεστημένη στις Κάτω Χώρες — Ασφαλισμένος που συνήψε σύμβαση ασφαλίσεως στις Κάτω Χώρες και μετέφερε τη συνήθη διαμονή του στο Βέλγιο μετά τη σύναψη της συμβάσεως — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών)
Υπόθεση C-243/11: Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 21ης Φεβρουαρίου 2013 [αίτηση του rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — RVS Levensverzekeringen NV κατά Belgische Staat (Ασφάλιση ζωής — Ετήσιος φόρος ασφαλιστικών εργασιών — Οδηγία 2002/83/ΕΚ — Άρθρα 1, παράγραφος 1, στοιχείο ζ', και 50 — Έννοια του όρου «κράτος μέλος της ασφαλιστικής υποχρεώσεως» — Ασφαλιστική επιχείρηση εγκατεστημένη στις Κάτω Χώρες — Ασφαλισμένος που συνήψε σύμβαση ασφαλίσεως στις Κάτω Χώρες και μετέφερε τη συνήθη διαμονή του στο Βέλγιο μετά τη σύναψη της συμβάσεως — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών)
ΕΕ C 114 της 20.4.2013, p. 10–10
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
- Date of document:
- 21/02/2013
- Date lodged:
- 20/05/2011
- Author:
- Δικαστήριο
- Form:
- Δικαστικές πληροφορίες
- Authentic language:
- ολλανδικά
- Link
- Select all documents mentioning this document
- Instruments cited in case law:
- Link
|
20.4.2013 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 114/10 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 21ης Φεβρουαρίου 2013 [αίτηση του rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — RVS Levensverzekeringen NV κατά Belgische Staat
(Υπόθεση C-243/11) (1)
(Ασφάλιση ζωής - Ετήσιος φόρος ασφαλιστικών εργασιών - Οδηγία 2002/83/ΕΚ - Άρθρα 1, παράγραφος 1, στοιχείο ζ', και 50 - Έννοια του όρου «κράτος μέλος της ασφαλιστικής υποχρεώσεως» - Ασφαλιστική επιχείρηση εγκατεστημένη στις Κάτω Χώρες - Ασφαλισμένος που συνήψε σύμβαση ασφαλίσεως στις Κάτω Χώρες και μετέφερε τη συνήθη διαμονή του στο Βέλγιο μετά τη σύναψη της συμβάσεως - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών)
2013/C 114/12
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Αιτούν δικαστήριο
Rechtbank van eerste aanleg te Brussel
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
RVS Levensverzekeringen NV
κατά
Belgische Staat
Αντικείμενο
Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Rechtbank van eerste aanleg te Brussel — Ερμηνεία του άρθρου 50 της οδηγίας 2002/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Νοεμβρίου 2002, σχετικά με την ασφάλιση ζωής (ΕΕ L 345, σ. 1) — Εθνική ρύθμιση που υποβάλλει τις ασφαλιστικές εργασίες σε ετήσιο φόρο στην περίπτωση που ο ασφαλιστικός κίνδυνος υφίσταται στο Βέλγιο είτε λόγω της συνήθους διαμονής του ασφαλισμένου φυσικού προσώπου είτε λόγω της εγκαταστάσεως του ασφαλισμένου νομικού προσώπου — Ασφαλιστική επιχείρηση εγκατεστημένη στις Κάτω Χώρες, χωρίς παρουσία στο Βέλγιο, εκτός ενός ασφαλισμένου της, ο οποίος μετοίκησε στο Βέλγιο μετά τη σύναψη της συμβάσεως — Τόπος φορολογήσεως — Άρθρα 49 και 56 ΣΛΕΕ — Περιορισμοί
Διατακτικό
Το άρθρο 50 της οδηγίας 2002/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Νοεμβρίου 2002, σχετικά με την ασφάλιση ζωής, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται στη δυνατότητα κράτους μέλους να επιβάλλει έμμεσο φόρο επί των ασφαλίστρων που καταβάλλονται στο πλαίσιο συμβάσεων ασφαλίσεως ζωής από ασφαλισμένα φυσικά πρόσωπα με συνήθη διαμονή στο κράτος μέλος αυτό, όταν οι σχετικές συμβάσεις ασφαλίσεως έχουν συναφθεί σε άλλο κράτος μέλος στο οποίο τα εν λόγω πρόσωπα είχαν τη συνήθη διαμονή τους κατά την ημερομηνία υπογραφής των ως άνω συμβάσεων.
