EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62007TO0092

Διάταξη του Πρωτοδικείου (τμήμα αναιρέσεων) της 8ης Μαΐου 2008.
Jacques Frankin και λοιπών κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Αίτηση αναιρέσεως - Υπάλληλοι.
Υπόθεση T-92/07 P.

Συλλογή της Νομολογίας – Υπαλληλικές Υποθέσεις 2008 I-B-1-00009; II-B-1-00055

ECLI identifier: ECLI:EU:T:2008:145

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 8ης Μαΐου 2008

Υπόθεση T-92/07 P

Jacques Frankin κ.λπ.

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Μόνιμοι και έκτακτοι υπάλληλοι – Σύνταξη – Μεταφορά συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων – Αίτηση αναιρέσεως προδήλως απαράδεκτη – Αίτηση αναιρέσεως προδήλως αβάσιμη»

Αντικείμενο: Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 16ης Ιανουαρίου 2007, F‑3/06, Frankin κ.λπ. κατά Επιτροπής (μη δημοσιευθείσα ακόμη στη Συλλογή), με σκοπό την αναίρεση της αποφάσεως αυτής.

Απόφαση: Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Ο Jacques Frankin και οι 482 άλλοι μόνιμοι και έκτακτοι υπάλληλοι της Επιτροπής, των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στο παράρτημα της διατάξεως του Πρωτοδικείου, φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής στο πλαίσιο της παρούσας δίκης.

Περίληψη

Αίτηση αναιρέσεως – Ισχυρισμοί – Μη προσδιορισμός της προβαλλόμενης πλάνης περί το δίκαιο – Απαράδεκτο

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11 § 1· Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 138 § 1, στοιχείο γ΄)

Από το άρθρο 11, παράγραφος 1, του παραρτήματος I του Οργανισμού του Δικαστηρίου και του άρθρου 138, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου προκύπτει ότι η αίτηση αναιρέσεως κατά των αποφάσεων του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης πρέπει να αναφέρει επακριβώς τα επικρινόμενα σημεία της αποφάσεως της οποίας ζητείται η αναίρεση, καθώς και τα νομικά επιχειρήματα επί των οποίων βασίζεται, συγκεκριμένα, η αίτηση αυτή. Δεν πληροί την απαίτηση αυτή η αίτηση αναιρέσεως η οποία, χωρίς να περιλαμβάνει επιχειρηματολογία αποσκοπούσα συγκεκριμένα να προσδιορίσει την πλάνη περί το δίκαιο την οποία ενέχει η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, απλώς επαναλαμβάνει τους προβληθέντες ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης λόγους και επιχειρήματα. Συγκεκριμένα, η αίτηση αυτή αναιρέσεως αποτελεί, στην πραγματικότητα, αίτηση με σκοπό την απλή επανεξέταση της ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης υποβληθείσας προσφυγής, όπερ δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Πρωτοδικείου.

(βλ. σκέψεις 21 και 22)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 4 Ιουλίου 2000, C‑352/98 P, Bergaderm και Goupil κατά Επιτροπήw, Συλλογή 2000, σ. I‑5291, σκέψεις 34 και 35· ΔΕΚ, 10 Μαΐου 2001, C‑345/00 P, FNAB κ.λπ. κατά Συμβουλίου, Συλλογή 2001, σ. I‑3811, σκέψη 30· ΔΕΚ, 8 Ιανουαρίου 2002, C‑248/99 P, France κατά Monsanto και Επιτροπής, Συλλογή 2002, σ. I‑1, σκέψη 68· ΔΕΚ, 11 Νοεμβρίου 2003, C‑488/01 P, Martinez κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 2003, σ. I‑13355, σκέψη 40

Top