10.3.2007   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 56/36

—

να ακυρώσει την απόφαση C(2006)2082 τελικό της Επιτροπής, της 7ης Ιουνίου 2006, στη σχετική με κρατικές ενισχύσεις υπόθεση αριθ. C 25/2005,

—

να ακυρώσει εν όλω ή εν μέρει το άρθρο 1 της εν λόγω αποφάσεως,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη κατά τον καθορισμό του ποσού της υποτιθέμενης κρατικής ενισχύσεως.

Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά παράβαση ουσιώδους διαδικαστικής απαιτήσεως και δεν λαμβάνει υπόψη το άρθρο 33 ΕΚ. Συγκεκριμένα, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι αρμόδια να ενεργήσει την έρευνα και να προβεί στις διαδικασίες και τυπικές ενέργειες που οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση ήταν η ΓΔ Γεωργίας και όχι η ΓΔ Ανταγωνισμού.

Με τον τρίτο λόγο, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται περαιτέρω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά παράβαση του Tμήματος 3, παράρτημα IV, της Συνθήκης προσχωρήσεως, του άρθρου 253 ΕΚ, του άρθρου 88 ΕΚ και του κανονισμού 659/1999, καθόσον η Επιτροπή δεν ήταν αρμόδια να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

Με τον τέταρτο λόγο, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί τα πραγματικά περιστατικά και περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, καθόσον θεώρησε ότι η πτωχευτική διαδικασία ήταν πιο ευνοϊκή απ' ό,τι ο φορολογικός διακανονισμός.

Με τον πέμπτο λόγο, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε περαιτέρω πλάνη, καθόσον θεώρησε ότι η διαδικασία φορολογικής εκτέλεσης ήταν πιο ευνοϊκή απ' ό,τι ο φορολογικός διακανονισμός.

Με τον έκτο λόγο, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη περί το δίκαιο και περί τα πραγματικά περιστατικά, καθόσον παρέλειψε να απαλλαγεί από το βάρος αποδείξεως που έφερε, οπότε παρέβη το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ και το άρθρο 253 ΕΚ. Επιπροσθέτως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη τους νομικούς κανόνες που έχει διατυπώσει το Δικαστήριο όσον αφορά την εφαρμογή του κριτηρίου του ιδιώτη πιστωτή.

Με τον έβδομο λόγο, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή πλανήθηκε περί το δίκαιο και περί τα πραγματικά περιστατικά παραλείποντας να εκτιμήσει καταλλήλως και να λάβει υπόψη τα αποδεικτικά στοιχεία που διέθετε.

Με τον όγδοο λόγο, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή πλανήθηκε περί το δίκαιο και τα πραγματικά περιστατικά λαμβάνοντας υπόψη μη κατάλληλα αποδεικτικά μέσα, όπως είναι οι εσωτερικές διαφορές της φορολογικής υπηρεσίας.

Με τον ένατο λόγο, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται περαιτέρω ότι η απόφαση συνιστά παράβαση του άρθρου 253 ΕΚ, καθόσον τα συμπεράσματά της δεν στηρίζονται σε επαρκή αιτιολογία.

Τέλος, με τον δέκατο λόγο, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή πλανήθηκε, μη εξαιρώντας τον φορολογικό διακανονισμό ως ενίσχυση για την αναδιάρθρωση και εφαρμόζοντας αναδρομικώς τις σχετικές με την αναδιάρθρωση κατευθυντήριες γραμμές του 2004.