ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 20ής Ιουνίου 2007

Υπόθεση F-51/06

Sabrina Tesoka

κατά

Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας (FEACVT)

«Υπαλληλική υπόθεση – Έκτακτοι υπάλληλοι – Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας – Παραίτηση – Προσφυγή ακύρωσης και αγωγή αποζημίωσης – Μη ύπαρξη βλαπτικής πράξης – Προδήλως απαράδεκτο»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η S. Tesoka ζητεί, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως του FEACVT, της 14ης Οκτωβρίου 2005, με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή της για καταβολή των αποζημιώσεων τις οποίες ισχυρίζεται ότι δικαιούται μετά το πέρας της απασχόλησής της στο Ίδρυμα, καθώς και η αίτησή της για να της χορηγηθούν τα έγγραφα που της είναι απαραίτητα για την ένταξή της στο σύστημα κοινωνικής προστασίας στη χώρα καταγωγής της, και, αφετέρου, αγωγή αποζημίωσης.

Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Έννοια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91· κανονισμός 1365/75 του Συμβουλίου, άρθρο 17 § 2· κανονισμός 91/88 της Επιτροπής)

2.      Διαδικασία – Εισαγωγικό δικόγραφο – Απαιτήσεις ως προς τον τύπο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 44 § 1, στοιχείο γ΄)

1.      Ως βλαπτικές πράξεις μπορούν να θεωρούνται μόνον οι παράγουσες δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα, ικανά να επηρεάσουν, άμεσα ή έμμεσα, τα συμφέροντα των ενδιαφερομένων, μεταβάλλοντας προδήλως την έννομη κατάστασή τους. Επιπλέον, ορισμένες πράξεις, ακόμη και αν δεν επηρεάζουν τα περιουσιακά συμφέροντα ή τον βαθμό του οικείου υπαλλήλου, μπορούν να θεωρηθούν, λαμβανομένης υπόψη της επίδικης φύσεως ή της λειτουργίας και των περιστάσεων, ως βλαπτικές πράξεις εάν θίγουν τα προσωπικά συμφέροντα ή τις μελλοντικές προοπτικές του ενδιαφερόμενου.

Τούτο δεν ισχύει στην περίπτωση επιστολής του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας στην οποία αναφέρεται ότι δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το αίτημα πρώην έκτακτου υπαλλήλου περί ανακλήσεως της απόφασής του παραιτήσεως. Συγκεκριμένα, μια τέτοια επιστολή δεν θίγει την υπηρεσιακή κατάσταση του προσώπου, εφόσον η κατάσταση αυτή καθορίστηκε από την απόφασή του να παραιτηθεί, απόφαση η οποία είχε άμεσα αποτελέσματα.

Ούτε, άλλωστε, μεταβάλλεται η νομική κατάσταση του ενδιαφερόμενου από το γεγονός ότι το Ίδρυμα εξήγησε, με την ίδια επιστολή, ότι για την εγγραφή στις εθνικές υπηρεσίες απασχόλησης δεν ήσαν απαραίτητα τα έγγραφα της διοίκησης. Επιπλέον, η εξήγηση αυτή δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως άρνηση της διοίκησης να χορηγήσει τα έγγραφα αυτά.

(βλ. σκέψεις 39 έως 43)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 27 Ιουνίου 1973, 35/72, Kley κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1972-1973, σ. 593, σκέψεις 4 και 5· 29 Οκτωβρίου 1981, 125/80, Arning κατά Επιτροπής, Συλλογή 1981, σ. 2539, σκέψη 17· 3 Δεκεμβρίου 1992, C‑32/92 P, Moat κατά Επιτροπής, Συλλογή 1992, σ. I‑6379, σκέψη 9· 10 Ιανουαρίου 2006, C‑373/04 P, Επιτροπή κατά Alvarez Moreno, Συλλογή 2006, σ. I‑1*, σκέψη 42

2.      Τα αιτήματα ακυρώσεως που προβάλλονται με εισαγωγικό δικόγραφο προσφυγής πρώην υπαλλήλου με τα οποία ζητούνται, χωρίς να ορίζεται ειδικώς και με αόριστη διατύπωση, αποζημίωση και οφέλη, δηλαδή οι οικονομικές παροχές τις οποίες μπορεί να αξιώσει ο ενδιαφερόμενος λόγω της παραιτήσεώς του, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 44, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου.

(βλ. σκέψεις 49 και 50)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 24 Μαρτίου 1993, T‑72/92, Benzler κατά Επιτροπής, Συλλογή 1993, σ. II‑347, σκέψεις 16, 18 και 19