62000J0063

Γεωργία - Κοινή γεωργική πολιτική - Ολοκληρωμένο σύστημα διαχειρίσεως και ελέγχου σχετικά με ορισμένα συστήματα ενισχύσεων - Ενισχύσεις για ζώα - Διαπιστωθείσα διαφορά μεταξύ του αριθμού των ζώων που δηλώθηκαν με την αίτηση ενισχύσεως και του αριθμού που διαπιστώθηκε κατά τον έλεγχο - Μείωση του ποσού της ενισχύσεως - ροϋποθέσεις

(Κανονισμός 3887/92 της Επιτροπής, άρθρο 10 § 2, εδ. 1)

$$Το άρθρο 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92, για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης και ελέγχου σχετικά με ορισμένα καθεστώτα κοινοτικών ενισχύσεων, έχει την έννοια ότι το μοναδιαίο ποσό της ενισχύσεως πρέπει να μειώνεται ακόμα και όταν το πλεόνασμα του αριθμού των δηλωθέντων ζώων σε σχέση με τον αριθμό των ζώων που διαπιστώθηκαν κατά τον έλεγχο δεν οφείλεται σε ψευδή δήλωση του αιτούντος, αλλά στο γεγονός ότι, για ορισμένα ζώα, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη χορήγηση της πριμοδοτήσεως.

( βλ. σκέψη 42 και διατακτ. )

Στην υπόθεση C-63/00,

που έχει ως αντικείμενο αίτηση του Bundesverwaltungsgericht (Γερμανία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητείται, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ

Land Baden-Württemberg

και

Günther Schilling,

παρισταμένου του:

Oberbundesanwalt beim Bundesverwaltungsgericht,

και μεταξύ

Bezirksregierung Lüneburg

και

Hans-Otto Nehring,

παρισταμένου του:

Oberbundesanwalt beim Bundesverwaltungsgericht,

η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΟΚ) 3887/92 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 1992, για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης και ελέγχου σχετικά με ορισμένα καθεστώτα κοινοτικών ενισχύσεων (ΕΕ L 391, σ. 36),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έκτο τμήμα),

συγκείμενο από την F. Macken (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, και τους C. Gulmann, R. Schintgen, Β. Σκουρή και J. N. Cunha Rodrigues, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: P. Léger

γραμματέας: H. A. Rühl, κύριος υπάλληλος διοικήσεως,

λαμβάνοντας υπόψη τις γραπτές παρατηρήσεις που κατέθεσαν:

- ο Η.-Ο. Nehring, εκπροσωπούμενος από τον F. Schulze, Rechtsanwalt,

- το Land Baden-Württemberg, εκπροσωπούμενο από τον κ. Koch,

- η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους G. Braun και Μ. Niejahr,

έχοντας υπόψη την έκθεση ακροατηρίου,

αφού άκουσε τις προφορικές παρατηρήσεις του Η.-Ο. Nehring, εκπροσωπουμένου από τον F. Schulze, και της Επιτροπής, εκπροσωπουμένης από τους G. Braun και Μ. Niejahr, κατά τη συνεδρίαση της 5ης Ιουλίου 2001,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 27ης Σεπτεμβρίου 2001,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με διάταξη της 18ης Ιανουαρίου 2000, που περιήλθε στο Δικαστήριο στις 28 Φεβρουαρίου 2000, το Bundesverwaltungsgericht υπέβαλε, δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, ένα προδικαστικό ερώτημα ως προς την ερμηνεία του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΟΚ) 3887/92 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 1992, για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης και ελέγχου σχετικά με ορισμένα καθεστώτα κοινοτικών ενισχύσεων (ΕΕ L 391, σ. 36).

2 Το ερώτημα αυτό ανέκυψε στο πλαίσιο δύο διαφορών μεταξύ, αφενός, του Land Baden-Würtemberg και του G. Schilling, κατόχου γεωργικής εκμεταλλεύσεως, και, αφετέρου, της Bezirksregierung Lüneburg και του Η.-Ο. Nehring, άλλου κατόχου γεωργικής εκμεταλλεύσεως, σχετικά με τις κυρώσεις που τους επιβλήθηκαν από τις εθνικές αρχές βάσει του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92.

Η κοινοτική ρύθμιση

Το καθεστώς ενισχύσεων που ισχύει για τα βοοειδή

Ο κανονισμός (ΕΟΚ) 805/68

3 Ο κανονισμός (ΕΟΚ) 805/68 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1968, περί κοινής οργανώσεως αγοράς στον τομέα του βοείου κρέατος (ΕΕ ειδ. έκδ. 03/003, σ. 72), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2066/92 του Συμβουλίου, της 30ής Ιουνίου 1992 (ΕΕ L 215, σ. 49), προβλέπει, στα άρθρα του 4α και 4θ, τη χορήγηση διαφόρων πριμοδοτήσεων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται η ειδική πριμοδότηση για τα αρσενικά βοοειδή που θεσπίστηκε με το άρθρο 4β του τελευταίου αυτού κανονισμού.

Ο τρόπος εφαρμογής των καθεστώτων ενισχύσεων

Ο κανονισμός (ΕΟΚ) 3508/92

4 Ο κανονισμός (ΕΟΚ) 3508/92 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 1992 (ΕΕ L 355, σ. 1), θεσπίζει ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου (στο εξής: ΟΣΔΕ) σχετικά με ορισμένα καθεστώτα κοινοτικών ενισχύσεων που χορηγούνται στο πλαίσιο της κοινής γεωργικής πολιτικής.

5 Σύμφωνα με το άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχείο β_, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού 3508/92, το ΟΣΔΕ εφαρμόζεται, στον τομέα της ζωικής παραγωγής, στα καθεστώτα πριμοδότησης υπέρ των παραγωγών βοείου κρέατος που θεσπίστηκαν από τα άρθρα 4α έως 4η του κανονισμού 805/68, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2066/92.

6 Το άρθρο 6, παράγραφος 8, του κανονισμού 3508/92 προβλέπει ότι, για να υπαχθεί σε ένα από τα κοινοτικά καθεστώτα του άρθρου του 1, παράγραφος 1, στοιχείο β_, κάθε κάτοχος εκμεταλλεύσεως υποβάλλει μία ή περισσότερες αιτήσεις ενισχύσεων για ζώα το αργότερο μέχρι τις ημερομηνίες που προβλέπονται από τα αντίστοιχα καθεστώτα.

Ο κανονισμός 3887/92

7 Ο κανονισμός 3887/92 θεσπίζει τη διαδικασία εφαρμογής του ΟΣΔΕ που προβλέπεται στον κανονισμό 3508/92.

8 Σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 1, του κανονισμού 3887/92, με την επιφύλαξη των απαιτήσεων σχετικά με τις αιτήσεις ενισχύσεων που καθορίζονται στους επιμέρους κανονισμούς, η αίτηση ενισχύσεως για ζώα περιέχει όλα τα αναγκαία στοιχεία και ιδίως τα στοιχεία του κατόχου της εκμεταλλεύσεως, τον αριθμό και το είδος των ζώων για τα οποία ζητείται η ενίσχυση, ενδεχομένως, τη δέσμευση του κατόχου της εκμεταλλεύσεως να διατηρήσει στην εκμετάλλευσή του τα ζώα κατά την περίοδο κατοχής, καθώς και την ένδειξη σχετικά με τον ή τους τόπους κατοχής των ζώων και δήλωση του κατόχου της εκμεταλλεύσεως ότι έχει λάβει γνώση των προϋποθέσεων που πρέπει να πληρούνται για τη χορήγηση των σχετικών ενισχύσεων.

9 Το άρθρο 6 του κανονισμού 3887/92 ορίζει:

«1. Οι διοικητικοί και οι επιτόπιοι έλεγχοι πραγματοποιούνται κατά τρόπον ώστε να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική εξακρίβωση της τήρησης των όρων για την παροχή των ενισχύσεων και των πριμοδοτήσεων.

[...]

3. Οι επιτόπιοι έλεγχοι ασκούνται τουλάχιστον σε ευρύ δείγμα αιτήσεων. Το εν λόγω δείγμα πρέπει να αντιπροσωπεύει τουλάχιστον:

- το 10 % των αιτήσεων για τη χορήγηση ενίσχυσης για ζώα, ή των δηλώσεων συμμετοχής,

[...]

4. Οι αιτήσεις που αποτελούν το αντικείμενο επιτόπιων ελέγχων καθορίζονται από την αρμόδια αρχή, κυρίως βάσει ανάλυσης των κινδύνων καθώς επίσης και βάσει ενός στοιχείου αντιπροσωπευτικότητας των αιτήσεων που υποβλήθηκαν. [...]

[...]»

10 Το άρθρο 10, παράγραφος 2, του κανονισμού 3887/92 έχει ως εξής:

«Όταν διαπιστωθεί ότι ο αριθμός ζώων που έχει δηλωθεί σε μια αίτηση χορήγησης ενίσχυσης υπερβαίνει εκείνον που έχει διαπιστωθεί κατά τη διάρκεια ελέγχου, το ποσό της ενίσχυσης υπολογίζεται βάσει του αριθμού των ζώων που έχουν διαπιστωθεί. Εντούτοις, εκτός από περιπτώσεις ανωτέρας βίας, και αφού εφαρμοσθεί η παράγραφος 5, το μοναδιαίο ποσό της ενίσχυσης μειώνεται:

α) στις περιπτώσεις μιας αίτησης που αφορά κατά μέγιστο 20 ζώα, το μοναδιαίο ποσό της ενίσχυσης μειώνεται:

- κατά το ποσοστό που αντιστοιχεί στο διαπιστωθέν πλεόνασμα όταν αυτό είναι μικρότερο ή ίσο με 2 ζώα,

- κατά το διπλάσιο ποσοστό που αντιστοιχεί στο διαπιστωθέν πλεόνασμα όταν αυτό είναι μεγαλύτερο από 2 και μικρότερο ή ίσο με 4 ζώα.

Εάν το πλεόνασμα είναι μεγαλύτερο από 4 ζώα, δεν χορηγείται καμία ενίσχυση·

β) στις άλλες περιπτώσεις,

- κατά το ποσοστό που αντιστοιχεί στο πλεόνασμα, όταν αυτό είναι μικρότερο ή ίσο με το 5 %,

- κατά το 20 % εφόσον το διαπιστωθέν πλεόνασμα είναι μεγαλύτερο από το 5 % και ίσο ή μικρότερο από το 10 %,

- κατά 40 % εφόσον το διαπιστωθέν πλεόνασμα υπερβαίνει το 10 % και είναι ίσο ή μικρότερο από το 20 %.

Στην περίπτωση που το διαπιστωθέν πλεόνασμα υπερβαίνει κατά 20 %, τότε δεν χορηγείται καμία ενίσχυση.

Τα ποσοστά που αναφέρονται στο στοιχείο α_ υπολογίζονται με βάση τον αιτηθέντα αριθμό, αυτά που αναφέρονται στο στοιχείο β_ με βάση τον καθορισθέντα αριθμό.

Εντούτοις, εφόσον πρόκειται για, εσκεμμένα ή λόγω σαβαρής αμέλειας, ψευδή δήλωση:

- ο εν λόγω κάτοχος της εκμετάλλευσης δεν δύναται να επωφεληθεί του συγκεκριμένου καθεστώτος χορήγησης ενίσχυσης, στα πλαίσια του εν λόγω ημερολογιακού έτους,

και

- σε περίπτωση ψευδούς δήλωσης που έγινε εσκεμμένα, δεν δύναται να επωφεληθεί από το ίδιο καθεστώς χορήγησης ενίσχυσης, στα πλαίσια του επομένου ημερολογιακού έτους.

Εφόσον ο παραγωγός δεν κατέστη δυνατόν να εκπληρώσει την υποχρέωσή του σχετικά με την υποχρεωτική κατοχή των ζώων, λόγω ανωτέρας βίας, το δικαίωμα πριμοδότησης διατηρείται για τον αριθμό των ζώων που ήταν πράγματι επιλέξιμα κατά τη στιγμή που προέκυψαν λόγοι ανωτέρας βίας.

Σε καμία περίπτωση, δεν χορηγούνται πριμοδοτήσεις για αριθμό ζώων μεγαλύτερο από τον αναγραφόμενο στην αίτηση ενίσχυσης.

Για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής λαμβάνονται υπόψη χωριστά τα ζώα που μπορούν να επωφεληθούν από διαφορετική πριμοδότηση.»

Οι διαφορές της κύριας δίκης και το προδικαστικό ερώτημα

11 Η υπό κρίση αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως προέρχεται από δύο διαφορές. Η πρώτη, μεταξύ του Land Baden-Würtemberg και του G. Schilling, αφορά αίτηση που υπέβαλε ο τελευταίος αυτός στις 14 Μα_ου 1993 για να του χορηγηθεί ειδική πριμοδότηση για αρσενικά βοοειδή, για είκοσι τρία ζώα τα οποία είχαν ήδη σφαγεί τον Ιανουάριο του 1993, καθώς και για τέσσερις ταύρους οι οποίοι είχαν εξαχθεί στην Ιταλία στις 14 Απριλίου 1993. Η αρμόδια αρχή απέρριψε την αίτηση όσον αφορά τα τελευταία αυτά ζώα, με το αιτιολογικό ότι η αίτηση για την καταβολή της πριμοδοτήσεως δεν είχε υποβληθεί τρεις μέρες πριν από την εξαγωγή τους. Η εν λόγω αρχή μείωσε επίσης κατά 40 % τη συνολική πριμοδότηση που χορηγήθηκε για τα λοιπά ζώα, στηριζόμενη στο άρθρο 10, παράγραφος 2, του κανονισμού 3887/92.

12 Το Verwaltungsgericht, ενώπιον του οποίου άσκησε προσφυγή ο κάτοχος της εκμεταλλεύσεως, έκρινε ότι ορθώς δεν καταβλήθηκε η πριμοδότηση για τα εξαχθέντα ζώα, αλλ' ότι το γεγονός αυτό δεν δικαιολογούσε πρόσθετη μείωση της πριμοδοτήσεως όσον αφορά τα λοιπά ζώα.

13 Δεδομένου ότι η πρωτόδικη απόφαση επιβεβαιώθηκε από το Verwaltungsgerichtshof Baden-Würtemberg (Γερμανία), ενώπιον του οποίου ασκήθηκε έφεση, το Land Baden-Würtemberg άσκησε αναίρεση («Revision») ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου.

14 Η δεύτερη διαφορά ανέκυψε από το γεγονός ότι η Bezirksregierung Lüneburg απέρριψε την αίτηση του Η.-Ο. Nehring με την οποία ζήτησε να του χορηγηθεί ειδική πριμοδότηση για αρσενικά βοοειδή, για τέσσερα ζώα, με το διττό αιτιολογικό, αφενός, ότι τρία από αυτά είχαν σφαγεί προτού παρέλθει η προθεσμία των δύο εβδομάδων μετά την υποβολή της δηλώσεως περί συμμετοχής, την οποία προβλέπει η εθνική κανονιστική πράξη σχετικά με τις πριμοδοτήσεις για τα βοοειδή και τα αιγοειδή, και, αφετέρου, ότι το τέταρτο ζώο δεν είχε το κατώτατο βάρος σφαγείου.

15 Ο κάτοχος της γεωργικής εκμεταλλεύσεως άσκησε προσφυγή κατά της απορριπτικής αποφάσεως της Bezirksregierung Lüneburg ενώπιον του Verwaltungsgericht Stade (Γερμανία). Με την απόφασή του της 14ης Δεκεμβρίου 1995, το τελευταίο αυτό δικαστήριο δεν δέχθηκε την αιτιολογία της απορρίψεως παρά μόνον όσον αφορά τον τέταρτο ταύρο, καθόσον ο κάτοχος της γεωργικής εκμεταλλεύσεως δεν απέδειξε ότι το ζώο είχε το κατώτατο βάρος κατά τη σφαγή. Το εν λόγω δικαστήριο αποφάσισε περαιτέρω ότι η απόφαση αυτή δεν μπορούσε να έχει ως συνέπεια τη μείωση, βάσει του άρθρου 10, παράγραφος 2, του κανονισμού 3887/92, της πριμοδοτήσεως που είχε ζητηθεί για τα τρία άλλα ζώα.

16 Η Bezirksregierung Lüneburg άσκησε έφεση ενώπιον του Niedersächsisches Oberverwaltungsgericht (Γερμανία), κατόπιν δε, δεδομένου ότι η έφεσή του απορρίφθηκε με απόφαση της 11ης Φεβρουαρίου 1999, άσκησε αναίρεση («Revision») κατά της αποφάσεως αυτής ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου.

17 Το Bundesverwaltungsgericht, θεωρώντας ότι η λύση των διαφορών που είχαν υποβληθεί στην κρίση του απαιτούσε την ερμηνεία του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92, αποφάσισε να αναστείλει τη διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

«ρέπει να μειώνεται το μοναδιαίο ποσό της ενίσχυσης, σύμφωνα με το άρθρο 10, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποία το προϋποτιθέμενο στην πρώτη περίοδο πλεόνασμα του αριθμού των δηλωθέντων ζώων σε σχέση με τον αριθμό των ζώων που διαπιστώθηκε κατά τον έλεγχο δεν οφείλεται σε ψευδή δήλωση του αιτούντος, αλλά στο γεγονός ότι η αρχή θεωρεί ότι, για ορισμένα ζώα, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη χορήγηση της πριμοδοτήσεως;»

Επί του προδικαστικού ερωτήματος

18 Με το ερώτημα αυτό το αιτούν δικαστήριο ερωτά κατ' ουσίαν αν το άρθρο 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92 έχει την έννοια ότι το μοναδιαίο ποσό της ενίσχυσης πρέπει να μειώνεται, μολονότι το πλεόνασμα του αριθμού των δηλωθέντων ζώων σε σχέση με τον αριθμό των ζώων που διαπιστώθηκε κατά τον έλεγχο δεν οφείλεται σε ψευδή δήλωση του αιτούντος, αλλά στο γεγονός ότι, για ορισμένα ζώα, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη χορήγηση της πριμοδοτήσεως.

19 Ο Η.-Ο. Nehring υποστηρίζει ότι το άρθρο 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92 δεν προβλέπει κύρωση παρά μόνο για την περίπτωση κατά την οποία διαπιστώνεται, στο πλαίσιο του διενεργηθέντος ελέγχου, ότι ένα στοιχείο που παρέσχε ο κάτοχος της γεωργικής εκμεταλλεύσεως είναι εσφαλμένο. Οι διατάξεις αυτές προβλέπουν συνεπώς κυρώσεις οσάκις, κατά τη διενέργεια ελέγχου, διαπιστώνεται ότι ο αριθμός των ζώων που αναφέρονται στην αίτηση ενισχύσεως είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των πράγματι διαπιστωθέντων ζώων. Αυτή είναι και η μόνη ερμηνεία της εν λόγω διατάξεως που είναι συμβατή προς την αρχή της αναλογικότητας.

20 Το Land Baden-Würtemberg υποστηρίζει ότι πρέπει να μειωθεί το ποσό της ενισχύσεως, σύμφωνα με το άρθρο 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92, ακόμα και αν η διαφορά μεταξύ του αριθμού των δηλωθέντων ζώων και του αριθμού των ζώων που διαπιστώθηκαν κατά τον έλεγχο δεν προκύπτει από ψευδή δήλωση του αιτούντος, αλλά από το γεγονός ότι η αρμόδια αρχή θεωρεί ότι ορισμένα ζώα δεν είναι επιλέξιμα για το καθεστώς των ενισχύσεων. Η ερμηνεία του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του εν λόγω κανονισμού, που υποστηρίζουν οι αιτούντες την επίμαχη στο πλαίσιο της κύριας δίκης ενίσχυση, είναι αντίθετη προς τον στόχο και τον σκοπό του κανονισμού αυτού, ο οποίος αποσκοπεί στο να καταστήσει δυνατή την αποτελεσματική εφαρμογή της μεταρρυθμίσεως της κοινής γεωργικής πολιτικής και να εμποδίσει ή να κολάσει τις παρανομίες και τις απάτες.

21 Το Land Baden-Würtemberg προσθέτει ότι, όσον αφορά μια διαδικασία μεγάλης εμβέλειας, στην οποία είναι δυνατό να διενεργηθούν μόνο δειγματοληπτικοί έλεγχοι, ο αιτών υποχρεούται να καταρτίζει τις αιτήσεις του με μεγάλη φροντίδα. Κάθε παρατυπία θα πρέπει να καταλογίζεται στον αιτούντα, η δε διοικητική υπηρεσία πρέπει να λαμβάνει υπόψη μόνον το γεγονός ότι από τις δηλώσεις του προκύπτει ότι ο αριθμός των δηλωθέντων ζώων υπερβαίνει τον αριθμό των ζώων τα οποία η εν λόγω υπηρεσία έκρινε επιλέξιμα.

22 Κατά την Επιτροπή, πρέπει να δοθεί καταφατική απάντηση στο υποβληθέν ερώτημα. Οι διοικητικές αποφάσεις που αφορούν τη χορήγηση κοινοτικών ενισχύσεων αποτελούν συλλογικές αποφάσεις στο πλαίσιο των οποίων ο κατάλογος των ζώων που περιέχεται στις αιτήσεις ενισχύσεων δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως σύνολο απλών στοιχείων που ο αιτών θέτει στη διάθεση των αρμοδίων αρχών, οι οποίες πρέπει, σε μια δεύτερη φάση και για κάθε αίτηση, να ελέγξουν λεπτομερώς τις διάφορες πτυχές του και να τις διορθώσουν. Το σύστημα που θεσπίζει ο κανονισμός 3887/92 στηρίζεται στη συνεργασία και στη συνυπευθυνότητα του αιτούντος, ο οποίος αναφέρει ότι η αίτηση που υποβάλλει πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη χορήγηση της πριμοδοτήσεως. Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η ερμηνεία του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του εν λόγω κανονισμού, που προτείνουν οι κάτοχοι γεωργικών εκμεταλλεύσεων που είναι διάδικοι στις υποθέσεις της κύριας δίκης, θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα ότι οι αιτούντες την ενίσχυση θα μπορούσαν να επιχειρούν να υποβάλλουν δηλώσεις αληθείς μεν γενικώς, πλην όμως ψευδείς από την άποψη των προϋποθέσεων επιλεξιμότητας για το καθεστώς των ενισχύσεων.

23 Εκ προοιμίου, πρέπει να υπενθυμιστεί ότι, κατά την ημερομηνία των πραγματικών περιστατικών της κύριας δίκης, το άρθρο 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη περίοδος, του κανονισμού 3887/92 προέβλεπε ότι, οσάκις αποδεικνύεται ότι ο αριθμός των ζώων που έχει δηλωθεί σε μια αίτηση χορηγήσεως ενισχύσεως υπερβαίνει τον αριθμό των ζώων που έχει διαπιστωθεί κατά τη διάρκεια ελέγχου, το ποσό της ενισχύσεως υπολογίζεται βάσει του αριθμού των ζώων που έχουν διαπιστωθεί. Το μοναδιαίο ποσό της ενισχύσεως έπρεπε συνεπώς να μειωθεί κατά ποσοστό κυμαινόμενο ανάλογα με το μέγεθος του υφισταμένου πλεονάσματος μεταξύ του αριθμού των ζώων που αναφέρθηκαν στην αίτηση και του αριθμού των διαπιστωθέντων ζώων.

24 Δεδομένου ότι το γράμμα του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη περίοδος, του κανονισμού 3887/92 παρουσιάζει ερμηνευτικές δυσχέρειες όσον αφορά το αν η έκφραση «των ζώων που έχουν διαπιστωθεί κατά τη διάρκεια ελέγχου» αφορά τα ζώα που καταμετρήθηκαν κατά τον έλεγχο ή τα ζώα για τα οποία οι αρμόδιες αρχές διαπίστωσαν, κατά τον εν λόγω έλεγχο, ότι ήσαν επιλέξιμα για το καθεστώς των κοινοτικών ενισχύεων, η διάταξη αυτή πρέπει να εξεταστεί με γνώμονα τους σκοπούς του εν λόγω κανονισμού και, δεδομένου ότι η εν λόγω διάταξη επιδέχεται πολλές ερμηνείες, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε εκείνη με την οποία μπορεί να διασφαλίζεται η πρακτική αποτελεσματικότητά της (βλ., μεταξύ άλλων, αποφάσεις της 24ης Φεβρουαρίου 2000, C-434/97, Επιτροπή κατά Γαλλίας, Συλλογή 2000, σ. Ι-1129, σκέψη 21, και της 4ης Οκτωβρίου 2001, C-403/99, Ιταλία κατά Επιτροπής, Συλλογή 2001, σ. Ι-6883, σκέψη 28).

25 Οι σκοποί του κανονισμού 3887/92 συνίστανται, σύμφωνα με την πρώτη, την έβδομη και την ένατη αιτιολογική σκέψη, αντιστοίχως, στο να καταστεί δυνατή η μεταρρύθμιση της κοινής γεωργικής πολιτικής, στο να ελεγχθεί αποτελεσματικά η τήρηση των διατάξεων στον τομέα των κοινοτικών ενισχύσεων και στο να θεσπιστούν διατάξεις αποσκοπούσες στην πρόληψη και την επιβολή κυρώσεων κατά τρόπο αποτελεσματικό σε περιπτώσεις παρατυπιών και απάτης.

26 Εν όψει των ιδιομορφιών των διαφόρων καθεστώτων ενισχύσεων, τα κοινοτικά όργανα προέβλεψαν κυρώσεις κλιμακούμενες ανάλογα με τη σοβαρότητα της διαπραχθείσας παρατυπίας. Όσον αφορά τις κυρώσεις που αφορούν τις αιτήσεις ενισχύσεων για ζώα, το άρθρο 10, παράγραφος 2, του κανονισμού 3887/92 προβλέπει κυρώσεις που κυμαίνονται από τη μείωση του μοναδιαίου ποσού της ενισχύσεως μέχρι τον πλήρη αποκλεισμό από το καθεστώς ενισχύσεων για το οικείο και το επόμενο ημερολογιακό έτος.

27 Επομένως, το άρθρο 10, παράγραφος 2, του κανονισμού 3887/92 σκοπεί στην επιβολή κυρώσεων κατά τρόπο αποτελεσματικό και αποτρεπτικό όχι μόνο για τις ψευδείς δηλώσεις ή εκείνες που ενέχουν σοβαρή αμέλεια, αλλά και για κάθε παρατυπία διαπραχθείσα με την αίτηση ενισχύσεως από κάτοχο εκμεταλλεύσεως.

28 Ο Η.-Ο. Nehring ισχυρίζεται ότι το ποσό της ενισχύσεως το οποίο δικαιούται δεν μπορεί να μειωθεί βάσει του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92, παρά μόνον αν ο αριθμός των ζώων που δήλωσε με την αίτησή του είναι διαφορετικός από τον αριθμό των ζώων που διαπίστωσαν, δηλαδή καταμέτρησαν, οι αρμόδιες αρχές κατά τον έλεγχο.

29 ρέπει συναφώς να τονιστεί ότι η ερμηνεία αυτή είναι αντίθετη τόσο προς το γράμμα και τις διατάξεις του κανονισμού 3887/92 που αφορούν την υποβολή των αιτήσεων ενισχύσεως από τους κατόχους των γεωργικών εκμεταλλεύσεων όσο και προς τους σκοπούς των κοινοτικών κανονισμών που αφορούν το ΟΣΔΕ, ήτοι των κανονισμών 3508/92 και 3887/92.

30 Συγκεκριμένα, από το άρθρο 5, παράγραφος 1, του κανονισμού 3887/92 προκύπτει ότι, μεταξύ των στοιχείων που πρέπει να περιέχει η αίτηση ενισχύσεως για ζώα που υποβάλλει ένας κάτοχος γεωργικής εκμεταλλεύσεως, περιλαμβάνεται μια δήλωση του κατόχου αυτού ότι έλαβε γνώση των όρων που πρέπει να πληρούνται για τη χορήγηση των σχετικών ενισχύσεων.

31 Επιπλέον, το άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού 3887/92 προβλέπει ότι τα δύο είδη ελέγχου που διαλαμβάνονται σ' αυτό, ήτοι οι διοικητικοί και οι επιτόπιοι έλεγχοι, πραγματοποιούνται κατά τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική εξακρίβωση της τηρήσεως των όρων για τη χορήγηση των ενισχύσεων και των πριμοδοτήσεων.

32 Επομένως, «ο αριθμός των ζώων που έχει διαπιστωθεί κατά τη διάρκεια ελέγχου», υπό την έννοια του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη περίοδος, του κανονισμού 3887/92, πρέπει να νοείται ως ο αριθμός των ζώων που διαπίστωσαν οι αρμόδιες αρχές ως επιλέξιμα για καθεστώς των ενισχύσεων, υπό την έννοια ότι πληρούν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για τη χορήγησή τους.

33 Ο κάτοχος γεωργικής εκμεταλλεύσεως που υποβάλλει αίτηση ενισχύσεως για ζώα υποχρεούται να δηλώσει τα ζώα που πληρούν τις διάφορες προϋποθέσεις τις οποίες επιβάλλει η κοινοτική ρύθμιση όσον αφορά τη χορήγηση των εν λόγω ενισχύσεων.

34 Συγκεκριμένα, το θεσπισθέν με τους κανονισμούς 3508/92 και 3887/92 ΟΣΔΕ αποσκοπεί στο να καταστήσει αποτελεσματικότερες τις δραστηριότητες διαχειρίσεως και ελέγχου. Μια αποτελεσματική διαδικασία προϋποθέτει ότι τα στοιχεία που πρέπει να παρέχονται από τον αιτούντα την καταβολή ενισχύσεως, είναι εξαρχής πλήρη και ακριβή για να μπορεί ο αιτών να υποβάλει ορθή αίτηση καταβολής αντισταθμιστικών πληρωμών και να αποφύγει την επιβολή κυρώσεων (βλ., στο πνεύμα αυτό, απόφαση της 14ης Σεπτεμβρίου 2000, C-369/98, Fisher, Συλλογή 2000, σ. Ι-6751, σκέψεις 27 και 28).

35 Επιβάλλεται επίσης η διαπίστωση ότι η ερμηνεία που οι αιτούντες την καταβολή των επίμαχων στο πλαίσιο της κύριας δίκης ενισχύσεων επιχειρούν να δώσουν στο άρθρο 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92 θα ήταν ευθέως αντίθετη προς τον σκοπό του κανονισμού αυτού και προς το σύστημα κυρώσεων που έχουν θεσπίσει τα κοινοτικά όργανα στο πλαίσιο του ΟΣΔΕ.

36 Όπως ορθώς τόνισε η Επιτροπή, μια τέτοια ερμηνεία θα είχε ως αποτέλεσμα ότι ο αιτών την καταβολή ενισχύσεως θα μπορούσε να επιχειρήσει να υποβάλει αληθείς δηλώσεις, όσον αφορά τον αριθμό των δηλωθέντων ζώων, πλην όμως ψευδείς από την άποψη των προϋποθέσεων επιλεξιμότητας για το καθεστώς των ενισχύσεων, δεδομένου ότι απλώς δεν θα του καταβαλλόταν η ενίσχυση για τα ζώα τα οποία, στην πραγματικότητα, δεν είναι επιλέξιμα. Μια τέτοια ερμηνεία θα καθιστούσε αδύνατη την αποτελεσματική διαχείριση των καθεστώτων κοινοτικών ενισχύσεων.

37 εραιτέρω, από τις διατάξεις των κανονισμών 3508/92 και 3887/92 προκύπτει ότι οι εθνικές αρχές δεν είναι υποχρεωμένες, ούτε είναι κυρίως σε θέση, να πραγματοποιούν ελέγχους για να εξακριβώνουν το αληθές όλων των δηλώσεων που περιλαμβάνονται στις αιτήσεις καταβολής ενισχύσεων που τους υποβάλλονται. Ειδικότερα, οι επιτόπιοι έλεγχοι που προβλέπονται στο άρθρο 6, παράγραφος 3, του κανονισμού 3887/92 αφορούν ένα σημαντικό δείγμα αιτήσεων, πλην όμως το δείγμα αυτό μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνον το 10 % των αιτήσεων ενισχύσεων για ζώα που υποβάλλουν οι κάτοχοι των εκμεταλλεύσεων. Εντεύθεν προκύπτει αναγκαστικά ότι, στο πλαίσιο του ΟΣΔΕ, εναπόκειται στους κατόχους των εκμεταλλεύσεων, οι οποίοι δηλώνουν, σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού, ότι έλαβαν γνώση των όρων που πρέπει να πληρούνται για τη χορήγηση των σχετικών ενισχύσεων, να υποβάλλουν αιτήσεις καταβολής ενισχύσεων για ζώα που πληρούν τους εν λόγω όρους. Το άρθρο 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, δεύτερη περίοδος, του ίδιου κανονισμού αποσκοπεί στην επιβολή κυρώσεων στους αιτούντες οι οποίοι δεν τηρούν την υποχρέωση αυτή, ακόμα και όταν η ενέργειά τους δεν οφείλεται σε αμέλεια ή σε πρόθεση εξαπατήσεως.

38 Το επιχείρημα του Η.-Ο. Nehring ότι μια τέτοια ερμηνεία του άρθρου 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92 δεν είναι σύμφωνη προς την αρχή της αναλογικότητας δεν μπορεί να γίνει δεκτό.

39 Συγκεκριμένα, πρέπει να τονιστεί, αφενός, ότι τα κοινοτικά όργανα έχουν στον γεωργικό τομέα ευρεία εξουσία εκτιμήσεως και, αφετέρου, ότι ο κανονισμός 3887/92 προβλέπει κυρώσεις κλιμακούμενες ανάλογα με τη σοβαρότητα και το μέγεθος της διαπραχθείσας παρατυπίας (βλ., στο πνεύμα αυτό, απόφαση της 17ης Ιουλίου 1997, C-354/95, National Farmers' Union κ.λπ., Συλλογή 1997, σ. Ι-4559, σκέψεις 53 και 54).

40 Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αδικαιολόγητη ή δυσανάλογη η επιβολή σε κάτοχο γεωργικής εκμεταλλεύσεως, ο οποίος διέπραξε σφάλμα, έστω καλόπιστα και χωρίς πρόθεση τελέσεως απάτης, μια αποτρεπτική και αποτελεσματική κύρωση όπως αυτή που προβλέπει η εν λόγω διάταξη (βλ., προπαρατεθείσα απόφαση National Farmers' Union κ.λπ., σκέψεις 53 και 55).

41 Επιπλέον, επιβάλλεται επίσης η διαπίστωση ότι, μολονότι ο κανονισμός 3887/92 μπορεί να παρουσιάζει ερμηνευτικές δυσχέρειες, από προσεκτική ανάγνωση του εν λόγω κανονισμού μπορεί να συναχθεί το νόημα και οι συνέπειες της εφαρμογής των διατάξεών του οι οποίες προορίζονται για τους επαγγελματίες του οικείου τομέα.

42 Κατόπιν του συνόλου των προεκτεθέντων, στο υποβληθέν ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 3887/92 έχει την έννοια ότι το μοναδιαίο ποσό της ενισχύσεως πρέπει να μειώνεται ακόμα και όταν το πλεόνασμα του αριθμού των δηλωθέντων ζώων σε σχέση με τον αριθμό των ζώων που διαπιστώθηκαν κατά τον έλεγχο δεν οφείλεται σε ψευδή δήλωση του αιτούντος, αλλά στο γεγονός ότι, για ορισμένα ζώα, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη χορήγηση της πριμοδοτήσεως.

Επί των δικαστικών εξόδων

43 Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή, που κατέθεσε παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, δεν αποδίδονται. Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ' αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έκτο τμήμα),

κρίνοντας επί του ερωτήματος που του υπέβαλε με διάταξη της 18ης Ιανουαρίου 2000 το Bundesverwaltungsgericht, αποφαίνεται:

Το άρθρο 10, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΟΚ) 3887/92 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 1992, για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης και ελέγχου σχετικά με ορισμένα καθεστώτα κοινοτικών ενισχύσεων, έχει την έννοια ότι το μοναδιαίο ποσό της ενισχύσεως πρέπει να μειώνεται ακόμα και όταν το πλεόνασμα του αριθμού των δηλωθέντων ζώων σε σχέση με τον αριθμό των ζώων που διαπιστώθηκαν κατά τον έλεγχο δεν οφείλεται σε ψευδή δήλωση του αιτούντος, αλλά στο γεγονός ότι, για ορισμένα ζώα, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη χορήγηση της πριμοδοτήσεως.