61993J0037

++++

Κράτη μέλη * Υποχρεώσεις * Μη αμφισβητούμενη παράβαση

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 169)

Στην υπόθεση C-37/93,

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον Δημήτριο Γκουλούση, νομικό σύμβουλο, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Nicola Annecchino, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας, Centre Wagner, Kirchberg,

προσφεύγουσα,

κατά

Βασιλείου του Βελγίου, εκπροσωπουμένου από τον P. Duray, βοηθό σύμβουλο στο Υπουργείο Εξωτερικών, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο τη Βελγική Πρεσβεία, 4 rue des Girondins,

καθού,

που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι το Βασίλειο του Βελγίου, επιτρέποντας επιτρέποντας την ύπαρξη στη βελγική νομοθεσία διατάξεων δυνάμει των οποίων ορισμένες θέσεις εργασίας στο εμπορικό ναυτικό, εκτός απ' αυτές του πρώτου και δεύτερου πλοιάρχου, πρέπει να καλύπτονται μόνον από Βέλγους υπηκόους, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 48 της Συνθήκης ΕΟΚ, καθώς και από τα άρθρα 1 και 4 του κανονισμού 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 33),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ,

συγκείμενο από τους O. Due, Πρόεδρο M. Diez de Velasco και D. A. O. Edward, προέδρους τμήματος, Κ. Ν. Κακούρη, R. Joliet, F. A. Schockweiler, G. C. Rodriguez Iglesias, P. J. G. Kapteyn και J. L. Murray, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: C. O. Lenz

γραμματέας: Η. von Holstein, βοηθός γραμματέας,

έχοντας υπόψη την έκθεση τoυ εισηγητή δικαστή,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 9ης Νοεμβρίου 1993,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 5 Φεβρουαρίου 1993, η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, άσκησε, δυνάμει του άρθρου 169 της Συνθήκης ΕΟΚ, προσφυγή με την οποία ζητεί να αναγνωριστεί ότι το Βασίλειο του Βελγίου επιτρέποντας την ύπαρξή στη βελγική νομοθεσία διατάξεων δυνάμει των οποίων ορισμένες θέσεις εργασίας στο εμπορικό ναυτικό, εκτός απ' αυτές του πρώτου και δεύτερου πλοιάρχου, πρέπει να καλύπτονται μόνον από Βέλγους υπηκόους, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 48 της Συνθήκη ΕΟΚ, καθώς και από τα άρθρα 1 και 4 του κανονισμού (EOK) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 33).

2 Το άρθρο 3 του βελγικού νόμου της 25ης Φεβρουαρίου 1964, σχετικά με την οργάνωση Pool des marins de la marine marchande (ειδικού φορέα για τους απασχολουμένους στην εμπορική ναυτιλία), όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο της 8ης Ιουλίου 1975, προβλέπει ότι μόνον τα πρόσωπα που είναι εγγεγραμμένα στον φορέα αυτό, που έχει συσταθεί από το Υπουργείο Απασχολήσεως και Εργασίας, μπορούν να ναυτολογούνται στα σκάφη της βελγικής εμπορικής ναυτιλίας. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, επιτρέπεται να εγγράφονται στον εν λόγω φορέα μόνον πρόσωπα που κατοικούν στο Βέλγιο. Εξάλλου, το άρθρο 12, δεύτερο εδάφιο, του βασιλικού διατάγματοςτης 9ης Απριλίου 1965, σχετικά με τον Pool des marins de la marine marchande προβλέπει ότι στον φορέα αυτόν μπορούν να εγγράφονται αλλοδαποί μόνο σε περίπτωση που δεν υφίστανται αποδεκτοί υποψήφιοι βελγικής ιθαγενείας.

3 Η Βελγική Κυβέρνηση δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι οι επικρινόμενες εθνικές διατάξεις είναι ασυμβίβαστες με τους κοινοτικούς κανόνες. Απλώς δηλώνει ότι έχουν κοινοποιηθεί στην Επιτροπή τα προσχέδια νόμου και βασιλικού διατάγματος για την τροποποίηση της επίμαχης ρυθμίσεως και ότι αναμένει τις παρατηρήσεις της Επιτροπής πριν από την υποβολή των κειμένων αυτών στο Κοινοβούλιο και τον Βασιλέα προς έγκριση.

4 Η Επιτροπή παρατηρεί ότι η Βελγική Κυβέρνηση παραδέχεται έτσι ότι η επίδικη νομοθεσία δεν είναι εισέτι σύμφωνη προς το κοινοτικό δίκαιο και εμμένει στα αιτήματά της.

5 Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι κατά την εκπνοή της ταχθείσας με την αιτιολογημένη γνώμη προθεσμίας η καθής κυβέρνηση δεν είχε καταστήσει τη νομοθεσία της σύμφωνη προς τους κοινοτικούς κανόνες.

6 Κατά συνέπεια, διαπιστώνεται η παράβαση σύμφωνα από τα αιτήματα του δικογράφου της προσφυγής.

Επί των δικαστικών εξόδων

7 Σύμφωνα με το άρθρο 69, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα. Δεδομένου ότι το Βασίλειο του Βελγίου ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

αποφασίζει:

1) Το Βασίλειο του Βελγίου, επιτρέποντας την ύπαρξη στη βελγική νομοθεσία διατάξεων δυνάμει των οποίων ορισμένες θέσεις εργασίας στο εμπορικό ναυτικό, εκτός απ' αυτές του πρώτου και δεύτερου πλοιάρχου, πρέπει να καλύπτονται μόνον από Βέλγους υπηκόους, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 48 της Συνθήκη ΕΟΚ, καθώς και τα άρθρα 1 και 4 του κανονισμού (EOK) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας.

2) Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.