61986J0081

++++

1 . Αγωγή αποζημιώσεως - Αυτόνομος χαρακτήρας - Εξάντληση των εσωτερικών μέσων παροχής εννόμου προστασίας - Εξαίρεση - Αδυναμία να επιτευχθεί η αποκατάσταση της ζημίας ενώπιον του εθνικού δικαστή

( Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 178 και 215, δεύτερη παράγραφος )

2 . Κοινή εμπορική πολιτική - Περιορισμοί στις εξαγωγές - Διακανονισμός μεταξύ της Κοινότητας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σχετικά με το εμπόριο σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα - Σύστημα αδειών εξαγωγής - Χορήγηση των αδειών μόνο στους παραγωγούς - Διάκριση έναντι των επιχειρήσεων διανομής - Δεν υφίσταται

( Κανονισμός του Συμβουλίου 60/85, άρθρο 5 κανονισμός της Επιτροπής 61/85 )

3 . Κοινή εμπορική πολιτική - Περιορισμοί στις εξαγωγές - Διακανονισμός μεταξύ της Κοινότητας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σχετικά με το εμπόριο σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα - Κατανομή του ανώτατου κοινοτικού ορίου εξαγωγής μεταξύ των κρατών μελών - Περιθώριο εκτιμήσεως του Συμβουλίου

( Κανονισμός του Συμβουλίου 60/85, παράρτημα ΙΙΙ )

1 . Η αγωγή αποζημιώσεως βάσει των άρθρων 178 και 215, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης, θεσπίστηκε ως αυτόνομο μέσο παροχής έννομης προστασίας, που έχει τη δική του αποστολή στο πλαίσιο του συστήματος των μέσων παροχής έννομης προστασίας και υπόκειται σε προϋπόθεσεις ασκήσεως που έχουν προβλεφθεί ενόψει του αντικειμένου του . Παρόλον ότι είναι ορθό ότι η αγωγή αποζημιώσεως πρέπει να εκτιμάται σε σχέση με το σύνολο του συστήματος παροχής έννομης προστασίας στους ιδιώτες και ότι το παραδεκτό της, μπορεί, επομένως, να εξαρτάται, σε ορισμένες περιπτώσεις, από την εξάντληση των μέσων παροχής εννόμου προστασίας του εθνικού δικαίου που παρέχονται για να επιτευχθεί η ακύρωση αποφάσεως της εθνικής αρχής, πρέπει, εντούτοις, για να συμβαίνει αυτό, τα εν λόγω εθνικά μέσα παροχής έννομης προστασίας να διασφαλίζουν αποτελεσματικά την προστασία των ενδιαφερομένων ιδιωτών και να μπορούν να καταλήγουν στην αποκατάσταση της επικαλούμενης ζημίας . Αυτό δεν συμβαίνει όταν πρόκειται περί αρνήσεως των εθνικών αρχών, κατ' εφαρμογή κοινοτικού κανονισμού, να δεχθούν αίτηση χορηγήσεως αδείας εξαγωγής . Πράγματι, ούτε η ακύρωση, από εθνικό δικαιοδοτικό όργανο, αρνήσεως χορηγήσεως μιας τέτοιας άδειας ούτε η αναγνώριση των σχετικών κανονιστικών διατάξεων ως ανίσχυρων, στην οποία το εθνικό δικαιοδοτικό όργανο θα μπορούσε να καταλήξει μετά την υποβολή στο Δικαστήριο προδικαστικού ερωτήματος επ' αυτού του σημείου, δυνάμει του άρθρου 117 της Συνθήκης μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ο ενδιαφερόμενος επιχειρηματίας να έχει το δικαίωμα να επιτύχει την άδεια ή την αποκατάσταση της ζημίας που δυνατόν να έχει υποστεί .

2 . Περιορίζοντας τις χορηγήσεις των αδειών εξαγωγής σε μόνους τους παραγωγούς, το σύστημα που θέσπισαν τα κοινοτικά θεσμικά όργανα για να εφαρμόσουν το διακανονισμό μεταξύ της Κοινότητας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σχετικά με το εμπόριο σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα δεν εισάγει διάκριση έναντι των επιχειρήσεων διανομής αυτών των προϊόντων . Πράγματι, οι κοινοτικοί παραγωγοί δεν θίγονται από τον εν λόγω διακανονισμό, ο οποίος δεν αφορά παρά τα προϊόντα κοινοτικής καταγωγής, με τον ίδιο τρόπο που θίγονται οι επιχειρήσεις διανομής οι οποίες μπορούν, αφενός, να επωφεληθούν της μεταβιβάσεως αδείας εκ μέρους παραγωγού και, αφετέρου, να συνεχίσουν τις εξαγωγές τους με προϊόντα καταγωγής τρίτων χωρών . Εντούτοις, αν αποδεικνυόταν ότι οι επιχειρήσεις διανομής, σαν κατηγορία, θα έπρεπε να υποστούν δυσανάλογη μερίδα των επιβαρύνσεων που απορρέουν από τον περιορισμό των εξαγωγών, θα εναπόκειτο στα κοινοτικά θεσμικά όργανα να αποκαταστήσουν την κατάσταση με κατάλληλα μέτρα .

3 . Για την κατανομή, μεταξύ των κρατών μελών, του ανωτάτου κοινοτικού ορίου εξαγωγής που έχει οριστεί με το διακανονισμό μεταξύ της Κοινότητας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σχετικά με το εμπόριο σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα, το Συμβούλιο διαθέτει περιθώριο εκτιμήσεως την υπέρβαση του οποίου οφείλει να αποδείξει ο αμφισβητών την κατανομή .

Στην υπόθεση 81/86,

De Boer Buizen BV, εταιρία ολλανδικού δικαίου με έδρα το Heerhugowaard, εκπροσωπούμενη από τον W . Alexander, δικηγόρο Χάγης, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο το δικηγόρο Ε . Arendt,

ενάγουσα,

κατά

Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενου από τον Ε . Η . Stein, νομικό του σύμβουλο, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον J . Kaeser, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων,

και

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενης από τον A . Haagsma, μέλος της νομικής της υπηρεσίας, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Γ . Κρεμλή, κτίριο Jean Monnet,

εναγομένων,

που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί, βάσει του άρθρου 215 της Συνθήκης ΕΟΚ, η εξωσυμβατική ευθύνη της Κοινότητας για τη ζημία που υπέστη η προσφεύγουσα κατόπιν της εκτελέσεως από τα κοινοτικά θεσμικά όργανα του διακανονισμού με τις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με το εμπόριο σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα της 7ης Ιανουαρίου 1975 ( ΕΕ L 9, σ . 1 )

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( έκτο τμήμα )

συγκείμενο από τους Κ . Κακούρη, πρόεδρο τμήματος, T . Koopmans, O . Due, K . Bahlmann και G . C . Rodriguez Iglesias, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας : G . F . Mancini

γραμματέας : D . Louterman, υπάλληλος διοικήσεως

έχοντας υπόψη την έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση και κατόπιν της προφορικής διαδικασίας της 3ης Φεβρουαρίου 1987,

αφού άκουσε το γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του στη συνεδρίαση της 11ης Ιουνίου 1987,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 17 Μαρτίου 1986, η εταιρία De Boer Buizen BV, με έδρα το Heerhugowaard, Κάτω Χώρες, άσκησε, δυνάμει των άρθρων 178 και 215, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης ΕΟΚ, αγωγή με την οποία ζητεί την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη από την εφαρμογή, από το Συμβούλιο και την Επιτροπή, του διακανονισμού που συνήφθη τον Ιανουάριο 1985 μεταξύ της Κοινότητας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σχετικά με το εμπόριο σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα ( ΕΕ L 9, σ . 2 ) ( στο εξής : ο διακανονισμός ).

2 Στην αγωγή της, η ενάγουσα ζήτησε να αναγνωριστεί ότι η Κοινότητα είναι υπεύθυνη για τη ζημία που υπέστη λόγω του ότι, από την 1η Ιανουαρίου 1985, οι εξαγωγές της σε σωλήνες κάθε είδους από χάλυβα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες εμποδίστηκαν, αλλά διευκρίνισε ότι, σε μεταγενέστερο στάδιο, οι διάδικοι θα έπρεπε να συμφωνήσουν επί του ύψους της προκληθείσας ζημίας, νοουμένου ότι, ελλείψει μιας τέτοιας συμφωνίας, θα συνεχιζόταν η διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου . Το Συμβούλιο και η Επιτροπή συγκέντρωσαν κυρίως την υπεράσπισή τους επί του σημείου αν η Κοινότητα πρέπει να θεωρηθεί ως υπεύθυνη για τη ζημία που υπέστη η ενάγουσα, εκφράζοντας συγχρόνως τις αμφιβολίες τους ως προς την υπόσταση αυτής της ζημίας .

3 Δεδομένου ότι η μεταξύ των διαδίκων συζήτηση στράφηκε κυρίως επί του παραδεκτού της αγωγής και επί της ενδεχόμενης έλλειψης νομιμότητας της προσαπτόμενης στα θεσμικά όργανα συμπεριφοράς, πρέπει καταρχάς να εξεταστούν αυτά τα σημεία .

4 Στην έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση αναπτύσσονται διεξοδικώς το νομικό πλαίσιο της διαφοράς, τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως καθώς και οι ισχυρισμοί και τα επιχειρήματα των διαδίκων . Τα στοιχεία αυτά του φακέλου δεν επαναλαμβάνονται πιο κάτω παρά μόνο καθόσον απαιτείται για να σχηματίσει κρίση το Δικαστήριο .

Επί του παραδεκτού

5 Τα εναγόμενα θεσμικά όργανα υποστηρίζουν ότι η αγωγή είναι απαράδεκτη . Θεωρούν ότι το μέσο παροχής έννομης προστασίας των άρθρων 178 και 215, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης ΕΟΚ δεν παρέχεται σε μια επιχείρηση όταν άλλο μέσο παροχής έννομης προστασίας είναι ικανό να της διασφαλίσει αποτελεσματική προστασία . Αυτό συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση, δεδομένου ότι η ενάγουσα είχε τη δυνατότητα να αμφισβητήσει ενώπιον των εθνικών δικαιοδοτικών οργάνων τη μη χορήγηση προς αυτή αδειών εξαγωγής .

6 Το Συμβούλιο τονίζει ότι η εφαρμογή του διακανονισμού πραγματοποιήθηκε κυρίως με τον κανονισμό 60/85 της 9ης Ιανουαρίου 1985 για τους περιορισμούς των εξαγωγών σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ( ΕΕ L 9, σ . 13 ). Και ο εν λόγω κανονισμός προβλέπει ρητώς, στο άρθρο 5, παράγραφος 1, ότι οι άδειες εξαγωγής εκδίδονται από τις αρμόδιες αρχές κάθε κράτους μέλους στα όρια του μεριδίου που έχει χορηγηθεί στο κράτος αυτό . Επομένως, οι εθνικές αρχές μόνες φέρουν την ευθύνη της κατανομής μεταξύ των επιχειρήσεων του εν λόγω εθνικού μεριδίου .

7 Κατά την Επιτροπή, η ενάγουσα όφειλε να απευθυνθεί στο αρμόδιο εθνικό δικαιοδοτικό όργανο για να αμφισβητήσει τη μη χορήγηση προς αυτή αδείας εξαγωγής και να εγείρει, σ' αυτό το πλαίσιο, το πρόβλημα του κύρους των σχετικών κοινοτικών κανονισμών . Στην περίπτωση που μια τέτοια διαδικασία θα κατέληγε στη διαπίστωση ότι κακώς δεν της χορηγήθηκε η άδεια, η ενάγουσα θα μπορούσε να στηριχθεί σ' αυτή τη διαπίστωση για να ζητήσει επί του εθνικού πεδίου την αποκατάσταση ενδεχόμενης ζημίας .

8 Παρατηρείται, σχετικώς, ότι η ενάγουσα αμφισβητεί όχι τα μέτρα που έλαβαν οι εθνικές αρχές σε εκτέλεση των κοινοτικών κανονισμών, αλλά τους ίδιους τους κανονισμούς, εφόσον προσάπτει στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή ότι επιφύλαξαν τη χορήγηση, από τις εθνικές αρχές, αδειών εξαγωγής σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μόνους τους παραγωγούς αυτών των προϊόντων . 'Οπως, πράγματι, προκύπτει από το άρθρο 5 του προαναφερθένος κανονισμού 60/85 του Συμβουλίου, καθώς και από το άρθρο 3 του κανονισμού 61/85 της Επιτροπής, της 9ης Ιανουαρίου 1985, σχετικά με τον κοινοτικό έλεγχο των εξαγωγών σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ( ΕΕ L 9, σ . 19 ), οι άδειες εξαγωγής δεν πρέπει να χορηγούνται παρά μόνο στις επιχειρήσεις που παράγουν αυτά τα εμπορεύματα .

9 Κατά την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, η αγωγή αποζημιώσεως βάσει των άρθρων 178 και 215, δεύτερη παράγραφος, θεσπίστηκε ως αυτόνομο μέσο παροχής έννομης προστασίας, που έχει τη δική του αποστολή στο πλαίσιο του συστήματος των μέσων παροχής έννομης προστασίας και υπόκειται σε προϋπόθεσεις ασκήσεως που έχουν προβλεφθεί ενόψει του αντικειμένου του . Παρόλον ότι είναι ορθό ότι η αγωγή αποζημιώσεως πρέπει να εκτιμάται σε σχέση με το σύνολο του συστήματος παροχής έννομης προστασίας στους ιδιώτες και ότι το παραδεκτό της, μπορεί, επομένως, να εξαρτάται, σε ορισμένες περιπτώσεις, από την εξάντληση των μέσων παροχής εννόμου προστασίας του εθνικού δικαίου που παρέχονται για να επιτευχθεί η ακύρωση αποφάσεως της εθνικής αρχής, πρέπει, εντούτοις, για να συμβαίνει αυτό, τα εν λόγω εθνικά μέσα παροχής έννομης προστασίας να διασφαλίζουν αποτελεσματικά την προστασία των ενδιαφερομένων ιδιωτών και να μπορούν να καταλήγουν στην αποκατάσταση της επικαλούμενης ζημίας .

10 Μια τέτοια κατάσταση, όπου η ενδιαφερόμενη επιχείρηση θα μπορούσε να επιτύχει τη χορήγηση της άδειας ή την αποκατάσταση της προκληθείσας, από την άρνηση αυτής της άδειας, ζημίας, δεν συντρέχει στην προκειμένη περίπτωση . Πράγματι, οι εθνικές αρχές όφειλαν, δυνάμει των προαναφερθεισών διατάξεων των κανονισμών 60 και 61/85, να μη χορηγούν τις άδειες εξαγωγής παρά μόνο στις επιχειρήσεις που παράγουν σωλήνες κάθε είδους από χάλυβα, ενώ οι επιχειρήσεις διανομής δεν μπορούσαν να επωφεληθούν μιας τέτοιας αδείας παρά μόνο μέσω μεταβιβάσεως αυτής από παραγωγική επιχείρηση . Η ακύρωση, από εθνικό δικαιοδοτικό όργανο, αρνήσεως χορηγήσεως μιας τέτοιας άδειας σε επιχείρηση διανομής δεν μπορεί, επομένως, να έχει ως αποτέλεσμα η τελευταία να έχει το δικαίωμα να επιτύχει την άδεια ή την αποκατάσταση της ζημίας που μπορεί να έχει υποστεί . Το ίδιο συμβαίνει και όσον αφορά την αναγνώριση των εν λόγω κανονιστικών διατάξεων ως ανίσχυρων, στην οποία το εθνικό δικαιοδοτικό όργανο θα μπορούσε να καταλήξει μετά την υποβολή στο Δικαστήριο προδικαστικού ερωτήματος επ' αυτού του σημείου δυνάμει του άρθρου 177 της Συνθήκης .

11 Από τις εν λόγω σκέψεις προκύπτει ότι η ένσταση απαραδέκτου που προέβαλαν τα εναγόμενα θεσμικά όργανα δεν μπορεί να γίνει δεκτή .

Επί της ουσίας

12 Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι το θεσπισθέν από την Κοινότητα σύστημα για να διασφαλιστεί η εφαρμογή του διακανονισμού είναι παράνομο . Αφενός, το εν λόγω σύστημα καταλήγει σε δυσμενή διάταξη εις βάρος των διανομέων σε σχέση με τους παραγωγούς, δεδομένου ότι οι τελευταίοι είναι οι μόνοι δικαιούχοι αδειών εξαγωγής σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα . Αφετέρου, έχει ως αποτέλεσμα να κατανέμει, κατά τρόπο άδικο και εισάγοντα διακρίσεις, το κοινοτικό ανώτατο όριο εξαγωγών μεταξύ των κρατών μελών, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα παραδοσιακά εμπορικά ρεύματα .

13 'Οσον αφορά την επικαλούμενη δυσμενή διάκριση εις βάρος των διανομέων σε σχέση με τους παραγωγούς, η ενάγουσα αναγνωρίζει ότι οι κανονισμοί 60 και 61/85 παρέχουν τη δυνατότητα μεταβιβάσεως μιας άδειας από την παραγωγική επιχείρηση προς την επιχείρηση διανομής . Εντούτοις, αυτή η δυνατότητα έχει πολύ περιορισμένο πρακτικό αποτέλεσμα, δεδομένου ότι οι ίδιοι οι παραγωγοί και οι θυγατρικές τους εταιρίες εξαντλούν πλήρως τις άδειες . Επομένως, οι διανομείς εμποδίζονται στο να συνεχίσουν τις εξαγωγές τους σε σωλήνες κάθε είδους από χάλυβα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αυτοί μάλλον παρά οι παραγωγοί άνοιξαν την αμερικανική αγορά στα προϊόντα σιδήρου και χάλυβα της Κοινότητας .

14 Παρατηρείται, σχετικώς, ότι ο διακανονισμός δεν εφαρμόζεται παρά στις εξαγωγές από την Κοινότητα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα κοινοτικής καταγωγής (" steel pipes and tubes ... originating in the Community" αριθ . 1, πρώτη φράση ). Από αυτό προκύπτει ότι οι κοινοτικοί παραγωγοί αυτών των προϊόντων θίγονται άμεσα από τον περιορισμό των εξαγωγών και ότι οι εξαγωγές σε προϊόντα καταγωγής τρίτων χωρών δεν θίγονται από το διακανονισμό, ακόμα και όταν πραγματοποιούνται από επιχειρήσεις διανομής εγκατεστημένες στην Κοινότητα . Δεν αμφισβητήθηκε ότι ορισμένες τρίτες χώρες, όπως η Αυστρία, η Ρουμανία και η Νορβηγία, διαθέτουν μέρος της παραγωγής τους σε χάλυβα στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω επιχειρήσεων εγκατεστημένων στην Κοινότητα .

15 Συνεπώς, οι επιχειρήσεις της Κοινότητας που παράγουν σωλήνες κάθε είδους από χάλυβα, δεν βρίσκονται, σχετικά με τους περιορισμούς των εξαγωγών που προκύπτουν από το διακανονισμό, στην ίδια κατάσταση με τις επιχειρήσεις διανομής . Υπ' αυτές τις συνθήκες, τα κοινοτικά θεσμικά όργανα δεν είχαν την υποχρέωση να θεσπίσουν, στο πλαίσιο της εφαρμογής αυτού του διακανονισμού, σύστημα, που να θέτει τους κοινοτικούς παραγωγούς και διανομείς επί ίσης μοίρας .

16 Από αυτά προκύπτει ότι το επιχείρημα που στηρίζεται στη διάκριση μεταξύ διανομέων και παραγωγών είναι αβάσιμο . Αυτό το συμπέρασμα δεν επηρεάζεται από το ότι η ενάγουσα είχε, κατά τους ισχυρισμούς της, τη συνήθεια να προμηθεύεται σωλήνες κάθε είδους από χάλυβα από ορισμένα κράτη μέλη και ειδικότερα από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και όχι από τρίτες χώρες .

17 Οι προηγούμενες σκέψεις δεν συνεπάγονται ότι τα κοινοτικά θεσμικά όργανα, όταν θέσπισαν σύστημα αδειών εξαγωγής σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα προς μία από τις σημαντικότερες αγορές, δεν είχαν ορισμένη ευθύνη σχετικά με την ειδική κατάσταση των επιχειρήσεων που είναι ειδικευμένες στη διανομή αυτών των προϊόντων, όπως, άλλωστε, το αναγνώρισαν παρέχοντας τη δυνατότητα μεταβιβάσεως αυτών των αδειών στις επιχειρήσεις διανομής . Αν αποδεικνυόταν ότι αυτές οι επιχειρήσεις, σαν κατηγορία, θα έπρεπε να υποστούν δυσανάλογη μερίδα των επιβαρύνσεων που απορρέουν από τον περιορισμό των εξαγωγών, θα εναπόκειτο στα κοινοτικά θεσμικά όργανα να αποκαταστήσουν την κατάσταση με κατάλληλα μέτρα . Δεν προκύπτει, ωστόσο, από τη δικογραφία ότι τέτοιες προϋποθέσεις συνέτρεχαν στην προκειμένη περίπτωση .

18 'Οσον αφορά την επικαλούμενη διάκριση μεταξύ των κρατών μελών, παρατηρείται ότι ο διακανονισμός αφορά την εξαγωγή σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα της Κοινότητας, ως τοιαύτης, χωρίς να γίνεται διάκριση μεταξύ των διαφόρων κρατών μελών και χωρίς να γίνεται αναφορά στα παραδοσιακά εμπορικά ρεύματα προελεύσεως των κρατών μελών . Ο διακανονισμός ορίζει το ανώτατο κοινοτικό όριο εξαγωγής σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα σε 7,6% της φαινομενικής κατανάλωσης των Ηνωμένων Πολιτειών ο κανονισμός 60/85 αναθέτει στην Επιτροπή τον υπολογισμό των ποσοτήτων που απορρέουν από αυτό το ανώτατο όριο και ορίζει, στο παράρτημα ΙΙΙ, την κατανομή αυτών των ποσοτήτων μεταξύ των κρατών μελών χορηγώντας σε καθένα από αυτά ποσοστό του μεριδίου της φαινομενικής κατανάλωσης των Ηνωμένων Πολιτειών . Εντούτοις, οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών οφείλουν να χορηγούν τις άδειες εξαγωγής λαμβάνοντας υπόψη μεταξύ άλλων, την "τήρηση των παραδοσιακών εξαγωγικών ρευμάτων των επιχειρήσεων" και την "τήρηση των εξαγωγικών ρευμάτων προς τις Ηνωμένες Πολιτείες όπως παραδοσιακά κατανέμονται στη διάρκεια του χρόνου (( έτους ))" ( άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού 60/85 ).

19 Σε μια τέτοια κατάσταση, η ενάγουσα όφειλε να αποδείξει για ποιο λόγο το Συμβούλιο, προβαίνοντας στην κατανομή του ανωτάτου κοινοτικού ορίου μεταξύ των κρατών μελών, έπρεπε να τηρήσει τα παραδοσιακά εξαγωγικά ρεύματα των κρατών μελών και, στην προκειμένη περίπτωση, υπερέβη το περιθώριο εκτιμήσεως που διέθετε στο πλαίσιο αυτής της αποστολής . Η ενάγουσα, εντούτοις, περιορίστηκε στη γενική άποψη - όχι εξειδικευμένη και αμφισβητούμενη από τα θεσμικά κοινοτικά όργανα - κατά την οποία ορισμένα κράτη, και ιδίως οι Κάτω Χώρες, επωφελήθηκαν εθνικής ποσόστωσης πολύ υψηλής, καθόσον μη σύμφωνης με τα παραδοσιακά εξαγωγικά ρεύματα .

20 Προστίθεται, εξάλλου, ότι οι προσκομισθέντες από τους διαδίκους αριθμοί δεν εμφανίζουν αισθητή διαφορά μεταξύ των μεριδίων των διαφόρων κρατών μελών ως προς τις εξαγωγές προς τις Ηνωμένες Πολιτείες σωλήνων κάθε είδους από χάλυβα κατά την περίοδο που προηγήθηκε της θέσεως σε εφαρμογή του κανονισμού, αφενός, και της κατανομής του κοινοτικού ανωτάτου ορίου εξαγωγής μεταξύ των κρατών μελών που αναφέρεται στο παράρτημα ΙΙΙ του κανονισμού 60/85, αφετέρου .

21 Κατά συνέπεια, ο ισχυρισμός που στηρίζεται στη διάκριση μεταξύ κρατών μελών δεν μπορεί, ούτε αυτός, να γίνει δεκτός .

22 'Οπως προκύπτει από το σύνολο των προηγουμένων σκέψεων ο παράνομος χαρακτήρας του συστήματος αδειών εξαγωγής που θεσπίστηκε από τους κανονισμούς 60 και 61/85 δεν αποδείχθηκε . Κατά συνέπεια, δεν παρίσταται ανάγκη να εξεταστεί αν συντρέχουν οι λοιπές προϋποθέσεις που απαιτούνται για την ευθύνη της Κοινότητας .

23 Συνεπώς, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη .

Επί των δικαστικών εξόδων

24 Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του κανονισμού διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα έξοδα . Δεδομένου ότι η ενάγουσα ηττήθη πρέπει να καταδικαστεί στα έξοδα .

Για τους λόγους αυτούς

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( έκτο τμήμα )

αποφασίζει :

1 ) Απορρίπτει την αγωγή .

2 ) Καταδικάζει την ενάγουσα στα δικαστικά έξοδα .