61981J0064

1 . Κοινοτικό δίκαιο — Έννοιες — Ερμηνεία — Παραπομπή στό εθνικό δίκαιο — Ανεπίτρεπτο

2 . Γεωργία — Νομισματικά εξισωτικά ποσά — Μείωση τού συντελεστού — Βούτυρο πού πωλείται σέ μειωμένη τιμή σέ ορισμένες επιχειρήσεις μεταποιήσεως — Υποχρεωτικός προορισμός — Παρασκευάσματα σέ σκόνη γιά τήν παρασκευή παγωτού , τά οποία υπάγονται στίς διακρίσεις 18.06 Δ ή 21.07 Ζ τού κοινού δασμολογίου — Έννοια τού «καταλλήλου πρός κατανάλωση παγωτού»

( Κανονισμός 1259/72 τής Επιτροπής άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχείο c , οπως ετροποποιήθη από τούς κανονισμούς 2815/72 καί 2819/74 )

1 . Η κοινοτική έννομη τάξη δέν επιθυμεί κατ’ αρχήν νά προσδιορίζονται οι έννοιές της βάσει μιάς ή περισσοτέρων εθνικών εννόμων τάξεων , εφ’ οσον αυτό δεν προβλέπεται ρητώς .

2 . Τά παρασκευάσματα σέ σκόνη τής διακρίσεως 18.06 Δ ή 21.07 Ζ τού κοινού δασμολογίου , τά οποία προορίζονται γιά τήν παρασκευή παγωτών κατά τήν έννοια τού άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο c τρίτη περίπτωση τού κανονισμού 1259/72 τής Επιτροπής , οπως ετροποποιήθη από τόν κανονισμό 2815/72 τής Επιτροπής καί τελικώς από τόν κανονισμό 2819/74 τής Επιτροπής , περιλαμβάνουν μόνο προϊόντα , η μεταποίηση τών οποίων σέ παγωτό κατάλληλο πρός κατανάλωση ειναι δυνατή χωρίς άλλη επεξεργασία εκτός από τήν προσθήκη υδατος καί τήν κατάψυξή τους . Η καταλληλότης πρός κατανάλωση ως παγωτού κατά τήν έννοια τού ανωτέρω κανονισμού προϋποθέτει , από απόψεως κοινοτικού δικαίου , εναν τέτοιο βαθμό επεξεργασίας τού προϊόντος βάσεως , ο οποίος νά επιτρέπει ως μόνη χρήση τήν παρασκευή παγωτού , δηλαδή ενός προϊόντος πού έχει αισθητώς γλυκανθεί ή αρωματισθεί καί τού οποίου η συνεκτικότης μετά τήν προσθήκη υδατος καί τήν κατάψυξή του ειναι τέτοια , ωστε νά μή αποσυντίθεται ταχέως στήν θερμοκρασία τού περιβάλ-

λοντος , νά έχει δέ επαρκώς ανθεκτική δροσερότητα .

Στήν υπόθεση 64/81 ,

πού έχει ως αντικείμενο αίτηση τού IV τμήματος τού Finanzgericht τού Muenster πρός τό Δικαστήριο , κατ’ εφαρμογή τού άρθρου 177 τής συνθήκης ΕΟΚ , μέ τήν οποία ζητείται , στό πλαίσιο τής εκκρεμούς διαφοράς ενώπιον τού δικαστηρίου αυτού μεταξύ

NICOLAUS CORMAN & FILS SA , πού εδρεύει στό Goe-Dolhain τού Βελγίου ,

καί

HAUPTZOLLAMT ( Κεντρικού Τελωνείου ) GRONAU ( Ομοσπονδιακή Δημοκρατία τής Γερμανίας ),

η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως πρός τήν ερμηνεία τού ορου «παγωτό κατάλληλο πρός κατανάλωση» κατά τήν έννοια τού άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο c τρίτη περίπτωση τού κανονισμού 1259/72 τής Επιτροπής , τής 16ης Ιουνίου 1972 , περί διαθέσεως βουτύρου σέ μειωμένες τιμές σέ ορισμένες επιχειρήσεις μεταποιήσεως τής Κοινότητος ( ABl . L 139 , σ . 18 ), οπως ετροποποιήθη από τόν κανονισμό ( ΕΟΚ ) 2815/72 τής Επιτροπής , τής 22ας Δεκεμβρίου 1972 ( ABl . L 297 , σ . 3 ) καί τελικώς από τόν κανονισμό ( ΕΟΚ ) 2819/74 τής Επιτροπής , τής 8ης Νοεμβρίου 1974 ( ABl . L 301 , σ . 21 ),

1 Μέ διάταξη τής 16ης Ιανουαρίου 1981 , η οποία περιήλθε στό Δικαστήριο στίς 23 Μαρτίου 1981 , τό Finanzgericht τού Muenster υπέβαλε , κατ’ εφαρμογή τού άρθρου 177 τής συνθήκης ΕΟΚ , τρία προδικαστικά ερωτήματα , τά οποία αφορούν κυρίως τήν ερμηνεία τού ορου «παγωτό κατάλληλο πρός κατανάλωση» , κατά τήν έννοια τού άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο c τρίτη περίπτωση τού κανονισμού 1259/72 τής Επιτροπής , τής 16ης Ιουνίου 1972 , περί διαθέσεως βουτύρου σέ μειωμένες τιμές σέ ορισμένες επιχειρήσεις μεταποιήσεως τής Κοινότητος ( ABl . L 139 , σ . 18 ), οπως ετροποποιήθη από τόν κανονισμό 2815/72 τής Επιτροπής , τής 22ας Δεκεμβρίου 1972 ( ABl . L 297 , σ . 3 ), καί τελικώς από τόν κανονισμό 2819/74 τής Επιτροπής , τής 8ης Νοεμβρίου 1974 ( ABl . L 301 , σ . 21 ) ( στό εξής : «κανονισμός 1259/72 , ως ετροποποιήθη» ).

2 Τά ερωτήματα αυτά ανέκυψαν στό πλαίσιο διαφοράς μεταξύ μιάς βελγικής επιχειρήσεως καί τού Hauptzollamt ( Κεντρικού Τελωνείου ) τού Gronau ( Ομοσπονδιακή Δημοκρατία τής Γερμανίας ). Η βελγική εταιρία εξήγαγε τετηγμένο συμπυκνωμένο βούτυρο , τό οποίο επρόκειτο νά μεταποιηθεί από μία γερμανική εταιρία σέ παρασκεύασμα σέ σκόνη , από τό οποίο θά παρεσκευάζετο , διά προσθήκης υδατος καί καταψύξεως , παγωτό . Τό Hauptzollamt επέβαλε τά εξισωτικά νομισματικά ποσά όχι βάσει συντελεστού μειωμένου κατά 50 % , σύμφωνα μέ τό άρθρο 20 τού κανονισμού 1259/72 ως ετροποποιήθη , αλλά βάσει τού πλήρους συντελεστού , επειδή τό εν λόγω τετηγμένο συμπυκνωμένο βούτυρο δέν ειχε μετακινηθεί , σύμφωνα μέ τόν σκοπό γιά τόν οποίο προωρίζετο , σέ παρασκεύασμα σέ σκόνη από τό οποίο νά ειναι δυνατή η παρασκευή παγωτού καταλλήλου πρός κατανάλωση , καί επομένως δέν ηδύνατο νά υπαχθεί στίς διακρίσεις 18.06 Δ ή 21.07 Ζ τού κοινού δασμολογίου .

3 Τό Hauptzollamt ισχυρίζεται οτι από τήν ανάλυση τού παρασκευάσματος σέ σκόνη , στήν οποία προέβησαν κατ’ εντολή τών τελωνειακών αρχών ειδικευμένα ινστιτούτα , προέκυψε πράγματι οτι τό παρασκεύασμα αυτό δέν ηταν κατάλληλο πρός κατανάλωση ως παγωτό χωρίς άλλη επεξεργασία εκτός από τήν προσθήκη υδατος καί από τήν κατάψυξή του . Από τήν ίδια ανάλυση επίσης προέκυψε οτι η περιεκτικότης σέ αρωματικές καί γλυκαντικές ουσίες , σέ σταθεροποιητές καί γαλακτοποιητές , καθώς καί ο βαθμός συνεκτικότητος τού τελικού προϊόντος δέν επέτρεπαν τόν χαρακτηρισμό του ως παγωτού καταλλήλου πρός κατανάλωση . Εν όψει λοιπόν τού αποτελέσματος αυτού τών αναλύσεων τό εθνικό δικαστήριο υπέβαλε στό Δικαστήριο τά ακόλουθα τρία ερωτήματα :

«1 . Ποιές ιδιότητες πρέπει νά έχει ενα ‛‛παγωτό κατάλληλο πρός κατανάλωση’’ κατά τήν έννοια τού άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο c τρίτη περίπτωση τού κανονισμού ( ΕΟΚ ) 1259/72 τής Επιτροπής , περί διαθέσεως βουτύρου σέ μειωμένες τιμές σέ ορισμένες επιχειρήσεις μεταποιήσεως τής Κοινότητος , τής 16ης Ιουνίου 1972 ( ABl . L 139 , σ . 18 ), οπως ετροποποιήθη από τόν κανονισμό ( ΕΟΚ ) 2815/72 τής Επιτροπής , τής 22ας Δεκεμβρίου 1972 ( ABl . L 297/3 ), καί τελικώς από τόν κανονισμό ( ΕΟΚ ) 2819/74 τής Επιτροπής , τής 8ης Νοεμβρίου 1974 ( ABl . L 301 , σ . 21 ); Αρκεί οτι τό κατεψυγμένο προϊόν ‛‛ειναι βρώσιμο’’ , ‛‛ειναι καταναλώσιμο’’ , ‛‛δέν ειναι ακατάλληλο πρός βρώση’’ ή ‛‛δέν βλάπτει τήν υγεία’’ ; Ή πρέπει πέρα από αυτά νά ανταποκρίνεται στίς προσδοκίες τού καταναλωτού ή στήν κρατούσα αντίληψη , δηλαδή νά γίνεται δεκτό από τόν καταναλωτή ως κανονικό παγωτό , οπως συνηθίζεται στό εμπόριο ή στίς συναλλαγές ;

2.Άν τό κριτήριο ειναι οι προσδοκίες τού καταναλωτού ή η κρατούσα αντίληψη :

Αρκεί οτι τό προϊόν ανταποκρίνεται στίς προσδοκίες τού καταναλωτού ή στήν κρατούσα αντίληψη στό κράτος πού γίνεται η μεταποίηση , σέ κάποιο Κράτος μέλος τής Ευρωπαϊκής Κοινότητος ή έστω σέ μία τρίτη χώρα ή πρέπει νά ανταποκρίνεται στίς προσδοκίες τού καταναλωτού ή στήν κρατούσα αντίληψη στό σύνολο τών Κρατών μελών τής Ευρωπαϊκής Κοινότητος ;

3.Έχει καμμία σημασία τό γεγονός οτι τό προϊόν ειναι εμπορεύσιμο σέ ενα από τά ανωτέρω κράτη ή στό σύνολο τών Κρατών μελών τής Ευρωπαϊκής Κοινότητος σύμφωνα μέ τίς αγορανομικές διατάξεις πού ισχύουν σέ κάθε ενα από αυτά;»

4 Τά υποβληθέντα τρία ερωτήματα αποβλέπουν κυρίως στήν διασαφήνιση τού νοήματος , από απόψεως κοινοτικού δικαίου , τού ορου «κατάλληλο πρός κατανάλωση» , κατά τήν έννοια τού άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο c τρίτη περίπτωση τού κανονισμού 1259/72 ως ετροποποιήθη , ο οποίος ορίζει οτι τό βούτυρο πού πωλείται σύμφωνα μέ τόν κανονισμό αυτό καί γιά νά τηρηθούν οι σκοποί του δέν δύναται νά μεταποιηθεί παρά

«σέ παρασκευάσματα σέ σκόνη γιά τήν παρασκευή παγωτών , υπαγόμενα στίς διακρίσεις 18.06 Δ ή 21.07 Ζ τού κοινού δασμολογίου , η κατά βάρος περιεκτικότης τών οποίων σέ λιπαρές ουσίες προερχόμενες από τό γάλα ειναι μικρότερη από 32 % καί τά οποία ειναι κατάλληλα πρός κατανάλωση χωρίς άλλη επεξεργασία εκτός από τήν προσθήκη υδατος καί τήν κατάψυξή τους» .

5 Η ρύθμιση αυτή σημαίνει οτι τό παρασκεύασμα σέ σκόνη , τό οποίο προέρχεται από τό βούτυρο , πρέπει νά συγκεντρώνει ολες τίς προϋποθέσεις γιά τήν υπαγωγή τού προϊόντος σέ μία από τίς ανωτέρω δύο διακρίσεις τού κοινού δασμολογίου , δηλαδή οτι πρέπει νά ειναι ικανό νά μεταποιηθεί , διά προσθήκης υδατος καί καταψύξεως μόνο , σέ τελικό προϊόν πού νά αποτελεί παγωτό κατάλληλο πρός κατανάλωση .

6 Η έκφραση «κατάλληλο πρός κατανάλωση» σημαίνει , βάσει κατ’ αρχάς τών επεξηγηματικών σημειώσεων επί τού κοινού δασμολογίου , οτι οι απαιτήσεις ως πρός τήν ποιότητα τού παγωτού , κατά τήν έννοια τών σχετικών δασμολογικών διακρίσεων , πρέπει νά ειναι περιορισμένες . Η υπαγωγή στίς κλάσεις 18.06 «σοκολάτα καί λοιπά παρασκευάσματα διατροφής περιέχοντα κακάον» καί 21.07 «παρασκευάσματα διατροφής μή αλλαχού κατονομαζόμενα ή περιλαμβανόμενα» δείχνει πράγματι οτι τό εν λόγω τελικό προϊόν πρέπει νά ειναι βρώσιμο , δηλαδή νά μήν ειναι ακατάλληλο πρός βρώση καί νά μή βλάπτει τήν υγεία .

7 Στό πλαίσιο τού κανονισμού 1259/72 διασαφηνίζεται κατά δεύτερον οτι τό προϊόν πού λαμβάνεται διά προσθήκης υδατος μόνο καί διά καταψύξεως τού παρασκευάσματος σέ σκόνη πού προέρχεται από τό τετηγμένο συμπυκνωμένο βούτυρο συνιστά «παγωτό κατάλληλο πρός κατανάλωση» χωρίς άλλη περαιτέρω επεξεργασία . Αυτό σημαίνει οτι τό προϊόν αυτό πρέπει νά ειναι βρώσιμο ως παγωτό , δηλαδή νά παρουσιάζει γεύση αισθητώς γλυκεία καί αρωματική , νά έχει δέ από τήν ίδια τήν σύνθεσή του επαρκώς ανθεκτική συνεκτικότητα καί δροσερότητα . Επομένως , τό προϊόν πού ειναι άγευστο ή χάνει τήν συνεκτικότητά του ταχύτατα , οταν κατά τήν απόψυξη τήκεται σχεδόν αμέσως καί αποσυντίθεται στά συστατικά του , δέν αποτελεί παγωτό κατάλληλο πρός βρώση κατά τήν έννοια τού κανονισμού 1259/72 , ως ετροποποιήθη . Αυτό εξ άλλου επιβεβαιώνεται καί από τόν μεταγενέστερο κανονισμό 232/75 τής Επιτροπής , τής 30ής Ιανουαρίου 1975 , περί πωλήσεως σέ μειωμένες τιμές βουτύρου προοριζομένου γιά τήν παρασκευή προϊόντων ζαχαροπλαστικής καί παγωτών ( ABl . L 24 , σ . 45 ), σύμφωνα μέ τόν οποίο τά παγωτά αυτά πρέπει νά περιέχουν μία ή περισσότερες αρωματικές ουσίες , καθώς καί γαλακτοποιητές ή σταθεροποιητές .

8 Οι ελάχιστες αυτές απαιτήσεις προκύπτουν από τίς συνδυασμένες διατάξεις τού κοινού δασμολογίου καί τού κανονισμού 1259/72 , δηλαδή από διατάξεις τού κοινοτικού δικαίου , η έννοια καί τό πεδίο εφαρμογής τών οποίων δέν προσδιορίζεται δι’ αναγωγής στίς νομοθεσίες τών Κρατών μελών . Πράγματι , η καινοτική έννομη τάξη δέν επιθυμεί κατ’ αρχήν νά προσδιορίζονται οι έννοιές της βάσει μιάς ή περισσοτέρων εθνικών εννόμων τάξεων , εφ’ οσον αυτό δέν προβλέπεται ρητώς . Εν προκειμένω , οιαδήποτε εθνική απόκλιση από τίς ανωτέρω κοινοτικές ποιοτικές απαιτήσεις θά επέτρεπε τήν νόθευση τής ομοιομόρφου εφαρμογής τού κανονισμού 1259/72 , ως ετροποποιήθη , καί θά εμπόδιζε τήν επίτευξη τού σκοπού του , δηλαδή τής εξαλείψεως τών αποθεμάτων βουτύρου διά τής διαθέσεως σέ μειωμένες τιμές σέ ορισμένες επιχειρήσεις μεταποιήσεως , αφού θά διευκόλυνε τήν μείωση τών νομισματικών εξισωτικών ποσών γιά τίς συναλλαγές προϊόντων , ο προορισμός τών οποίων δέν θά ηταν κατ’ ανάγκη ο ίδιος μέ τόν προορισμό γιά τόν οποίο ο κανονισμός αυτός επιτρέπει ευνοϊκότερο συντελεστή .

9 Επομένως η απάντηση στό Finanzgericht τού Muenster πρέπει νά ειναι οτι τά παρασκευάσματα σέ σκόνη τής διακρίσεως 18.06 Δ ή 21.07 Ζ τού κοινού δασμολογίου , τά οποία προορίζονται γιά τήν παρασκευή παγωτών κατά τήν έννοια τού άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο c τρίτη περίπτωση τού κανονισμού 1259/72 τής Επιτροπής , οπως ετροποποιήθη από τόν κανονισμό 2815/72 τής Επιτροπής καί τελικώς από τόν κανονισμό 2819/74 τής Επιτροπής , τής 8ης Νοεμβρίου 1974 , περιλαμβάνουν μόνο προϊόντα , η μεταποίηση τών οποίων σέ παγωτό κατάλληλο πρός κατανάλωση ειναι δυνατή χωρίς άλλη επεξεργασία εκτός από τήν προσθήκη υδατος καί τήν κατάψυξή τους . Η καταλληλότης πρός κατανάλωση ως παγωτού κατά τήν έννοια τού ανωτέρω κανονισμού προϋποθέτει , από απόψεως κοινοτικού δικαίου , εναν τέτοιο βαθμό επεξεργασίας τού προϊόντος βάσεως , ο οποίος νά επιτρέπει ως μόνη χρήση τήν παρασκευή παγωτού , δηλαδή ενός προϊόντος πού έχει αισθητώς γλυκανθεί ή αρωματισθεί καί τού οποίου η συνεκτικότης μετά τήν προσθήκη υδατος καί τήν κατάψυξή του ειναι τέτοια , ωστε νά μή αποσυντίθεται ταχέως στήν θερμοκρασία τού περιβάλλοντος , νά έχει δέ επαρκώς ανθεκτική δροσερότητα .

Επί τών δικαστικών εξόδων

Τά έξοδα στά οποία υπεβλήθη η Επιτροπή τών Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων , η οποία κατέθεσε παρατηρήσεις στό Δικαστήριο , δέν αποδίδονται . Δεδομένου οτι η παρούσα διαδικασία έχει ως πρός τούς διαδίκους τής κυρίας δίκης τόν χαρακτήρα παρεμπίπτοντος πού ανέκυψε ενώπιον τού εθνικού δικαστηρίου , σέ αυτό εναπόκειται νά αποφανθεί επί τών δικαστικών εξόδων .

Διά ταύτα

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( τρίτο τμήμα )

κρίνοντας επί τών ερωτημάτων πού τού υπέβαλε μέ διάταξη τής 16ης Ιανουαρίου 1981 τό Finanzgericht τού Muenster , αποφαίνεται :

Τά παρασκευάσματα σέ σκόνη τής διακρίσεως 18.06 Δ ή 21.07 Ζ τού κοινού δασμολογίου , τά οποία προορίζονται γιά τήν παρασκευή παγωτών κατά τήν έννοια τού άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο c τρίτη περίπτωση τού κανονισμού 1259/72 τής Επιτροπής , οπως ετροποποιήθη από τόν κανονισμό 2815/72 τής Επιτροπής καί τελικώς από τόν κανονισμό 2819/74 τής Επιτροπής , τής 8ης Νοεμβρίου 1974 , περιλαμβάνουν μόνο προϊόντα , η μεταποίηση τών οποίων σέ παγωτό κατάλληλο πρός κατανάλωση ειναι δυνατή χωρίς άλλη επεξεργασία εκτός από τήν προσθήκη υδατος καί τήν κατάψυξή τους . Η καταλληλότης πρός κατανάλωση ως παγωτού κατά τήν έννοια τού ανωτέρω κανονισμού προϋποθέτει , από απόψεως κοινοτικού δικαίου , εναν τέτοιο βαθμό επεξεργασίας τού προϊόντος βάσεως , ο οποίος νά επιτρέπει ως μόνη χρήση τήν παρασκευή παγωτού , δηλαδή ενός προϊόντος πού έχει αισθητώς γλυκανθεί ή αρωματισθεί καί τού οποίου η συνεκτικότης μετά τήν προσθήκη υδατος καί τήν κατάψυξή του ειναι τέτοια , ωστε νά μή αποσυντίθεται ταχέως στήν θερμοκρασία τού περιβάλλοντος , νά έχει δέ επαρκώς ανθεκτική δροσερότητα .