(1)

H οδηγία 98/83/ΕΚ του Συμβουλίου (4) έχει τροποποιηθεί επανειλημμένα και ουσιωδώς (5). Με την ευκαιρία νέων τροποποιήσεων, είναι σκόπιμη, για λόγους σαφήνειας, η αναδιατύπωση της εν λόγω οδηγίας.

(2)

Η οδηγία 98/83/ΕΚ θέσπισε το νομικό πλαίσιο για την προστασία της ανθρώπινης υγείας από τις δυσμενείς επιπτώσεις τυχόν μόλυνσης του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, διασφαλίζοντας ότι αυτό είναι υγιεινό και καθαρό. Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να επιδιώκει τον ίδιο στόχο και θα πρέπει να παρέχει καθολική πρόσβαση σε τέτοιο νερό για όλους στην Ένωση . Για τον σκοπό αυτόν, επιβάλλεται να θεσπιστούν σε ενωσιακό επίπεδο οι ελάχιστες απαιτήσεις με τις οποίες πρέπει να συμμορφώνεται το νερό που προορίζεται για τον σκοπό αυτόν. Τα κράτη μέλη οφείλουν να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίζουν ότι το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης είναι απαλλαγμένο από οποιουσδήποτε μικροοργανισμούς και παράσιτα, καθώς και από ουσίες οι οποίες, σε ορισμένες περιπτώσεις, συνιστούν δυνητικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία, και ότι πληροί τις εν λόγω ελάχιστες απαιτήσεις. [Τροπολογίες 161, 187, 206 και 213]

(2α)

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών, με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου 2015 και τίτλο «Το κλείσιμο του κύκλου — Ένα σχέδιο δράσης της ΕΕ για την κυκλική οικονομία», η παρούσα οδηγία θα πρέπει να επιδιώξει να ενθαρρύνει την αποδοτικότητα και τη βιωσιμότητα των υδάτινων πόρων, καλύπτοντας έτσι τους στόχους της κυκλικής οικονομίας. [Τροπολογία 2]

(2β)

Το ανθρώπινο δικαίωμα στην ύδρευση και την αποχέτευση αναγνωρίστηκε ως ανθρώπινο δικαίωμα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 28 Ιουλίου 2010 και, επομένως, η πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό δεν θα πρέπει να περιορίζεται από το γεγονός ότι ο τελικός χρήστης δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να το προμηθευτεί. [Τροπολογία 3]

(2γ)

Είναι αναγκαία η συνεκτικότητα μεταξύ της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου  (6) και της παρούσας. [Τροπολογία 4]

(2δ)

Οι απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας θα πρέπει να αντανακλούν την εθνική κατάσταση και τις συνθήκες των φορέων ύδρευσης στα κράτη μέλη. [Τροπολογία 5]

(3)

Επιβάλλεται να αποκλειστούν από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας τα φυσικά μεταλλικά νερά και τα νερά φαρμακευτικών ιδιοτήτων δεδομένου ότι τα συγκεκριμένα είδη νερού καλύπτονται από την οδηγία 2009/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7) και την οδηγία 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8) αντίστοιχα. Ωστόσο, η οδηγία 2009/54/ΕΚ αφορά τόσο τα φυσικά μεταλλικά νερά όσο και τα νερά πηγής, αλλά μόνον η πρώτη κατηγορία θα πρέπει να εξαιρεθεί από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας. Όπως ορίζεται στο άρθρο 9 παράγραφος 4 τρίτο εδάφιο της οδηγίας 2009/54/ΕΚ, τα νερά πηγής θα πρέπει να πληρούν τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας. Αυτή η υποχρέωση δεν θα πρέπει ωστόσο να επεκταθεί στις μικροβιολογικές παραμέτρους που περιλαμβάνονται στο παράρτημα I μέρος Α της παρούσας οδηγίας. Στην περίπτωση του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης που προέρχεται από τη δημόσια παροχή νερού ή από ιδιωτικές πηγές, τοποθετείται σε φιάλες ή δοχεία και προορίζεται για πώληση ή που χρησιμοποιείται στην εμπορική παραγωγή, την παρασκευή ή την επεξεργασία τροφίμων, το νερό θα πρέπει να συνεχίσει καταρχήν να συμμορφώνεται με τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας έως το σημείο τήρησης (δηλαδή τη βρύση) και στη συνέχεια θα πρέπει να θεωρείται τρόφιμο, σύμφωνα με το άρθρο 2 δεύτερο εδάφιο του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 178/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9). Όταν πληρούνται οι εφαρμοστέες απαιτήσεις για την ασφάλεια των τροφίμων, οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών θα πρέπει να έχουν την εξουσία να επιτρέπουν την επαναχρησιμοποίηση του νερού στις βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων. [Τροπολογία 6]

(4)

Μετά την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών για το δικαίωμα στο νερό (Right2Water) (10), η οποία καλούσε την Ένωση να αυξήσει τις προσπάθειές της να επιτύχει καθολική πρόσβαση στο νερό, δρομολογήθηκε δημόσια διαβούλευση σε επίπεδο Ένωσης και πραγματοποιήθηκε αξιολόγηση βελτίωσης της καταλληλότητας και της αποδοτικότητας του κανονιστικού πλαισίου (REFIT) για την οδηγία 98/83/ΕΚ (11). Από την αξιολόγηση αυτή διαπιστώθηκε ότι απαιτείται επικαιροποίηση ορισμένων διατάξεων της οδηγίας 98/83/ΕΚ. Προσδιορίστηκαν τέσσερις τομείς όπου προσφέρονται περιθώρια βελτίωσης, και συγκεκριμένα ο κατάλογος των παραμετρικών τιμών με βάση την ποιότητα, η περιορισμένη χρήση προσέγγισης βάσει κινδύνου, οι ασαφείς διατάξεις σχετικά με την πληροφόρηση των καταναλωτών, και οι αποκλίσεις που υπάρχουν μεταξύ των συστημάτων έγκρισης για τα υλικά που έρχονται σε επαφή με το νερό που προορίζεται για κατανάλωση από τον άνθρωπο , καθώς και οι επιπτώσεις τους στην ανθρώπινη υγεία . Επιπλέον, η ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών για το δικαίωμα στο νερό υπέδειξε, ως ξεχωριστό πρόβλημα, το γεγονός ότι ένα μέρος του πληθυσμού, και ιδίως οι μεταξύ άλλων οι ευάλωτες και περιθωριοποιημένες ομάδες, δεν έχει πρόσβαση σε έχει περιορισμένη ή δεν έχει καθόλου πρόσβαση σε οικονομικά προσιτό νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, κάτι που αποτελεί επίσης δέσμευση στο πλαίσιο του στόχου βιώσιμης ανάπτυξης 6 του θεματολογίου 2030 του ΟΗΕ. Στο πλαίσιο αυτό, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε το δικαίωμα πρόσβασης στο νερό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση για όλους στην Ένωση. Ένα τελευταίο ζήτημα που εντοπίστηκε είναι η γενικότερη έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με τις διαρροές νερού, που οφείλονται σε ανεπάρκεια επενδύσεων στη συντήρηση και την ανανέωση των υποδομών ύδρευσης, όπως επισημαίνεται και στην ειδική έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου σχετικά με τις υποδομές ύδρευσης (12) , καθώς και από ενίοτε ελλιπή γνώση των συστημάτων ύδρευσης . [Τροπολογία 7]

(4α)

Προκειμένου να επιτευχθούν οι φιλόδοξοι στόχοι που έχουν τεθεί στο πλαίσιο του στόχου βιώσιμης ανάπτυξης αριθ. 6 των Ηνωμένων Εθνών, τα κράτη μέλη θα πρέπει να υποχρεωθούν να θέσουν σε εφαρμογή σχέδια δράσης προκειμένου να διασφαλίσουν την καθολική και ισότιμη πρόσβαση όλων σε ασφαλές και οικονομικά προσιτό πόσιμο νερό έως το 2030. [Τροπολογία 8]

(4β)

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε το ψήφισμα της 8ης Σεπτεμβρίου 2015 σχετικά με τη συνέχεια της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών «Δικαίωμα στο νερό» (Right2Water). [Τροπολογία 9]

(5)

Το περιφερειακό γραφείο της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) για την Ευρώπη διεξήγαγε λεπτομερή επανεξέταση του καταλόγου των παραμέτρων και των παραμετρικών τιμών που καθορίζονται στην οδηγία 98/83/ΕΚ προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσον απαιτείται προσαρμογή του στην τεχνική και την επιστημονική πρόοδο. Τα αποτελέσματα της επανεξέτασης αυτής (13) υποδεικνύουν πως θα πρέπει να γίνονται έλεγχοι για τα εντερικά παθογόνα βακτήρια και τη Legionella, θα πρέπει να προστεθούν έξι χημικές παράμετροι ή ομάδες παραμέτρων και θα πρέπει να εξετάζονται τρεις αντιπροσωπευτικές ενώσεις με δράση ενδοκρινικού διαταράκτη, με προφυλακτικές τιμές αναφοράς. Για τις τρεις από τις νέες παραμέτρους, βάσει της αρχής της προφύλαξης, θα πρέπει να καθοριστούν παραμετρικές τιμές που είναι αυστηρότερες από εκείνες που προτείνονται από την ΠΟΥ αλλά εξακολουθούν να είναι εφικτές. Η ΠΟΥ σημειώνει ότι οι συγκεντρώσεις του μολύβδου θα πρέπει να είναι οι χαμηλότερες ευλόγως εφικτές, ενώ η τιμή για το χρώμιο παραμένει υπό εξέταση από την ΠΟΥ· ως εκ τούτου, θα πρέπει να καθοριστεί μια μεταβατική περίοδος δέκα ετών προτού αυστηροποιηθούν οι τιμές για τις δύο αυτές παραμέτρους.

(5α)

Το νερό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση διαδραματίζει θεμελιώδη ρόλο στις συνεχιζόμενες προσπάθειες της Ένωσης για την ενίσχυση της προστασίας της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος από τους ενδοκρινικούς διαταράκτες. Οι διατάξεις που αφορούν τους ενδοκρινικούς διαταράκτες στην παρούσα οδηγία αποτελούν ένα ελπιδοφόρο βήμα σε συμφωνία με την επικαιροποίηση της στρατηγικής της ΕΕ για τους ενδοκρινικούς διαταράκτες, την οποία οφείλει να υλοποιήσει η Επιτροπή χωρίς άλλη καθυστέρηση. [Τροπολογία 11]

(6)

Η ΠΟΥ συνιστά επίσης τη χαλάρωση τριών παραμετρικών τιμών και τη διαγραφή πέντε παραμέτρων από τον κατάλογο. Ωστόσο, αυτές οι αλλαγές δεν θεωρούνται αναγκαίες καθώς η προσέγγιση βάσει κινδύνου, που θεσπίζει η οδηγία (ΕΕ) 2015/1787 της Επιτροπής (14), επιτρέπει στους φορείς ύδρευσης να αφαιρούν μια παράμετρο από τον κατάλογο των προς παρακολούθηση παραμέτρων, υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Ήδη εφαρμόζονται τεχνικές επεξεργασίας για την επίτευξη αυτών των παραμετρικών τιμών.

(6α)

Όταν η επιστημονική γνώση δεν επαρκεί για να εξακριβωθεί ο κίνδυνος ή η απουσία κινδύνου όσον αφορά την ανθρώπινη υγεία ή την επιτρεπόμενη τιμή μιας ουσίας στο νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, η εν λόγω ουσία θα πρέπει, σύμφωνα με την αρχή της προφύλαξης, να τίθεται υπό επιτήρηση εν αναμονή σαφέστερων επιστημονικών δεδομένων. Ως εκ τούτου, τα κράτη μέλη θα πρέπει να προβαίνουν σε χωριστή παρακολούθηση αυτών των νέων παραμέτρων. [Τροπολογία 13]

(6β)

Οι ενδεικτικές παράμετροι δεν έχουν άμεσο αντίκτυπο στη δημόσια υγεία. Ωστόσο, είναι σημαντικές ως μέσα για να προσδιορίζεται πώς λειτουργούν οι εγκαταστάσεις παραγωγής και διανομής του νερού και για να αξιολογείται η ποιότητα του νερού. Μπορούν να συμβάλουν στην ανάδειξη των ελλείψεων όσον αφορά την επεξεργασία του νερού και διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση και τη διατήρηση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών στην ποιότητα του νερού. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να παρακολουθούνται από τα κράτη μέλη. [Τροπολογία 14]

(7)

Όπου το κρίνουν σκόπιμο για την πλήρη εφαρμογή της αρχής της προφύλαξης και για να προστατεύουν την ανθρώπινη υγεία στο έδαφός τους, τα κράτη μέλη θα πρέπει να υποχρεούνται να καθορίζουν τιμές πρόσθετων παραμέτρων μη συμπεριλαμβανομένων στο παράρτημα I. [Τροπολογία 15]

(8)

Στην οδηγία 98/83/ΕΚ, στοιχεία προληπτικού σχεδιασμού ασφάλειας και προσέγγισης βάσει κινδύνου είχαν ληφθεί υπόψη σε περιορισμένο μόνο βαθμό. Τα πρώτα στοιχεία μιας προσέγγισης βάσει κινδύνου έχουν εισαχθεί ήδη το 2015 με την οδηγία (ΕΕ) 2015/1787, με την οποία τροποποιήθηκε η οδηγία 98/83/ΕΚ ώστε να επιτρέπεται στα κράτη μέλη να παρεκκλίνουν από τα προγράμματα παρακολούθησης που έχουν θεσπίσει, υπό την προϋπόθεση ότι διενεργούνται αξιόπιστες εκτιμήσεις κινδύνου οι οποίες μπορούν να βασίζονται στις κατευθυντήριες γραμμές της ΠΟΥ για την ποιότητα του πόσιμου νερού (15). Οι εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές, στις οποίες περιγράφεται το λεγόμενο «σχέδιο για την ασφάλεια των υδάτων», σε συνδυασμό με το πρότυπο EN 15975-2 που αφορά την ασφάλεια της τροφοδοσίας πόσιμου νερού, είναι διεθνώς αναγνωρισμένες αρχές στις οποίες βασίζεται η παραγωγή, η διανομή, η παρακολούθηση και η ανάλυση των παραμέτρων του νερού που προορίζεται για κατανάλωση από τον άνθρωπο. Αυτές θα πρέπει να διατηρηθούν στην παρούσα οδηγία. Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι αρχές αυτές δεν θα περιορίζονται σε πτυχές παρακολούθησης, προκειμένου να αφιερώνεται χρόνος και πόροι στους σημαντικούς κινδύνους και σε οικονομικώς αποδοτικά μέτρα στην πηγή της ρύπανσης, και προκειμένου να αποφεύγονται οι αναλύσεις και οι εργασίες σε ζητήματα ήσσονος σημασίας, είναι σκόπιμο να εισαχθεί μια προσέγγιση βασισμένη εξολοκλήρου στην εκτίμηση κινδύνου, καθ’ όλο το μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας, από τη θέση υδροληψίας και το δίκτυο διανομής μέχρι τη βρύση. Η προσέγγιση αυτή θα πρέπει να βασίζεται στις υπάρχουσες γνώσεις και στις δράσεις που υλοποιούνται στο πλαίσιο της οδηγίας 2000/60/ΕΚ και να λαμβάνει αποτελεσματικότερα υπόψη τον αντίκτυπο των κλιματικών αλλαγών στους υδάτινους πόρους. Η προσέγγιση βάσει κινδύνου θα πρέπει να αποτελείται από τρεις συνιστώσες: πρώτον, εκτίμηση της επικινδυνότητας που συνδέεται με τη θέση υδροληψίας («εκτίμηση επικινδυνότητας»), από το κράτος μέλος και σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες και το εγχειρίδιο σχεδίων για την ασφάλεια των υδάτων, της ΠΟΥ (16)· δεύτερον, δυνατότητες προσαρμογής της παρακολούθησης στους κυριότερους κινδύνους («εκτίμηση κινδύνου στην παροχή»), από τον φορέα ύδρευσης· και τρίτον, εκτίμηση των ενδεχόμενων κινδύνων που απορρέουν από τα οικιακά δίκτυα διανομής (π.χ. Legionella ή μόλυβδος)) , που εστιάζεται ιδιαίτερα στους χώρους προτεραιότητας («εκτίμηση κινδύνου οικιακής διανομής»), από το κράτος μέλος. Οι εκτιμήσεις αυτές θα πρέπει να επανεξετάζονται τακτικά, μεταξύ άλλων και ενόψει απειλών από ακραία καιρικά φαινόμενα που συνδέονται με το κλίμα, γνωστών μεταβολών στις ανθρώπινες δραστηριότητες στη θέση υδροληψίας ή ως αντίδραση σε περιστατικά που συνδέονται με την πηγή νερού. Η προσέγγιση βάσει κινδύνου διασφαλίζει τη διαρκή ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των αρμόδιων αρχών, και των φορέων ύδρευσης και άλλων ενδιαφερόμενων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων όσων ευθύνονται για τις πηγές ρύπανσης ή τον κίνδυνο ρύπανσης. Κατ’ εξαίρεση, η εφαρμογή της προσέγγισης βάσει κινδύνου θα πρέπει να προσαρμόζεται στους ειδικούς περιορισμούς των θαλάσσιων σκαφών που αφαλατώνουν το νερό και μεταφέρουν επιβάτες. Τα θαλάσσια σκάφη που φέρουν ευρωπαϊκή σημαία συμμορφώνονται με το διεθνές κανονιστικό πλαίσιο όταν πλέουν στα διεθνή ύδατα. Επιπλέον, η μεταφορά και η παραγωγή νερού για ανθρώπινη κατανάλωση επί του πλοίου υπόκεινται σε ιδιαίτερους περιορισμούς που προϋποθέτουν την προσαρμογή των διατάξεων της παρούσας οδηγίας . [Τροπολογία 16]

(8α)

Η αναποτελεσματική χρήση των υδάτινων πόρων, και ιδίως οι διαρροές στην υποδομή ύδρευσης, οδηγούν σε υπερεκμετάλλευση των περιορισμένων πόρων νερού που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση. Κατά συνέπεια, εμποδίζονται σοβαρά οι προσπάθειες των κρατών μελών να επιτύχουν τους στόχους που καθορίζονται στην οδηγία 2000/60/ΕΚ. [Τροπολογία 17]

(9)

Η εκτίμηση επικινδυνότητας θα πρέπει να είναι προσανατολισμένη προς την ελάττωση ακολουθεί μια ολιστική προσέγγιση της εκτίμησης κινδύνου, η οποία να βασίζεται στον ρητό στόχο της ελάττωσης του βαθμού επεξεργασίας που χρειάζεται για να παραχθεί νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, π.χ. μέσω περιορισμού των πιέσεων που οδηγούν σε μόλυνση των υδατικών συστημάτων από τα οποία λαμβάνεται το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης , ή στον κίνδυνο μόλυνσής τους . Για τον σκοπό αυτόν, τα κράτη μέλη θα πρέπει να εντοπίζουν πηγές επικινδυνότητας και πιθανές πηγές ρύπανσης αυτών των υδατικών συστημάτων και να παρακολουθούν τους ρύπους που θεωρούν σημαντικούς, π.χ. εξαιτίας της διαπιστωμένης επικινδυνότητάς τους (όπως τα μικροπλαστικά, τα νιτρικά άλατα, τα φυτοφάρμακα ή οι φαρμακευτικές ουσίες που αναφέρονται στην οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (17)), εξαιτίας της φυσικής παρουσίας τους στη θέση υδροληψίας (π.χ. αρσενικό) ή εξαιτίας πληροφοριών που λαμβάνονται από τους φορείς ύδρευσης (για παράδειγμα, απότομη αύξηση μιας ορισμένης παραμέτρου στο μη επεξεργασμένο νερό). Σύμφωνα με την οδηγία 2000/60/ΕΚ, αυτές οι παράμετροι θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως δείκτες για την ανάληψη δράσεων από τις αρμόδιες αρχές με σκοπό την ελάττωση των πιέσεων επί των υδατικών συστημάτων, όπως για παράδειγμα μέτρων πρόληψης ή μετριασμού (συμπεριλαμβανομένων και ερευνών για τον προσδιορισμό των επιπτώσεων των πιέσεων αυτών στην υγεία, όπου απαιτείται), ώστε να προστατευτούν αυτά τα υδατικά συστήματα και να αντιμετωπιστεί η πηγή ή ο κίνδυνος της ρύπανσης, σε συνεργασία με τους φορείς ύδρευσης και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς το σύνολο των ενδιαφερόμενων φορέων, συμπεριλαμβανομένων όσων ευθύνονται για τις πηγές ή τις δυνητικές πηγές ρύπων. Όταν ένα κράτος μέλος διαπιστώνει, μέσω της εκτίμησης κινδύνου, ότι μια παράμετρος απουσιάζει από μια συγκεκριμένη θέση υδροληψίας (για παράδειγμα επειδή η συγκεκριμένη ουσία δεν απαντάται ποτέ στα υπόγεια ή στα επιφανειακά ύδατα), τότε το κράτος μέλος θα πρέπει να ενημερώνει τους σχετικούς φορείς ύδρευσης και θα πρέπει να τους επιτρέπει να μειώνουν τη συχνότητα παρακολούθησης αυτής της παραμέτρου ή να αφαιρούν την παράμετρο αυτή από τον κατάλογο των παραμέτρων προς παρακολούθηση, άνευ διενέργειας εκτίμησης κινδύνου στην παροχή . [Τροπολογία 18]

(10)

Όσον αφορά την εκτίμηση επικινδυνότητας, η οδηγία 2000/60/ΕΚ επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να προσδιορίσουν τα υδατικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για τη λήψη νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, να τα παρακολουθούν και να λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση της ποιότητάς τους, προκειμένου να μειωθεί το επίπεδο επεξεργασίας καθαρισμού που απαιτείται για την παραγωγή νερού κατάλληλου για κατανάλωση από τον άνθρωπο. Προκειμένου να αποφευχθούν οι αλληλεπικαλύψεις υποχρεώσεων, κατά τη διεξαγωγή της εκτίμησης επικινδυνότητας τα κράτη μέλη θα πρέπει να αξιοποιούν την παρακολούθηση που διενεργείται βάσει των άρθρων 7 και 8 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ και του παραρτήματος V της ίδιας οδηγίας, καθώς και τα μέτρα που περιλαμβάνονται στα οικεία προγράμματα μέτρων σύμφωνα με το άρθρο 11 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ.

(11)

Οι παραμετρικές τιμές που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της ποιότητας του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης πρέπει να τηρούνται στο σημείο όπου το νερό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση διατίθεται στον κατάλληλο καταναλωτή. Ωστόσο, η ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης μπορεί να επηρεάζεται από το σύστημα οικιακής διανομής. Η ΠΟΥ σημειώνει ότι, εντός της Ένωσης, η Legionella είναι υπεύθυνη για υψηλότερη επιβάρυνση της υγείας από κάθε άλλον υδατογενή παθογόνο παράγοντα , ιδίως η Legionella pneumophila, η οποία έχει προκαλέσει τα περισσότερα κρούσματα ασθένειας των λεγεωναρίων σε ολόκληρη την Ένωση . Ο παράγοντας αυτός μεταδίδεται διαμέσου των συστημάτων παροχής θερμού ύδατος και μέσω της εισπνοής, π.χ. κατά το ντους. Ως εκ τούτου, είναι προφανές ότι συνδέεται με το σύστημα οικιακής διανομής. Δεδομένου ότι η επιβολή μονομερούς υποχρέωσης παρακολούθησης όλων των ιδιωτικών και δημόσιων χώρων για τον συγκεκριμένο παθογόνο παράγοντα θα συνεπαγόταν παράλογα υψηλό κόστος και θα ήταν αντίθετη με την αρχή της επικουρικότητας , το ζήτημα αυτό προσφέρεται περισσότερο για αντιμετώπιση μέσω εκτίμησης κινδύνου οικιακής διανομής , ιδίως στους χώρους προτεραιότητας . Κατά την εκτίμηση κινδύνου οικιακής διανομής θα πρέπει να λαμβάνονται επιπλέον υπόψη και οι δυνητικοί κίνδυνοι που προκύπτουν από τα προϊόντα και τα υλικά που έρχονται σε επαφή με το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Κατά συνέπεια, η εκτίμηση κινδύνου οικιακής διανομής θα πρέπει να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την επικέντρωση της παρακολούθησης σε χώρους υψηλής προτεραιότητας, την εκτίμηση των κινδύνων που προκύπτουν από το οικιακό σύστημα διανομής και τα σχετικά προϊόντα και υλικά, και την επαλήθευση των επιδόσεων των προϊόντων δομικών κατασκευών που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης βάσει των αντίστοιχων δηλώσεων επιδόσεων σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 305/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (18) που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση . Μαζί με τη δήλωση επιδόσεων θα πρέπει να παρέχονται τα στοιχεία που αναφέρονται στα άρθρα 31 και 33 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (19). Με βάση την εκτίμηση αυτή, τα κράτη μέλη θα πρέπει να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίζουν, μεταξύ άλλων, ότι εφαρμόζονται τα ενδεδειγμένα μέτρα ελέγχου και διαχείρισης (π.χ. για περιπτώσεις εστιών νόσων), σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της ΠΟΥ (20), και ότι τυχόν μετανάστευση ουσιών από τα προϊόντα δομικών κατασκευών δεν συνιστά κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία. Ωστόσο, με την επιφύλαξη του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 305/2011, στις περιπτώσεις όπου τα μέτρα αυτά συνεπάγονται περιορισμούς στην ελεύθερη κυκλοφορία προϊόντων και υλικών εντός της Ένωσης, οι περιορισμοί αυτοί θα πρέπει να δικαιολογούνται δεόντως και να είναι αυστηρώς αναλογικοί, και να μη συνιστούν μέσο αυθαίρετων διακρίσεων ή συγκεκαλυμμένο περιορισμό του εμπορίου μεταξύ κρατών μελών από τις ουσίες και τα υλικά που έρχονται σε επαφή με νερό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση δεν συνιστά κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία . [Τροπολογία 19]

(12)

Οι διατάξεις της οδηγίας 98/83/ΕΚ σχετικά με τη διασφάλιση της ποιότητας της επεξεργασίας, του εξοπλισμού και των υλικών δεν κατόρθωσαν να εξαλείψουν τα εμπόδια της εσωτερικής αγοράς όσον αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία δομικών προϊόντων που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης ούτε να παράσχουν επαρκή προστασία όσον αφορά την ανθρώπινη υγεία . Εξακολουθούν να ισχύουν εθνικές εγκρίσεις προϊόντων, με διαφορετικές απαιτήσεις στα διάφορα κράτη μέλη. Αυτό συνεπάγεται δυσκολίες και κόστος για τους κατασκευαστές που επιθυμούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους στην αγορά σε ολόκληρη την Ένωση. Η αποτελεσματική άρση των τεχνικών φραγμών θα επιτευχθεί μόνο με τη θέσπιση εναρμονισμένων τεχνικών προδιαγραφών για τα δομικά προϊόντα που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 305/2011. Ο εν λόγω κανονισμός επιτρέπει την ανάπτυξη ευρωπαϊκών προτύπων για την εναρμόνιση των μεθόδων αξιολόγησης των δομικών προϊόντων Η κατάσταση αυτή οφείλεται στην έλλειψη ελάχιστων ευρωπαϊκών προτύπων στον τομέα της υγιεινής για όλα τα προϊόντα και υλικά που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, και για τη θέσπιση οριακών επιπέδων και κλάσεων σε σχέση με το επίπεδο απόδοσης ενός ουσιώδους χαρακτηριστικού. Για τον σκοπό αυτόν, αίτημα τυποποίησης με το οποίο ζητήθηκε συγκεκριμένη εργασία τυποποίησης στον τομέα της υγιεινής και της ασφάλειας για προϊόντα και υλικά προϋπόθεση απαραίτητη για την πλήρη και αποτελεσματική υλοποίηση της αμοιβαίας αναγνώρισης μεταξύ των κρατών μελών. Η άρση των τεχνικών φραγμών και η συμμόρφωση όλων των προϊόντων και των υλικών που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 305/2011 συμπεριελήφθη στο πρόγραμμα εργασιών τυποποίησης του 2017 (21) και ένα σχετικό πρότυπο πρόκειται να εκδοθεί μέχρι το 2018. Η δημοσίευση αυτού του εναρμονισμένου προτύπου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα διασφαλίσει την ορθολογική λήψη αποφάσεων για τη θέση σε κυκλοφορία ή τη διάθεση στην αγορά ασφαλών δομικών προϊόντων που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Ως εκ τούτου, οι διατάξεις σχετικά με τον εξοπλισμό και τα υλικά που έρχονται σε επαφή με νερό ανθρώπινης κατανάλωσης θα πρέπει να διαγραφούν, να αντικατασταθούν εν μέρει από διατάξεις που συνδέονται με την εκτίμηση κινδύνου οικιακής διανομής και να συμπληρωθούν με τα σχετικά εναρμονισμένα πρότυπα σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 305/2011 σε επίπεδο Ένωσης μπορούν να επιτευχθούν μόνο με τη θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων ποιότητας σε επίπεδο Ένωσης. Ως εκ τούτου, οι διατάξεις αυτές θα πρέπει να ενισχυθούν μέσω μιας διαδικασίας εναρμόνισης αυτών των προϊόντων και υλικών. Οι εργασίες αυτές θα πρέπει να βασίζονται στην εμπειρία που έχει αποκτηθεί και στις προόδους που έχει πραγματοποιήσει μια σειρά κρατών μελών τα οποία, εδώ και μερικά χρόνια, συνεργάζονται συντονισμένα για να επιτύχουν κανονιστική συνοχή . [Τροπολογία 20]

(13)

Το κάθε κράτος μέλος οφείλει να διασφαλίσει ότι θα θεσπιστούν προγράμματα ελέγχου για το νερό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση σχετικά με την τήρηση των απαιτήσεων της παρούσας οδηγίας. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου παρακολούθησης που πραγματοποιείται για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας διενεργείται από φορείς ύδρευσης , ωστόσο, όταν κρίνεται αναγκαίο, τα κράτη μέλη θα πρέπει να καθιστούν σαφή την κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ των αρμοδίων αρχών όπως προκύπτουν από τη μεταφορά της παρούσας οδηγίας στο εθνικό δίκαιο . Θα πρέπει να αφήνεται κάποιος βαθμός ευελιξίας στους φορείς ύδρευσης όσον αφορά τις παραμέτρους που αυτοί παρακολουθούν για τους σκοπούς της εκτίμησης κινδύνου στην παροχή. Εάν κάποια παράμετρος δεν ανιχνεύεται, οι φορείς ύδρευσης θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ελαττώνουν τη συχνότητα παρακολούθησης ή και να διακόπτουν εντελώς την παρακολούθηση της συγκεκριμένης παραμέτρου. Η εκτίμηση κινδύνου στην παροχή θα πρέπει να εφαρμόζεται για τις περισσότερες παραμέτρους. Ωστόσο, ένας βασικός κατάλογος παραμέτρων θα πρέπει πάντοτε να παρακολουθείται με μια ορισμένη ελάχιστη συχνότητα. Η παρούσα οδηγία θεσπίζει κατά κύριο λόγο διατάξεις σχετικά με τη συχνότητα παρακολούθησης για τους σκοπούς των ελέγχων συμμόρφωσης, και περιλαμβάνει περιορισμένες μόνο διατάξεις για την παρακολούθηση για επιχειρησιακούς σκοπούς. Ενδέχεται να χρειάζεται πρόσθετη παρακολούθηση για επιχειρησιακούς σκοπούς ώστε να διασφαλιστεί η ορθή λειτουργία της επεξεργασίας του νερού, κατά την κρίση των φορέων ύδρευσης. Σε αυτό το πλαίσιο, οι φορείς ύδρευσης μπορούν να ανατρέξουν στις κατευθυντήριες οδηγίες και στο εγχειρίδιο σχεδίων για την ασφάλεια των υδάτων που εκδίδει η ΠΟΥ. [Τροπολογία 21]

(14)

Η προσέγγιση βάσει κινδύνου θα πρέπει να εφαρμοστεί σταδιακά από όλους τους φορείς ύδρευσης, συμπεριλαμβανομένων των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων φορέων, καθώς η αξιολόγηση της οδηγίας 98/83/ΕΚ υπέδειξε ελλείψεις στην εφαρμογή της από τους εν λόγω φορείς, οφειλόμενες ενίοτε στο κόστος από τη διεξαγωγή περιττών δραστηριοτήτων παρακολούθησης , ενώ θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα παρεκκλίσεων για πολύ μικρούς φορείς . Όταν ακολουθείται η προσέεγιση βάσει κινδύνου, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα θέματα ασφάλειας και τα θέματα που άπτονται της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει». Για μικρότερους φορείς ύδρευσης, οι δραστηριότητες παρακολούθησης θα πρέπει να στηρίζονται από την αρμόδια αρχή με την παροχή εμπειρογνωσίας . [Τροπολογία 188]

(14α)

Προκειμένου να διασφαλιστεί η ισχυρότερη προστασία της δημόσιας υγείας, τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίσουν τη σαφή και ισόρροπη κατανομή των αρμοδιοτήτων για την εφαρμογή της προσέγγισης βάσει κινδύνου, σύμφωνα με το οικείο εθνικό θεσμικό και νομικό πλαίσιο. [Τροπολογία 24]

(15)

Τα οικεία κράτη μέλη θα πρέπει, σε περίπτωση μη τήρησης των προδιαγραφών της παρούσας οδηγίας, να προβαίνουν αμέσως στη διερεύνηση των αιτίων και να εξασφαλίζουν ότι αναλαμβάνεται η ενδεδειγμένη επανορθωτική ενέργεια ώστε να αποκαθίσταται το ταχύτερο δυνατόν η ποιότητα του νερού. Στις περιπτώσεις όπου η παροχή νερού συνιστά δυνητικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία, θα πρέπει να απαγορεύεται η παροχή ή να περιορίζεται η χρήση τέτοιου νερού , ενώ θα πρέπει να παρέχεται κατάλληλη ενημέρωση στους πολίτες που ενδέχεται να επηρεαστούν. Επιπλέον, σε περίπτωση μη τήρησης . Επιπλέον, είναι επίσης σημαντικό να διευκρινιστεί ότι η μη τήρηση σε περίπτωση μη τήρησης των ελάχιστων απαιτήσεων για τις τιμές που αφορούν μικροβιολογικές και χημικές παραμέτρους θα πρέπει να θεωρείται αυτομάτως διαπιστώνεται από τα κράτη μέλη δυνητικός κίνδυνος εάν η υπέρβαση των τιμών συνιστά δυνητικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία. Για τον σκοπό αυτό, τα κράτη μέλη θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη, μεταξύ άλλων, το επίπεδο της υπέρβασης των ελάχιστων απαιτήσεων και το είδος της συγκεκριμένης παραμέτρου. Στις περιπτώσεις όπου απαιτείται κάποια επανορθωτική ενέργεια για την αποκατάσταση της ποιότητας του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, σύμφωνα με το άρθρο 191 παράγραφος 2 της Συνθήκης, θα πρέπει να δίνεται προτεραιότητα σε ενέργειες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στην πηγή του. [Τροπολογία 25]

(15α)

Είναι σημαντική η πρόληψη ενδεχόμενων κινδύνων για τη δημόσια υγεία προερχομένων από μολυσμένο νερό. Επομένως θα πρέπει να απαγορεύεται η παροχή ή να περιορίζεται η χρήση τέτοιου νερού. [Τροπολογία 26]

(16)

Τα κράτη μέλη δεν θα πρέπει να έχουν πλέον το δικαίωμα να χορηγούν παρεκκλίσεις από την παρούσα οδηγία. Οι παρεκκλίσεις χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για να δοθεί στα κράτη μέλη μια περίοδος έως και εννέα ετών προκειμένου να επιλύουν περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με κάποια μη παραμετρική τιμή. Η διαδικασία αυτή αποδείχθηκε επαχθής τόσο χρήσιμη για τα κράτη μέλη όσο και για την Επιτροπή. Επιπλέον, σε σχέση με τον βαθμό φιλοδοξίας της οδηγίας. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η εν λόγω διαδικασία οδήγησε σε καθυστερήσεις στην εκτέλεση επανορθωτικών ενεργειών καθώς η δυνατότητα χορήγησης παρέκκλισης θεωρήθηκε ενίοτε μεταβατική περίοδος. Η πρόβλεψη για τη χορήγηση παρεκκλίσεων θα πρέπει συνεπώς να διαγραφεί. Για λόγους προστασίας της ανθρώπινης υγείας, όποτε σημειώνεται υπέρβαση παραμετρικής τιμής θα πρέπει να εφαρμόζονται αμέσως οι διατάξεις σχετικά με τις επανορθωτικές ενέργειες χωρίς τη δυνατότητα χορήγησης παρέκκλισης από την παραμετρική τιμή. Ωστόσο, όσον αφορά την ενίσχυση των παραμέτρων ποιότητας που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία, αφενός, και τον διαρκώς συχνότερο εντοπισμό αναδυόμενων ρύπων ο οποίος επιτάσσει τη λήψη αυξημένων μέτρων αξιολόγησης, εποπτείας και διαχείρισης, αφετέρου, εξακολουθεί να είναι απαραίτητο να διατηρηθεί η διαδικασία της παρέκκλισης, προσαρμοσμένη σε αυτές τις συνθήκες, υπό την προϋπόθεση ότι δεν συνιστούν ενδεχόμενο κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία και ότι η παροχή νερού ανθρώπινης κατανάλωσης στην υπό εξέταση περιοχή δεν μπορεί να διατηρηθεί με οποιοδήποτε άλλο εύλογο μέσο. Θα πρέπει συνεπώς να τροποποιηθεί η διάταξη που αφορά τις εξαιρέσεις στην οδηγία 98/83/ΕΚ, προκειμένου να εξασφαλιστεί μια ταχύτερη και αποτελεσματικότερη συμμόρφωση των κρατών μελών με τις απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας. Οι παρεκκλίσεις που χορηγήθηκαν από τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 9 της οδηγίας 98/83/ΕΚ και εξακολουθούν να ισχύουν κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παρούσας οδηγίας θα πρέπει ωστόσο επίσης να συνεχίσουν να ισχύουν μέχρι τη λήξη της παρέκκλισης, χωρίς να ανανεωθούν σύμφωνα με όσα ορίζουν οι διατάξεις που ισχύουν κατά την έγκριση της παρέκκλισης . [Τροπολογία 27]

(17)

Στην απάντησή της στην ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών Right2Water (22) το 2014, η Επιτροπή κάλεσε τα κράτη μέλη να εξασφαλίσουν την πρόσβαση σε ένα ελάχιστο επίπεδο ύδρευσης για όλους τους πολίτες, σύμφωνα με τις συστάσεις της ΠΟΥ. Επιπλέον, δεσμεύτηκε να συνεχίσει «να βελτιώνει την πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό […] για το σύνολο του πληθυσμού μέσω περιβαλλοντικών πολιτικών» (23). Αυτό συνάδει με τα άρθρα 1 και 2 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό συνάδει επίσης με τον στόχο βιώσιμης ανάπτυξης 6 του ΟΗΕ και τη σχετική επιδίωξη «να επιτευχθεί καθολική και ισότιμη πρόσβαση σε ασφαλές και οικονομικώς προσιτό πόσιμο νερό για όλους». Η έννοια της ισότιμης πρόσβασης καλύπτει ένα ευρύ φάσμα πτυχών, όπως η διαθεσιμότητα (π.χ. για γεωγραφικούς λόγους, λόγω έλλειψης υποδομών ή λόγω ιδιαίτερων περιστάσεων για ορισμένα μέρη του πληθυσμού), η ποιότητα, η αποδοχή ή η οικονομικώς προσιτή πρόσβαση. Όσον αφορά την οικονομική προσιτότητα του νερού, είναι σημαντικό να υπενθυμιστεί , με την επιφύλαξη του άρθρου 9 παράγραφος 4 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, ότι, κατά τον καθορισμό των τιμολογίων νερού σύμφωνα με την αρχή της ανάκτησης του κόστους που ορίζεται στην αναφερθείσα οδηγία 2000/60/ΕΚ, τα κράτη μέλη έχουν τη δυνατότητα να συνεκτιμούν τις διαφορές στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες του πληθυσμού και μπορούν, επομένως, να θεσπίζουν κοινωνικά τιμολόγια ή να λαμβάνουν μέτρα για την προστασία των πληθυσμών που βρίσκονται σε μειονεκτική κοινωνικοοικονομική θέση. Η παρούσα οδηγία ασχολείται ειδικά με τις πτυχές της πρόσβασης στο νερό που σχετίζονται με την ποιότητα και τη διαθεσιμότητα. Προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα αυτά, στο πλαίσιο της απάντησης στην ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών και για την υποστήριξη της υλοποίησης της αρχής 20 του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων (24) που δηλώνει ότι «κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες καλής ποιότητας, στις οποίες περιλαμβάνεται η ύδρευση», θα πρέπει να ζητηθεί από τα κράτη μέλη να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της οικονομικά προσιτής πρόσβασης στο νερό σε εθνικό επίπεδο, με κάποιον βαθμό διακριτικής ευχέρειας ως προς το ακριβές είδος των μέτρων που θα εφαρμοστούν. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω δράσεων που αποσκοπούν, μεταξύ άλλων, στη βελτίωση της πρόσβασης όλων των ανθρώπων σε νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, παραδείγματος χάριν με την αποφυγή της αδικαιολόγητης ενίσχυσης των απαιτήσεων όσον αφορά την ποιότητα του νερού στο πλαίσιο της δημόσιας υγείας, πράγμα που θα αύξανε την τιμή του νερού για τους πολίτες, με τοποθέτηση ψυκτών ελεύθερης πρόσβασης στις πόλεις, και στην προώθηση της χρήσης του μέσω ενίσχυσης της δωρεάν παροχής νερού ανθρώπινης κατανάλωσης στα δημόσια κτίρια και τα εστιατόρια , σε εμπορικά κέντρα και κέντρα αναψυχής, καθώς και σε χώρους διέλευσης και χώρους μεγάλης επισκεψιμότητας, όπως σταθμοί τρένων και αεροδρόμια. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να επιλέγουν ελεύθερα τον κατάλληλο συνδυασμό μέσων λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων εθνικών τους συνθηκών . [Τροπολογία 28]

(18)

Στο ψήφισμά του σχετικά με τη συνέχεια της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών Right2Water (25), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε από τα κράτη μέλη «να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στις ανάγκες των ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας» (26). Οι ιδιαίτερες συνθήκες μειονοτικών ομάδων, όπως οι Ρομά, οι Σίντι, και οι Travellers, οι Καλέ, οι Gens du voyage κ.λπ., είτε μόνιμα εγκατεστημένων είτε όχι –ιδίως η έλλειψη πρόσβασης σε πόσιμο νερό– αναγνωρίστηκαν επίσης στην έκθεση της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή του πλαισίου της ΕΕ για τις εθνικές στρατηγικές ένταξης των Ρομά (27) και στη σύσταση του Συμβουλίου για αποτελεσματικά μέτρα ένταξης των Ρομά στα κράτη μέλη (28). Με βάση αυτό το γενικότερο πλαίσιο, τα κράτη μέλη ενδείκνυται να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στις ευάλωτες και περιθωριοποιημένες ομάδες, λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί η πρόσβαση των ομάδων αυτών σε νερό. Με την επιφύλαξη της αρχής της ανάκτησης κόστους στον τομέα του ύδατος, βάσει της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, τα κράτη μέλη θα πρέπει να βελτιώσουν την πρόσβαση στο νερό για τις ευάλωτες και περιθωριοποιημένες ομάδες, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο ο εφοδιασμός σε νερό καλής ποιότητας και σε τιμή προσιτή για όλους. Χωρίς να θίγεται το δικαίωμα των κρατών μελών να ορίζουν τα ίδια τις ομάδες αυτές, θα πρέπει να περιλαμβάνονται σε αυτές τουλάχιστον οι πρόσφυγες, οι νομαδικές κοινότητες, και οι άστεγοι, καθώς και μειονοτικές ομάδες όπως οι Ρομά, οι Σίντι, και οι Travellers, οι Καλέ, οι Gens du voyage κ.λπ., είτε μόνιμα εγκατεστημένες είτε όχι. Τέτοια μέτρα για την εξασφάλιση της πρόσβασης, επαφιόμενα στην κρίση των κρατών μελών, θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την παροχή εναλλακτικών συστημάτων ύδρευσης (ατομικές συσκευές επεξεργασίας), την παροχή νερού μέσω υδροφόρων (φορτηγών και δεξαμενών) και την εξασφάλιση των αναγκαίων υποδομών για τους καταυλισμούς. Όταν οι τοπικές δημόσιες αρχές καθίστανται υπεύθυνες για αυτές τις υποχρεώσεις, τα κράτη μέλη θα πρέπει να μεριμνούν ώστε οι αρχές αυτές να διαθέτουν επαρκείς χρηματοδοτικούς πόρους, καθώς και τεχνικό και υλικό δυναμικό, και θα πρέπει να τις στηρίζουν αναλόγως, παρέχοντάς τους, για παράδειγμα, εμπειρογνωμοσύνη. Ειδικότερα, η παροχή νερού στις ευάλωτες και περιθωριοποιημένες ομάδες δεν θα πρέπει να συνεπάγεται δυσανάλογο κόστος για τις τοπικές δημόσιες αρχές. [Τροπολογία 29]

(19)

Το 7ο πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον έως το 2020 «Ευημερία εντός των ορίων του πλανήτη μας» (29) προβλέπει ότι το κοινό πρέπει να έχει πρόσβαση σε σαφείς πληροφορίες σχετικά με το περιβάλλον σε εθνικό επίπεδο. Η οδηγία 98/83/ΕΚ περιλάμβανε προβλέψεις μόνο για την παθητική πρόσβαση σε πληροφορίες, και ως εκ τούτου ήταν αρκετό για τα κράτη μέλη να διασφαλίσουν ότι οι πληροφορίες θα ήταν διαθέσιμες. Οι εν λόγω διατάξεις θα πρέπει, επομένως, να αντικατασταθούν ώστε να διασφαλιστεί ότι θα υπάρχουν εύκολα προσβάσιμες ενημερωμένες εύληπτες και ακριβείς πληροφορίες για τους καταναλωτές , για παράδειγμα σε φυλλάδιο, σε δικτυακό τόπο ο υπερσύνδεσμος προς τον οποίο θα διανέμεται ενεργά ή σε έξυπνη εφαρμογή . Οι ενημερωμένες πληροφορίες δεν θα πρέπει να περιλαμβάνουν μόνο τα αποτελέσματα των προγραμμάτων παρακολούθησης αλλά και πρόσθετες πληροφορίες ενδεχομένως χρήσιμες για το κοινό, όπως πληροφορίες σχετικά με τους δείκτες (σίδηρος, σκληρότητα, άλατα κ.λπ.) που συχνά επηρεάζουν την αντίληψη των καταναλωτών για το νερό της βρύσης. Για τον λόγο αυτόν, οι ενδεικτικές παράμετροι της οδηγίας 98/83/ΕΚ που δεν παρείχαν πληροφορίες σχετικές με την υγεία θα πρέπει να αντικατασταθούν από διαδικτυακές πληροφορίες πάνω στις παραμέτρους αυτές τα αποτελέσματα των μέτρων που λήφθηκαν για την εποπτεία των φορέων ύδρευσης σχετικά με τις παραμέτρους ποιότητας του νερού και πληροφορίες σχετικά με τις ενδεικτικές παραμέτρους που παρατίθενται στο παράρτημα I μέρος Bα . Για τους πολύ μεγάλους φορείς ύδρευσης, πρόσθετες πληροφορίες για την ενεργειακή απόδοση, τη διαχείριση, τη διακυβέρνηση, την τιμολογιακή διάρθρωση κόστους και την εφαρμοζόμενη επεξεργασία, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να υπάρχουν επίσης διαθέσιμες στο διαδίκτυο. Θεωρείται ότι η βελτίωση της πληροφόρησης των καταναλωτών και της διαφάνειας θα βοηθήσουν στην Σκοπός της βελτιωμένης ενημέρωσης των καταναλωτών με ακριβείς πληροφορίες και ενισχυμένη διαφάνεια θα πρέπει να είναι η αύξηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο νερό που τους παρέχεται. Αυτό, με τη σειρά του, αναμένεται καθώς και στις υπηρεσίες υδροδότησης, θα πρέπει δε να οδηγήσει στην αύξηση της χρήσης του νερού της βρύσης, με αποτέλεσμα τη μείωση ως πόσιμου, πράγμα που μπορεί να συμβάλει στη μείωση της χρήσης πλαστικού, των πλαστικών απορριμμάτων και των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, και με σε θετικό αντίκτυπο για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και για το περιβάλλον εν γένει. [Τροπολογία 30]

(20)

Για τους ίδιους λόγους, και για να έχουν οι καταναλωτές μεγαλύτερη επίγνωση των συνεπειών της κατανάλωσης νερού, θα πρέπει επίσης να λαμβάνουν με τρόπο εύκολα προσβάσιμο (για παράδειγμα μαζί με το τιμολόγιό τον λογαριασμό τους ή μέσω έξυπνων εφαρμογών) πληροφορίες σχετικά με τον όγκο που καταναλώνουν, τη διάρθρωση του κόστους ετησίως, σχετικά με αλλαγές στην κατανάλωση, συγκριτικά στοιχεία με τη μέση κατανάλωση ανά νοικοκυριό, εφόσον ο φορέας ύδρευσης διαθέτει τέτοιες πληροφορίες, τη διάρθρωση του τιμολογίου που χρεώνονται από τον φορέα ύδρευσης, συμπεριλαμβανομένων των μεταβλητών και των πάγιων δαπανών τμημάτων του , καθώς και σχετικά με την τιμή ανά λίτρο νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, έτσι ώστε να καθίσταται δυνατή η σύγκριση με την τιμή του εμφιαλωμένου νερού. [Τροπολογία 31]

(21)

Οι θεμελιώδεις αρχές που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τον καθορισμό των τιμολογίου νερού τιμολογίων νερού, με την επιφύλαξη του άρθρου 9 παράγραφος 4 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ , και συγκεκριμένα η ανάκτηση κόστους για τις υπηρεσίες ύδρευσης και η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», περιγράφονται στην αναφερθείσα οδηγία 2000/60/ΕΚ. Ωστόσο, η οικονομική βιωσιμότητα της παροχής υπηρεσιών ύδρευσης δεν είναι εξασφαλισμένη σε όλες τις περιπτώσεις, γεγονός που οδηγεί ενίοτε σε ανεπαρκείς επενδύσεις στη συντήρηση των υποδομών ύδρευσης. Χάρη στη βελτίωση των τεχνικών παρακολούθησης, διαπιστώνονται ολοένα και περισσότερο τα ποσοστά όλο και σαφέστερα τα επίπεδα διαρροών — που οφείλονται κατά κύριο λόγο σε αυτή την ανεπάρκεια επενδύσεων — και θα πρέπει να ενθαρρύνονται οι προσπάθειες μείωσης των απωλειών νερού σε επίπεδο Ένωσης, ώστε να βελτιώνεται η αποδοτικότητα των υποδομών ύδρευσης. Σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, το πρόβλημα αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσω της αύξησης της διαφάνειας και της πληροφόρησης των καταναλωτών σχετικά με τα ποσοστά διαρροών και την ενεργειακή απόδοση προκειμένου να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση γύρω από το πρόβλημα αυτό, οι πληροφορίες που σχετίζονται με αυτό θα πρέπει να κοινοποιούνται στους καταναλωτές με πιο διαφανή τρόπο . [Τροπολογία 32]

(22)

Η οδηγία 2003/4/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (30) αποσκοπεί στη διασφάλιση του δικαιώματος πρόσβασης σε περιβαλλοντικές πληροφορίες στα κράτη μέλη σύμφωνα με τη σύμβαση του Aarhus. Περιλαμβάνει γενικές υποχρεώσεις που αφορούν τόσο την παροχή πρόσβασης σε περιβαλλοντικές πληροφορίες κατόπιν αιτήματος όσο και την ενεργητική διάδοση τέτοιων πληροφοριών. Η οδηγία 2007/2/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (31) έχει και αυτή ευρύ αντικείμενο, καθώς καλύπτει την ανταλλαγή χωρικών πληροφοριών, στις οποίες περιλαμβάνονται και σύνολα δεδομένων πάνω σε διάφορα περιβαλλοντικά ζητήματα. Είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας που αφορούν την πρόσβαση σε πληροφορίες και σε συστήματα ανταλλαγής δεδομένων θα συμπληρώνουν τις εν λόγω οδηγίες και δεν θα συνιστούν χωριστό νομικό καθεστώς. Ως εκ τούτου, οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας σχετικά με την παροχή πληροφόρησης στο κοινό και σχετικά με τις πληροφορίες πάνω στην παρακολούθηση της υλοποίησης δεν θα πρέπει να θίγουν τις οδηγίες 2003/4/ΕΚ και 2007/2/ΕΚ.

(23)

Η οδηγία 98/83/ΕΚ δεν θέσπιζε υποχρεώσεις υποβολής εκθέσεων για τους μικρούς φορείς ύδρευσης. Προκειμένου να διορθωθεί αυτό, και για να αντιμετωπιστεί η ανάγκη για πληροφορίες σχετικά με την εφαρμογή και τη συμμόρφωση, θα πρέπει να θεσπιστεί ένα νέο σύστημα σύμφωνα με το οποίο τα κράτη μέλη υποχρεούνται να δημιουργήσουν, να ενημερώνουν και να διαθέτουν στην Επιτροπή και στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος σύνολα δεδομένων που θα περιέχουν μόνο τα συναφή δεδομένα, όπως η υπέρβαση παραμετρικών τιμών και τυχόν περιστατικά ορισμένης σοβαρότητας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα διασφαλιστεί ότι ο διοικητικός φόρτος για όλους τους φορείς θα παραμείνει όσο το δυνατόν πιο περιορισμένος. Προκειμένου να εξασφαλιστεί η κατάλληλη υποδομή για την πρόσβαση του κοινού, την υποβολή στοιχείων και την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ των αρμόδιων αρχών, τα κράτη μέλη θα πρέπει να βασίσουν τις σχετικές προδιαγραφές δεδομένων στην οδηγία 2007/2/ΕΚ και τις εκτελεστικές πράξεις αυτής.

(24)

Τα στοιχεία που υποβάλλονται από τα κράτη μέλη δεν είναι απαραίτητα μόνο για σκοπούς ελέγχου της συμμόρφωσης, αλλά και για να είναι η Επιτροπή σε θέση να παρακολουθεί και να αξιολογεί τις επιδόσεις της νομοθεσίας σε σχέση με τους στόχους που επιδιώκει, ώστε να υποβοηθείται κάθε μελλοντική αξιολόγηση της νομοθεσίας σύμφωνα με την παράγραφο 22 της διοργανικής συμφωνίας μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου, της 13ης Απριλίου 2016 (32). Στο πλαίσιο αυτό, χρειάζονται συναφή δεδομένα που θα επιτρέψουν την καλύτερη αξιολόγηση της αποδοτικότητας, της αποτελεσματικότητας, της σημασίας και της προστιθέμενης αξίας της οδηγίας για την ΕΕ και, ως εκ τούτου, χρειάζεται να θεσπιστούν κατάλληλοι μηχανισμοί υποβολής στοιχείων που να μπορούν να χρησιμεύουν και ως δείκτες για κάθε μελλοντική αξιολόγηση της παρούσας οδηγίας.

(25)

Σύμφωνα με την παράγραφο 22 της διοργανικής συμφωνίας για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου, η Επιτροπή οφείλει να διενεργήσει αξιολόγηση της παρούσας οδηγίας εντός ορισμένης προθεσμίας από την ημερομηνία που τάσσεται για τη μεταφορά της στο εθνικό δίκαιο. Η αξιολόγηση αυτή θα πρέπει να βασίζεται στην εμπειρία που αποκτήθηκε και στα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν κατά την εφαρμογή της οδηγίας, σε τυχόν διαθέσιμες συστάσεις της ΠΟΥ, καθώς και πάνω σε σχετικά επιστημονικά, αναλυτικά και επιδημιολογικά στοιχεία και σε τυχόν διαθέσιμες συστάσεις της ΠΟΥ. [Τροπολογία 34]

(26)

Η παρούσα οδηγία σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, η παρούσα οδηγία επιδιώκει να προαγάγει τις αρχές που αφορούν την υγειονομική περίθαλψη, την πρόσβαση σε υπηρεσίες γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος, την προστασία του περιβάλλοντος και την προστασία των καταναλωτών.

(27)

Όπως έχει κρίνει κατ’ επανάληψη το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα ήταν ασύμβατο με τον δεσμευτικό χαρακτήρα που το άρθρο 288 τρίτο εδάφιο της Συνθήκης προσδίδει στις οδηγίες, το να αποκλείεται, κατ’ αρχήν, η δυνατότητα επίκλησης από τους ενδιαφερόμενους μιας υποχρέωσης που επιβάλλεται από οδηγία. Αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο στην περίπτωση μιας οδηγίας που αποσκοπεί στην προστασία της ανθρώπινης υγείας από τις δυσμενείς επιπτώσεις τυχόν μόλυνσης του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τη σύμβαση του Aarhus για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (33), οι ενδιαφερόμενοι πολίτες πρέπει να έχουν πρόσβαση στη δικαιοσύνη προκειμένου να συμβάλλουν στην προστασία του δικαιώματος διαβίωσης σε περιβάλλον κατάλληλο για την προσωπική υγεία και ευημερία. Εξάλλου, όταν μεγάλος αριθμός ατόμων υφίσταται «ομαδική ζημία» εξαιτίας των ίδιων παράνομων πρακτικών που σχετίζονται με παραβιάσεις των δικαιωμάτων που παρέχει η παρούσα οδηγία, τα άτομα αυτά θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα χρήσης μηχανισμών συλλογικής έννομης προστασίας, όπου έχουν δημιουργηθεί τέτοιοι μηχανισμοί από τα κράτη μέλη σύμφωνα με τη σύσταση 2013/396/ΕΕ της Επιτροπής (34).

(28)

Για την προσαρμογή της παρούσας οδηγίας στην επιστημονική και τεχνική πρόοδο ή για τον καθορισμό απαιτήσεων παρακολούθησης στο πλαίσιο της εκτίμησης επικινδυνότητας και της εκτίμησης κινδύνου οικιακής διανομής, θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 290 της Συνθήκης, η εξουσία έκδοσης πράξεων για την τροποποίηση των παραρτημάτων I έως IV της παρούσας οδηγίας και λήψης των μέτρων που απαιτούνται στο πλαίσιο των τροποποιήσεων του άρθρου 10α . Είναι ιδιαίτερα σημαντικό η Επιτροπή να διεξάγει, κατά τις προπαρασκευαστικές της εργασίες, τις κατάλληλες διαβουλεύσεις, μεταξύ άλλων και σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, οι οποίες να πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις αρχές που ορίζονται στη διοργανική συμφωνία της 13ης Απριλίου 2016 για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου. Ειδικότερα, για να εξασφαλιστεί ισότιμη συμμετοχή στην εκπόνηση των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο λαμβάνουν όλα τα έγγραφα ταυτόχρονα με τους εμπειρογνώμονες των κρατών μελών, οι οποίοι έχουν συστηματικά πρόσβαση στις συνεδριάσεις των ομάδων εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής που χειρίζονται την εκπόνηση κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων. Επιπλέον, η εξουσιοδότηση που προβλέπεται στο παράρτημα Ι μέρος Γ σημείωση 10 της οδηγίας 98/83/ΕΚ, για τον καθορισμό συχνοτήτων ελέγχου και μεθόδων παρακολούθησης για ραδιενεργές ουσίες, είναι πλέον άνευ αντικειμένου λόγω της έκδοσης της οδηγίας 2013/51/Ευρατόμ του Συμβουλίου (35) και θα πρέπει επομένως να διαγραφεί. Η εξουσιοδότηση που προβλέπεται στο παράρτημα III μέρος Α δεύτερο εδάφιο της οδηγίας 98/83/ΕΚ σχετικά με τροποποιήσεις της οδηγίας δεν είναι πλέον απαραίτητη και θα πρέπει να διαγραφεί. [Τροπολογία 35]

(29)

Προκειμένου να εξασφαλιστούν ομοιόμορφες συνθήκες για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, θα πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή για την επιλογή της μορφής και των τρόπων παρουσίασης των πληροφοριών για το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης σε όλα τα πρόσωπα που τροφοδοτούνται με τέτοιο νερό, καθώς και για την επιλογή της μορφής και των τρόπων παρουσίασης των πληροφοριών που πρέπει να παρέχονται από τα κράτη μέλη και να συγκεντρώνονται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος σχετικά με την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (36).

(30)

Με την επιφύλαξη των απαιτήσεων της οδηγίας 2008/99/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (37), τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν κανόνες σχετικά με τις επιβλητέες κυρώσεις για τυχόν παραβάσεις των διατάξεων της παρούσας οδηγίας και να διασφαλίσουν την εφαρμογή τους. Οι κυρώσεις αυτές πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές.

(31)

Η οδηγία 2013/51/Ευρατόμ θεσπίζει ειδικές ρυθμίσεις για την παρακολούθηση των ραδιενεργών ουσιών στο νερό ανθρώπινης κατανάλωσης. Ως εκ τούτου, η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θεσπίζει παραμετρικές τιμές για τη ραδιενέργεια.

(32)

Δεδομένου ότι ο στόχος της παρούσας οδηγίας, συγκεκριμένα η προστασία της ανθρώπινης υγείας, δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη αλλά μπορεί μάλλον, λόγω της κλίμακας και των συνεπειών της δράσης, να επιτευχθεί καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να θεσπίσει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως αυτή διατυπώνεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(33)

Η υποχρέωση μεταφοράς της παρούσας οδηγίας στο εθνικό δίκαιο θα πρέπει να περιοριστεί στις διατάξεις που συνιστούν ουσιώδη τροποποίηση σε σύγκριση με τις προϋπάρχουσες οδηγίες. Η υποχρέωση μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο των διατάξεων που δεν τροποποιούνται κατ’ ουσία απορρέει από τις προϋπάρχουσες οδηγίες.

(34)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θίγει τις υποχρεώσεις των κρατών μελών όσον αφορά τις προθεσμίες μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο των οδηγιών που παρατίθενται στο παράρτημα V μέρος Β,