52012PC0134

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1.           ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Η σύμβαση για τη ναυτική εργασία (MLC) του 2006, εγκρίθηκε από την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) σχεδόν ομόφωνα στις 23 Φεβρουαρίου 2006 στη Γενεύη. Εφαρμόζεται στη διεθνή ναυτιλία και καλύπτει θέματα ζωτικής σημασίας όπως τις ελάχιστες απαιτήσεις ναυτικής εργασίας επί των πλοίων (τίτλος Ι της MLC), τις συνθήκες απασχόλησης (τίτλος ΙΙ της MLC), τους χώρους ενδιαίτησης, τις εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας, τη σίτιση και την τροφοδοσία (τίτλος ΙΙΙ της MLC), την προστασία της υγείας, την υγειονομική περίθαλψη, την πρόνοια και την κοινωνική ασφάλιση και προστασία·(τίτλος IV), και την συμμόρφωση και εφαρμογή (τίτλος V), προκειμένου να διασφαλίζονται αξιοπρεπείς όροι διαβίωσης και εργασίας επί των πλοίων, καθώς και διαδικασίες για την εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων. Η σύμβαση μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρώτος ναυτικός εργατικός κώδικας για περισσότερους από 1,2 εκατομμύρια ναυτικούς παγκοσμίως, καθώς και για τους πλοιοκτήτες και τις ναυτικές χώρες ανά την υφήλιο.

Τα κράτη μέλη της ΕΕ και η Επιτροπή υποστήριξαν από την αρχή τις εργασίες της ΔΟΕ επί του ζητήματος αυτού. Η ΕΕ αναγνωρίζει την πολύτιμη συμβολή της MLC, στόχος της οποίας είναι η δημιουργία ισότιμων όρων ανταγωνισμού στον κλάδο της παγκόσμιας ναυτιλίας μέσω της θέσπισης ελάχιστων προτύπων για όλες τις σημαίες και τους ναυτικούς. Σε αυτό το πλαίσιο, η ΕΕ έχει ήδη εκδώσει την απόφαση 2007/431/ΕΚ του Συμβουλίου, της 7ης Ιουνίου 2007, για την εξουσιοδότηση των κρατών μελών να επικυρώσουν, προς το συμφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, τη σύμβαση ναυτικής εργασίας του 2006 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας[1]. Ορισμένα κράτη μέλη την έχουν ήδη επικυρώσει (Ισπανία, Βουλγαρία, Λουξεμβούργο, Δανία, Λετονία, Κάτω Χώρες) και άλλες βρίσκονται στο στάδιο της επικύρωσης. Επί της ουσίας, οι εθνικές νομοθεσίες των κρατών μελών είναι γενικά πιο προστατευτικές και λεπτομερείς σε σχέση με τα πρότυπα της ΔΟΕ. Προκειμένου να διατηρηθεί η συνέπεια μεταξύ διεθνών και εθνικών προτύπων και για να επικυρωθεί η σύμβαση απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η εκτενής και χρονοβόρα λεπτομερής εξέταση των εθνικών νομοθεσιών.

Στο παρόν στάδιο, 22 χώρες έχουν επικυρώσει την MLC, οι οποίες αντιπροσωπεύουν άνω του 45% της παγκόσμιας χωρητικότητας του στόλου αλλά απαιτούνται 30 επικυρώσεις και 33% της παγκόσμιας χωρητικότητας του στόλου, προκειμένου η MLC να τεθεί σε ισχύ.

Η ΕΕ έχει επίσης εκδώσει την οδηγία 2009/13/ΕΚ του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2009, για την εφαρμογή της συμφωνίας που συνήψαν η Ένωση Εφοπλιστών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ECSA) και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Ενώσεων Εργαζομένων στις Μεταφορές (ETF) σχετικά με τη σύμβαση ναυτικής εργασίας του 2006 και για τροποποίηση της οδηγίας 1999/63/ΕΚ[2]. Η οδηγία 2009/13/ΕΚ αποτελεί εξαιρετικό επίτευγμα του κλαδικού κοινωνικού διαλόγου και η παρούσα πρόταση αποσκοπεί να διασφαλίσει ότι συνοδεύεται από τα κατάλληλα μέσα εφαρμογής στην Ένωση.

Προς το σκοπό αυτό προβλέπεται, αφενός, να υποχρεωθούν τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν την οδηγία 2009/13/ΕΚ όταν ασκούν τις εξουσίες τους ως κράτη σημαίας.

Σύμφωνα με τα σήμερα ισχύοντα, μέσω της οδηγίας 2009/13/ΕΚ, η ευρωπαϊκή νομοθεσία έχει ευθυγραμμιστεί με τα διεθνή πρότυπα που καθορίζονται από την MLC. Στην εν λόγω οδηγία ενσωματώθηκαν οι σχετικές διατάξεις της MLC με τις οποίες θεσπίζονται τα δικαιώματα των ναυτικών που περιέχονται στους τίτλους I, II, III και IV που προαναφέρθηκαν.

Εντούτοις, οι Ευρωπαίοι κοινωνικοί εταίροι, επιθυμώντας να εφαρμόσουν την συμφωνία τους μέσω απόφασης του Συμβουλίου βάσει του άρθρου 155 της ΣΛΕΕ, δεν έχουν το δικαίωμα να συμπεριλάβουν στη συμφωνία τους τις διατάξεις εφαρμογής του περιλαμβάνονται στον τίτλο IV της MLC και ζήτησαν από την Επιτροπή να λάβει τα δέοντα μέτρα. Η παρούσα πρωτοβουλία αποσκοπεί να κάνει ακριβώς αυτό για τις αρμοδιότητες του κράτους σημαίας.

Η παρούσα πρωτοβουλία αποτελεί μέρος της πολιτικής της ΕΕ σχετικά με τα ναυτικά επαγγέλματα. Στην πραγματικότητα, όπως ανέφερε η Επιτροπή στην ανακοίνωσή της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών με τίτλο «Στρατηγικοί στόχοι και συστάσεις πολιτικής της ΕΕ για τις θαλάσσιες μεταφορές μέχρι το 2018»[3] , υφίσταται πραγματικό ενδιαφέρον της ΕΕ για την ενίσχυση της ελκυστικότητας των ναυτικών επαγγελμάτων για τους Ευρωπαίους με μέτρα στα οποία θα συμμετέχουν, ανάλογα με τις απαιτήσεις, η Επιτροπή, τα κράτη μέλη και ο ίδιος ο κλάδος. Αυτό ισχύει πλήρως για την εφαρμογή της MLC με την οποία βελτιώνονται σημαντικά οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης επί των πλοίων. Η ανακοίνωση υπογραμμίζει το γεγονός ότι η συμφωνία μεταξύ των κοινωνικών εταίρων της ΕΕ σχετικά με την εφαρμογή ζωτικών στοιχείων της παρούσας σύμβασης αποδεικνύει την ευρεία υποστήριξη εντός του κλάδου για τον εν λόγω τομέα και κατά συνέπεια, τα μέτρα της ΕΕ και των κρατών μελών πρέπει να έχουν του εξής στόχους:

- ταχεία επικύρωση της MLC από τα κράτη μέλη και έγκαιρη έγκριση των προτάσεων της Επιτροπής βάσει της συμφωνίας των κοινωνικών εταίρων για την ενσωμάτωση των ζωτικών της στοιχείων στο δίκαιο της ΕΕ,

- εξασφάλιση της αποτελεσματικής εφαρμογής των νέων κανόνων με επαρκή μέτρα που θα περιλαμβάνουν απαιτήσεις για ελέγχους από τα κράτη σημαίας και λιμένα[4].

Στη Λευκή Βίβλο με τίτλο «Χάρτης πορείας για έναν Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Μεταφορών – Για ένα ανταγωνιστικό και ενεργειακά αποδοτικό σύστημα μεταφορών[5]» υπογραμμίζεται η σημασία του κοινωνικού θεματολογίου για τις θαλάσσιες μεταφορές τόσο για την προώθηση της απασχόλησης όσο και για την ενίσχυση της ασφάλειας, ενώ το έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών που συνοδεύει την Λευκή Βίβλο προβλέπει την υποβολή πρότασης για την αποτελεσματική εφαρμογή της MLC.

Η παρούσα πρόταση συνδέεται στενά με την πρόταση οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την τροποποίηση της οδηγίας 2009/16/ΕΚ σχετικά με τον έλεγχο των πλοίων από το κράτος λιμένα με στόχο να εξασφαλιστούν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού παγκοσμίως για τον κλάδο με την εφαρμογή της MLC σε όλους τους ευρωπαϊκούς λιμένες.

1.1         Η Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας

Όπως αναγνωρίζεται γενικά και αναφέρεται ρητά από την ΔΟΕ, ο κλάδος της ναυτιλίας είναι «ο πρώτος αντιπροσωπευτικός παγκόσμιος κλάδος στον κόσμο» ο οποίος «απαιτεί κατάλληλη διεθνή κανονιστική αντιμετώπιση – παγκόσμια πρότυπα που να εφαρμόζονται σε ολόκληρο τον κλάδο».

Η MLC, η οποία εγκρίθηκε το 2006, παρέχει λεπτομερή δικαιώματα και προστασία στην εργασία για όλους τους ναυτικούς ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους και τη σημαία του πλοίου.

Η MLC αποσκοπεί στην επίτευξη αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας για τους ναυτικούς, καθώς και στην εξασφάλιση ισότιμου ανταγωνισμού για τους ποιοτικούς πλοιοκτήτες. Καθορίζει τα δικαιώματα των ναυτικών για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας σε μεγάλη ποικιλία θεμάτων και έχει σχεδιαστεί για να εφαρμόζεται παγκοσμίως, να είναι ευνόητη, επικαιροποιήσιμη και ομοιόμορφα εφαρμόσιμη. Η Σύμβαση έχει σχεδιαστεί ώστε να αποτελέσει παγκόσμιο μέσο γνωστό ως «τέταρτος πυλώνας» του διεθνούς ρυθμιστικού καθεστώτος για την ποιοτική ναυτιλία, που συμπληρώνει τις τρεις θεμελιώδεις συμβάσεις του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΔΝΟ): τη διεθνή σύμβαση για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα (SOLAS), τη διεθνή σύμβαση για τα πρότυπα εκπαίδευσης, έκδοσης πιστοποιητικών και τήρησης φυλακών των ναυτικών (STCW) και τη διεθνή σύμβαση για τον έλεγχο της θαλάσσιας ρύπανσης (MARPOL).

Περιέχει τέσσερεις τίτλους που πραγματεύονται τα δικαιώματα των ναυτικών: τίτλος 1 σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις ναυτικής εργασίας επί των πλοίων· τίτλος 2 σχετικά με τις συνθήκες απασχόλησης· τίτλος 3 σχετικά με την ενδιαίτηση, τις δυνατότητες ψυχαγωγίας, τη σίτιση και την τροφοδοσία· τίτλος 4 σχετικά με την προστασία της υγείας, την υγειονομική περίθαλψη, την πρόνοια και την κοινωνική ασφάλιση και προστασία.

Επιπλέον, ο τίτλος 5 της MLC περιλαμβάνει μηχανισμούς βελτίωσης της επιτήρησης σε όλα τα επίπεδα: πλοίο, επιχείρηση, κράτος σημαίας, κράτος λιμένα, κράτος προέλευσης του εργατικού δυναμικού, και σύστημα της ΔΟΕ για παγκόσμια και ομοιόμορφη συμμόρφωση και επαλήθευση. Στην πραγματικότητα, παράλληλα με την άρτια συλλογή κανόνων, χρειαζόταν ένα αποτελεσματικότερο σύστημα εφαρμογής και συμμόρφωσης, προκειμένου να αποσυρθούν τα πλοία που δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα χάριν της ασφάλειας, της προστασίας από έκνομες ενέργειες και της προστασίας του περιβάλλοντος.

Κατά συνέπεια, η ΕΕ πρέπει να εξασφαλίσει τα μέσα μέσω του κράτους σημαίας και του κράτους λιμένα για να εγγυηθεί την εφαρμογή των συναφών προτύπων ναυτικής εργασίας της MLC επί όλων των πλοίων που προσεγγίζουν στους ενωσιακούς λιμένες, ανεξάρτητα από την εθνικότητα των ναυτικών.

Η επιβολή των προτύπων της MLC μέσω των ελέγχων του κράτους σημαίας και του κράτους λιμένα πρέπει επίσης να θεωρηθεί ως τρόπος περιορισμού του κοινωνικού ντάμπινγκ, το οποίο υποβαθμίζει τις συνθήκες εργασίας επί του πλοίου και αποβαίνει σε βάρος των πλοιοκτητών που προσφέρουν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας συμμορφούμενοι με τους κανόνες της ΔΟΕ.

1.2.        Αρμοδιότητες του κράτους σημαίας βάσει της MLC

Με την έγκριση της MLC η ΔΟΕ καθιέρωσε καινοτόμες διατάξεις σχετικά με την πιστοποίηση των συνθηκών εργασίας επί των πλοίων.

Με την MLC καθιερώνεται αυστηρό καθεστώς επιβολής που υποστηρίζεται από σύστημα πιστοποίησης, στο πλαίσιο του οποίου το κράτος σημαίας (ή αναγνωρισμένος οργανισμός/φορέας που ενεργεί για λογαριασμό του) εξετάζει τα σχέδια συμμόρφωσης του πλοιοκτήτη, ελέγχει και πιστοποιεί ότι υφίστανται πράγματι και εφαρμόζονται. Τα πλοία θα απαιτείται να φέρουν επί τους σκάφους πιστοποιητικό ναυτικής εργασίας και δήλωση συμμόρφωσης με τις συνθήκες ναυτικής εργασίας. Τα εν λόγω έγγραφα χορηγούνται από το κράτος σημαίας που έχει δικαιοδοσία επί του σκάφους και πιστοποιεί το αποτέλεσμα των ελέγχων. Βάσει της MLC, η απαίτηση αυτή αφορά πλοία ολικής χωρητικότητας άνω των 500 τόνων (GT) που πραγματοποιούν διεθνή δρομολόγια ή ενδομεταφορές στο εξωτερικό. Εντούτοις, τα κράτη σημαίας της ΕΕ αναμένεται να εξασφαλίσουν την τήρηση της εθνικής νομοθεσίας και των κανονισμών εφαρμογής της οδηγίας 2009/13/ΕΚ και από μικρότερα πλοία (ολικής χωρητικότητας κάτω των 500 τόνων), για τα οποία η πιστοποίηση δεν είναι υποχρεωτική βάσει της MLC. Προκειμένου να αποφευχθεί η προσθήκη επιπλέον νομοθετικών υποχρεώσεων επί των κρατών μελών, το πλήρες σύστημα πιστοποίησης δεν έχει ενσωματωθεί στο δίκαιο της ΕΕ με βάση την παρούσα πρόταση αλλά επαφίεται στο διεθνές δίκαιο.

1.3.        Ισχύουσα νομοθεσία της ΕΕ

Η ΕΕ έχει θεσπίσει νομικό πλαίσιο για τη βελτίωση της ασφάλειας στη θάλασσα εκδίδοντας τρεις δέσμες για την ασφάλεια στη θάλασσα, η τελευταία εκ των οποίων ανάγεται στο 2009. Ορισμένοι από τους κανόνες της ΕΕ σχετικά με την ασφάλεια στη θάλασσα και με την υγιεινή και ασφάλεια σχετίζονται με την παρούσα πρόταση. Συνοψίζονται κατωτέρω:

1.3.1      Οδηγία 2009/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, για την τήρηση των υποχρεώσεων του κράτους σημαίας[6]

Σε επίπεδο ΕΕ η οδηγία 2009/21/ΕΚ έχει ως στόχο να εξασφαλίσει ότι τα κράτη μέλη εκπληρώνουν με αποτελεσματικότητα και συνέπεια τις υποχρεώσεις τους ως κράτη σημαίας για την ενίσχυση της ασφάλειας και την πρόληψη της ρύπανσης από πλοία που φέρουν τη σημαία τους. Προβλέπει τις προϋποθέσεις νηολόγησης των πλοίων υπό τη σημαία κράτους μέλους και την υποχρέωση των κρατών σημαίας να δημιουργήσουν σύστημα διαχείρισης της ποιότητας και εσωτερικής αξιολόγησης βάσει των διεθνών προτύπων.

Η οδηγία 2009/21/ΕΚ ωστόσο δεν περιλαμβάνει κατάλογο των καθηκόντων του κράτους σημαίας αλλά αναφέρεται στις διαδικασίες του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΔΝΟ). Συνεπώς, πρέπει να ενταχθούν στο δίκαιο της ΕΕ τα συγκεκριμένα καθήκοντα του κράτους σημαίας που προκύπτουν από την εφαρμογή της οδηγίας 2009/21/ΕΚ. Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας πρότασης είναι εκ φύσεως ανεξάρτητοι και διαφορετικοί από εκείνους της οδηγίας 2009/21/ΕΚ, είναι λογικότερο να επιλεγεί η λύση χωριστής πρότασης αντί της τροποποίησης της οδηγίας 2009/21/ΕΚ.

1.3.2      Οδηγία 2009/13/ΕΚ

Με βάση τη συμφωνία μεταξύ των κοινωνικών εταίρων της ΕΕ, με την οδηγία 2009/13/ΕΚ ορισμένα πρότυπα της MLC εντάσσονται στο δίκαιο της ΕΕ. Στο παράρτημά της, συγκεκριμένα, έχουν ενσωματωθεί τα σχετικά στοιχεία των Τίτλων 1, 2, 3 και 4 της MLC σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις ναυτικής εργασίας (ιατρικά πιστοποιητικά, ελάχιστο όριο ηλικίας, εκπαίδευση και προσόντα), τους όρους απασχόλησης (συμφωνίες απασχόλησης ναυτικών, επαναπατρισμός, αποζημίωση σε περίπτωση απώλειας ή βύθισης του πλοίου, επίπεδο επάνδρωσης, ανάπτυξη της σταδιοδρομίας και των δεξιοτήτων των ναυτικών και ευκαιρίες απασχόλησης), τις διατάξεις σχετικά με την ενδιαίτηση, τις δυνατότητες ψυχαγωγίας, τη σίτιση και την τροφοδοσία, τις διατάξεις προστασίας της υγείας, υγειονομικής περίθαλψης και πρόνοιας συμπεριλαμβανομένης της ευθύνης των πλοιοκτητών και της πρόσβασης σε χερσαίες εγκαταστάσεις και τέλος τις διατάξεις σχετικά με τις διαδικασίες υποβολής καταγγελιών επί του πλοίου.

Εκτός εάν ορίζεται ρητώς διαφορετικά, η οδηγία 2009/13/ΕΚ ισχύει για όλα τα πλοία, είτε ανήκουν στο δημόσιο είτε σε ιδιώτες, τα οποία χρησιμοποιούνται κανονικά στην εμπορική ναυτιλία, εκτός από τα πλοία που χρησιμοποιούνται στην αλιεία ή σε συναφείς δραστηριότητες και τα παραδοσιακά κατασκευασμένα πλοία, όπως παραδοσιακά καΐκια αραβικού τύπου και κινεζικά πολεμικά ιστιοφόρα (τζόγκες). Η οδηγία δεν ισχύει για πολεμικά πλοία ή για τα βοηθητικά πλοία του πολεμικού ναυτικού.

2.           ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΩΝ ΜΕ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ

Τα κράτη μέλη της ΕΕ συμμετείχαν ενεργά στις διαπραγματεύσεις της MLC μαζί με την Επιτροπή η οποία οργάνωσε τον συντονισμό των θέσεων που έλαβε η ΕΕ. Όλα τα κράτη μέλη ενέκριναν την MLC το 2006.

Σε αυτοτελή δημόσια διαβούλευση τα κράτη μέλη και οι ενδιαφερόμενοι είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν τις απόψεις τους τον Ιούνιο του 2011.

Υπήρξε γενική συμφωνία σχετικά με την ανάγκη επικαιροποίησης της νομοθεσίας που αφορά το κράτος σημαίας και το κράτος λιμένα προκειμένου να ενισχυθούν οι απαιτήσεις της MLC.

Οι συγκεκριμένες θετικές επιπτώσεις που υπογραμμίστηκαν αφορούσαν την ενίσχυση της ασφάλειας στη θάλασσα, τη βελτίωση της ποιοτικής ναυτιλίας, την ενίσχυση των ισότιμων όρων ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων της ΕΕ και τρίτων χωρών και μεταξύ των σημαιών της ΕΕ και εκείνων τρίτων χωρών.

Οι ενδιαφερόμενοι ανέφεραν επίσης τη βελτίωση της ποιότητας εργασίας για όλους τους ναυτικούς, συγκεκριμένα για τους ναυτικούς που εργάζονται σε σκάφη που φέρουν σημαίες της ΕΕ, για τους ναυτικούς από την ΕΕ που εργάζονται επί πλοίων που φέρουν σημαία τρίτων χωρών, ακόμη και εκτός της ΕΕ, για ναυτικούς τρίτων χωρών που εργάζονται σε πλοία τρίτων χωρών.

Η ειδική ομάδα για την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα στη ναυτιλία, ένας ανεξάρτητος φορέας που συγκρότησε ο αντιπρόεδρος Siim Kallas τον Ιούλιο του 2010, η οποία ολοκλήρωσε τις εργασίες της τον Ιούνιο του 2011 και εξέδωσε έκθεση[7] με συστάσεις πολιτικής σχετικά τον τρόπο προώθησης του ναυτικού επαγγέλματος στην Ευρώπη, πρότεινε την εφαρμογή της MLC.

3.           ΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

3.1         Το περιεχόμενο της πρότασης

3.1.1      Αρμοδιότητες του κράτους σημαίας

Η εθνική σημαία αποτελεί την πρωτογενή πηγή αρμοδιοτήτων του κράτους για το πλοίο. Τα κράτη σημαίας υποχρεούνται να εξασφαλίζουν ότι τα πλοία τους συμμορφώνονται με τα πρότυπα που έχουν αποδεχτεί τα κράτη σημαίας βάσει του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων, ιδίως με τα ελάχιστα διεθνή πρότυπα. Αυτό σημαίνει ότι τα πλοία του κράτους σημαίας λειτουργούν και συντηρούνται με τρόπο που ελαχιστοποιεί τους κινδύνους για τους ναυτικούς, το θαλάσσιο περιβάλλον και το φορτίο. Με το άρθρο 94 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS) θεσπίζονται τα βασικά καθήκοντα των κρατών σημαίας ενώ το άρθρο 94 παράγραφος 2 απαιτεί από τα κράτη σημαίας, να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλίσουν τη συμμόρφωση με τους γενικά αποδεκτούς διεθνείς κανονισμούς, διαδικασίες και πρακτικές.

Το κράτος σημαίας ασκεί αποτελεσματική δικαιοδοσία και έλεγχο επί διοικητικών, τεχνικών και κοινωνικών θεμάτων των πλοίων και των πληρωμάτων του στην ανοικτή θάλασσα. Επιβάλλει τους κανονισμούς στα σκάφη που φέρουν τη σημαία του, συμπεριλαμβανομένων των κανονισμών που αφορούν την επιθεώρηση, την πιστοποίηση και την έκδοση εγγράφων ασφαλείας και πρόληψης της ρύπανσης.

Συγκεκριμένα, πριν επιτρέψουν σε σκάφος να φέρει τη σημαία τους, τα κράτη μέλη ελέγχουν εάν το πλοίο συμμορφώνεται με τους διεθνείς κανόνες και κανονισμούς στους τομείς που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα τους.

Η τρέχουσα πρόταση για το κράτος σημαίας περιορίζεται στην υιοθέτηση ορισμένων μερών του τίτλου V της MLC σχετικά με τις αρμοδιότητες του κράτους σημαίας. Όπως αναφέρθηκε, η οδηγία 2009/21/ΕΚ σχετικά με το κράτος σημαίας συμπληρώνεται αλλά δεν τροποποιείται με την παρούσα πρόταση. Η πρόταση προβλέπει την εφαρμογή και την συμμόρφωση του κράτους σημαίας με την οδηγία 2009/13/ΕΚ.

Ωστόσο, λόγω των αρμοδιοτήτων της ΕΕ και της πολιτικής συγκυρίας, δεν ήταν δυνατόν να ενσωματωθούν στο δίκαιο της ΕΕ οι διατάξεις της MLC, με βάση τις οποίες τα πλοία υποχρεούνται να φέρουν πιστοποιητικό ναυτικής εργασίας και δήλωση συμμόρφωσης με τις συνθήκες ναυτικής εργασίας που να πιστοποιεί συμμόρφωση όσον αφορά και τα 14 σημεία που προβλέπει η MLC (ελάχιστο όριο ηλικίας των ναυτικών, ιατρικά πιστοποιητικά των ναυτικών, προσόντα των ναυτικών, συμφωνίες απασχόλησης των ναυτικών, χρήση αδειοδοτημένης ή πιστοποιημένης, ή υπαγόμενης σε κανονισμούς ιδιωτικής υπηρεσίας πρόσληψης και τοποθέτησης ναυτικών, ωράρια εργασίας και ανάπαυσης, επίπεδα επάνδρωσης του πλοίου, ενδιαίτηση, εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας επί του πλοίου, σίτιση και τροφοδοσία, προστασίας της υγείας, ασφάλεια και πρόληψη ατυχημάτων, υγειονομική περίθαλψη επί του πλοίου, διαδικασίες υποβολής καταγγελιών επί του πλοίου, καταβολή μισθών).

Συνεπώς η οδηγία 2009/13/ΕΚ δεν καλύπτει όλα τα θέματα που καλύπτει η MLC. Ως εκ τούτου οι αρμοδιότητες των κρατών σημαίας της ΕΕ περιορίζονται στην εφαρμογή των διατάξεων της οδηγίας 2009/13/ΕΚ.

3.1.2      Λεπτομερές περιεχόμενο της πρότασης

Η οδηγία 2009/21/ΕΚ επιδιώκει να εξασφαλίσει ότι οι σημαίες όλων των κρατών μελών της ΕΕ έχουν καλή φήμη (δεν περιλαμβάνονται σε μαύρη λίστα) και να ενσωματώσει το σύστημα ελέγχου κράτους σημαίας του διεθνούς ναυτιλιακού οργανισμού (ΔΝΟ) στο ενωσιακό δίκαιο και να εισαγάγει την ποιοτική πιστοποίηση των εθνικών αρχών ναυτιλίας σε αντίθεση με την παρούσα πρόταση που έχει άλλους στόχους. Η παρούσα πρόταση δεν αναφέρεται σε καμία διαδικασία του ΔΝΟ, αλλά καθορίζει αρχές για την παρακολούθηση της εφαρμογής της οδηγίας 2009/13/ΕΚ υιοθετώντας ορισμένα από τα πρότυπα της σύμβασης για την ναυτική εργασία. Για λόγους σαφήνειας είναι προτιμότερο να υπάρχει χωριστό κείμενο.

Στο άρθρο 1 περιγράφεται το αντικείμενο της πρότασης που συνίσταται στην εξασφάλιση ότι τα κράτη σημαίας της ΕΕ ανταποκρίνονται στις αρμοδιότητές τους στην εφαρμογή και την επιβολή της οδηγίας 2009/13/ΕΚ.

Το άρθρο 2 αναφέρεται στον ορισμό του πλοίου και του πλοιοκτήτη βάσει του ορισμού της MLC που χρησιμοποιείται και στην οδηγία 2009/13/ΕΚ για να αποφευχθεί ενδεχόμενη απόκλιση μεταξύ προτύπων και μέτρων εφαρμογής.

Στο άρθρο 3 καθορίζεται η υποχρέωση του κράτους σημαίας να συγκροτήσει μηχανισμούς επιθεώρησης και να εξασφαλίσει την συμμόρφωση των πλοίων του με την οδηγία 2009/13/ΕΚ.

Το άρθρο 4 αναφέρεται στα επαγγελματικά προσόντα και την ανεξαρτησία του προσωπικού που ευθύνεται για τον έλεγχο ότι εφαρμόζονται σωστά επί των σκαφών που φέρουν τις σημαίες των οικείων κρατών μελών τα θέματα που καλύπτονται από την οδηγία 2009/13/ΕΚ.

Το άρθρο 5 πραγματεύεται τις καταγγελίες επί πλοίων που φέρουν τη σημαία χωρών της ΕΕ και καθορίζει τις αρχές και τη διαδικασία που πρέπει να εφαρμόζονται από το αρμόδιο προσωπικό των κρατών σημαίας.

3.1.3      Επεξηγηματικά έγγραφα που συνοδεύουν την κοινοποίηση των μέτρων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο.

Εκτός των κοινών πολιτικών δηλώσεων (ΕΕ C 369 του 2011 σ. 2, ΕΕ C 369 του 2011, σ. 3)[8] η Επιτροπή εξετάζει τώρα και την ενδεχόμενη ανάγκη για επεξηγηματικά έγγραφα ανάλογα με την περίπτωση. Λόγω της αναλογικότητας στο πλαίσιο της παρούσας πρότασης δεν κρίθηκαν αναγκαία τα επεξηγηματικά έγγραφα, γεγονός που δεν μεταβάλλει οιαδήποτε άλλη υφιστάμενη πράξη της νομοθεσίας, προκειμένου να αποφευχθεί ενδεχόμενος πρόσθετος διοικητικός φόρτος και επειδή το πεδίο της πρότασης έχει καθοριστεί με σαφήνεια και δεν επηρεάζει τομείς που αποτελούν αντικείμενο εκτεταμένων νομοθετικών ρυθμίσεων σε εθνικό επίπεδο. Κατά συνέπεια η παρούσα πρόταση δεν περιλαμβάνει αιτιολογική σκέψη σχετικά με επεξηγηματικά έγγραφα.

3.2         Νομική βάση

Άρθρο 100 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3.3         Αρχή της επικουρικότητας

Οι εναρμονισμένοι κανόνες σχετικά με την επιβολή ανά την ΕΕ πρέπει να συμβάλουν στην δημιουργία ισότιμων όρων ανταγωνισμού, προκειμένου να αποφευχθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά εις βάρος της ασφάλειας στη θάλασσα και για να εξασφαλιστούν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης για όλους τους ναυτικούς ανεξαρτήτως εθνικότητας. Συγκεκριμένα, οι εμπειρίες από τον έλεγχο του κράτους λιμένα σε επίπεδο ΕΕ έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικές για να εξασφαλίζεται καλύτερη επιτήρηση των πλοίων που προσεγγίζουν σε λιμένες της ΕΕ μέσω της ομαδοποίησης των πόρων και την ανταλλαγή πληροφοριών.

3.4         Αρχή της αναλογικότητας

Τα μέτρα του κράτους σημαίας είναι ο κύριος τρόπος επιβολής στον κλάδο της ναυτιλίας. Η τρέχουσα πρόταση έχει ως στόχο την ενίσχυση του ρόλου του κράτους σημαίας όσον αφορά την παρακολούθηση της αποτελεσματικής εφαρμογής της οδηγίας 2009/13/ΕΚ με συνεκτικό τρόπο, την αποφυγή μεμονωμένης δράσης από κάθε κράτος μέλος χωριστά σε βάρος της συνεκτικότητας και πιθανώς κατά παράβαση του διεθνούς ή το ενωσιακού δικαίου.

3.5         Επιλογή νομικού μέσου

Όσον αφορά τα ελάχιστα πρότυπα που πρέπει να εφαρμόζονται από τα κράτη μέλη με μέτρα που θα λάβουν στο πλαίσιο των εθνικών συστημάτων τους και στον τομέα των κατανεμημένων αρμοδιοτήτων, το κατάλληλο μέσο είναι η οδηγία.

3.6         Έναρξη ισχύος

Η παρούσα οδηγία αρχίζει να ισχύει την ημερομηνία έναρξης ισχύος της σύμβασης ναυτικής εργασίας του 2006, όπως η οδηγία 2009/13/ΕΚ.

2012/0065 (COD)

Πρόταση

ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

σχετικά με τις αρμοδιότητες του κράτους σημαίας όσον αφορά την εφαρμογή της οδηγίας 2009/13/ΕΚ του Συμβουλίου για την εφαρμογή της συμφωνίας που συνήψαν η Ένωση Εφοπλιστών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ECSA) και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Ενώσεων Εργαζομένων στις Μεταφορές (ETF) σχετικά με τη σύμβαση ναυτικής εργασίας του 2006 και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/63/ΕΚ

(Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 100 παράγραφος 2,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κατόπιν διαβίβασης του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια,

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής[9],

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Επιτροπής των Περιφερειών[10],

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)       Η δράση της Ένωσης στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών αποσκοπεί, μεταξύ άλλων, στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης των ναυτικών επί των πλοίων, της ασφάλειας στην θάλασσα και της πρόληψης της ρύπανσης που οφείλεται σε ναυτικά ατυχήματα.

(2)       Η Ένωση έχει επίγνωση του γεγονότος ότι τα περισσότερα ατυχήματα στη θάλασσα οφείλονται άμεσα στον ανθρώπινο παράγοντα, ιδίως στην κόπωση.

(3)       Ένας από τους κύριους στόχους της πολιτικής της Ένωσης στον τομέα της ασφάλειας στη θάλασσα είναι η εξάλειψη της ναυτιλίας που δεν ανταποκρίνεται στα σχετικά πρότυπα.

(4)       Στις 23 Φεβρουαρίου 2006 η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας εξέδωσε τη σύμβαση ναυτικής εργασίας του 2006 (εφεξής «σύμβαση»), επιθυμώντας να θεσπίσει μία ενιαία συνεκτική πράξη, η οποία θα ενσωματώνει κατά το δυνατόν όλα τα επικαιροποιημένα πρότυπα των εν ισχύ διεθνών συμβάσεων και συστάσεων ναυτικής εργασίας, καθώς και τις θεμελιώδεις αρχές που περιλαμβάνονται σε άλλες διεθνείς συμβάσεις εργασίας.

(5)       Με την απόφαση 2007/431/ΕΚ του Συμβουλίου, της 7ης Ιουνίου 2007[11] , εξουσιοδοτήθηκαν τα κράτη μέλη να επικυρώσουν τη σύμβαση. Τα κράτη μέλη κλήθηκαν να την επικυρώσουν το ταχύτερο δυνατόν.

(6)       Η σύμβαση καθορίζει τα πρότυπα ναυτικής εργασίας για όλους τους ναυτικούς ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους και από τη σημαία των πλοίων.

(7)       Με την οδηγία 2009/13/ΕΚ του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2009[12] , εφαρμόζεται η συμφωνία που συνήψαν η Ένωση Εφοπλιστών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ECSA) και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Ενώσεων Εργαζομένων στις Μεταφορές (ETF) σχετικά με τη σύμβαση ναυτικής εργασίας του 2006 και για τροποποίηση της οδηγίας 1999/63/ΕΚ (εφεξής η «συμφωνία»).

(8)       Η οδηγία 2009/13/ΕΚ εκδόθηκε βάσει του άρθρου 155 της Συνθήκης.

(9)       Δεδομένου ότι οι συμφωνίες που έχουν συναφθεί με βάση το άρθρο 155 της Συνθήκης και πρέπει να εφαρμοστούν με αποφάσεις του Συμβουλίου μπορούν να καλύπτουν μόνο τα ζητήματα που καθορίζονται στο άρθρο 153 της Συνθήκης, ορισμένες διατάξεις της σύμβασης που αφορούν τις αρμοδιότητες του κράτους σημαίας σχετικά με την εφαρμογή της σύμβασης δεν μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος της κοινωνικής συμφωνίας που εφαρμόστηκε με την οδηγία 2009/13/ΕΚ. Οι εν λόγω διατάξεις πρέπει να ενσωματωθούν στο ενωσιακό δίκαιο μέσω της παρούσας οδηγίας.

(10)     Παρόλο που η οδηγία 2009/13/ΕΚ διέπει τις αρμοδιότητες του κράτους σημαίας ενσωματώνοντας το σύστημα ελέγχου του κράτους σημαίας του ΔΝΟ στο ενωσιακό δίκαιο και εισάγοντας την πιστοποίηση της ποιότητας των εθνικών αρχών ναυτιλίας, θεωρείται καταλληλότερη και σαφέστερη μια χωριστή οδηγία η οποία θα καλύπτει τα πρότυπα ναυτικής εργασίας έτσι ώστε ανταποκρίνεται στους διάφορους σκοπούς και διαδικασίες.

(11)     Η οδηγία 2009/13/ΕΚ εφαρμόζεται στους ναυτικούς επί πλοίων που φέρουν τη σημαία κράτους μέλους. Συνεπώς, τα κράτη μέλη πρέπει να παρακολουθούν την συμμόρφωση με τις διατάξεις της εν λόγω οδηγίας όλων των πλοίων που φέρουν τη σημαία τους.

(12)     Για τον έλεγχο της αποτελεσματικής εφαρμογής της οδηγίας 2009/13/ΕΚ απαιτείται τα κράτη μέλη να ελέγχουν με τακτικές επιθεωρήσεις, παρακολούθηση και άλλα μέτρα ελέγχου ότι τα πλοία που φέρουν στη σημαία τους συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις της οδηγίας 2009/13/ΕΚ.

(13)     Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας οδηγίας δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη και μπορούν, επομένως, λόγω της κλίμακας ή των αποτελεσμάτων της δράσης, να επιτευχθούν καλύτερα σε ενωσιακό επίπεδο, η Ένωση δύναται να θεσπίσει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως διατυπώνεται στο εν λόγω άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των εν λόγω στόχων.

(14)     Δεδομένου ότι με την παρούσα οδηγία εφαρμόζεται η οδηγία 2009/13/ΕΚ, η παρούσα οδηγία πρέπει να τεθεί σε ισχύ την ίδια ημέρα με την οδηγία 2009/13/ΕΚ.

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

Αντικείμενο

Με την παρούσα οδηγία καθορίζονται κανόνες για να εξασφαλιστεί ότι τα κράτη μέλη εκπληρώνουν με αποτελεσματικότητα τις υποχρεώσεις τους ως κράτη σημαίας όσον αφορά την παρακολούθηση της συμμόρφωσης των πλοίων που φέρουν τη σημαία τους με τν οδηγία 2009/13/ΕΚ. Η παρούσα οδηγία δεν θίγει την οδηγία 2009/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου[13].

Άρθρο 2

Ορισμοί

Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

α) «πλοίο», κάθε πλοίο, εκτός εκείνων που πλέουν αποκλειστικά σε εσωτερικά ύδατα ή σε ύδατα εντός ή πλησίον προστατευομένων υδάτων ή περιοχών όπου εφαρμόζονται λιμενικοί κανονισμοί·

β) «πλοιοκτήτης», ο ιδιοκτήτης του πλοίου ή οποιοσδήποτε άλλος φορέας ή πρόσωπο, όπως ο διαχειριστής, ο πράκτορας ή ο ναυλωτής κενού σκάφους στον οποίο έχει ανατεθεί η ευθύνη λειτουργίας του πλοίου από τον ιδιοκτήτη και ο οποίος, αναλαμβάνοντας την εν λόγω ευθύνη, συμφώνησε να αναλάβει όλα τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που επιβάλλονται στους πλοιοκτήτες δυνάμει του παραρτήματος της οδηγίας 2009/13/ΕΚ, ανεξαρτήτως εάν κάποιος άλλος φορέας ή πρόσωπο έχει αναλάβει ορισμένα από τα καθήκοντα ή τις ευθύνες εξ ονόματος του πλοιοκτήτη.

Άρθρο 3

Παρακολούθηση της συμμόρφωσης

Τα κράτη μέλη μεριμνούν για τη θέσπιση κατάλληλων μηχανισμών ελέγχου και παρακολούθησης και για την διεξαγωγή αποτελεσματικών και επαρκών επιθεωρήσεων για να διασφαλίζεται ότι οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των ναυτικών επί πλοίων που φέρουν τη σημαία τους πληρούν και συνεχίζουν να πληρούν τις απαιτήσεις της οδηγίας 2009/13/ΕΚ.

Άρθρο 4

Προσωπικό αρμόδιο για την παρακολούθηση της συμμόρφωσης

Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι το προσωπικό που είναι αρμόδιο για τον έλεγχο της ορθής εφαρμογής της οδηγίας 2009/13/ΕΚ διαθέτει την εκπαίδευση, τα προσόντα, τα καθήκοντα, τις αρμοδιότητες, το καθεστώς και την ανεξαρτησία που είναι αναγκαία ή ευκταία ώστε να είναι σε θέση να διεκπεραιώνουν τον εν λόγω έλεγχο και να εξασφαλίζουν τη συμμόρφωση με την εν λόγω οδηγία.

Άρθρο 5

Καταγγελίες

1.           Σε περίπτωση που κράτος μέλος λάβει καταγγελία την οποία κρίνει ότι δεν είναι προφανώς αβάσιμη ή συγκεντρώσει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι πλοίο που φέρει τη σημαία του δεν πληροί τις απαιτήσεις της οδηγίας 2009/13/ΕΚ ή ότι υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις όσον αφορά τα μέτρα εφαρμογής, το εν λόγω κράτος μέλος λαμβάνει τα μέτρα που απαιτούνται για να διερευνηθεί το θέμα και εξασφαλίζουν ότι λαμβάνονται μέτρα για την αποκατάσταση των παραλείψεων που ενδεχομένως διαπιστώθηκαν.

2.           Το προσωπικό που είναι επιφορτισμένο με τις καταγγελίες αντιμετωπίζει ως εμπιστευτική την πηγή των παραπόνων ή της καταγγελίας για εικαζόμενο κίνδυνο ή έλλειψη σχετικά με τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των ναυτικών ή παράβαση της νομοθεσίας και των κανονισμών και δεν ενημερώνει τον πλοιοκτήτη, τον εκπρόσωπο του ή τον αρμόδιο για την εκμετάλλευση του πλοίου ότι διεξήχθη επιθεώρηση ως αποτέλεσμα σχετικού παραπόνου ή καταγγελίας.

Άρθρο 6

Μεταφορά στο εθνικό δίκαιο

1.           Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία το αργότερο 12 μήνες από την έναρξη ισχύος της. Κοινοποιούν αμέσως στην Επιτροπή το κείμενο αυτών των διατάξεων.

2.           Οι διατάξεις αυτές, όταν θεσπίζονται από τα κράτη μέλη, περιέχουν αναφορά στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από την αναφορά αυτή κατά την επίσημη δημοσίευσή τους. Ο τρόπος αυτής της αναφοράς καθορίζεται από τα κράτη μέλη.

3.           Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή το κείμενο των ουσιωδών διατάξεων εσωτερικού δικαίου τις οποίες θεσπίζουν στον τομέα που διέπει η παρούσα οδηγία.

Άρθρο 7

Έναρξη ισχύος

Η παρούσα οδηγία αρχίζει να ισχύει την ημερομηνία έναρξης ισχύος της οδηγίας 2009/13/ΕΚ.

Άρθρο 8

Αποδέκτες

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες,

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο                     Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος                                                   Ο Πρόεδρος

[1]               ΕΕ L 161 της 22.6.2007, σ. 63

[2]           ΕΕ L 124 της 20.5.2009, σ. 30

[3]               COM(2009)8

[4]               Βλέπε παράγραφο 3 της ανακοίνωσης.

[5]           COM (2011) 144 τελικό

[6]               ΕΕ L 131, της 28.5.2009, σ. 132

[7]               Δημοσιεύθηκε στις 20 Ιουλίου 2011: http://ec.europa.eu/transport/maritime/seafarers/doc/2011-06-09-tfmec.pdf

[8]               COM (2007) 502

[9]               ΕΕ C […] της […], σ. […].

[10]             ΕΕ C […] της […], σ. […].

[11]             ΕΕ L 161 της 22.6.2007, σ. 63

[12]             ΕΕ L 124 της 20.5.2009, σ. 30.

[13]             ΕΕ L131 της 28.5.2009, σ. 132.