52006PC0517

[pic] | ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ |

Βρυξέλλες, 18.09.2006

COM(2006) 517 τελικό

2004/0049 (COD)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ σύμφωνα με το άρθρο 251 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο της συνθήκης ΕΚ σχετικά με την

κοινή θέση η οποία καθορίστηκε από το Συμβούλιο για την έκδοση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των επιβατών διεθνών σιδηροδρομικών γραμμών

2004/0049 (COD)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ σύμφωνα με το άρθρο 251 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο της συνθήκης ΕΚ σχετικά με την

κοινή θέση η οποία καθορίστηκε από το Συμβούλιο για την έκδοση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των επιβατών διεθνών σιδηροδρομικών γραμμών

1- ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Ημερομηνία διαβίβασης της πρότασης στο ΕΚ και στο Συμβούλιο (έγγραφο COM(2004)143 τελικό - 2004/0049(COD)): | 3 Μαρτίου 2004 |

Ημερομηνία γνωμοδότησης της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής: | 9 Φεβρουαρίου 2005 |

Ημερομηνία γνωμοδότησης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε πρώτη ανάγνωση: A6 – 0123/2005 | 28 Σεπτεμβρίου 2005 |

Ημερομηνία έγκρισης της κοινής θέσης: | 24 Ιουλίου 2006 |

2- ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Η πρόταση για τα δικαιώματα των επιβατών διεθνών σιδηροδρομικών γραμμών αποτελεί ένα από τα τέσσερα μέτρα που προτάθηκαν στο πλαίσιο της τρίτης δέσμης μέτρων για τους σιδηροδρόμους (τα άλλα μέτρα αποσκοπούν στην καθιέρωση συστήματος πιστοποίησης των μηχανοδηγών, στη βελτίωση της ποιότητας των σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών και στο άνοιγμα της αγοράς των διεθνών σιδηροδρομικών επιβατικών μεταφορών 1.1.2010).

Η πρόταση αυτή έχει ως στόχο τη θέσπιση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για τους επιβάτες διεθνών σιδηροδρομικών γραμμών προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα και η ελκυστικότητα αυτών των μεταφορών. Θεσπίζονται διατάξεις που αφορούν τις ελάχιστες απαιτήσεις πληροφόρησης των επιβατών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το ταξίδι τους· τους όρους των συμβάσεων μεταφοράς· την ευθύνη των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων σε περιπτώσεις ατυχημάτων, την ευθύνη και λοιπές συνέπειες από καθυστερήσεις ή ακυρώσεις δρομολογίων· τους όρους υπό τους οποίους παρέχεται συνδρομή στα άτομα με μειωμένη κινητικότητα, τα ποιοτικά πρότυπα καθώς και τη διαχείριση κινδύνων, και τέλος, τους όρους υπό τους οποίους θα συνεργάζονται οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις, ώστε να επιτυγχάνουν τους στόχους του Κανονισμού.

Τα σχετικά με τα δικαιώματα των επιβατών σιδηροδρόμων βασίζονται σε προϋπάρχοντα στο θέμα αυτό συστήματα διεθνούς νομοθεσίας, και ειδικότερα στη Σύμβαση για τις Διεθνείς Σιδηροδρομικές Μεταφορές (COTIF/CIV) και στους κοινοτικούς κανόνες που έχουν εκδοθεί σχετικά με τους επιβάτες αεροπορικών γραμμών.

3- ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΘΕΣΗΣ

Το Συμβούλιο προέβη, ομόφωνα, σε ορισμένες γενικές αλλαγές στην πρόταση της Επιτροπής, οι οποίες είναι αποδεκτές, επειδή εξασφαλίζουν την επίτευξη των τεθέντων στόχων.

Κατά πρώτον, το Συμβούλιο αναθεωρεί τη δομή του κανονισμού, τον οποίο καταστρώνει σε οκτώ ευδιάκριτα κεφάλαια (I - Γενικές διατάξεις, II - Σύμβαση μεταφοράς, πληροφορίες και εισιτήρια, III - Ευθύνη των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων για τους επιβάτες και τις αποσκευές τους, IV - Καθυστερήσεις, απώλεια ανταπόκρισης και ακυρώσεις, V – Πρόσωπα μειωμένης κινητικότητας, VI – Ασφάλεια, καταγγελίες και ποιότητα υπηρεσίας, VII – Έλεγχος της εφαρμογής και VIII – Τελικές διατάξεις). Ο αριθμός των παραρτημάτων μειώνεται από τέσσερα σε τρία, όπου τα παραρτήματα I και II της πρότασης της Επιτροπής προσαρμόζονται ελαφρώς και συγχωνεύονται στο παράρτημα II, το παράρτημα II ενσωματώνεται στο κείμενο του κανονισμού (αποζημίωση για καθυστερήσεις) και οι σχετικές με τα κεφάλαια ΙΙ, ΙΙΙ και V διατάξεις της διεθνούς συμφωνίας COTIF/CIV γίνονται παράρτημα I.

Το Συμβούλιο επιβεβαίωσε, σε μεγάλο βαθμό, το πεδίο εφαρμογής όπως είχε προταθεί από την Επιτροπή (“διεθνή ταξίδια”, που πραγματοποιούνται σε μία ή περισσότερες σιδηροδρομικές γραμμές, μία τουλάχιστον από τις οποίες πρέπει να είναι διεθνής, δυνάμει ενιαίας συμβάσεως μεταφοράς), ενώ η εφαρμογή του κεφαλαίου IV σχετικά με τις καθυστερήσεις, περιορίζεται στα διεθνή δρομολόγια και το κεφάλαιο V, για τα άτομα μειωμένης κινητικότητας, έχει διευρυμένο πεδίο εφαρμογής που καλύπτει επίσης τα εσωτερικά ταξίδια σε διεθνείς γραμμές. Έτσι, το Συμβούλιο προσάρμοσε το πεδίο εφαρμογής των διαφόρων κεφαλαίων ανάλογα με τις αντίστοιχες ανάγκες τους.

Σε αντίθεση με την πρόταση της Επιτροπής, το Συμβούλιο, όπως και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, περιορίζουν την υποχρέωση των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων να εκδίδουν εισιτήρια , κατευθείαν μεταφοράς και να παρέχουν τις αντίστοιχες ταξιδιωτικές πληροφορίες σε όλο το δίκτυο σιδηροδρόμων της ΕΕ, στις περιπτώσεις εκείνες όπου η σιδηροδρομική επιχείρηση που λαμβάνει το σχετικό αίτημα διαθέτει τις συναφείς πληροφορίες και εισιτήρια.

Το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητούν πάντως την εγκαθίδρυση ηλεκτρονικού συστήματος ενημέρωσης και κράτησης θέσεων στις σιδηροδρομικές μεταφορές σε όλη την έκταση της ΕΕ, πράγμα που θα καταστήσει ευχερέστερη για τον καταναλωτή την πρόσβαση σε πληροφορίες, εισιτήρια και κρατήσεις σε διεθνή δρομολόγια. Το σχετικό νομοθετικό μέτρο θα υποβληθεί σε διαδικασία επιτροπής βάσει προτάσεως που θα καταρτιστεί με τη συνδρομή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων.

Το Συμβούλιο, ευθυγραμμιζόμενο με σχετικό αίτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αντικαθιστά ως προς τις περισσότερες πτυχές της, την πρόταση της Επιτροπής όσον αφορά την ευθύνη των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων για τους επιβάτες και τις αποσκευές τους σε περίπτωση ατυχημάτων και ζημίας οφειλόμενης σε καθυστερήσεις, απώλεια ανταπόκρισης και ακυρώσεις, με το οριζόμενο από την COTIF/CIV πλαίσιο. Παρά το γεγονός ότι με την προσέγγιση αυτή θα περιοριστούν σε σημαντικό βαθμό τα δικαιώματα των επιβατών για αποζημίωση, η Επιτροπή δύναται να δεχθεί την τροποποίηση αυτή. Όταν θα έχει κτηθεί πείρα στο πλαίσιο της εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, η Επιτροπή θα επανεξετάσει ενδεχομένως το ζήτημα αυτό. Αντίθετα προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο αποδυναμώνει το αίτημα για ένα ελάχιστο επίπεδο υποχρεωτικής ασφάλισης που να καλύπτει την ευθύνη σε περίπτωση ατυχημάτων.

Το Συμβούλιο προτείνει μια απλούστευση, βασιζόμενη σε ανάλογο αίτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του αρχικά προταθέντος από την Επιτροπή πλαισίου για ad hoc αποζημίωση και παροχή συνδρομής σε περίπτωση καθυστέρησης, απώλειας ανταπόκρισης και ακύρωσης , ώστε να υπάρχει δυνατότητα άμεσης εφαρμογής προς όφελος των επιβατών. Η Επιτροπή δηλώνει την πλήρη συμφωνία της με την απλούστευση αυτή.

Γενικά, το Συμβούλιο υποστηρίζει έντονα τα δικαιώματα των ατόμων με μειωμένη κινητικότητα . Αποβλέπει στη διεύρυνσή τους και σε μια περισσότερο πρακτική και προβλέψιμη εφαρμογή τους, παράλληλα όμως περιορίζει ορισμένες από τις υποχρεώσεις των υπεύθυνων σταθμού και των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων. Σε γενικές γραμμές, η Επιτροπή συμφωνεί με την τροποποίηση αυτή. Θεωρεί όμως ατυχή την πρόταση τροποποίησης που αφορά στο άρθρο 19 παράγραφος 1 τελευταία φράση και βάσει της οποίας παρέχεται στον υπεύθυνο σταθμού η δυνατότητα να περιορίσει την ήδη βεβαιωθείσα ανάγκη συνδρομής, σε περίπτωση υπάρξεως καθαρά εμπορικών εμποδίων. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει προτείνει τροπολογίες που υπερβαίνουν το πεδίο εφαρμογής της παρούσας προτάσεως, π.χ. επιβολή υποχρεώσεων που αποσκοπούν στην αύξηση της προσπελασιμότητας του τροχαίου υλικού και των σταθμών, πράγμα το οποίο θα αντανακλάται σε μελλοντικές Τεχνικές Προδιαγραφές Διαλειτουργικότητας για τους επιβάτες με μειωμένη κινητικότητα, ζήτημα το οποίο θα εξετάσει περαιτέρω η Επιτροπή.

Αντίθετα προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο έχει επιβεβαιώσει τις υποχρεώσεις σχετικά με τον προσδιορισμό και την παρακολούθηση των ποιοτικών προτύπων.

4- ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Από τις 122 τροπολογίες που ενέκρινε το Κοινοβούλιο σε πρώτη ανάγνωση, το Συμβούλιο περιέλαβε στην κοινή θέση του 63 αυτούσιες και 9 εν μέρει, η δε Επιτροπή είχε απορρίψει 12 από αυτές εν όλω και 3 εν μέρει. Με την κοινή θέση απορρίπτονται 25 τροπολογίες εν όλω και 4 εν μέρει, τις οποίες η Επιτροπή είχε αποδεχθεί. Στην κοινή θέση δεν περιελήφθησαν 26 τροπολογίες εν όλω και 3 εν μέρει, τις οποίες επίσης είχε απορρίψει η Επιτροπή.

Η κύρια τροπολογία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αφορούσε τη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής, ώστε να καλύπτονται όχι μόνο τα διεθνή ταξίδια αλλά και τα εσωτερικά. Άλλες προταθείσες σημαντικές τροπολογίες αφορούσαν το καθεστώς ευθύνης, μια αναθεώρηση των προταθέντων επιπέδων και όρων αποζημίωσης σε περίπτωση καθυστερήσεων ή ακυρώσεων και, τέλος, περιορισμό των υποχρεώσεων των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων να εκδίδουν εισιτήρια και να παρέχουν ταξιδιωτικές πληροφορίες για όλες τις βασικές γραμμές εντός της ΕΕ. Η Επιτροπή εις απάντηση στη γνώμη που διατύπωσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε πρώτη ανάγνωση, αποδέχθηκε πλήρως 19 τροπολογίες, κατ’ αρχήν 49 τροπολογίες και εν μέρει 16. Απέρριψε πλήρως 38 τροπολογίες.

4 . 1 Τροπολογίες αποδεκτές από την Επιτροπή και εν όλω ή εν μέρει περιλαμβανόμενες στην κοινή θέση

Η κατωτέρω απαρίθμηση παραπέμπει στις αιτιολογικές σκέψεις και στα άρθρα της κοινής θέσης.

Ένα μέρος της τροπολογίας 3 και οι τροπολογίες 10, 23, 27, 44, 45, 46, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 56, 57, 59, 64 σε ορισμένο βαθμό, 77, 78, 80, 81, 82 και 83, απαιτούν την ευθυγράμμιση του καθεστώτος ευθύνης που διέπει τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις προς τη διεθνή συμφωνία COTIF/CIV (Πρωτόκολλο του Vilnius, το 1999, που άρχισε να ισχύει το 2006) ή απλώς περιλαμβάνουν παραπομπές στην COTIF/CIV. Οι τροπολογίες σε συγκεκριμένες διατάξεις μπορεί να θεωρηθεί ότι περιττεύουν, επειδή οι αιτιολογικές σκέψεις 6 και 13, το άρθρο 10 (ευθύνη όσον αφορά το θάνατο ή τον τραυματισμό επιβατών και φθορά των αποσκευών τους), το άρθρο 13 (ευθύνη για καθυστερήσεις, απώλειες ανταπόκρισης και ακυρώσεις) και ειδικότερα το παράρτημα 1 της κοινής θέσης, εισάγουν στον κανονισμό, σε απλή και περιεκτική μορφή, τις αντίστοιχες διατάξεις περί ευθύνης της COTIF/CIV.

Οι τροπολογίες 6 και 76 προτείνουν ορισμένες λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο παρέχεται συνδρομή στα άτομα μειωμένης κινητικότητας σε περίπτωση καθυστέρησης. Το άρθρο 16 παράγραφος 5 της κοινής θέσης επιβεβαιώνει το δικαίωμα των ατόμων μειωμένης κινητικότητας να αποδίδεται ιδιαίτερη προσοχή στις ανάγκες τους, όταν τους παρέχεται συνδρομή λόγω καθυστέρησης δρομολογίου. Λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο παρέχεται η εν λόγω συνδρομή αναφέρονται στην αιτιολογική σκέψη 10 της κοινής θέσης.

Η τροπολογία 18 προτείνει ορισμένες αλλαγές στον ορισμό της “κράτησης θέσεων”, τον οποίο η κοινή θέση τροποποιεί ακόμη πιο δραστικά με το άρθρο 3 παράγραφος 9.

Οι τροπολογίες 20, 61 και 120 προτείνουν απλούστευση του συστήματος αποζημιώσεων που καθιερώνει την επιστροφή του αντιτίμου του εισιτηρίου σε περίπτωση καθυστέρησης, όπως αυτή ορίζεται στην πρόταση της Επιτροπής. Το άρθρο 15 της κοινής θέσης υιοθετεί τη βασική δομή που προτείνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, περιορίζοντας ταυτόχρονα την ανώτατη δυνατή επιστροφή χρημάτων στο 50% του αντιτίμου του εισιτηρίου.

Η τροπολογία 24 για τη διαγραφή του ορισμού του υπηρεσιακού πίνακα δρομολογίων έγινε αποδεκτή στο πλαίσιο της κοινής θέσης.

Οι τροπολογίες 25, 36 και 42 αναφέρονται στην οργάνωση της παροχής πληροφοριών και της έκδοσης εισιτηρίων, όπως απαιτείται από τον κανονισμό, και στην ενδεχόμενη θέση σε λειτουργία ενός ευρωπαϊκού συστήματος ταξιδιωτικών πληροφοριών και κρατήσεων (CIRS). Στο άρθρο 9 της κοινής θέσης ενσωματώνεται το αίτημα για δημιουργία ενός CIRS και βάσει του άρθρου αυτού υποχρεούται η Επιτροπή, όπως και τα κράτη μέλη και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Σιδηροδρόμων να συνεργαστούν για την κατάρτιση τεχνικών προδιαγραφών διαλειτουργικότητας (ΤΠΔ), όπως αναφέρεται στην οδηγία 2001/16/ΕΚ για την παροχή πληροφοριών και την έκδοση εισιτηρίων. Το πεδίο εφαρμογής της αναφερόμενης νομικής βάσης θα χρειαστεί ενδεχομένης περαιτέρω εξέταση.

Με τις τροπολογίες 32, 33 34, 35, 108 και, εν μέρει, 138 ζητείται η ευθυγράμμιση των διατάξεων για τις συμβάσεις μεταφοράς και την έκδοση εισιτηρίων προς τη διεθνή συμφωνία COTIF/CIV (Πρωτόκολλο του Vilnius, το 1999, που άρχισε να ισχύει το 2006) ή απλώς περιέχονται σ’ αυτές παραπομπές στην COTIF/CIV. Οι τροπολογίες επί συγκεκριμένων διατάξεων θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι πλεονάζουν, επειδή η αιτιολογική σκέψη 6, το άρθρο 4 (διάταξη για τις συμβάσεις μεταφοράς) και ειδικότερα το παράρτημα 1 της κοινής θέσης εισάγουν στον κανονισμό, σε απλή και περιεκτική μορφή, τις σχετικές με τις συμβάσεις μεταφοράς και την έκδοση εισιτηρίων διατάξεις της COTIF/CIV.

Σε τμήμα της τροπολογίας 67, διατυπώνεται το αίτημα να μεταφέρονται αμέσως προς τον τελικό προορισμό τους οι επιβάτες που υπέστησαν καθυστέρηση. Το άρθρο 14 της κοινής θέσης ενσωματώνει την ιδέα αυτή και μάλιστα την υπερακοντίζει, ζητώντας από τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις να προσφέρουν στους επιβάτες “αμέσως” επιλογή μεταξύ επαναδρομολόγησής τους ή επιστροφής του κομίστρου, κλπ.

Με τις τροπολογίες 70, 71, 72 (η Επιτροπή πάντως δεν δέχτηκε τον περιορισμό της υποχρέωσης αυτής μέσω των λέξεων “όπου είναι δυνατόν”) και 73, ζητείται η συγκατάθεση του επιβάτη για τις επακόλουθες ενέργειες των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων σε περίπτωση επαναδρομολόγησης και συνέχισης του ταξιδιού, οφειλόμενης σε καθυστέρηση και προτείνονται αρκετές αποσαφηνίσεις σε σχέση με την ad hoc παροχή συνδρομής σε περίπτωση καθυστέρησης . Το άρθρο 14 παράγραφος 1 στοιχείο γ) και το άρθρο 16 παράγραφος 2 της κοινής θέσης λαμβάνουν υπόψη τους τις προτάσεις αυτές.

Η τροπολογία 86 προτείνει ορισμένα όρια στην συνδρομή που παρέχεται σε άτομα μειωμένης κινητικότητας σε σχέση με τη διαθέσιμη μεταφορική ικανότητα. Με το άρθρο 17 της κοινής θέσης επιτρέπεται στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις να καθορίζουν εκ των προτέρων κανόνες πρόσβασης που δεν εισάγουν διακρίσεις, για άτομα μειωμένης κινητικότητας. Εν τούτοις, η κοινή θέση δεν προβλέπει την επιβολή καμιάς υποχρέωσης για αύξηση της μεταφορικής ικανότητας.

Με τις τροπολογίες 87 και 126 προτείνονται προσαρμογές όσον αφορά τα καθήκοντα των υπεύθυνων σταθμού, των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων, περιλαμβανομένου του επιβαίνοντος προσωπικού, όσον αφορά τα άτομα μειωμένης κινητικότητας και τη συνδρομή που πρέπει να τους παρασχεθεί. Με τα άρθρα 19, 20 και 21 της κοινής θέσης, τα καθήκοντα των εμπλεκόμενων μερών, και ιδίως των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων και των υπεύθυνων σταθμού, καθίστανται σαφή, απλά και ρεαλιστικά. Το άρθρο 18 της κοινής θέσης εξασφαλίζει για τα άτομα μειωμένης κινητικότητας την πώληση εισιτηρίων χωρίς επιπλέον κόστος.

Με την τροπολογία 92 απλουστεύεται το δικαίωμα ατόμου μειωμένης κινητικότητας σε παροχή συνδρομής ελλείψει προηγούμενης σχετικής κοινοποίησης. Για τις περιπτώσεις αυτές, το άρθρο 21 εξασφαλίζει την ad hoc παροχή συνδρομής με καταβολή κάθε εύλογης προσπάθειας.

Οι τροπολογίες 99 και 100 αντανακλώνται στο άρθρο 23 της κοινής θέσης με αλλαγή του όρου “ασφάλεια” σε “ προσωπική ασφάλεια ”.

Οι τροπολογίες 105 και 106, με τις οποίες ζητείται η ελάφρυνση των υποχρεώσεων που επιβάλλονται στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις σχετικά με τη διεκπεραίωση των παραπόνων , περιλαμβάνονται στο άρθρο 24 της κοινής θέσης, το οποίο αφήνει τις περισσότερες λεπτομέρειες του μηχανισμού διεκπεραίωσης παραπόνων να αποφασιστούν από τις ίδιες τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις εντός ενός λογικού πλαισίου.

Στο πρώτο μέρος της τροπολογίας 109 προβλέπεται η απάλειψη της υποχρέωσης παροχής πληροφοριών στους ταξιδιώτες σχετικά με κάθε σχεδιαζόμενη κατάργηση ή μεταβολή λειτουργίας διεθνών γραμμών . Το άρθρο 6 της κοινής θέσης τροποποιεί την υποχρέωση γνωστοποίησης, αναφερόμενο σε αποφάσεις και όχι σε σχέδια.

Με τις τροπολογίες 114, μέρος της τροπολογίας 115, 116 και 117, ζητείται η προσαρμογή στις ελάχιστες ταξιδιωτικές πληροφορίες που προσφέρονται στους επιβάτες από τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις. Το άρθρο 7 και το παράρτημα ΙΙ διευκρινίζουν το ελάχιστο περιεχόμενο των ταξιδιωτικών πληροφοριών που πρέπει να παρέχονται στους επιβάτες από τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις για τις δικές τους γραμμές.

4.2. Τροπολογίες αποδεκτές από την Επιτροπή αλλά μη περιλαμβανόμενες στην κοινή θέση

Με τις τροπολογίες 5, 8, 9, 38 (εν μέρει, βλ. επίσης κατωτέρω), μέρος της 67, 68, 79, 85, 90, 103 και 104, ζητείται η διαγραφή του όρου “διεθνείς”. Η άποψη της Επιτροπής είναι ότι η διαγραφή του όρου αυτού στις αντίστοιχες διατάξεις δεν προκαταλαμβάνει το ζήτημα του πεδίου εφαρμογής του κανονισμού. Εν τούτοις, δεδομένου ότι με την κοινή θέση δεν αποσκοπείται η επέκταση του πεδίου εφαρμογής του κανονισμού σε όλες τις σιδηροδρομικές υπηρεσίες, περιλαμβανομένων των εσωτερικών γραμμών, δεν διαγράφηκαν κατά κανένα τρόπο συστηματικά οι αναφορές στον όρο “διεθνείς”.

Με την τροπολογία 15 ζητείται να αποσαφηνιστεί ο ορισμός της “ σιδηροδρομικής επιχείρησης” . Η τροπολογία αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι περιττεύει, επειδή η κοινή θέση αναφέρεται στην υφιστάμενη κοινοτική νομοθεσία: το άρθρο 3 παράγραφος 1 ορίζει τη “σιδηροδρομική επιχείρηση” σύμφωνα με την οδηγία 2001/14/EΚ, ενώ το άρθρο 2 (πεδίο εφαρμογής) παραπέμπει στον ορισμό που περιλαμβάνεται στην οδηγία 95/18/EΚ.

Με τις τροπολογίες 21 και 22 ζητείται να μη λαμβάνονται υπόψη οι καθυστερήσεις και οι αναμενόμενες καθυστερήσεις λόγω ακυρώσεων δρομολογίων, οι οποίες έχουν προαναγγελθεί στους επιβάτες από 48 ώρες τουλάχιστον. Δεν προβλέπεται καμία τέτοια διάταξη στην κοινή θέση. Προς διευκρίνιση του ζητήματος αυτού μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο ορισμός της “καθυστέρησης” που περιλαμβάνεται στο άρθρο 3 σημείο 15.

Με την τροπολογία 30 ζητείται να παρέχονται πληροφορίες σε μορφότυπο δυνάμενο να χρησιμοποιηθεί από άτομα μειωμένης κινητικότητας με οπτικές ή αισθητηριακές μειονεξίες. Στην κοινή θέση δεν προβλέπεται καμία τέτοια διάταξη. Το άρθρο 7 παράγραφος 3 της κοινής θέσης είναι το καταλληλότερο να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση τέτοιας προσαρμογής του κειμένου.

Με την τροπολογία 38 ζητείται να διενεργείται η πώληση των εισιτηρίων σε προσιτή μορφή . Αν και το άρθρο 8 της κοινής θέσης σχετικά με τη διαθεσιμότητα εισιτηρίων δεν αντανακλά την ιδέα αυτή, η αιτιολογική σκέψη 10 της κοινής θέσης παρέχει στα άτομα μειωμένης κινητικότητας το δικαίωμα να αγοράζουν τα εισιτήρια επί της αμαξοστοιχίας χωρίς επιβάρυνση.

Οι τροπολογίες 43, 48, 55 και 98 σχετικά με τους τίτλους και τη διάρθρωση του κειμένου του κανονισμού δεν γίνονται δεκτές επειδή η κοινή θέση προτείνει διαφορετική δομή (βλέπε διάρθρωση του κανονισμού ).

Με τις τροπολογίες 47 και 58 απορρίπτεται ή περιορίζεται το δικαίωμα προκαταβολής σε περίπτωση θανάτου ή τραυματισμού του επιβάτη. Όμως, στο άρθρο 12 της κοινής θέσης επιβεβαιώνεται το δικαίωμα αυτό που είχε προταθεί από την Επιτροπή, το οποίο επίσης αναγνωρίζεται στους επιβάτες αερογραμμών.

Με την τροπολογία 66 ζητείται η επιβολή των συνεπειών του νόμου όσον αφορά την καθυστέρηση σιδηροδρομικών δρομολογίων, και όταν υπάρχει καθυστέρηση στην παροχή επιβεβαιωμένης συνδρομής σε άτομο μειωμένης κινητικότητας. Στην κοινή θέση δεν προβλέπεται καμία τέτοια διάταξη. Οι ειδικές ανάγκες των ατόμων μειωμένης κινητικότητας αναφέρονται χωριστά μόνο στο πλαίσιο καθυστέρησης στην παροχή της συνδρομής.

Με την τροπολογία 69 ζητείται να περιλαμβάνονται στις επανδρομολογήσεις ή στη συνέχιση των ταξιδιών και υπηρεσίες υψηλότερου κομίστρου με το ίδιο αρχικό αντίτιμου του εισιτηρίου. Η κοινή θέση δεν προβλέπει τη δυνατότητα αυτή αλλά αναφέρεται σε “σύγκριση με συνθήκες μεταφοράς”.

Με την τροπολογία 75 ζητείται να πιστοποιούν οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις τις καθυστερήσεις που υπέστησαν οι επιβάτες. Η κοινή θέση δεν προβλέπει κανένα τέτοιο καθήκον, πράγμα που πάντως μπορεί εύκολα να επιτευχθεί με απάλειψη των λέξεων “εφόσον τους ζητηθεί από τον επιβάτη” από το άρθρο 16 παράγραφος 4.

Με το δεύτερο και το τρίτο μέρος της τροπολογίας 109 ζητείται από τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις, τους υπεύθυνους σταθμού, τους ταξιδιωτικούς πράκτορες και την Επιτροπή να συνεργαστούν στην παροχή πληροφοριών στους επιβάτες σχετικά με τα προβλεπόμενα στον κανονισμό δικαιώματά τους. Η Επιτροπή συμφωνεί κατ’ αρχήν να ενημερώνονται οι τους επιβάτες σχετικά με τα εκ του κανονισμού δικαιώματά τους υπό την ενδεδειγμένη μορφή, και αναφέρεται σε παρόμοια μέτρα που έχει λάβει όσον αφορά τα δικαιώματα των επιβατών στον τομέα των αεροπορικών μεταφορών (αφίσα για τα δικαιώματα των επιβατών αερογραμμών).

Οι τροπολογίες 110, 111 και 112 που αφορούν τους εθνικούς φορείς τήρησης των διατάξεων του κανονισμού και τη δημοσιοποίηση των σχετικών με τους φορείς αυτούς πληροφοριών, έχουν σε μεγάλο βαθμό ενσωματωθεί στο άρθρο 26 και στο παράρτημα II της κοινής θέσης.

Τμήμα της τροπολογίας 124 επιμηκύνει το χρονικό διάστημα στη διάρκεια του οποίου οφείλεται η ad hoc αποζημίωση σε περίπτωση καθυστέρησης, από 14 ημέρες σε 1 μήνα. Ενώ η Επιτροπή υπήρξε ελαστική στο ζήτημα αυτό, η κοινή θέση δεν μεταβάλλει την πρόταση της Επιτροπής να καταβάλλεται αποζημίωση εντός 14 ημερών από την παραλαβή της καταγγελίας.

Με τμήμα της τροπολογίας 138 ζητείται να επιβληθεί υποχρέωση στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις για μεταφορά ποδηλάτων. Στο μέτρο που τα δύο νομοθετικά σώματα συμφωνούν να υπαγάγουν το περιεχόμενο της σύμβασης μεταφοράς κατ’ αρχήν στους κανόνες της COTIF/CIV επί του θέματος αυτού, εγκαταλείφθηκε η υποχρέωση που αφορούσε στο θέμα της μεταφοράς ποδηλάτων.

4.3. Τροπολογίες απορριφθείσες από την Επιτροπή και μη περιλαμβανόμενες στην κοινή θέση

Με τις τροπολογίες 1, 2, μέρος της τροπολογίας 3, 11, 12 (εν μέρει, βλ. επίσης κατωτέρω), 13, 17 (εν μέρει, βλ. επίσης κατωτέρω) και 62 (εν μέρει, βλ. επίσης κατωτέρω), προτείνεται να καθιερωθούν δικαιώματα και υποχρεώσεις για τους επιβάτες σιδηροδρόμων, ανεξάρτητα από το κατά πόσον κάνουν εσωτερικό ή διεθνές ταξίδι. Ζητεί έτσι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να διευρυνθεί το πεδίο εφαρμογής σε όλες τις γραμμές, διεθνείς αλλά και εσωτερικές , τροπολογία την οποία η Επιτροπή αξιολογεί μεν θετικά αλλά θεωρεί ως ενδεχομένως προτεινόμενη σε πρώιμο στάδιο. Αντίθετα με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 1 και 2 της κοινής θέσης επιβεβαιώνεται (για γενικά θέματα και για την ευθύνη των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων) ή περιορίζεται (ως προς τις συνέπειες που επισύρουν οι καθυστερήσεις, κλπ.) το πεδίο εφαρμογής που προτάθηκε από την Επιτροπή. Μόνο σε σχέση με τα άτομα μειωμένης κινητικότητας διευρύνει το άρθρο 2, παράγραφος 3, το πεδίο εφαρμογής στα εσωτερικά ταξίδια διεθνών γραμμών.

Με τις τροπολογίες 7 και 125 προτείνεται να επιβάλλεται η υποχρέωση στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις και στους υπεύθυνους σταθμού, βάσει του κανονισμού αυτού, να βελτιώσουν την πρόσβαση στο τροχαίο υλικό και στους σταθμούς για τα άτομα με μειωμένη κινητικότητα. Η Επιτροπή θεωρεί ότι μια τέτοια υποχρέωση υπερβαίνει το πεδίο εφαρμογής της παρούσας πρότασης.

Η τροπολογία 12 και μέρος της τροπολογίας 29, που αναφέρονται σε συμβάσεις δημόσιας υπηρεσίας δεν θεωρούνται συναφείς με την παρούσα πρόταση κανονισμού. Οι διεθνείς γραμμές (βλ. επίσης πεδίο εφαρμογής ) σπανίως αποτελούν το αντικείμενο συμβάσεων δημόσιας υπηρεσίας και συνεπώς η κοινή θέση δεν αναφέρεται ειδικά στον όρο αυτό, χωρίς να αποκλείει ρητά από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού την υποχρέωση εφαρμογής των δικαιωμάτων των επιβατών στις συμβάσεις δημόσιας υπηρεσίας.

Με την τροπολογία 16 προτείνονται αλλαγές στον ορισμό του « κύριου σιδηροδρομικού σταθμού» , όρο που δεν χρησιμοποιείται πλέον στον κανονισμό, ο οποίος, στο άρθρο 19 της κοινής θέσης, συνδέει τις υποχρεώσεις των υπεύθυνου σταθμού όσον αφορά την παρεχόμενη στα άτομα μειωμένης κινητικότητας συνδρομή, με «επανδρωμένους σιδηροδρομικούς σταθμούς». Συνεπώς, ο ορισμός του «κύριου σιδηροδρομικού σταθμού» είναι πλέον παρωχημένος.

Οι τροπολογίες 17 και 62 που αναφέρονται σε εποχιακά εισιτήρια δεν θεωρούνται συναφείς με τον κανονισμό. Εποχιακά εισιτήρια δεν είναι σχεδόν ποτέ διαθέσιμα για διεθνείς γραμμές (βλ. επίσης πεδίο εφαρμογής ) και συνεπώς η κοινή θέση δεν το θεωρεί αναγκαίο να κάνει ιδιαίτερη μνεία του όρου αυτού, χωρίς πάντως να αποκλείει ρητά τα εποχιακά εισιτήρια από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού.

Η τροπολογία 19 ευθυγραμμίζει τον ορισμό προς τη συμφωνία COTIF/CIV. Η τροπολογία αυτή μπορεί να θεωρηθεί περιττή. Οι παράγραφοι 11, 12, 13 και 14 του άρθρου 3 της κοινής θέσης ορίζουν με σαφήνεια και περιεκτικότητα τόσο τα διεθνή όσο και τα εσωτερικά ταξίδια και υπηρεσίες αντίστοιχα, χωρίς να αντιβαίνουν προς την COTIF/CIV.

Η τροπολογία 26 προτείνει ορισμένες αλλαγές στον ορισμό των « προσώπων μειωμένης κινητικότητας ». Εν τω μεταξύ, σχετικός ορισμός έχει δοθεί στον κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τα δικαιώματα των ατόμων μειωμένης κινητικότητας στα αεροπορικά ταξίδια τους (που εκδόθηκε στις 8 Ιουνίου 2006 και δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί). Ο παρόν ορισμός των «προσώπων μειωμένης κινητικότητας» ελήφθη από τον αεροπορικό τομέα και αποτυπώνεται στο άρθρο 3 σημείο 17 της κοινής θέσης.

Με την τροπολογία 31 ζητείται να υπέχουν ευθύνη οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις και οι ταξιδιωτικοί πράκτορες (εκδοτήρια εισιτηρίων) για παροχή ανακριβών πληροφοριών . Κανένας όρος του κανονισμού δεν απαγορεύει την εφαρμογή, σε τέτοιες περιπτώσεις, των αρχών του εθνικού ιδιωτικού δικαίου.

Οι τροπολογίες 60, 118 και 119 βασίζονται στο αίτημα να επιστρέφονται οι επιβαρύνσεις (επίναυλοι) στους επιβάτες σε περίπτωση που δεν τους παρέχεται υπηρεσία ποιότητας, πέραν των περιπτώσεων καθυστερημένων δρομολογίων. Τα σχετικά με το αίτημα αυτό δικαιώματα θεωρούνται υπερβολικά και, συνεπώς, δεν έχουν περιληφθεί στην κοινή θέση τέτοιες υποχρεώσεις.

Με την τροπολογία 64 ζητείται, σε μεγάλο βαθμό, η συγχώνευση της αποζημίωσης κομίστρου (για παροχή ανεπαρκούς υπηρεσίας) με άλλες αποζημιώσεις, παραδείγματος χάριν με την οφειλόμενη αποζημίωση σε περίπτωση ευθύνης για επακόλουθη ζημία. Αντίθετα προς αυτό, το άρθρο 15 της κοινής θέσης επιβεβαιώνει ότι η ad hoc αποζημίωση με επιστροφή του κομίστρου στην περίπτωση καθυστέρησης, απώλειας ανταπόκρισης οφειλόμενης σε καθυστέρηση ή ακύρωση δρομολογίου, είναι διακριτή και χωριστή από την αποζημίωση για επακόλουθη ζημία που διέπεται από το άρθρο 13 της κοινής θέσης και η οποία αναφέρεται, για το θέμα αυτό, στις διατάξεις της COTIF/CIV . Η προτεινόμενη μείωση της αποζημίωσης κομίστρου δεν έχει συνεπώς ενσωματωθεί στο κείμενο της κοινής θέσης.

Η τροπολογία 65 προτείνει να υποχρεωθούν οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις να αποφεύγουν με κάθε τρόπο τις καθυστερήσεις. Μια τέτοια υποχρέωση θεωρείται ότι είναι ελάχιστα ακριβής και δύσκολο να επιβληθεί στην πράξη.

Η τροπολογία 74 περιορίζει την ad hoc συνδρομή σε επιβάτες αμαξοστοιχιών ακινητοποιημένων εκτός σταθμού σε καταστάσεις όπου δεν συντρέχουν εξαιρετικής φύσεως συνθήκες. Παρά το ότι ενδεχομένως η κατάσταση δεν έχει προκληθεί από τη σιδηροδρομική επιχείρηση, ζητείται βάσει της τροπολογίας αυτής η παρέμβασή της προς όφελος του επιβάτη που στερείται οποιασδήποτε άλλης δυνατότητας συνδρομής. Συνεπώς, η κοινή θέση απορρίπτει το αίτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά περιορίζει την παροχή συνδρομής σε εκείνες μόνο τις περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει η σχετική υλική δυνατότητα.

Με την τροπολογία 84 ζητείται να αποσαφηνιστεί, σε σχέση με το δικαίωμα των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων να απαιτούν αποζημίωση, σε διάφορες περιπτώσεις, από την διαχειριστή υποδομής, το περιεχόμενο της αποζημίωσης αυτής. Κανένας όρος της κοινής θέσης δεν περιορίζει, υπό οποιαδήποτε μορφή, τα δικαιώματα αναγωγής της σιδηροδρομικής επιχείρησης έναντι τρίτων. Επιπλέον, η κοινή θέση απαλλάσσει κατ’ αρχήν τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις από την ευθύνη σε περίπτωση υπαιτιότητας τρίτων μερών.

Με τις τροπολογίες 101, 102, 107 και 121 προτείνεται να διαγραφεί η υποχρεωτική αξιολόγηση των ποιοτικών προτύπων, εισάγεται όμως μια μάλλον πολύπλοκη διαδικασία η οποία συμπεριλαμβάνει τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Σιδηροδρόμων. Η κοινή θέση προτείνει ιδία παρακολούθηση των ποιοτικών προτύπων από τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα απαιτεί την εφαρμογή αυστηρών όρων όσον αφορά τη διενέργεια αυτής της αυτοαξιολόγησης και τις λεπτομέρειες δημοσιοποίησής της. Δεν κρίνει ως αναγκαία, στο παρόν στάδιο, την εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων με το ζήτημα παρακολούθησης της ποιότητας.

Με την τροπολογία 127 ζητούνται μέτρα επιμόρφωσης για βελτιωμένη παροχή συνδρομής στα άτομα μειωμένης κινητικότητας. Η πρόταση αυτή υπερβαίνει κατά πολύ το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Στο πλαίσιο της τρίτης δέσμης μέτρων για τους σιδηροδρόμους, η Επιτροπή έχει πάντως υποβάλει πρόταση οδηγίας για τη βελτίωση των επιδόσεων του προσωπικού κίνησης σε θέματα ασφάλειας.

Η τροπολογία 128 προτείνει προσαρμογές στα καθήκοντα των υπεύθυνων σταθμού όσον αφορά τα καθοριζόμενα στους σταθμούς σημεία επαφής με τα άτομα μειωμένης κινητικότητας . Το άρθρο 21 της κοινής θέσης επιβεβαιώνει το καθήκον αυτό του υπεύθυνου σταθμού, όπως προτάθηκε στο αρχικό κείμενο της Επιτροπής, προσθέτοντας μάλιστα μια αναφορά σε άλλους ενδεχομένους συναρμόδιους δημόσιους φορείς.

4.4. Τροπολογίες απορριφθείσες από την Επιτροπή αλλά περιλαμβανόμενες εν όλω ή εν μέρει στην κοινή θέση

Με τις τροπολογίες 4, 14 και 37 ζητείται η αποδυνάμωση της υποχρέωσης των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων, που είχε προτείνει η Επιτροπή, να εκδίδουν εισιτήρια, εισιτήρια κατευθείαν μεταφοράς και να παρέχουν πληροφορίες σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο της ΕΕ. Η γνώμη της Επιτροπής ήταν ότι οι επιβάτες έχουν δικαίωμα να αγοράζουν ενιαία εισιτήρια για ταξίδια σε ολόκληρο το σιδηροδρομικό δίκτυο της ΕΕ και, για τον λόγο αυτό, επέλεξε να επιβάλει την υποχρέωση στους σιδηροδρόμους να προσφέρουν το προϊόν αυτό, καθώς η αγορά στον τομέα αυτόν δεν εμφανίζει δείγματα οικειοθελούς ανταπόκρισης. Το άρθρο 8 της κοινής θέσης αφήνει την επιλογή της προσφοράς στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις, ζητώντας να εκδίδονται τα εισιτήρια και τα εισιτήρια κατευθείαν μεταφοράς, καθώς και να παρέχονται στους επιβάτες οι υπηρεσίες κρατήσεων, όταν είναι διαθέσιμο. Ένα ευρωπαϊκό σύστημα ταξιδιωτικών πληροφοριών και κρατήσεων στις σιδηροδρομικές μεταφορές (CIRS) θα αποτελέσει την περαιτέρω υλοποίηση του αιτήματος αυτού (άρθρο 9).

Με τις τροπολογίες 28, 29 και μέρος της τροπολογίας 115, ζητείται η αποδυνάμωση της υποχρέωσης των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων, την οποία πρότεινε η Επιτροπή, να παρέχουν ταξιδιωτικές πληροφορίες . Η γνώμη της Επιτροπής ήταν ότι οι επιβάτες έχουν το δικαίωμα να τους χορηγούνται σχετικές ταξιδιωτικές πληροφορίες όπως και ενημέρωση, για ταξίδια σε όλη την ΕΕ, πέραν του δικτύου κάθε μιας από τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις. Καθώς ο σκοπός αυτός δεν εξυπηρετείται πάντοτε με οικειοθελείς ρυθμίσεις, η Επιτροπή επέλεξε να υποχρεώσει τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις να προσφέρουν ταξιδιωτικές πληροφορίες για ολόκληρη την ΕΕ. Το άρθρο 7 και το παράρτημα II αποσαφηνίζουν το περιεχόμενο των ελάχιστων πληροφοριών που οφείλονται στους επιβάτες σχετικά με τις υπηρεσίες που προσφέρει η ίδια η σιδηροδρομική επιχείρηση. Με ένα ευρωπαϊκό σύστημα ταξιδιωτικών πληροφοριών και κρατήσεων (CIRS) στις σιδηροδρομικές μεταφορές θα υπάρξει περαιτέρω ανταπόκριση στο αίτημα αυτό (άρθρο 9).

Με ένα μέρος της τροπολογίας 39, και με τις τροπολογίες 40 και 123 προτείνονται τροποποιήσεις στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να πωλούνται τα εισιτήρια . Το άρθρο 8 της κοινής θέσης παρέχει μεγάλη ευελιξία στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις ώστε να επιλέγουν τον κατά την κρίση τους βέλτιστο τρόπο πώλησης των εισητηρίων. Οι πωλήσεις επί των αμαξοστοιχιών επιτρέπονται, εκτός εάν η παροχή της υπηρεσίας αυτής περιορίζεται σε δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις. Η Επιτροπή δεν ήθελε να παρεμποδίσει, πέραν του αναγκαίου μέτρου, την αυθόρμητη αγορά εισιτηρίων, μεταξύ άλλων και επί των αμαξοστοιχιών. Δεν έβλεπε την ανάγκη να υπάρχει διάκριση μεταξύ σημείων πώλησης εισιτηρίων δημόσιας υπηρεσίας και άλλων εισιτηρίων.

Με τις τροπολογίες 91, 95 96, και 97 προτείνονται διευκρινίσεις στη διαδικασία κοινοποίησης από πλευράς των ατόμων μειωμένης κινητικότητας της ανάγκης τους για παροχή ειδικής συνδρομής. Με το άρθρο 21 της κοινής θέσης απλουστεύεται η διαδικασία αυτή και οι όροι υπό τους οποίους παρέχεται η συνδρομή σε άτομα μειωμένης κινητικότητας τα οποία έχουν κοινοποιήσει την ανάγκη τους για παροχή συνδρομής τουλάχιστον 48 ώρες πριν από τη στιγμή που απαιτείται η συνδρομή. Η Επιτροπή δεν επιζητούσε την άνευ λόγου μείωση των δικαιωμάτων των ατόμων μειωμένης κινητικότητας και, ως εκ τούτου, ήταν αντίθετη προς την προταθείσα επιμήκυνση της περιόδου προηγούμενης κοινοποίησης από 24 σε 48 ώρες.

Με την τροπολογία 113 ζητείται 1 έτος περιόδου , πριν την έναρξη ισχύος του κανονισμού, ενώ το άρθρο 33 της κοινής θέσης χορηγεί περίοδο 18 μηνών. Η Επιτροπή θεωρούσε τη μακρόχρονη μεταβατική περίοδο ως μη αναγκαία για τη θέση σε εφαρμογή των προτεινομένων δικαιωμάτων των επιβατών.

Από μέρος της τροπολογίας 124 ζητείται να δηλώνει ο επιβάτης τη συγκατάθεσή του ως προς την καταβολή της αποζημίωσης σε κουπόνια , πράγμα το οποίο προβλέπεται στο άρθρο 15 παράγραφος 2 τελευταία φράση, της κοινής θέσης.

5 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Παρά το γεγονός ότι θα προτιμούσε να είχε επιβληθεί υποχρέωση στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τους πίνακες δρομολογίων και τα εισιτήρια κατευθείαν μεταφοράς σε όλο το ευρωπαϊκό δίκτυο σιδηροδρόμων, καθώς και να απαιτείται περισσότερη προσήλωση των υπεύθυνων σταθμού και των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων στην παροχή συνδρομής σε άτομα περιορισμένης κινητικότητας, η Επιτροπή θεωρεί ότι η κοινή θέση που εγκρίθηκε ομόφωνα στις 24 Ιουλίου 2006, δεν αλλοιώνει τους στόχους και το πνεύμα της προτάσεώς της.