52006DC0087

[pic] | ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ |

Βρυξέλλες, 02.03.2006

COM(2006) 87 τελικό

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Βοήθεια της ΕΕ: Περισσότερη, αποτελεσματικότερη και ταχύτερη

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Εν όψει της διάσκεψης κορυφής των ΗΕ το Σεπτέμβριο του 2005, η κοινότητα δωρητών δεσμεύτηκε, στο Φόρουμ Υψηλού Επιπέδου στο Παρίσι το Μάρτιο του 2005, να αλλάξει δραστικά τις πρακτικές της βελτιώνοντας έτσι τον αντίκτυπο των δραστηριοτήτων της και συμβάλλοντας στην υλοποίηση του ποιοτικού άλματος που απαιτείται για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας. Συνεπώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση (τα κράτη μέλη και η Επιτροπή, μεταξύ αυτών και τα 10 νέα κράτη μέλη ως νεοεμφανιζόμενοι δωρητές) προσυπέγραψαν φιλόδοξους στόχους, τόσο ως μεμονωμένοι δωρητές όσο και συλλογικά. Αποφασισμένη να δώσει ώθηση στη διεθνή ατζέντα και να αναλάβει το μερίδιο προσπάθειας που της αναλογεί, η ΕΕ απέδωσε στο πλαίσιο της αναπτυξιακής της στρατηγικής, σημαντικό ρόλο στην αύξηση της αποτελεσματικότητας της βοήθειας και δεσμεύτηκε συγκεκριμένα να αυξήσει την αποτελεσματικότητα της βοήθειας που παρέχει.

Αυτή η δέσμη αποφάσεων περιλαμβάνει διεξοδικό κατάλογο με λεπτομερή και συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να αναπτυχθούν και να εφαρμοστούν έως το 2010. Οι εν λόγω αποφάσεις, βασισμένες σε διδάγματα που έχουν αντληθεί από την εμπειρία στον εν λόγω τομέα, από τις ορθές πρακτικές και από τις προσδοκίες που έχουν οι χώρες-εταίροι, βασίζονται στις αρχές της εναρμόνισης, της ενσυνείδητης αποδοχής, της ευθυγράμμισης και της διοίκησης με βάση τα αποτελέσματα της Διακήρυξης του Παρισιού. Οι δεσμεύσεις αυτές πρέπει τώρα να λάβουν τη μορφή συγκεκριμένων μέτρων και η ΕΕ πρέπει να εστιάσει στην επί τόπου εφαρμογή τους λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη τις ιδιομορφίες της κάθε χώρας.

Το Μέρος I του παρόντος σχεδίου δράσης συνοψίζει, σε ένα ενιαίο και συνεκτικό έγγραφο-υπόμνημα το σκεπτικό των εννέα μέτρων τα οποία η ΕΕ πρέπει στο σύνολό της να θέσει σε εφαρμογή και τα οποία συνοδεύονται από δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα.

Το Μέρος II του παρόντος σχεδίου δράσης παρουσιάζει τα πρώτα τέσσερα μέτρα προς άμεση υλοποίηση που έχουν ήδη εκπονηθεί και είναι έτοιμα για άμεση έγκριση και εφαρμογή σε επιλεγμένο αριθμό χωρών-εταίρων.

Το Μέρος III του παρόντος σχεδίου δράσης περιγράφει τα πέντε μέτρα που απομένει να υλοποιηθούν, τα οποία πρέπει να εκπονηθούν το 2006 και να εφαρμοστούν επί τόπου έως το 2010.

Πρέπει να σημειωθεί ότι δύο από τα μέτρα προς άμεση υλοποίηση του παρόντος σχεδίου δράσης παρουσιάζονται πιο διεξοδικά σε δύο ειδικές ανακοινώσεις (ήτοι στην ανακοίνωση: «Χρηματοδότηση της ανάπτυξης και αποτελεσματικότητα της βοήθειας» και στην «ανακοίνωση σχετικά με ένα κοινό πλαίσιο προγραμματισμού»). Και τα τρία αυτά έγγραφα αποτελούν μια « δέσμη μέτρων για την αποτελεσματικότητα της βοήθειας» που υποβλήθηκε στο Συμβούλιο και στο Κοινοβούλιο.

Πίνακας 1. Συνοπτικός πίνακας

| | | | | | | | |

Άξονας 1

Η κοινοτική βοήθεια με μια ματιά

Άτλας δωρητών

(Μέτρο προς άμεση υλοποίηση)

Συλλογή ΕΕ

(Μέτρο προς βραχυπρόθεσμη υλοποίηση)

Μηχανισμοί παρακολούθησης

(Μέτρο προς άμεση υλοποίηση) | |

Άξονας 2

Εφαρμογή της ατζέντας του Παρισιού

Χάρτες πορείας

(Μέτρο προς άμεση υλοποίηση)

Κοινός προγραμματισμός

(Μέτρο προς άμεση υλοποίηση)

Κοινές ρυθμίσεις

(Μέτρο προς βραχυπρόθεσμη υλοποίηση) | |

Άξονας 3

Ενίσχυση της Συναίνεσης της ΕΕ

Επιμερισμός της εργασίας

(Μέτρο προς βραχυπρόθεσμη υλοποίηση)

Συγχρηματοδότηση

(Μέτρο προς βραχυπρόθεσμη υλοποίηση)

Όραμα της ΕΕ

(Μέτρο προς βραχυπρόθεσμη υλοποίηση) | | | | | | | | | | |

ΜΕΡΟΣ I Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΣΜΕΥΣΕΩΝ ΜΑΣ

Οι δεσμεύσεις μας όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της βοήθειας μπορούν να διαιρεθούν σε τρεις διασυνδεόμενους άξονες οι οποίοι αφορούν αντίστοιχα:

1. τη διαφανή και τη βασισμένη στη γνώση χαρτογράφηση και παρακολούθηση των δραστηριοτήτων μας·

2. την υλοποίηση των συλλογικών μας δεσμεύσεων που εγκρίθηκαν με τη δήλωση του Παρισιού για την εναρμόνιση και την ευθυγράμμιση·

3. την εκτέλεση του πυλώνα που αφορά την αποτελεσματικότητα της βοήθειας του νέου στρατηγικού πλαισίου της ΕΕ, όπως καθορίστηκε βάσει της νέας δήλωσης για την αναπτυξιακή πολιτική («της Ευρωπαϊκής Συναίνεσης για την Ανάπτυξη») και της στρατηγικής της ΕΕ για την Αφρική.

ΑΞΟΝΑΣ 1: Η ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ

Η συνεχής επανεξέταση των δραστηριοτήτων μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάλυση των επιτυχιών και των αποτυχιών μας με βάση τη γνώση, μέσω της οποίας μπορούμε να καταλήξουμε σε ορθολογικό και βέλτιστο επανασχεδιασμό των δραστηριοτήτων και των μεθόδων μας. Αυτή η αμερόληπτη εξονυχιστική εξέταση της αναπτυξιακής βοήθειας που παρέχουμε δεν αποτελεί μόνον υποχρέωση για διαφάνεια έναντι των ψηφοφόρων μας και της κοινής γνώμης αλλά και απαραίτητη βάση επί της οποίας πρέπει να διαμορφώσουμε τη στρατηγική μας.

Περαιτέρω επεξεργασία της χαρτογράφησης της κοινοτικής βοήθειας

Η πρώτη έκδοση του Άτλαντα των δωρητών της ΕΕ εμφάνισε δύο τάσεις: (i) τη συγκέντρωση βοήθειας σε ορισμένες χώρες και τομείς που ασκούν μεγαλύτερη «έλξη», με αποτέλεσμα κάποιες χώρες και τομείς να «ορφανεύουν» ή να λησμονούνται και (ii) την κατάτμηση των δραστηριοτήτων σε «προτιμώμενες» χώρες/τομείς, όπου παρατηρείται πολλαπλασιασμός των φορέων και των σχεδίων μικρής κλίμακας.

Για να αντληθούν από την ανάλυση του Άτλαντα δωρητών επιχειρησιακές αρχές για την καλύτερη οργάνωσή μας και για τη βελτίωση του επιμερισμού της εργασίας, πρέπει αυτός να υποστεί περαιτέρω επεξεργασία και να γίνουν πιο ακριβείς και συγκεκριμένες αξιολογήσεις - και ταυτόχρονα να διευκολύνουμε την προβολή του με σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού.

Επανεξέταση των κοινοτικών διατάξεων σχετικά με την ανάπτυξη

Η διεθνής ατζέντα για την αποτελεσματικότητα της βοήθειας προωθεί ολοένα και περισσότερο την ανάδειξη κοινών δραστηριοτήτων και συνεργιών μεταξύ των φορέων της ανάπτυξης.

Πρωταρχικός στόχος της παρούσας ανακοίνωσης είναι να προσφέρει στις χώρες - εταίρους, καθώς και σε άλλους αναπτυξιακούς φορείς, μια άμεσα διαθέσιμη γενική εικόνα όλων των κανόνων και διαδικασιών που ισχύουν στα κράτη μέλη. Αυτή η παγιοποίηση των συστημάτων των δωρητών των κρατών μελών θα συγχωνευθεί σε διάφορες συλλογές. Αυτές νοούνται ως συνεκτικά και λειτουργικά εγχειρίδια για τη διευκόλυνση του έργου όλων των φορέων (είτε πρόκειται για υπάλληλο χώρας-εταίρου, είτε για ΜΜΕ ή ΜΚΟ) που χρειάζεται να κατανοήσει τους κανόνες μας. Εντοπίζοντας τα διάφορα δομικά στοιχεία των συστημάτων παροχής βοήθειας, οι συλλογές αυτές μπορούν να χρησιμεύσουν και ως βάση για την περαιτέρω πρόοδο όσον αφορά την εναρμόνιση και την απλούστευση.

Παρακολούθηση της τήρησης των υποσχέσεών μας

Στη δήλωση του Παρισιού οι δωρητές και οι χώρες εταίροι συμφώνησαν να δημιουργήσουν έναν μηχανισμό παρακολούθησης δίχως να δημιουργήσουν έναν παράλληλο «κλάδο παρακολούθησης». Για να διατηρηθεί ο δυναμισμός των μεταρρυθμίσεων και ο ρυθμός υλοποίησης, η ΕΕ στήριξε πλήρως μια αυστηρή αλλά ρεαλιστική διαδικασία παρακολούθησης - τόσο (i) σε διεθνές επίπεδο όσον αφορά τους στόχους για τους οποίους συμφώνησε από κοινού η κοινότητα των δωρητών όσο και (ii) σε κοινοτικό επίπεδο για τις δικές μας πρόσθετες δεσμεύσεις και συνεισφορές.

ΑΞΟΝΑΣ 2: ΑΜΕΣΗ ΛΗΨΗ ΜΕΤΡΩΝ

Η συλλογική μας συνεισφορά κατά τη σύνοδο κορυφής της χιλιετίας των ΗΕ το Σεπτέμβριο 2005, στηρίζει ουσιαστικά τις προσπάθειες που κατεβλήθησαν την τελευταία διετία για την αποτελεσματικότητα της διεθνούς βοήθειας και εγκρίθηκε επισήμως μέσω της δήλωσης του Παρισιού (ΔΠ) για την εναρμόνιση και την ευθυγράμμιση το Φεβρουάριο 2005. Αυτή η δέσμη κοινοτικών δεσμεύσεων βασιζόταν στις αρχικές συστάσεις της έκθεσης που εκπόνησε η ομάδα εργασίας Ad-Hoc για την εναρμόνιση (ADWPH), που εγκρίθηκε επίσημα με τα συμπεράσματα του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων το Νοέμβριο 2004.

Στήριξη των τοπικών διαδικασιών συντονισμού

Ο «χάρτης πορείας» υποδεικνύει συγκεκριμένα θέματα εναρμόνισης (από συγκεκριμένο κατάλογο μέτρων) που πρέπει να εφαρμόζονται από όλους τους δωρητές της ΕΕ που δραστηριοποιούνται σε μια δεδομένη χώρα. Οι χάρτες πορείας δεν προορίζονται να χρησιμοποιηθούν ως υποκατάστατα των σχεδίων δράσης για την εναρμόνιση και την ευθυγράμμιση ανά ενδιαφερόμενη χώρα αλλά ως μέσα για τον εντοπισμό τομέων στους οποίους οι δωρητές της ΕΕ θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ενίσχυση υφιστάμενων τοπικών διαδικασιών, που προέρχονται είτε από την κυβέρνηση είτε από τους δωρητές, ή στη δημιουργία τέτοιων πρωτοβουλιών, προχωρώντας, εάν αυτό απαιτείται, πέρα από τις υφιστάμενες πρωτοβουλίες.

Ανάπτυξη ενός κοινού πολυετούς πλαισίου προγραμματισμού (ΚΠΠ)

Το ΚΠΠ βασίζεται στην ιδέα της δημιουργίας ενός μηχανισμού, συμβατού με υφιστάμενα εθνικά έγγραφα και κύκλους, ανοιχτού σε άλλους δωρητές, που θα προσφέρει ένα πλαίσιο συγκέντρωσης των επικαλυπτόμενων βασικών στοιχείων των συστημάτων των κρατών μελών και θα μειώσει, κατά συνέπεια, το κόστος συναλλαγής του προγραμματισμού μας. Το πλαίσιο θα περιέχει στοιχεία όπως είναι η περιγραφή των γενικών χαρακτηριστικών της χώρας, η κοινή ανάλυση της κατάστασης, πίνακες των δωρητών βοήθειας και η ανάλυση του μίγματος πολιτικής της ΕΕ. Πιστεύεται ότι μεσοπρόθεσμα το πλαίσιο αυτό θα προσφέρει τη δυνατότητα στους δωρητές να αντιμετωπίσουν με μια συλλογική στρατηγική τις προκλήσεις που παρουσιάζονται στην κοινή ανάλυση ανά χώρα και, μακροπρόθεσμα, θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για έναν κοινό προγραμματισμό. Οι συζητήσεις σχετικά με το θέμα αυτό έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό – καθώς το Συμβούλιο όρισε τις αρχές, το περιεχόμενο και το χρονοδιάγραμμα για τη διαδικασία του ΚΠΠ το Νοέμβριο 2004, τον Απρίλιο και το Νοέμβριο 2005 αντίστοιχα.

Ανάπτυξη κοινών τοπικών ρυθμίσεων

Οι ρυθμίσεις αυτές – που αναφέρονται ως Κοινές Χρηματοοικονομικές Ρυθμίσεις («Joint Financial Arrangements – JFAs») στα συμπεράσματα του Συμβουλίου – αποσκοπούν στην προώθηση ενός ενιαίου διαλόγου, σε μηχανισμούς εκταμίευσης και υποβολής εκθέσεων σε εθνικό επίπεδο – μεταξύ της κοινότητας των δωρητών και της χώρας-εταίρου, μέσω της έγκρισης επίσημου εγγράφου. Υπάρχουν ορισμένα ενδιαφέροντα παραδείγματα στον εν λόγω τομέα – ήτοι στη Ζάμπια και στη Μοζαμβίκη – που αρθρώνονται κυρίως γύρω από τη δημοσιονομική στήριξη καθώς και γύρω από πράξεις SWAP. Αυτά τα υφιστάμενα προϊόντα έχουν αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικά όσον αφορά (α) τη μείωση του κόστους συναλλαγής και τις επιβαρύνσεις για τη χώρα-εταίρο, (β) τη δημιουργία αποτελεσματικών και βιώσιμων εργασιακών σχέσεων μεταξύ δωρητών και (γ) τη συμβολή στον επιμερισμό της εργασίας. Στόχος είναι η ανάπτυξη ενός κοινού υποδείγματος που θα προσαρμόζεται στις ιδιαιτερότητες της εκάστοτε χώρας.

ΑΞΟΝΑΣ 3: ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ ΤΗΣ ΕΕ

Η Νέα Δήλωση για την Αναπτυξιακή Πολιτική – η «Ευρωπαϊκή Συναίνεση για την Ανάπτυξη» - που εγκρίθηκε το Δεκέμβριο 2005 τονίζει ότι η αποτελεσματικότητα της κοινοτικής βοήθειας είναι καίριας σημασίας στοιχείο για το κοινό της όραμα. Η στρατηγική της ΕΕ για την Αφρική που ενέκρινε ταυτόχρονα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προβλέπει επίσης την ταχεία και σταθερή εφαρμογή του χρονοδιαγράμματος που αφορά την αποτελεσματικότητα της βοήθειας στην Αφρική. Με βάση τα προαναφερόμενα, το πολιτικό πλαίσιο προβλέπει:

(i) καλύτερο επιμερισμό της εργασίας – στοχεύοντας σε μεγαλύτερη συμπληρωματικότητα, καθώς και στην εξασφάλιση μιας ελάχιστης παρουσίας της ΕΕ σε ευάλωτες χώρες και κυρίως σε «ορφανές» από πλευράς χορήγησης βοήθειας χώρες·

(ii) περισσότερες κοινές δράσεις μέσω της εντατικότερης χρησιμοποίησης της συγχρηματοδότησης – αξιοποιώντας τις εμπειρίες των νέων ΚΜ και διευκολύνοντας ταυτόχρονα τη σταδιακή τους ανάδειξη σε νέους δωρητές·

(iii) ενίσχυση της συνεισφοράς και της επιρροής της ΕΕ, βάσει των αρχών και των θεμάτων που υπογραμμίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Συναίνεση·

Βελτίωση του επιμερισμού της εργασίας

Η υπερβολική κατάτμηση της αναπτυξιακής βοήθειας έχει οδηγήσει σε φαινόμενα διασκορπισμού και επικάλυψης, ακόμη και σε αντιφάσεις όσον αφορά τις δραστηριότητες παροχής βοήθειας, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό τις ενδεχόμενες επιπτώσεις μέσω της συσσώρευσης ανώφελων διοικητικών δαπανών και μεγαλύτερης επιβάρυνσης για τις χώρες-εταίρους. Η ενίσχυση της συμπληρωματικότητας των δραστηριοτήτων μας είναι καίριας σημασίας για την αύξηση της αποτελεσματικότητας της βοήθειας. Μέσω της δήλωσης του Παρισιού, οι δωρητές συμφώνησαν να κάνουν πλήρη χρήση του αντίστοιχου συγκριτικού τους πλεονεκτήματος, σεβόμενοι ταυτόχρονα την ενσυνείδητη αποδοχή εκ μέρους της χώρας-εταίρου όσον αφορά την επίτευξη μεγαλύτερης συμπληρωματικότητας.

Συνεπώς, ως στόχος τίθεται η ενίσχυση του επιμερισμού της εργασίας – τόσο σε (i) εθνικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο (ii) διακρατικό/διαπεριφερειακό, κάτι που προϋποθέτει προκλήσεις διαφορετικής φύσης ανά περίπτωση. Οι προκλήσεις αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν με προσοχή – όσον αφορά την άσκηση πολιτικής πίεσης, την έλλειψη προβολής και την απώλεια ευκαιριών. Στο πλαίσιο αυτό, η δραστηριότητα των νέων κρατών μελών σε ρόλο νεοεμφανιζόμενων δωρητών πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά.

Αύξηση των κοινών δράσεων της ΕΕ

Η ΕΕ συμφώνησε να αναπτύξει περισσότερες κοινές δράσεις. Η εν λόγω πρωτοβουλία αποσκοπεί στο να καθορίσει μια στρατηγική προσέγγισης της συγχρηματοδότησης, κάτι το οποίο θα διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο για σημαντικό μέρος των ταμείων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας όσον αφορά την προώθηση της ανάπτυξης περισσότερων κοινών δράσεων της ΕΕ. Επιπλέον, η σχεδιαζόμενη αύξηση της βοήθειας την επόμενη διετία θα αφορά κυρίως τις ροές διμερούς βοήθειας. Το γεγονός αυτό θα δημιουργήσει ορισμένα προβλήματα στα κράτη μέλη όσον αφορά τη διοικητική διαχείριση. Στο παρόν πλαίσιο, είναι σημαντικό να αποφευχθεί η δημιουργία ανώφελων πρόσθετων διοικητικών δομών.

Επίσης, είναι σημαντικό να οριστεί, εκτός από μια «ενεργό προσφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» (βάσει της οποίας κονδύλια της Ευρωπαϊκής Κοινότητας θα μπορούν να συγχρηματοδοτούν κοινές δράσεις), και μια «παθητική προσφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» - βάσει της οποίας θα είναι δυνατή η διαχείριση εθνικών κονδυλίων μέσω της Επιτροπής με αποτέλεσμα τη συγχρηματοδότηση έργων που συνδέονται με δραστηριότητες που έχουν οργανωθεί και αποφασιστεί σε εθνικό επίπεδο. Τέλος, τα νέα κράτη μέλη αναπτύσσουν ολοένα και περισσότερο δικές τους δραστηριότητες τους στον εν λόγω τομέα. Η προτεινόμενη δομημένη προσέγγιση συγχρηματοδότησης πρέπει να αποσκοπεί στην υποστήριξη της επέκτασής τους.

Ενίσχυση του οράματος της ΕΕ για την αναπτυξιακή βοήθεια

Ο πολιτικός και πνευματικός αντίκτυπος των χρηματοδοτικών συνεισφορών της ΕΕ στον τομέα της ανάπτυξης δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί ούτε έχει αναπτυχθεί πλήρως. Ως στόχος του μέτρου τίθεται η ενίσχυση του πολιτικού και αναλυτικού ρόλου της ΕΕ με συγκεκριμένα μέτρα. Το εν λόγω έργο αποσκοπεί στο να τονώσει τον ευρωπαϊκό διάλογο για την ανάπτυξη και να προωθήσει τις ορθές πρακτικές. Η ΕΕ έχει τη δυνατότητα να καταστεί πνευματικός ακρογωνιαίος λίθος, μέσω της ενίσχυσης της συλλογικής συνεισφοράς και της δημιουργίας συγκεκριμένης κοινότητας δωρητών της ΕΕ.

2006: Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Είναι σημαντικό οι υποσχέσεις μας να υλοποιηθούν σύντομα επί τόπου και να οδηγήσουν ακολούθως σε ορατά αποτελέσματα έως το 2010. Επιπλέον, η ΕΕ, όπως και άλλοι δωρητές, συμφώνησε να συμμετάσχει στην τρίτη συνάντηση υψηλού επιπέδου που θα πραγματοποιηθεί στη Γκάνα το 2008 όπου θα αξιολογήσει την πρόοδο που έχει σημειώσει όσον αφορά την εφαρμογή των αντίστοιχων συνεισφορών της στην ατζέντα για την εναρμόνιση. Συνεπώς είναι σημαντικό να έχουν παραχθεί αποτελέσματα έως τότε. Για την πραγματοποίηση αυτών των υποσχέσεων και των προσδοκιών που απορρέουν από αυτές, το παρόν σχέδιο δράσης προβλέπει – για καθένα από τα 9 μέτρα προς υλοποίηση - ενδεικτικά, πραγματιστικά και ρεαλιστικά αποτελέσματα έως το 2010, καθώς και μεσοπρόθεσμους στόχους για το 2008.

Η δημιουργία μιας ακόμη πειραματικής διαδικασίας θα αποτελούσε μια επιπλέον δικαιολογία για την καθυστέρηση υλοποίησης της ατζέντας. Ωστόσο, μετά την υιοθέτηση διαδικασιών σε παγκόσμιο επίπεδο πρέπει να εφαρμόζονται αυτές και στην πράξη, λαμβάνοντας υπόψη τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες. Συνεπώς, το σχέδιο δράσης θα προτείνει τη στήριξη και την παρακολούθηση της υλοποίησης των σχετικών μέτρων – σε περιορισμένο αλλά συναφή αριθμό χωρών, δίνοντας έτσι σάρκα και οστά στις δεσμεύσεις μας.

ΜΕΡΟΣ II ΑΜΕΣΗ ΛΗΨΗ ΜΕΤΡΩΝ

Το παρόν δεύτερο μέρος του σχεδίου δράσης αναφέρεται σε τέσσερα μέτρα προς υλοποίηση που είναι ήδη έτοιμα για άμεση έγκριση το 2006. Αντιστοιχούν στις παράλληλες προτάσεις που θα υποβληθούν στο Συμβούλιο και στο Κοινοβούλιο την άνοιξη του 2006. Το παρόν σχέδιο δράσης δεν αναλύει τις λεπτομέρειες του περιεχομένου τους αλλά επικεντρώνεται στους στόχους για τη σταδιακή τους εφαρμογή.

1 ο μέτρο προς υλοποίηση – ο Άτλας των δωρητών

Ο αναθεωρημένος Άτλας ΙΙ των Δωρητών της ΕΕ εκπονήθηκε βάσει πέντε συνιστωσών:

(i) Ετήσια έκθεση της ΕΕ

Για να αυξηθεί η συνειδητοποίηση του κοινού σχετικά με την αναπτυξιακή βοήθεια στην ΕΕ, η παρούσα ετήσια έκθεση της ΕΕ θα παρουσιάσει τα κοινά μας προβλήματα, καθώς και τις κοινές και/ή μεμονωμένες, αλλά συντονισμένες, απαντήσεις σε αυτά. Θα υπογραμμίσει δραστηριότητες που υλοποιεί κάθε χορηγός της ΕΕ (κράτη μέλη και Επιτροπή) κατά τρόπο ορατό και θετικό. Θα δημοσιεύεται ετησίως από το 2006 και έπειτα.

(ii) Βελτιωμένος Άτλας δωρητών

Στον τόμο I, ο υφιστάμενος Άτλας θα αναθεωρηθεί και θα ενημερωθεί σε συνεργασία με τα κράτη μέλη και τον ΟΟΣΑ/ΕΑΒ έως τα μέσα του 2006.

(iii) Ενίσχυση της περιφερειακής διάστασης

Στον τόμο II, θα προστεθεί στον Άτλαντα μια πρώτη εστίαση περιφερειακών θεμάτων για τη Δυτική Αφρική, σε συνέχεια της στρατηγικής της ΕΕ για την Αφρική. Ο τόμος αυτός θα είναι αρκετά λεπτομερής ώστε να επιτρέπει έναν πραγματικό διάλογο σχετικά με τον επιμερισμό της εργασίας και θα στηρίζει μια περισσότερο εμπεριστατωμένη και ενδελεχή ανάλυση στο πλαίσιο των πρωτοεμφανιζόμενων περιφερειακών διαδικασιών. Επιπλέον τόμοι, που θα εστιάζουν σε άλλα περιφερειακά θέματα θα προστίθενται ανά εξάμηνο, ώστε να καλύψουν μεσοπρόθεσμα το σύνολο των αναπτυσσόμενων χωρών.

(iv) Χαρτογράφηση σε επίπεδο χώρας

Είναι σημαντικό η χαρτογράφηση της βοήθειας να διεξάγεται σε επίπεδο χώρας, καλύπτοντας όλους τους δωρητές που δραστηριοποιούνται στην εν λόγω χώρα. Για το λόγο αυτό, έχουν αναπτυχθεί υποδείγματα σε τρεις από τις τέσσερις χώρες των πειραματικών σχεδίων της ΕΕ: Ένα υπόδειγμα υπό την ευθύνη του εταίρου στη Νικαράγουα, ένα υπόδειγμα υπό την ευθύνη των δωρητών στη Μοζαμβίκη και ένα υπόδειγμα υπό την ευθύνη της ΕΕ στο Βιετνάμ. Οι πρακτικές αυτές θα επεκταθούν σε όλες τις συνυπογράφουσες χώρες της δήλωσης του Παρισιού έως το 2008.

(v) Οι νεοεμφανιζόμενοι δωρητές

Νέοι φορείς εμφανίζονται. Αυτοί δημιουργούν επιπτώσεις στην κοινότητα των αναπτυσσόμενων χωρών όπως τη γνωρίζουμε. Μια τρέχουσα μελέτη διατυπώνει προβληματισμούς σχετικά με τις δραστηριότητες των σημαντικότερων νεοεμφανιζόμενων δωρητών (των χωρών BRICS - ήτοι της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νοτίου Αφρικής). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει την έναρξη διαλόγου της ΕΕ για την ανάπτυξη με τις εν λόγω χώρες έως το 2006.

2 ο μέτρο προς υλοποίηση – παρακολούθηση της ΕΕ και των διαδικασιών της ΕΑΒ

Η παρακολούθηση θα καλύπτει δυο ομάδες δεσμεύσεων. Πρώτον, τους διεθνείς στόχους που συμφωνήθηκαν με όλους τους συμμετέχοντες, τόσο τους δωρητές όσο και τους αποδέκτες στο Παρίσι, περιλαμβανομένων των πιο φιλόδοξων πρόσθετων στόχων για τους οποίους δεσμεύθηκε η ΕΕ.[1] Δεύτερον, τις συνεισφορές της ΕΕ υπό μορφή συγκεκριμένων επιχειρησιακών στόχων της ΕΕ ως συνόλου.

(i) Πρώτη ομάδα δεσμεύσεων

Η τήρηση των δεσμεύσεων αυτών θα παρακολουθείται μέσω των μηχανισμών που έχει θέσει σήμερα σε εφαρμογή η σύμπραξη ΟΟΣΑ/ΕΑΒ για την παρακολούθηση («Joint Venture on Monitoring-JVM»). Η παρακολούθηση καλύπτει όλους τους δωρητές και τις χώρες εταίρους και θα βασίζεται σε έρευνες που θα εκπονούνται ανά χώρα οι οποίες θα μετρούν την πρόοδο που έχει σημειωθεί όσον αφορά την εφαρμογή της δήλωσης του Παρισιού. Οι δείκτες έρευνας που θα χρησιμοποιηθούν πρέπει να τεθούν σε επί τόπου δοκιμαστική εφαρμογή το 2006 στην Καμπότζη, στη Γκάνα, στη Νικαράγουα, στη Σενεγάλη, στη Νότιο Αφρική και στην Ουγκάντα. Για την αποφυγή περαιτέρω καθυστερήσεων, η ΕΕ πρέπει να ασκήσει πίεση για την ταχεία και συνεπή εφαρμογή της δήλωσης του Παρισιού.

(ii) Δεύτερη ομάδα δεσμεύσεων

Από το 2006 και μετά, η υλοποίηση των συγκεκριμένων επιχειρησιακών στόχων της ΕΕ προς υλοποίηση θα παρακολουθείται μέσω της ετήσιας έκθεσης σχετικά με τη συνέχεια που δόθηκε στη διάσκεψη του Μοντερρέυ, που ελέγχει την εκπλήρωση των υποσχέσεων σε επίπεδο ΕΕ – τόσο όσον αφορά τον όγκο όσο και την αποτελεσματικότητα της βοήθειας.

Το εν λόγω μέτρο προς υλοποίηση αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης ανακοίνωσης και ενός εγγράφου εργασίας που υποβλήθηκε στο Συμβούλιο και στο Κοινοβούλιο παράλληλα με το παρόν σχέδιο δράσης.

3 ο μέτρο προς υλοποίηση: Χάρτες πορείας

Οι υφιστάμενοι χάρτες πορείας καλύπτουν επαρκώς τις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι χάρτες πορείας διαφέρουν μεταξύ τους αλλά η πλειονότητα αυτών εμφανίζει θετική στάση και υψηλές προσδοκίες. Οι χώρες μπορούν να ομαδοποιηθούν στις παρακάτω τέσσερις κατηγορίες ανάλογα με τα αποτελέσματα:

4. χώρες για τις οποίες ένας χάρτης πορείας δεν προσφέρει προστιθέμενη αξία,

5. χώρες για τις οποίες δεν έχει ακόμη εγκριθεί χάρτης πορείας,

6. χώρες στις οποίες εφαρμόζεται μια τοπική διαδικασία και/ή χάρτης πορείας της ΕΕ,

7. χώρες στις οποίες ξεκινά μια τοπική διαδικασία και/ή χάρτης πορείας της ΕΕ.

Μια πρώτη ανάλυση δείχνει ότι πολλές διαδικασίες πρέπει να ενισχυθούν. Είναι σημαντικό οι χώρες εταίροι και άλλοι δωρητές να εξετάσουν τάχιστα το θέμα της αναβάθμισης της διαδικασίας του χάρτη πορείας, του τρόπου αύξησης και καταμερισμού της ευθύνης παρακολούθησής τους και του τρόπου χειρισμού της αυξανόμενης ΕΑΒ σε περιφερειακό επίπεδο. Η κατάρτιση χαρτών πορείας πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως το 2006. Η εκπλήρωση όλων των στόχων του χάρτη πορείας πρέπει να έχει επιτευχθεί έως το 2010.

Συνεπώς, προτείνεται να διοργανώνονται από το 2006 και έπειτα τεχνικά σεμινάρια σε τακτική βάση για την αξιολόγηση των διαδικασιών, για την οργάνωση του επιμερισμού της εργασίας όσον αφορά την επιχειρησιακή παρακολούθηση και για τον καθορισμό ποιοτικών στόχων προς εφαρμογή. Επιπλέον, πρέπει να δημιουργηθεί ένα σύστημα για τη συνεχή στήριξη και παρακολούθηση στις 12 χώρες οι οποίες είτε διαθέτουν ήδη σαφείς χάρτες πορείας, είτε πρόκειται σύντομα να τεθούν σε εφαρμογή (ήτοι στο Μπανγκλαντές, στη Μπουρκίνα Φάσο, στην Αιθιοπία, στη Γκάνα, στην Ινδία, στην Ιορδανία, στην Κένυα, στο Μαλί, στη Μοζαμβίκη, στη Νικαράγουα, στη Νότιο Αφρική και στο Βιετνάμ).

Το εν λόγω μέτρο προς υλοποίηση αποτελεί αντικείμενο ειδικής έκθεσης.

4 ο μέτρο προς υλοποίηση – Κοινό πλαίσιο προγραμματισμού (ΚΠΠ)

Σε μια πρώτη μελέτη εξετάστηκε μια συλλογή των εγγράφων εθνικού προγραμματισμού, όπου εντοπίστηκαν επικαλύψεις και κοινά βασικά στοιχεία. Σε μια δεύτερη μελέτη εξετάστηκαν τα διδάγματα από τις υφιστάμενες επί τόπου περιπτώσεις, κυρίως από την Κοινή Στρατηγική Βοήθειας (Joint Assistance Strategy, JAS) που αναπτύχθηκε στην Ουγκάντα, στην Τανζανία και στη Ζάμπια. Μια τρίτη μελέτη επικεντρώθηκε στον τρέχοντα προγραμματισμό στην Ουγκάντα και είχε ως στόχο να φωτογραφίσει την εικόνα ενός μελλοντικού κοινού πλαισίου προγραμματισμού σε δεδομένη χώρα. Η μελέτη αυτή παρουσίασε τα δυνητικά αποτελέσματα και οφέλη, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη τις κατά τόπους προκλήσεις και ιδιαιτερότητες. Τα πορίσματα αυτών των μελετών συζητήθηκαν από κοινού με τα κράτη μέλη το 2005 και στη συνέχεια αποτέλεσαν τη βάση επί της οποίας η Επιτροπή ανέπτυξε την πρότασή της για ένα πολυετές κοινό πλαίσιο προγραμματισμού.

Η έγκριση του ΚΠΠ πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως τα μέσα του 2006 και πρέπει αυτό να εφαρμοστεί με τρόπο πραγματιστικό, προοδευτικό και εφικτό – κατά συνέπεια, το γεγονός ότι οι προγραμματικοί κύκλοι δώδεκα δωρητών στη Μοζαμβίκη σήμερα συμπίπτουν, αποτελεί μοναδική ευκαιρία. Έτσι, παράλληλα με την τήρηση μιας παγκόσμιας προσέγγισης, προτείνουμε να επικεντρωθούμε στην εφαρμογή του εν λόγω πλαισίου σε περιορισμένο αριθμό χωρών χρησιμοποιώντας τα ακόλουθα απλά κριτήρια επιλογής:

8. Χώρες στις οποίες υπάρχει εθνική στρατηγική κατά της φτώχειας·

9. Χώρες στις οποίες τουλάχιστον δύο δωρητές της ΕΕ θα ξεκινήσουν νέο προγραμματισμό το 2006-2007·

10. Χώρες οι οποίες διαθέτουν επαρκή τοπική ικανότητα συντονισμού·

Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας ενδεικτικός κατάλογος χωρών (Μπανγκλαντές, Μπουρκίνα Φάσο, Αιθιοπία, Γκάνα, Αϊτή, Μαλί, Μοζαμβίκη, Νικαράγουα, Ρουάντα, Σενεγάλη, Νότιος Αφρική, Τανζανία, Βιετνάμ, Ουγκάντα και Ζάμπια) όπου θα μπορούσαμε να προτείνουμε την έναρξη της εφαρμογής του ΚΠΠ έως το 2008. Έντεκα από τις χώρες αυτές είναι αφρικανικές· έτσι, εκπληρώνεται η απαίτηση για την άμεση εφαρμογή στην Αφρική της ατζέντας για την αποτελεσματικότητα της παροχής βοήθειας, όπως υπαγορεύει η στρατηγική της ΕΕ για την Αφρική. Προτείνεται μια επιπλέον χώρα, η Αϊτή, με στόχο τη σύνδεση της εν λόγω διαδικασίας με τις ιδιαιτερότητες ενός ευάλωτου κράτους. Σε χώρες στις οποίες η κοινή στρατηγική βοήθειας των δωρητών έχει ήδη ξεκινήσει (ήτοι στην Τανζανία, στην Ουγκάντα και στη Ζάμπια), είναι σημαντικό να εισαχθεί το ΚΠΠ και να στηρίξει αυτές τις διαδικασίες.

Μια περαιτέρω επέκταση του ΚΠΠ σε όλες τις υπόλοιπες χώρες ΑΚΕ, καθώς και σε όλες τις χώρες που έχουν υπογράψει τη Δήλωση του Παρισιού, πρέπει να επιτευχθεί έως το 2010.

Το συγκεκριμένο μέτρο προς υλοποίηση αποτελεί αντικείμενο ειδικής ανακοίνωσης της Επιτροπής που υποβλήθηκε στο Συμβούλιο και στο Κοινοβούλιο παράλληλα με το παρόν σχέδιο δράσης.

ΜΕΡΟΣ III ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΤΖΕΝΤΑΣ

Το παρόν τρίτο μέρος του σχεδίου δράσης αναφέρεται στα πέντε εναπομείναντα μέτρα προς υλοποίηση που πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω πριν από τα τέλη του 2006.

5 ο μέτρο προς υλοποίηση – Επιχειρησιακή συμπληρωματικότητα

Η έκθεση του ομάδας εργασίας Ad-Hoc για την εναρμόνιση παρείχε κατευθυντήριες γραμμές υπό τη μορφή ενός φάσματος ενεργειών σχετικά με τρόπους ανάπτυξης μιας επιχειρησιακής στρατηγικής της ΕΕ με στόχο τη συμπληρωματικότητα. Η Επιτροπή προτείνει την υιοθέτηση από το Συμβούλιο, έως τα μέσα του 2006, ορισμένων κατευθυντήριων γραμμών για την εν λόγω επιχειρησιακή στρατηγική, με βάση τα διδάγματα που αντλήθηκαν από τον αναθεωρημένο Άτλαντα των δωρητών. Ακολούθως, η Επιτροπή θα είναι σε θέση να προτείνει στο Συμβούλιο μια δέσμη ρεαλιστικών επιχειρησιακών αρχών σχετικά με τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να ενισχυθεί ο επιμερισμός των εργασιών, που πρέπει να εγκριθεί έως τα τέλη του 2006.

Μόλις αυτές εγκριθούν, προτείνεται οι αρχές αυτές να επεκταθούν στον τομέα σε συνδυασμό με τα μελλοντικά περιφερειακά κεφάλαια του αναθεωρημένου Άτλαντα δωρητών καλύπτοντας έτσι μια περιοχή ανά έξι μήνες έως ότου επιτευχθεί πλήρης κάλυψη έως το 2010.

Αυτό το σχέδιο προς υλοποίηση θα αποτελέσει αντικείμενο ειδικής ανακοίνωσης που θα υποβληθεί μεταγενέστερα στο Συμβούλιο και στο Κοινοβούλιο.

6 ο μέτρο προς υλοποίηση – Αύξηση των κοινών δράσεων: καταλυτικός ρόλος για τη συγχρηματοδότηση από την ΕΚ

Η Επιτροπή θα προτείνει έναν δομημένο μηχανισμό συγχρηματοδότησης για τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Κοινότητας πριν από τα τέλη του 2006. Μια διττή πρόταση που θα αφορά μια «ενεργό» και μια «παθητική» προσφορά θα εξετάζει τις αρχές, τα κριτήρια και τις επιχειρησιακές προϋποθέσεις για έναν δομημένο μηχανισμό συγχρηματοδότησης. Ο στόχος θα είναι η ανάπτυξη δραστηριοτήτων συγχρηματοδότησης από τα κράτη μέλη έως το 2010.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το εν λόγω μέτρο προς υλοποίηση προϋποθέτει την ολοκλήρωση της τρέχουσας αναθεώρησης όλων των εμποδίων στη συγχρηματοδότηση που ισχύουν σήμερα στο πλαίσιο των κανόνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η εν λόγω αναθεώρηση περιλαμβάνει αλλαγές στους δημοσιονομικούς κανονισμούς, στο παράρτημα IV της συμφωνίας Κοτονού και την εισαγωγή ενημερωμένων κανόνων σε όλους τους μελλοντικούς κανονισμούς τους οποίους η Επιτροπή υποβάλλει στο Συμβούλιο. Είναι αναγκαίο να αρθούν όλα τα εμπόδια έως το 2008.

Αυτό το σχέδιο προς υλοποίηση θα αποτελέσει αντικείμενο ειδικής ανακοίνωσης που θα υποβληθεί μεταγενέστερα στο Συμβούλιο και στο Κοινοβούλιο.

7 ο μέτρο προς υλοποίηση – Ενίσχυση του οράματος της ΕΕ

Η «Ευρωπαϊκή Συναίνεση για την Ανάπτυξη» κατέδειξε τις δυνατότητες της κοινής ανάλυσης και του διαλόγου σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με στόχο να προωθηθεί ένας πυρήνας πνευματικής αριστείας στην ΕΕ για θέματα ανάπτυξης. Τα ακόλουθα στοιχεία θα βοηθήσουν στη δημιουργία αυτού του πυρήνα:

(i) Δίκτυο ερευνητικών κέντρων για την ανάπτυξη

Μολονότι τα ευρωπαϊκά κέντρα αριστείας στον τομέα της ανάπτυξης έχουν παρουσιάσει σημαντικές ακαδημαϊκές συνεισφορές, εντούτοις οι προσφορές αυτές μοιάζουν αποσπασματικές. Αυτή η έλλειψη ενός «ενιαίου» ευρωπαϊκού ερευνητικού και ακαδημαϊκού έργου περιορίζει τον αντίκτυπό μας στο γενικό προβληματισμό που έχει αναπτυχθεί στον εν λόγω τομέα. Είναι, συνεπώς, σημαντικό τα κέντρα αυτά να συνδεθούν καλύτερα, σε ένα ευέλικτο δίκτυο και σε προορατική βάση. Το δίκτυο αυτό πρέπει να έχει δημιουργηθεί έως το 2006 ώστε να εκπονεί στρατηγικές μελέτες που θα τροφοδοτήσουν τον προβληματισμό μας και θα ενισχύσουν την ακαδημαϊκή συνεισφορά στον παγκόσμιο προβληματισμό. Έως το 2008 πιστεύεται ότι θα έχει δώσει στην ΕΕ την ευκαιρία να διαθέτει ολοκληρωμένη ικανότητα προοπτικής ανάλυσης στηρίζοντας το όραμα που διαμορφώθηκε στην Ευρωπαϊκή Συναίνεση.

(ii) Οι Ευρωπαϊκές Ημέρες Ανάπτυξης

Δεν υπάρχει σήμερα κάποια εκδήλωση ή συγκεκριμένη ημέρα που να συμβολίζει την αναλυτική συμβολή της ΕΕ στον τομέα της ανάπτυξης, ούτε κάποια εκδήλωση ή συγκεκριμένη ημέρα κατά την οποία να συγκεντρώνονται όλοι οι φορείς της ΕΕ. Τα περισσότερα πολιτικά κόμματα, ενώσεις ή οργανώσεις προβλέπουν εκδηλώσεις «συνοχής» για προοπτική μελέτη όπως είναι τα «θερινά πανεπιστήμια» ή οι «εβδομάδες μελέτης» των «κύριων θεμάτων». Τέτοιες εκδηλώσεις μπορούν να συμβάλουν στη δημιουργία ιδεών, στην ανταλλαγή και την αντιπαράθεση απόψεων καθώς και στη συγκέντρωση διάφορων κοινοτικών φορέων υπό πνεύμα συλλογικότητας γύρω από ένα κοινό χρονοδιάγραμμα.

Συνεπώς, προτείνεται η δημιουργία, από το 2006 και μετά, των ετήσιων « Ευρωπαϊκών Ημερών Ανάπτυξης» , με στόχο την ενίσχυση της συλλογικής μας συνεισφοράς και της αποτελεσματικότητας των ενεργειών μας.

(iii) Ο πολλαπλασιασμός των δραστηριοτήτων κοινής κατάρτισης

Η «Ευρωπαϊκή Συναίνεση» υπογράμμισε επίσης κοινούς επιχειρησιακούς στόχους και μεθόδους που ανταποκρίνονται σε ρεαλιστικές ρυθμίσεις. Τόσο η Επιτροπή όσο και τα κράτη μέλη έχουν αναπτύξει προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης για επαγγελματίες στο χώρο της ανάπτυξης. Συνεπώς προτείνεται η ανάπτυξη ενός ευρωπαϊκού χάρτη κατάρτισης, ο οποίος θα ομαδοποιεί συναφή εργαλεία κατάρτισης τόσο από την Επιτροπή και τα κράτη μέλη, η οποία θα προσφέρεται στο μέλλον σε κάθε μέλος της ΕΕ. Το εν λόγω σύστημα πρέπει να δοκιμαστεί με την ευκαιρία των πρώτων Ευρωπαϊκών Ημερών Ανάπτυξης το 2006 και να αναπτυχθεί περαιτέρω με γεωμετρική πρόοδο έως τα τέλη του 2008.

8 ο μέτρο προς υλοποίηση – Κοινές τοπικές ρυθμίσεις

Ευέλικτες κοινές τοπικές ρυθμίσεις που επιτρέπουν την προσαρμογή σε τοπικές ιδιαιτερότητες πρέπει να αναπτυχθούν τάχιστα, από κοινού με την Επιτροπή και τα κράτη μέλη και να εγκριθούν πριν από τα τέλη του 2006.

Έως το 2008 οι ρυθμίσεις αυτές πρέπει να προταθούν και για τις 14 χώρες που υπέγραψαν τη δήλωση της Ρώμης για την εναρμόνιση, (ήτοι το Μπανγκλαντές, η Βολιβία, η Καμπότζη, η Αιθιοπία, οι νήσοι Φίτζι, η Δημοκρατία του Κιργιζιστάν, το Μαρόκο, η Μοζαμβίκη, η Νικαράγουα, η Νιγηρία, η Σενεγάλη, η Τανζανία, το Βιετνάμ και η Ζάμπια), οι οποίες αποτέλεσαν το αντικείμενο της έρευνας της ΕΑΒ το 2004 για την εναρμόνιση και, συνεπώς, στηρίζονται σε αξιόπιστα στοιχεία όσον αφορά την κατάσταση της χώρας.

9 ο μέτρο προς υλοποίηση – Επισκόπηση των αναπτυξιακών κανόνων της ΕΕ: συλλογές

Θα εκπονηθούν οι ακόλουθες τέσσερις συλλογές:

11. Συλλογή κανόνων της ΕΕ για τον προγραμματισμό·

12. Συλλογή κανόνων της ΕΕ για τις δημόσιες συμβάσεις·

13. Συλλογή κανόνων και αρχών της ΕΕ για τις ΜΚΟ·

14. Συλλογή κανόνων της ΕΕ για τις επιχορηγήσεις·

Όλες οι εν λόγω συλλογές θα έχουν αναπτυχθεί έως τα τέλη του 2006. Θα αναθεωρηθούν αργότερα, το 2008, εν όψει της περαιτέρω απλούστευσης και εναρμόνισης των κανόνων.

[1] (i) παροχή πλήρους βοήθειας για την ενίσχυση των ικανοτήτων μέσω συντονισμένων προγραμμάτων, με αυξημένη εφαρμογή ρυθμίσεων για πολλαπλούς χορηγούς· (ii) διοχέτευση του 50% της κρατικής βοήθειας μέσω εθνικών συστημάτων, μεταξύ άλλων αυξάνοντας το ποσοστό της βοήθειας που παρέχεται μέσω του προϋπολογισμού ή μέσω τομεακών ρυθμίσεων· (iii) αποφυγή της δημιουργίας νέων μονάδων διαχείρισης των έργων· (iv) μείωση του αριθμού των μη συντονισμένων αποστολών κατά 50%.