52004PC0246

Πρόταση ΟΔΗΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας (αναδιατύπωση)

(υποβληθείσα από την Επιτροπή)

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1. Εισαγωγή

Στο πλαίσιο της Ευρώπης των λαών, το κοινοτικό δίκαιο πρέπει να είναι σαφές και προσιτό στο μέσο πολίτη, παρέχοντάς του κατά συνέπεια νέες ευκαιρίες και τη δυνατότητα να κάνει χρήση των ειδικών δικαιωμάτων του.

Ο στόχος αυτός δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί, εάν συνεχιστεί η διασπορά πολυάριθμων διατάξεων, οι οποίες έχουν τροποποιηθεί αρκετές φορές και μάλιστα αρκετά συχνά σε ουσιαστικό βαθμό. Όταν οι διατάξεις πρέπει να αναζητηθούν εν μέρει στην αρχική πράξη και εν μέρει σε μεταγενέστερες τροποποιητικές πράξεις, απαιτείται σημαντική ερευνητική εργασία και σύγκριση πολλών διαφορετικών πράξεων, ώστε να εντοπιστούν οι ισχύοντες κανόνες.

Η Επιτροπή αποδίδει εξαιρετική σημασία στην απλούστευση και στην αποσαφήνιση της κοινοτικής νομοθεσίας. Σε αυτό το πλαίσιο, επιβάλλεται η κωδικοποίηση αυτών των κατ'επανάληψη τροποποιηθέντων πράξεων.

Η άποψη αυτή επιβεβαιώθηκε στα συμπεράσματα της προεδρίας κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Εδιμβούργου (Δεκέμβριος 1992). Στα εν λόγω συμπεράσματα υπογραμμίστηκε η σημασία μιας επίσημης κωδικοποίησης, η οποία εξασφαλίζει βεβαιότητα όσον αφορά τις εφαρμοστέες νομοθετικές διατάξεις για συγκεκριμένο θέμα και σε συγκεκριμένο χρόνο.

Ωστόσο, όταν η Επιτροπή αποφάσισε να κωδικοποιήσει την έκτη οδηγία για το ΦΠΑ [1], διαπιστώθηκε γρήγορα ότι, δεδομένης της ιδιαιτερότητος του κειμένου, για να καταστεί αυτό σαφές και κατανοητό, ήταν αναγκαίες κάποιες αλλαγές οι οποίες, αν και μη ουσιαστικές, θα επέφεραν κάτι περισσότερο από αυτό που αναμένεται από μια κωδικοποίηση υπό αυστηρή έννοια [2].

[1] Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ L 145, 13.6.1977, σ. 1, όπως τροποποιήθηκε την τελευταία φορά από την οδηγία 2004/15/EΚ (ΕΕ L 52, 21.2.2004, σ. 61)).

[2] Διοργανική συμφωνία της 20ής Δεκεμβρίου 1994 που αφορά την ταχεία μέθοδο εργασίας για την επίσημη κωδικοποίηση νομοθετικών κειμένων (ΕΕ C 102, 4.4.1996, σ. 2).

Στο ίδιο πλαίσιο σαφήνειας, ορθολογισμού, εύκολης ανάγνωσης και απλούστευσης, είναι σκόπιμο να ευθυγραμμισθεί η οδηγία, κατά το μέτρο του δυνατού, στις αρχές υψηλής ποιότητος της νομοθεσίας που συμφωνήθηκε μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής [3].

[3] Διοργανική συμφωνία της 22ας Δεκεμβρίου 1998 για τις κοινές κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την ποιότητα της διατύπωσης της κοινοτικής νομοθεσίας (ΕΕ C 73, 17.3.1999, σ. 1). Η συμφωνία αυτή υλοποιήθηκε με τον κοινό πρακτικό οδηγό για τη σύνταξη των κοινοτικών νομοθετικών κειμένων (ΚΠΟ).

Κατά συνέπεια, για να επιτρέψει αυτές τις αλλαγές, τυπικές ως επί το πλείστον, η Επιτροπή αποφάσισε να υποβάλει πρόταση για αναδιατύπωση της έκτης οδηγίας. Αυτή η πρακτική συμφωνεί πλήρως με τις συστάσεις, ιδίως όσον αφορά συχνά τροποποιούμενες νομικές πράξεις, δεδομένου ότι η τεχνική αναδιατύπωσης επιτρέπει την τροποποίηση και την κωδικοποίηση πράξεων σε ενιαίο νομοθετικό κείμενο [4] σύμφωνα με τη διοργανική συμφωνία του 2001.

[4] Διοργανική Συμφωνία, της 28ης Νοεμβρίου 2001, για μια πλέον συστηματοποιημένη χρήση της τεχνικής της αναδιατύπωσης των νομικών πράξεων (EE C 77, 28.3.2002, σ. 1).

2. Γενικό πλαίσιο

Η έκτη οδηγία, που καθορίζει τους λεπτομερείς κανόνες για το κοινό σύστημα ΦΠΑ, εγκρίθηκε στις 17ης Μαΐου 1977 και ως ημερομηνία θέσης της σε εφαρμογή ορίστηκε η 1η Ιανουαρίου 1978. Υπέστη έκτοτε πολυάριθμες αλλαγές, οι περισσότερες από τις οποίες οφείλονταν στη δημιουργία της εσωτερικής αγοράς και στη συνδεόμενη με αυτή κατάργηση των φορολογικών συνόρων μεταξύ των κρατών μελών. Το 1991 θεσπίστηκαν μεταβατικές ρυθμίσεις για τη φορολόγηση των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών, χωρίς ωστόσο να καταργηθούν οι διατάξεις της βασικής πράξης. Αναμενόταν ότι οι εν λόγω διατάξεις θα αντικαθίσταντο σύντομα από οριστικό σύστημα φορολόγησης των παραδόσεων αγαθών και της παροχής υπηρεσιών στο κράτος μέλος καταγωγής. Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε να συγκεντρωθούν οι εν λόγω ρυθμίσεις σε ξεχωριστό τίτλο, ο οποίος θα μπορούσε να καταργηθεί εύκολα κατά την καθιέρωση του οριστικού συστήματος.

Οι μεταβατικές ρυθμίσεις περιλαμβάνουν διατάξεις που αντικαθιστούν τις διατάξεις του καθεστώτος της βασικής πράξης, οι οποίες ωστόσο παραμένουν σε ισχύ. Εάν είχε πραγματοποιηθεί κωδικοποίηση, αυτές οι διπλές διατάξεις θα έπρεπε να έχουν διατηρηθεί. Το γεγονός αυτό ουδόλως θα συνέβαλε στην απλούστευση και τον εξορθολογισμό της ισχύουσας νομοθεσίας.

Για να πραγματοποιηθεί σαφής επισκόπηση της νομοθεσίας στον εν λόγω τομέα, είναι αναγκαίο να εξαλειφθούν οι διατάξεις που δεν εφαρμόζονται σήμερα και να προσαρμοστεί αναλόγως η δομή. Για να επέλθουν τέτοιες αλλαγές χωρίς να μεταβληθεί ο κύριος όγκος των διατάξεων της έκτης οδηγίας, η Επιτροπή αποφάσισε να εφαρμόσει την τεχνική αναδιατύπωσης, η οποία επιτρέπει την τροποποίηση των πράξεων και την κωδικοποίησή τους σε ενιαίο νομοθετικό κείμενο.

Η εξάλειψη των διατάξεων που δεν εφαρμόζονται σήμερα, αν και εξακολουθούν να ισχύουν, δεν θίγει την προοπτική ενός οριστικού συστήματος φορολόγησης στο κράτος μέλος καταγωγής των συναλλαγών που έχουν ως αποτέλεσμα την κατανάλωση στην Κοινότητα. Το οριστικό σύστημα εξακολουθεί να παραμένει μακροπρόθεσμος στόχος της Κοινότητας [5]. Ωστόσο, επειδή το ενδιαφέρον εστιάζεται τώρα στη βελτίωση της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς στο πλαίσιο του ισχύοντος καθεστώτος ΦΠΑ, είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναπτυχθεί ένα αποτελεσματικό μέσο που να είναι σε θέση να διευκολύνει τη βελτίωση του υπάρχοντος συστήματος η οποία κρίνεται αναγκαία.

[5] Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Στρατηγική που αποβλέπει στη βελτιώση της λειτουργίας του συστήματος ΦΠΑ στο πλαισιο της εσωτερικής αγορας (COM(2000) 348 τελικό της 7ης Ιουνίου 2000).

Παρόλο που η διασαφήνιση και οι αλλαγές στη δομή της έκτης οδηγίας είναι απαραίτητες, αυτές δεν θα πρέπει να οδηγήσουν σε ουσιώδεις τροποποιήσεις της ισχύουσας νομοθεσίας. Οι αλλαγές αυτές απαιτείται αντίθετα να αποτελέσουν το αντικείμενο συγκεκριμένων προτάσεων. Για να αποφευχθεί η ανεπιθύμητη εισαγωγή αλλαγών αυτού του είδους, το αναδιατυπωμένο κείμενο εξετάστηκε λεπτομερώς από τους εκπροσώπους των κρατών μελών. Το κείμενο αποτέλεσε επίσης το αντικείμενο δημόσιων διαβουλεύσεων, στο πλαίσιο των οποίων όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρηματικών και νομικών κύκλων, κλήθηκαν να εκφράσουν τις απόψεις τους.

3. Αναδιατυπωση της Εκτης Οδηγίας

Η Επιτροπή προτείνει να καταργηθεί η έκτη οδηγία και να αντικατασταθεί από νέα πράξη διαμορφωμένη με βάση την ισχύουσα οδηγία. Αυτή η νέα πράξη ενσωματώνει όλες τις τροποποιήσεις που υπέστη η έκτη οδηγία από μεταγενέστερες τροποποιητικές πράξεις. Περιλαμβάνει, επίσης, σχετικές διατάξεις που βρίσκονται σήμερα σε χωριστές νομικές πράξεις ενώ δεν περιλαμβάνει διατάξεις που υπάγονται σε άλλες πράξεις.

Για να βελτιωθεί η σύνταξη αυτής της πράξης, το υπάρχον κείμενο υποβλήθηκε σε πολυάριθμες αλλαγές. Αν και οι προτεινόμενες αλλαγές δεν θα επηρεάσουν ουσιαστικά το περιεχόμενό της, θα αλλάξουν ωστόσο τη σημερινή μορφή της, δεδομένου ότι τα ισχύοντα 53 άρθρα κατανέμονται σε 402 νέα άρθρα.

Ένα μεγάλο μέρος των τροποποιήσεων αυτών προκύπτει από τη διόρθωση γραμματικών, ορθογραφικών και συντακτικών λαθών, από την αναδόμηση του κειμένου (χωρισμός και επαναρίθμηση των άρθρων, παραγράφων κλπ. με αλλαγές εσωτερικών πραπομπών) και την αυτόματη εφαρμογή των αμιγώς τυπικών νομοτεχνικών κανόνων. Οι διατάξεις που επηρεάστηκαν από τέτοιες αλλαγές θεωρούνται "αμετάβλητες".

Αντιθέτως ο όρος "προσαρμοσμένο", στο περιθώριο του κειμένου της αναθεώρησης, σηματοδοτεί κάθε άλλη μη ουσιώδη αλλαγή όπως μια διευκρίνιση, μια απλούστευση ή μια λεπτομερέστερη διατύπωση, μια βελτίωση του κειμένου κατ´ εφαρμογή των νομοτεχνικών κανόνων, μια ενημέρωση κλπ.

Η πρόταση περιλαμβάνει έναν πίνακα περιεχομένων που παρέχει επισκόπηση της αναδιάρθρωσης των κειμένων, καθώς και λεπτομερειακό πίνακα αντιστοίχισης για να διευκολύνει τη μετάβαση στη νέα πράξη.

4. Περιγραφη των σημαντικότερων αλλαγών

Οι σημαντικότερες αλλαγές στο κείμενο περιγράφονται κατωτέρω. Αν και οι αλλαγές που πραγματοποιούνται δεν είναι ουσιώδεις, επιφέρουν κάτι περισσότερο από αυτό που αναμένεται από μια κωδικοποίηση υπό αυστηρή έννοια. Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο, χρησιμοποιείται η τεχνική της αναδιατύπωσης.

4.1. Προσθήκη διάφορων διατάξεων

Η κοινοτική νομοθεσία για το ΦΠΑ συνίσταται κυρίως σε διατάξεις που περιλαμβάνονται στην έκτη οδηγία. Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένες διατάξεις σε άλλες πράξεις. Για να παρέχει πλήρη εικόνα της ισχύουσας νομοθεσίας για το ΦΠΑ, το αναδιατυπωμένο κείμενο απαιτείται να περιλαμβάνει τις εν λόγω διατάξεις, μόνον όμως στο βαθμό που αυτές δεν αποτελούν μέτρα εφαρμογής. Τα μέτρα εφαρμογής ενδείκνυται να περιλαμβάνονται σε χωριστές πράξεις, οι οποίες χρησιμεύουν για την εφαρμογή των διατάξεων της έκτης οδηγίας.

4.1.1. Πρώτη οδηγία ΦΠΑ

Το κοινό σύστημα ΦΠΑ θεσπίζεται με την πρώτη οδηγία [6], η οποία καθορίζει την αρχή αυτού του συστήματος και τα χαρακτηριστικά του ΦΠΑ. Οι λεπτομερείς κανόνες για την εφαρμογή του κοινού συστήματος καθορίζονται στην έκτη οδηγία η οποία αντικατέστησε τη δεύτερη οδηγία [7].

[6] Πρώτη οδηγία του Συμβουλίου 67/227/ΕΟΚ της 11ης Απριλίου 1967, περί της εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών (Ειδική έκδοση στην ελληνική γλώσσα: σειρά 9, Τόμος 1, 1980, σ. 3).

[7] Δεύτερη οδηγία του Συμβουλίου 67/228/ΕΟΚ της 11ης Απριλίου 1967, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - διάρθρωση και κανόνες εφαρμογής του κοινού συστήματος φόρου προστιθεμένης αξίας (Ειδική έκδοση στην ελληνική γλώσσα: σειρά 9, Τόμος 1, 1980, σ. 3).

Αυτές οι δύο πράξεις συνδέονται τόσο στενά, ώστε να θεωρείται ορθό να συμπεριληφθούν οι παραμένουσες σε ισχύ διατάξεις της πρώτης οδηγίας στο αναδιατυπωμένο κείμενο. Η δημιουργία ενιαίας πράξης συνεισφέρει στην καλύτερη επισκόπηση της ισχύουσας νομοθεσίας για το ΦΠΑ.

Τα άρθρα 1 και 2 της πρώτης οδηγίας συμπεριλήφθηκαν στο άρθρο 1 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Τα άρθρα 3, 4 και 6 της πρώτης οδηγίας έχουν περιπέσει σε αχρησία και δεν έχουν περιληφθεί στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

4.1.2. Άλλες οδηγίες ΦΠΑ

Άλλες νομοθετικές πράξεις αποτελούν επίσης μέρος της κοινοτικής νομοθεσίας για το ΦΠΑ. Συνίστανται, ωστόσο, σε οδηγίες που χρησιμεύουν κυρίως για την εφαρμογή των διαφόρων διατάξεων της έκτης οδηγίας και δεν θεωρήθηκε σκόπιμη η ενσωμάτωσή τους στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

Σύμφωνα με το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο δ) της έκτης οδηγίας, τα κράτη μέλη υποχρεούνται να απαλλάσσουν από φόρο την τελική εισαγωγή αγαθών για τα οποία δικαιολογείται απαλλαγή από δασμούς διαφορετική από την προβλεπόμενη στο κοινό δασμολόγιο. Αυτή η διάταξη βρίσκεται τώρα στο άρθρο 140, στοιχείο β) του αναδιατυπωμένου κειμένου. Το πεδίο εφαρμογής της απαλλαγής καθορίζεται με τις οδηγίες 69/169/ΕΟΚ [8], 78/1035/ΕΟΚ [9] και 83/181/ΕΟΚ [10]. Οι εν λόγω οδηγίες δεν έχουν συμπεριληφθεί στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

[8] Οδηγία 69/169/EOK του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 1969, περί εναρμονίσεως των νομοθετικών κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων, των σχετικών με τις απαλλαγές από τους φόρους κύκλου εργασιών και τους ειδικούς φόρους καταναλώσεως που εισπράττονται κατά την εισαγωγή στο πλαίσιο της διεθνούς κυκλοφορίας ταξιδιωτών (Ειδική έκδοση στην ελληνική γλώσσα: σειρά 9, Τόμος 1, σ. 17).

[9] Οδηγία του Συμβουλίου 78/1035/ΕΟΚ, της 19ης Δεκεμβρίου 1978, περί των φορολογικών ατελειών των χορηγουμένων κατά την εισαγωγή εμπορευμάτων υπό μορφή μικροδεμάτων μη εμπορικού χαρακτήρος προελεύσεως τρίτων χωρών (ΕΕ L 366, 28.12.1978, σ. 34).

[10] Οδηγία 83/181/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 28ης Μαρτίου 1983 για τον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 14, παράγραφος 1, περίπτωση δ) της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ για την απαλλαγή από το φόρο προστιθέμενης αξίας ορισμένων οριστικών εισαγωγών αγαθών (ΕΕ L 105, 23.4.1983, σ. 38).

Οι μη εγκατεστημένοι υποκείμενοι στο φόρο έχουν δικαίωμα επιστροφής του ΦΠΑ βάσει του άρθρου 17, παράγραφος 4 της έκτης οδηγίας. Στο αναδιατυπωμένο κείμενο, η εν λόγω διάταξη έχει μετατεθεί στο άρθρο 165. Οι λεπτομερείς κανόνες που διέπουν την επιστροφή καθορίζονται στις οδηγίες 79/1072/ΕΟΚ [11] και 86/560/ΕΟΚ [12] οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

[11] Οδηγία του Συμβουλίου 79/1072/ΕΟΚ, της 6ης Δεκεμβρίου 1979 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - Τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθέμενης αξίας στους υποκείμενους στο φόρο οι οποίοι δεν είναι εγκατεστημένοι στο εσωτερικό της χώρας (ΕΕ L 331, 27.12.1979, σ. 11).

[12] Οδηγία 86/560/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 1986, για την εναρμόνιση των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθέμενης αξίας στους υποκείμενους στο φόρο που δεν είναι εγκατεστημένοι σε έδαφος της Κοινότητας (ΕΕ L 326, 21.11.1986, σ. 40).

4.1.3. Πράξεις προσχώρησης

Όταν νέα κράτη μέλη προσχωρούν στην Κοινότητα, οφείλουν να συμμορφώνονται με το σύνολο του κοινοτικού κεκτημένου, συμπεριλαμβανομένης της έκτης οδηγίας. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν παραχωρηθεί στα εν λόγω κράτη παρεκκλίσεις. Αν και ορισμένες από αυτές τις παρεκκλίσεις έχουν ήδη ενταχθεί στην έκτη οδηγία, οι περισσότερες παρεκκλίσεις είναι δυνατό να βρεθούν μόνο στις αντίστοιχες πράξεις προσχώρησης [13]. Για να είναι σαφείς και κατανοητές, όλες οι εν λόγω παρεκκλίσεις πρέπει να περιλαμβάνονται στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

[13] Πράξη προσχώρησης της Δανίας, της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας (ΕΕ L 73, 27.3.1972).

Πράξη προσχώρησης της Ελλάδας (ΕΕ L 291, 19.11.1979).

Πράξη προσχώρησης της Ισπανίας και της Πορτογαλίας (ΕΕ L 302, 15.11.1985).

Πράξη προσχώρησης της Αυστρίας, της Φινλανδίας και της Σουηδίας (ΕΕ C 241, 29.8.1994).

Η Πορτογαλία μπορεί να εφαρμόζει στις πράξεις που διενεργούνται στις Αζόρες και τη Μαδέρα συντελεστές χαμηλότερους από εκείνους που εφαρμόζονται στην ηπειρωτική χώρα. Η συγκεκριμένη παρέκκλιση συμπεριλήφθηκε στο άρθρο 12, παράγραφος 6 της έκτης οδηγίας. Τώρα βρίσκεται στο άρθρο 101 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Αυστρία δύναται να εφαρμόζει έναν δεύτερο κανονικό συντελεστή στις κοινότητες Jungholz και Mittelberg υπό τον όρο ότι αυτός δεν είναι μικρότερος του 15%. Η συγκεκριμένη παρέκκλιση περιλαμβάνεται στο άρθρο 100 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Φινλανδία και η Σουηδία δύνανται, υπό ορισμένους όρους, να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν ορισμένες απαλλαγές με δικαίωμα έκπτωσης του καταβληθέντος στο προηγούμενο στάδιο ΦΠΑ (μηδενικοί συντελεστές). Οι συγκεκριμένες παρεκκλίσεις περιλαμβάνονται στο άρθρο 107 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Αυστρία εξουσιοδοτείται να εξακολουθήσει να εφαρμόζει μειωμένο συντελεστή στις υπηρεσίες εστίασης. Δύναται, επίσης, να εφαρμόζει μειωμένο συντελεστή στους οίνους που παράγονται σε γεωργική εκμετάλλευση, υπό τον όρο ότι ο εν λόγω συντελεστής δεν είναι μικρότερος του 12%. Αυτές οι παραχωρήσεις περιλαμβάνονται στα άρθρα 113 και 115 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Σουηδία δύναται να επιτρέπει την υποβολή των δηλώσεων ΦΠΑ τρεις μήνες μετά τη λήξη της ετήσιας περιόδου άμεσης φορολόγησης. Η βάση αυτού του μέτρου απλούστευσης βρίσκεται τώρα στο άρθρο 245 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Αυστρία, η Φινλανδία και η Σουηδία δύνανται να χορηγούν απαλλαγή από το ΦΠΑ σε μικρές επιχειρήσεις, των οποίων το κατώτατο όριο κύκλου εργασιών είναι υψηλότερο από αυτό που προβλέπεται στην έκτη οδηγία. Η δυνατότητα που παρέχεται στα εν λόγω κράτη μέλη βρίσκεται τώρα στο άρθρο 280 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Αυστρία και η Φινλανδία δύνανται να εξακολουθήσουν να φορολογούν ορισμένες πράξεις που διαφορετικά θα απαλλάσσονταν δυνάμει της έκτης οδηγίας. Αυτές οι παρεκκλίσεις περιλαμβάνονται στα άρθρα 371, παράγραφος 1 και 372, παράγραφος 1 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Αυστρία, η Φινλανδία και η Σουηδία δύνανται να εξακολουθήσουν να απαλλάσσουν ορισμένες πράξεις, οι οποίες διαφορετικά θα έπρεπε να φορολογούνται δυνάμει της έκτης οδηγίας. Αυτές οι παρεκκλίσεις βρίσκονται τώρα στα άρθρα 368, 370, 371 παράγραφος 2, 372 παράγραφος 2 και 373 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Παρόμοιες παρεκκλίσεις, οι οποίες περιέχονται στην πράξη προσχώρησης του 2003 [14], παραχωρήθηκαν στην Τσεχική Δημοκρατία, την Εσθονία, την Κύπρο, την Ουγγαρία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Μάλτα, την Πολωνία, τη Σλοβενία και τη Σλοβακία που πρόκειται να προσχωρήσουν στην Ένωση την 1η Μαΐου 2004. Εφόσον οι εν λόγω παρεκκλίσεις δεν έχουν αμιγώς μεταβατικό χαρακτήρα, θα πρέπει να περιληφθούν στο αναδιατυπωμένο κείμενο. Το κείμενο λαμβάνει επίσης υπόψη τις διάφορες τεχνικές αναπροσαρμογές που πραγματοποιήθηκαν στην έκτη οδηγία.

[14] Πράξη προσχώρησης της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Εσθονίας, της Κύπρου, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Ουγγαρίας, της Μάλτας, της Πολωνίας, της Σλοβενίας και της Σλοβακίας (ΕΕ L 236, 23.9.2003).

Για να ληφθεί υπόψη το καθεστώς των βάσεων υπό βρετανική κυριαρχία που προβλέπεται στη συνθήκη για την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχουν θεσπιστεί ειδικές διατάξεις σχετικά με τη φορολογική αντιμετώπιση παραδόσεων αγαθών και παροχών υπηρεσιών και εισαγωγών εμπορευμάτων στις δυνάμεις του ΗΒ που σταθμεύουν στην Κύπρο. Οι διατάξεις αυτές βρίσκονται στο άρθρο 8, στο άρθρο 140, σημείο θ) και στο άρθρο 147, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο ε) του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Τσεχική Δημοκρατία, η Εσθονία, η Κύπρος, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Σλοβενία και η Σλοβακία δύνανται, στο πλαίσιο προσωρινών μέτρων, να εφαρμόσουν ή να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν μειωμένους συντελεστές σε παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών εκτός των απαριθμουμένων στο παράρτημα Η της έκτης οδηγίας. Τα εν λόγω μέτρα περιλαμβάνονται στα άρθρα 119, 120, 121 παράγραφος 2, 123, 125 παράγραφοι 2 και 5, 126 και 127 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Πολωνία δύναται, στο πλαίσιο προσωρινού μέτρου, να εφαρμόζει χαμηλότερους μειωμένους συντελεστές σε ορισμένες παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών που απαριθμούνται στο παράρτημα Η της έκτης οδηγίας. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνονται στο άρθρο 125, παράγραφοι 3 και 4 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Κύπρος, η Λετονία, η Μάλτα και η Πολωνία δύνανται, υπό ορισμένους όρους, να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν ορισμένες απαλλαγές σχετικά με το δικαίωμα έκπτωσης του καταβληθέντος στο προηγούμενο στάδιο ΦΠΑ (μηδενικοί συντελεστές). Οι παρεκκλίσεις αυτές περιλαμβάνονται στα άρθρα 121 παράγραφος 1, 122, 124 και 125 παράγραφος 1 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Τσεχική Δημοκρατία, η Εσθονία, η Κύπρος, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Σλοβενία και η Σλοβακία δύνανται να χορηγούν απαλλαγή από το ΦΠΑ σε μικρές επιχειρήσεις, των οποίων το κατώτατο όριο κύκλου εργασιών είναι υψηλότερο από αυτό που προβλέπεται στην έκτη οδηγία. Μετά την προσχώρηση, η δυνατότητα αυτή πρόκειται να συμπεριληφθεί στο άρθρο 24α της έκτης οδηγίας. Βρίσκεται στο άρθρο 280 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Η Τσεχική Δημοκρατία, η Εσθονία, η Κύπρος, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Σλοβενία και η Σλοβακία δύνανται να εξακολουθήσουν να χορηγούν απαλλαγή από το φόρο για ορισμένες πράξεις, οι οποίες θα έπρεπε διαφορετικά να φορολογούνται δυνάμει της έκτης οδηγίας. Οι παρεκκλίσεις αυτές βρίσκονται τώρα στα άρθρα 374 έως 383 του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Παρά το γεγονός ότι η Ουγγαρία και η Σλοβακία δύνανται να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν μειωμένο συντελεστή στην προμήθεια φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού, το μέτρο αυτό είναι απλώς μεταβατικό και αποσκοπεί στην εξασφάλιση του χρόνου που απαιτείται για την παροχή άδειας σύμφωνα με το άρθρο 12, παράγραφος 3, στοιχείο β) της έκτης οδηγίας. Συνεπώς, η ισχύς του εν λόγω μέτρου πρόκειται να λήξει ένα έτος μετά την προσχώρηση και δεν θα ήταν σκόπιμο να συμπεριληφθούν οι παρεκκλίσεις αυτές στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

Η Κύπρος και η Λετονία δύνανται, στο πλαίσιο μεταβατικού μέτρου, να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν τις ισχύουσες απλουστευμένες διαδικασίες επί ένα έτος μετά την ημερομηνία προσχώρησης. Σκοπός της παρέκκλισης είναι να επιτραπεί στην Κύπρο και τη Λετονία να υποβάλουν αίτηση για την παροχή άδειας για παρέκκλιση σύμφωνα με τη διαδικασία που παρατίθεται στο άρθρο 27 της έκτης οδηγίας. Η προσθήκη ενός τέτοιου μέρους στο αναδιατυπωμένο κείμενο δεν κρίνεται σκόπιμη.

4.2. Απαλοιφή ορισμένων διατάξεων

Όταν κωδικοποιούνται νομοθετικές πράξεις, η διαγραφή διατάξεων που έχουν περιπέσει σε αχρησία είτε επειδή δεν εφαρμόζονται πλέον, είτε επειδή απώλεσαν τη χρησιμότητά τους, αποτελεί συνήθη πρακτική. Λαμβανομένης υπόψιν της τεχνικής που χρησιμοποιήθηκε για την εισαγωγή του μεταβατικού καθεστώτος φορολόγησης το 1991, είναι σκόπιμο να απαλειφούν κυρίως οι διατάξεις της έκτης οδηγίας που ενώ είχαν αντικατασταθεί παρέμεναν εν ισχύ.

4.2.1. Διατάξεις που έχουν περιπέσει σε αχρησία

Διάφορες διατάξεις έχουν εξαντλήσει τη χρησιμότητά τους και συνεπώς έχουν περιπέσει σε αχρησία.

Το άρθρο 1 της πρώτης οδηγίας περιέχει κυρίως διατάξεις που αφορούν την εφαρμογή της οδηγίας. Οι διατάξεις αυτές δεν έχουν πλέον καμία σημασία.

Το άρθρο 3 της πρώτης οδηγίας ορίζει ότι το Συμβούλιο εκδίδει, μετά από πρόταση της Επιτροπής, τους λεπτομερείς κανόνες για το κοινό σύστημα ΦΠΑ. Αυτό έγινε με τη δεύτερη οδηγία, η οποία αντικαταστάθηκε στη συνέχεια από την έκτη οδηγία. Ως εκ τούτου, η εν λόγω διάταξη δεν χρειάζεται πλέον.

Το άρθρο 4 της πρώτης οδηγίας αφορά τα μέτρα που λαμβάνονται για την κατάργηση της επιβολής φόρων κατά την εισαγωγή και της επιστροφής των φόρων κατά την εξαγωγή. Η διάταξη αυτή οδήγησε στην κατάργηση των φορολογικών συνόρων. Ως εκ τούτου, έχει περιπέσει πλέον σε αχρησία.

Το άρθρο 6 της πρώτης οδηγίας αποτελεί τελική διάταξη και δεν χρειάζεται να συμπεριληφθεί στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

Το άρθρο 1 της έκτης οδηγίας υποχρεώνει τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν την εν λόγω οδηγία. Αυτή η υποχρέωση δεν χρειάζεται να συμπεριληφθεί στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

Το άρθρο 25, παράγραφος 11 της έκτης οδηγίας αφορά το κοινό κατ' αποκοπήν καθεστώς για τους γεωργούς. Περιέχει ρήτρα αναθεώρησης σύμφωνα με την οποία η Επιτροπή οφείλει να υποβάλει εντός πέντε ετών νέες προτάσεις για αναπροσαρμογή του εν λόγω συστήματος. Δεδομένου ότι δεν έχει υπάρξει καμία ανάγκη για αλλαγές, αυτή η διάταξη είναι περιττή.

Το άρθρο 28, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας προβλέπει τη μετάβαση από τη δεύτερη οδηγία στην έκτη οδηγία. Ως μεταβατική διάταξη, δεν εξυπηρετεί πλέον κανένα σκοπό.

Το άρθρο 28, παράγραφος 1α της έκτης οδηγίας επιτρέπει στο Ηνωμένο Βασίλειο να εφαρμόζει μέχρι τις 30 Ιουνίου 1999 ειδικούς κανόνες για τον καθορισμό της βάσης επιβολής του φόρου για τις εισαγωγές αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας. Δεδομένου ότι αυτή η διάταξη έχει παύσει να εφαρμόζεται, δεν συμπεριλαμβάνεται στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

Το άρθρο 28, παράγραφος 2, στοιχείο ζ) της έκτης οδηγίας ορίζει ότι η Επιτροπή υποχρεούται να υποβάλει πριν από τις 31 Δεκεμβρίου 1994 έκθεση σχετικά με τους μειωμένους συντελεστές που δύνανται να εφαρμόζουν τα κράτη μέλη κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου. Τέτοια έκθεση υποβλήθηκε από την Επιτροπή [15]. Η διάταξη αυτή έχει περιπέσει, συνεπώς, σε αχρησία.

[15] Έκθεση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο σύμφωνα με το άρθρο 12, παράγραφος 4 και το άρθρο 28, παράγραφος 2, στοιχείο ζ) της 6ης οδηγίας του Συμβουλίου της 17ης Μαΐου 1977 (όπως τροποποιήθηκε) για την εναρμόνιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τους φόρους κύκλου εργασιών - κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (COM(94) 584 τελικό της 23ης Νοεμβρίου 1994).

Το άρθρο 28ια της έκτης οδηγίας επιτρέπει στα κράτη μέλη να συνεχίσουν μέχρι τις 30 Ιουνίου 1999 τις αφορολόγητες πωλήσεις προς ενδοκοινοτικούς ταξιδιώτες και το άρθρο 16, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, σημείο B), πρώτο εδάφιο, στοιχείο ε), πρώτη περίπτωση, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28γ, τίτλος Ε, παρέχει στα κράτη μέλη τη δυνατότητα να προβλέπουν την υπαγωγή αγαθών που πρόκειται να παραδοθούν σε τέτοιους ενδοκοινοτικούς ταξιδιώτες σε καθεστώς φορολογικής αποταμίευσης. Δεδομένου ότι οι εν λόγω διατάξεις δεν ισχύουν πλέον, δεν συμπεριλαμβάνονται στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

Το άρθρο 28ιδ της έκτης οδηγίας περιέχει ορισμένα μεταβατικά μέτρα που έχουν θεσπιστεί για την εσωτερική αγορά. Το άρθρο 28ιστ θέσπισε πανομοιότυπα μέτρα για την προσχώρηση της Αυστρίας, της Φινλανδίας και της Σουηδίας Η πράξη προσχώρησης του 2003 επεκτείνει τα μέτρα αυτά στην Τσεχική Δημοκρατία, την Εσθονία, την Κύπρο, την Ουγγαρία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Μάλτα, την Πολωνία, τη Σλοβενία και τη Σλοβακία. Ενώ οι διατάξεις του άρθρου 28ιδ έχουν περιπέσει ήδη σε αχρησία, οι διατάξεις του άρθρου 28ιε θα έχουν παύσει να εφαρμόζονται όταν εγκριθεί η παρούσα πρόταση.

Το άρθρο 28ιε, παράγραφος 4 της έκτης οδηγίας επιτρέπει στη Γερμανία να εφαρμόζει μέχρι τις 30 Ιουνίου 1999, ειδικό καθεστώς στις παραδόσεις αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, τις οποίες πραγματοποιούν υποκείμενοι στο φόρο μεταπωλητές. Δεδομένου ότι αυτή η διάταξη έχει παύσει να εφαρμόζεται, δεν συμπεριλαμβάνεται στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

Το άρθρο 31, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας ορίζει ότι η ευρωπαϊκή λογιστική μονάδα αποτελεί το νόμισμα που χρησιμοποιείται σε ολόκληρη την οδηγία. Μετά την καθιέρωση του ευρώ, η εν λόγω διάταξη δεν χρειάζεται πλέον.

Το παράρτημα Z της έκτης οδηγίας διευκρινίζει πότε τα κράτη μέλη δύνανται να χορηγούν στους υποκείμενους στο φόρο το δικαίωμα να επιλέγουν τη φορολόγηση πράξεων, οι οποίες απαλλάσσονται κατά παρέκκλιση από το φόρο. Οι περιπτώσεις αυτές έχουν ήδη προβλεφθεί στο κύριο κείμενο της οδηγίας, ειδικότερα στο άρθρο 28, παράγραφος 3, στοιχείο γ) της έκτης οδηγίας. Το παράρτημα αυτό είναι επομένως περιττό.

4.2.2. Διπλές διατάξεις

Ακόμα κι αν δεν έχουν εξαντλήσει τη χρησιμότητά τους, ορισμένες διατάξεις απαιτείται ωστόσο να θεωρείται ότι έχουν περιπέσει σε αχρησία. Αυτό συμβαίνει με τις γενικές διατάξεις της έκτης οδηγίας που, κατά τη διάρκεια των μεταβατικών ρυθμίσεων, αντικαταστάθηκαν από διατάξεις που περιλαμβάνουν και διευρύνουν το περιεχόμενό τους.

Ακόμα κι αν οι εν λόγω γενικές διατάξεις δεν εφαρμόζονται σήμερα, εντούτοις παραμένουν σε ισχύ. Αυτό σημαίνει ότι, προς το παρόν, ορισμένες διατάξεις εμφανίζονται δύο φορές. Αυτό και μόνο το χαρακτηριστικό καθιστά όλο και περισσότερο δύσκολη την εφαρμογή της έκτης οδηγίας από τους δημόσιους και οικονομικούς παράγοντες. Για να δημιουργηθεί ένα αποτελεσματικό μέσο που θα παρέχει σαφή θεώρηση της ισχύουσας νομοθεσίας, οι διατάξεις που είναι σε ισχύ αλλά δεν εφαρμόζονται θα πρέπει να εξαιρεθούν από το αναδιατυπωμένο κείμενο.

Η διαγραφή του συνόλου των διατάξεων που εμφανίζονται δεύτερη φορά δεν ασκεί καμία επίδραση στην ισχύουσα νομοθεσία για το ΦΠΑ, ούτε βλάπτει με κάποιον τρόπο το οριστικό σύστημα φορολόγησης. Οι ρυθμίσεις για τη φορολόγηση των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών παραμένουν μεταβατικές και θα αντικατασταθούν τελικά από ένα οριστικό σύστημα βασισμένο στη φορολόγηση της παράδοσης αγαθών και της παροχής υπηρεσιών στο κράτος μέλος καταγωγής.

Το άρθρο 16, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας επιτρέπει την απαλλαγή όσον αφορά το καθεστώς αποταμίευσης. Η εν λόγω διάταξη καλύπτεται από το άρθρο 16, παράγραφος 1 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28γ, τίτλος E, σημείο 1).

Στο άρθρο 17, παράγραφοι 2, 3 και 4 της έκτης οδηγίας παρέχονται οι κανόνες που καθορίζουν την καταγωγή και την έκταση εφαρμογής του δικαιώματος έκπτωσης. Οι διατάξεις αυτές καλύπτονται από το άρθρο 17, παράγραφοι 2, 3 και 4 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28στ, σημείο 1).

Το άρθρο 18, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας ρυθμίζει την άσκηση του δικαιώματος έκπτωσης. Η εν λόγω διάταξη καλύπτεται από το άρθρο 18, παράγραφος 1 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28στ, σημείο 2).

Το άρθρο 21 της έκτης οδηγίας απαριθμεί τα πρόσωπα που υποχρεούνται να καταβάλλουν ΦΠΑ στις αρχές. Η εν λόγω διάταξη καλύπτεται από το άρθρο 21 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28ζ.

Οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται σε όσους υποχρεούνται να καταβάλλουν ΦΠΑ καθορίζονται στο άρθρο 22 της έκτης οδηγίας. Η εν λόγω διάταξη καλύπτεται από το άρθρο 22 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28η.

Το άρθρο 25, παράγραφοι 5 και 6 της έκτης οδηγίας αφορά το κοινό κατ' αποκοπήν καθεστώς για τους γεωργούς. Οι διατάξεις αυτές καλύπτονται από το άρθρο 25, παράγραφοι 5 και 6 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28ι, σημείο 2).

4.2.3. Διατάξεις που δεν συνδέονται αμέσως με το ΦΠΑ

Η έκτη οδηγία περιέχει ορισμένες διατάξεις οι οποίες, αν και συνδέονται με το κοινό σύστημα ΦΠΑ, αφορούν ουσιαστικά το σύστημα των ιδίων πόρων. Για να είναι το νέο μέσο σαφές και συνεπές, είναι ανάγκη να περιέχονται στο αναδιατυπωμένο κείμενο μόνον οι διατάξεις που αφορούν αποκλειστικά το κοινό σύστημα ΦΠΑ. Δεδομένου ότι οι διατάξεις σχετικά με τους ιδίους πόρους ΦΠΑ καλύπτονται στο σύνολό τους από τον κανονισμό για τους ιδίους πόρους [16], αυτές οι διατάξεις έχουν εξαιρεθεί από το κείμενο της αναδιατύπωσης.

[16] Κανονισμός (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1553/89 του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 1989, για το ομοιόμορφο οριστικό καθεστώς είσπραξης των ιδίων πόρων που προέρχονται από το φόρο επί της προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 155, 7.6.1989, σ. 9).

Το άρθρο 25, παράγραφος 12 της έκτης οδηγίας ορίζει, ότι τα κράτη μέλη που εφαρμόζουν το κοινό κατ' αποκοπήν καθεστώς για τους γεωργούς καθορίζουν, ενόψει της εφαρμογής του καθεστώτος των ιδίων πόρων, την ομοιόμορφη βάση του ΦΠΑ και το παράρτημα Γ καθορίζει την κοινή μέθοδο υπολογισμού. Οι διατάξεις αυτές καλύπτονται από το άρθρο 5, παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1553/89 του Συμβουλίου, ο οποίος αποτελεί τη νομική βάση για τη διόρθωση του κατ' αποκοπήν υπολογισμού.

Το άρθρο 28, παράγραφος 2, στοιχείο α), δεύτερο εδάφιο της έκτης οδηγίας ορίζει, ότι τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίζουν τον καθορισμό των ιδίων πόρων για τις πράξεις που υπόκεινται σε μηδενικούς ή σε εξαιρετικά μειωμένους συντελεστές. Η διάταξη αυτή περιλαμβάνεται στο άρθρο 2, παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1553/89 του Συμβουλίου.

4.3. Αλλαγή της δομής

Η τρέχουσα δομή της έκτης οδηγίας δεν είναι καθόλου ικανοποιητική. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στις διατάξεις που έχουν προστεθεί κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου, αλλά και στο γεγονός ότι, γενικά, οι διατάξεις της έκτης οδηγίας είναι εξαιρετικά μακροσκελείς. Αυτά αποτελούν δομικά προβλήματα και αντιμετωπίστηκαν στο πλαίσιο των εργασιών για την αναδιατύπωση [17].

[17] Βλέπε κυρίως κατευθυντήριο γραμμή 4 της συμφωνίας του 1998 και το σημείο 4 του ΚΠΟ.

4.3.1. Μεταβατικές διατάξεις

Η τοποθέτηση των διατάξεων σχετικά με το μεταβατικό καθεστώς στο τέλος σχεδόν της έκτης οδηγίας οδήγησε σε κατακερματισμό της δομής. Εάν επιδιώκεται τέτοιες πράξεις να γίνονται εύκολα κατανοητές από το κοινό και τους οικονομικούς παράγοντες, είναι ανάγκη να υπάρχει μια σαφής και συνεπής δομή, στο πλαίσιο της οποίας οι παρόμοιες διατάξεις να ομαδοποιούνται.

Αν και η βασική δομή της έκτης οδηγίας είναι σωστή, έχει υποστεί αρνητικές συνέπειες από τις αλλαγές που επέφεραν οι μεταβατικές ρυθμίσεις. Όταν οι γενικές διατάξεις που έχουν περιπέσει σε αχρησία απαλείφονται, είναι παράλογο να παραμένουν ανέπαφες οι αντίστοιχες μεταβατικές διατάξεις. Κάτι τέτοιο θα περιέπλεκε αδικαιολόγητα τη δομή. Αντίθετα, οι εν λόγω διατάξεις είναι σκόπιμο να βρίσκονται στη θέση των διατάξεων που αντικαθιστούν.

Ο τίτλος ΙΧ του αναδιατυπωμένου κειμένου επιτρέπει διάφορες απαλλαγές. Περιλαμβάνονται σ'αυτόν οι διατάξεις του άρθρου 16, σημείο 1 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28γ, τίτλος E, σημείο 1) της έκτης οδηγίας, το οποίο αντικαθιστά το άρθρο 16. Η απαλλαγή για τις πράξεις που έχουν σχέση με την τελωνειακή και τη φορολογική αποταμίευση και άλλα παρόμοια καθεστώτα βρίσκονται τώρα στα άρθρα 150 έως 156 και 158.

Ο τίτλος Χ του αναδιατυπωμένου κειμένου αφορά τις εκπτώσεις. Η προέλευση και η έκταση εφαρμογής του δικαιώματος έκπτωσης καθορίζονται στο άρθρο 17, παράγραφοι 2, 3 και 4, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28στ, σημείο 1) της έκτης οδηγίας, το οποίο αντικαθιστά το άρθρο 17, παράγραφοι 2, 3 και 4. Περιλαμβάνονται επίσης οι διατάξεις που διέπουν την άσκηση του δικαιώματος έκπτωσης, οι οποίες περιέχονται στο άρθρο 18, παράγραφος 1, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28στ, σημείο 2) της έκτης οδηγίας. Οι εν λόγω διατάξεις αντικαθιστούν εκείνες του άρθρου 18, παράγραφος 1. Όλες αυτές οι διατάξεις βρίσκονται στα άρθρα 163, 164, 165 και 172.

Ο τίτλος ΧΙ του αναδιατυπωμένου κειμένου καθορίζει διάφορες φορολογικές υποχρεώσεις. Περιλαμβάνει τους κανόνες που ορίζουν ποιος υποχρεούται να καταβάλλει το ΦΠΑ, που περιέχονται στο άρθρο 21, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28ζ της έκτης οδηγίας. Αυτοί οι κανόνες αντικαθιστούν το άρθρο 21. Περιλαμβάνονται επίσης οι άλλες υποχρεώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 22, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28η της έκτης οδηγίας. Αυτές αντικαθιστούν τις παρόμοιες υποχρεώσεις που καθορίζονται στο άρθρο 22. Οι συγκεκριμένες διατάξεις βρίσκονται τώρα στα άρθρα 186 έως 190, 192, 193, 195 έως 199, 201, 202, 204 έως 240, 242 έως 244, 246, 248 έως 251 και 253 έως 266.

Ο τίτλος ΧΙΙ του αναδιατυπωμένου κειμένου περιέχει διάφορα ειδικά καθεστώτα, συμπεριλαμβανομένου του κοινού κατ' αποκοπήν καθεστώτος για τους γεωργούς. Το μέρος του εν λόγω καθεστώτος που αναφέρεται στο άρθρο 25, παράγραφοι 5 και 6 της έκτης οδηγίας αντικαθίσταται από το άρθρο 25, σημεία 5 και 6, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28ι, σημείο 2). Αυτές οι διατάξεις βρίσκονται στα άρθρα 293 έως 296.

Για μεγαλύτερη συνέπεια, δεν υπάρχει λόγος διατήρησης των διατάξεων επί του μεταβατικού καθεστώτος στο τέλος του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Ο τίτλος Ι του αναδιατυπωμένου κειμένου καθορίζει τους στόχους και το πεδίο εφαρμογής του φόρου. Περιλαμβάνει τις διατάξεις του άρθρου 28α, παράγραφοι 1, 1α και 2 και του άρθρου 28ιε, παράγραφος 1, στοιχείο ζ) της έκτης οδηγίας που επέφεραν αλλαγές στο πεδίο εφαρμογής του φόρου. Οι εν λόγω διατάξεις έχουν συμπεριληφθεί στα άρθρα 3 και 4.

Ο τίτλος ΙΙΙ του αναδιατυπωμένου κειμένου αφορά τους υποκειμένους στο φόρο. Οι διατάξεις του άρθρου 28α, παράγραφος 4, πρώτο εδάφιο της έκτης οδηγίας, που πραγματοποιούν προσθήκες στον κατάλογο των υποκειμένων στο φόρο, έχουν συμπεριληφθεί στο άρθρο 10, παράγραφος 2.

Ο τίτλος IV του αναδιατυπωμένου κειμένου απαριθμεί τις διάφορες φορολογητέες πράξεις. Οι διατάξεις σχετικά με τη μεταφορά αγαθών από ένα κράτος μέλος σε άλλο που περιλαμβάνονται στο άρθρο 28α, παράγραφος 5 της έκτης οδηγίας έχουν συμπεριληφθεί στον εν λόγω τίτλο. Αυτές οι διατάξεις βρίσκονται στο άρθρο 18. Οι διατάξεις σχετικά με την ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών που περιλαμβάνονται στο άρθρο 28α, παράγραφοι 3, 6 και 7 της έκτης οδηγίας έχουν επίσης συμπεριληφθεί σ'αυτόν. Οι εν λόγω διατάξεις βρίσκονται τώρα στα άρθρα 21 έως 24.

Ο τίτλος V του αναδιατυπωμένου κειμένου διέπει τον τόπο των φορολογητέων πράξεων. Περιλαμβάνει τις διατάξεις του άρθρου 28β, τίτλος B και του άρθρου 28ιε, παράγραφος 1, στοιχείο η) της έκτης οδηγίας που τροποποιούν τον τόπο παράδοσης των αγαθών. Οι εν λόγω διατάξεις βρίσκονται τώρα στα άρθρα 34 έως 36. Περιέχει επίσης τις διατάξεις που καθορίζουν τον τόπο ενδοκοινοτικής απόκτησης των αγαθών που περιλαμβάνονται στο άρθρο 28β, τίτλος A της έκτης οδηγίας. Αυτές οι διατάξεις βρίσκονται στα άρθρα 41 έως 43. Τέλος, περιλαμβάνει τις διατάξεις που διέπουν τον τόπο παροχής των διαφόρων υπηρεσιών που περιέχονται στο άρθρο 28β, τίτλος Γ έως ΣΤ της έκτης οδηγίας. Αυτές οι διατάξεις βρίσκονται τώρα στα άρθρα 45, 48 έως 51, 53 και 55.

Ο τίτλος VI του αναδιατυπωμένου κειμένου καθορίζει πότε επέρχεται η γενεσιουργός αιτία και πότε καθίσταται απαιτητός ο φόρος. Οι διατάξεις σχετικά με την παράδοση αγαθών που περιλαμβάνονται στο άρθρο 28δ, παράγραφος 4 της έκτης οδηγίας έχουν συμπεριληφθεί σ'αυτόν και βρίσκονται τώρα στο άρθρο 67. Επίσης έχουν συμπεριληφθεί στον εν λόγω τίτλο οι διατάξεις του άρθρου 28δ, παράγραφοι 1, 2 και 3 της έκτης οδηγίας. Αυτές οι διατάξεις, που ισχύουν για τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών, βρίσκονται τώρα στα άρθρα 68 και 69.

Ο τίτλος VII του αναδιατυπωμένου κειμένου αφορά τη βάση επιβολής του φόρου και περιλαμβάνει διατάξεις σχετικά με τη μεταφορά αγαθών από ένα κράτος μέλος σε άλλο, οι οποίες περιλαμβάνονται στο άρθρο 28ε, παράγραφος 2 της έκτης οδηγίας. Αυτές οι διατάξεις βρίσκονται τώρα στο άρθρο 75. Περιέχει, επίσης, τις διατάξεις που καθορίζουν τη βάση επιβολής του φόρου για την ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών. Αυτές οι διατάξεις, οι οποίες βρίσκονται στο άρθρο 28ε, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας, έχουν περιληφθεί στα άρθρα 80 και 81.

Ο τίτλος VIII του αναδιατυπωμένου κειμένου περιέχει κανόνες για τους συντελεστές, συμπεριλαμβανομένων των διατάξεων του άρθρου 28ε, παράγραφοι 3 και 4 της έκτης οδηγίας που καλύπτουν θέματα σχετικά με την ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών. Οι εν λόγω διατάξεις έχουν συμπεριληφθεί στα άρθρα 90 και 91.

Ο τίτλος ΙΧ του αναδιατυπωμένου κειμένου καθορίζει διάφορες απαλλαγές. Περιλαμβάνει τις απαλλαγές που προβλέπονται στο άρθρο 28γ, τίτλος A, B, Γ, Δ και E, σημείο 3) και στο άρθρο 28ιε, παράγραφος 1, στοιχείο η) της έκτης οδηγίας, όπως για παράδειγμα τις απαλλαγές για τις ενδοκοινοτικές πράξεις. Οι εν λόγω διατάξεις βρίσκονται τώρα στα άρθρα 135 έως 140. Οι απαλλαγές για πράξεις που αφορούν το καθεστώς τελωνειακής και φορολογικής αποταμίευσης που βρίσκονται στο άρθρο 16, παράγραφοι 1α και 2 που προστέθηκαν από το άρθρο 28γ, τίτλος E, σημεία 1) και 2) της έκτης οδηγίας, έχουν επίσης ενσωματωθεί και τώρα βρίσκονται στα άρθρα 157, 159 και 160.

Ο τίτλος Χ του αναδιατυπωμένου κειμένου αφορά τις εκπτώσεις. Οι διατάξεις του άρθρου 28α, παράγραφος 4, δεύτερο και τρίτο εδάφιο της έκτης οδηγίας που παρέχουν στα πρόσωπα, που θεωρούνται ως υποκείμενοι στο φόρο επειδή παραδίδουν καινουργή μεταφορικά μέσα, περιορισμένο δικαίωμα να αφαιρούν το ΦΠΑ που αντιστοιχεί στα μεταφορικά μέσα, περιλαμβάνονται στο άρθρο 166.

Ο τίτλος ΧΙΙ του αναδιατυπωμένου κειμένου καθορίζει τα διάφορα ειδικά καθεστώτα, συμπεριλαμβανομένων των ρυθμίσεων για τα μεταχειρισμένα αγαθά και τα αντικείμενα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας. Κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου, τα κράτη μέλη δύνανται, σύμφωνα με το άρθρο 28ιε, παράγραφοι 1 και 2 της έκτης οδηγίας, να εφαρμόζουν ειδικό καθεστώς για τα μεταχειρισμένα μεταφορικά μέσα. Αυτό το ειδικό καθεστώς έχει ενσωματωθεί στο καθεστώς για τα μεταχειρισμένα αγαθά και οι σχετικές διατάξεις βρίσκονται στα άρθρα 318 έως 324.

4.3.2. Γενικές διατάξεις

Όσον αφορά στις γενικές διατάξεις, η δομή δεν παρουσιάζει συνολικά κανένα πρόβλημα. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένες εξαιρέσεις. Όπου η δομή δεν είναι συνεπής, έχει αναθεωρηθεί στο αναδιατυπωμένο κείμενο.

Το ειδικό καθεστώς για τα μεταχειρισμένα αγαθά και τα αντικείμενα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας βρίσκεται στο άρθρο 26α της έκτης οδηγίας. Ωστόσο, ορισμένες διατάξεις είναι τέτοιας φύσεως που δεν αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα αυτών των καθεστώτων. Έχουν, συνεπώς, συμπεριληφθεί στις γενικές διατάξεις (βλ. άρθρα 4, 36 και 136 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Κάτι τέτοιο είναι σύμφωνο με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται στο ήδη υπάρχον κείμενο παρόμοιες διατάξεις σχετικά με την απαλλαγή μικρών επιχειρήσεων και με το κοινό κατ' αποκοπήν καθεστώς για τους γεωργούς.

Κατά τη μεταβατική περίοδο, τα κράτη μέλη δύνανται να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν ειδικό καθεστώς για τα μεταχειρισμένα μεταφορικά μέσα, υπό τον όρο ότι αυτό είναι σύμφωνο με τους όρους που παρατίθενται στο άρθρο 28ιε, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας. Όπως συμβαίνει με το ειδικό καθεστώς για τα μεταχειρισμένα αντικείμενα και τα αντικείμενα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, ορισμένες διατάξεις του συγκεκριμένου καθεστώτος έχουν συμπεριληφθεί στις γενικές διατάξεις (βλ. άρθρα 4, 36 και 136 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Επιπλέον, αποφασίστηκε να μεταφερθεί ο ορισμός για τα 'μεταχειρισμένα μεταφορικά μέσα', ο οποίος βρίσκεται τώρα στο άρθρο 28ιε, παράγραφος 1, στοιχείο α) (βλ. άρθρο 3, παράγραφος 3 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Όταν τα αγαθά εισάγονται, υπάρχει φορολογητέα πράξη στο κράτος μέλος όπου τα αγαθά εισέρχονται στην Κοινότητα. Αυτές οι πράξεις διέπονται από το άρθρο 7 της έκτης οδηγίας. Στο αναδιατυπωμένο κείμενο, η διάταξη αυτή βρίσκεται στα άρθρα 5 και 6 της έκτης οδηγίας, που καθορίζουν τις φορολογητέες πράξεις. Ωστόσο, με τη διάσπαση του άρθρου 7 σε διάφορα άρθρα, είναι δυνατό να ενσωματωθούν οι κανόνες που καθορίζουν τον τόπο εισαγωγής στον τίτλο που διέπει παρόμοια θέματα (βλ. άρθρα 60 και 61 του τίτλου V του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Το άρθρο 19 της έκτης οδηγίας διέπει τον υπολογισμό της αναλογίας της έκπτωσης. Αυτή η διάταξη συνδέεται στενά με το άρθρο 17, παράγραφος 5, σύμφωνα με το οποίο υποκείμενοι στο φόρο που πραγματοποιούν τόσο δραστηριότητες για τις οποίες μπορεί να υπάρξει έκπτωση του φόρου όσο και δραστηριότητες για τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια έκπτωση δύνανται να αφαιρούν μόνον ένα ποσοστό του φόρου. Επομένως το εν λόγω άρθρο τοποθετείται κοντά σε αυτήν τη διάταξη (βλ. άρθρα 167 έως 169 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.3.3. Μακροσκελείς και πολύπλοκες διατάξεις

Πολλές από τις διατάξεις της έκτης οδηγίας είναι εξαιρετικά μακροσκελείς, δεδομένου ότι κάθε μια από αυτές διέπει ολόκληρο τμήμα του εναρμονισμένου συστήματος ΦΠΑ. Το γεγονός αυτό οδηγεί συχνά σε διατάξεις με πολύπλοκη διατύπωση. Κάτι τέτοιο δεν είναι σύμφωνο με τις οδηγίες για τη σύνταξη της κοινοτικής νομοθεσίας, οι οποίες επιβάλλουν να αποφεύγονται πολύπλοκα και υπερβολικού μήκους άρθρα [18]. Δεν είναι απαραίτητο για την ερμηνεία ούτε επιθυμητό για χάρη της σαφήνειας, ένα και μόνον άρθρο να καλύπτει μια ολόκληρη πτυχή των κανόνων που περιέχονται σε μια πράξη.

[18] Βλέπε σημείο 4 του ΚΠΟ.

Θεωρείται προτιμότερο να υπάρχει μεγάλος αριθμός εύκολα κατανοητών άρθρων που ομαδοποιούνται σε τίτλους, κεφάλαια, τμήματα και υποτμήματα, αντί λιγότερων άρθρων μεγαλύτερου μήκους, τα οποία δημιουργούν σύγχυση και είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθούν. Στο αναδιατυπωμένο κείμενο, 50 περίπου μακροσκελή άρθρα μετατράπηκαν σε πάνω από 400 συντομότερα άρθρα, τα οποία διαβάζονται και γίνονται κατανοητά ευκολότερα.

Το άρθρο 26α της έκτης οδηγίας επιτρέπει την εφαρμογή ειδικών καθεστώτων για μεταχειρισμένα αγαθά και αντικείμενα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας. Οι μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 28ιε επεκτείνουν αυτά τα καθεστώτα. Αυτές οι διατάξεις, μακροσκελείς και οι δύο, διαιρούνται σε 29 χωριστά άρθρα (βλ. άρθρα 304 έως 333 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Οι εναρμονισμένοι κανόνες για την τιμολόγηση θεσπίστηκαν με την οδηγία 2001/115/ΕΚ [19], που αντικατέστησε το άρθρο 22, παράγραφος 3 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28η. Στο παρόν κείμενο, αυτή η διάταξη υποδιαιρείται σε σημεία, αλλά δεν ήταν δυνατό με την υπάρχουσα δομή να αριθμηθούν τα διάφορα εδάφια. Με δέκα μη αριθμημένα εδάφια στο άρθρο 22, παράγραφος 3, στοιχείο α), είναι δύσκολο να προσδιοριστούν τα διάφορα στοιχεία της εν λόγω διάταξης. Η νέα δομή, ωστόσο, δίδει λύση σε αυτό το πρόβλημα με κατανομή αυτών των στοιχείων σε διαφορετικά άρθρα (βλ. άρθρα 209 έως 230 και 236 έως 240 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

[19] Οδηγία 2001/115/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2001, για την τροποποίηση της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ με στόχο την απλοποίηση, τον εκσυγχρονισμό και την εναρμόνιση των όρων που επιβάλλονται στην τιμολόγηση όσον αφορά το φόρο προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 15, 17.1.2002, σ. 24).

Όπου τα άρθρα υπό την παρούσα δομή εμφανίζονται ως υπαγόμενα σε χωριστούς τίτλους, παρουσιάζονται στη νέα δομή ως υπαγόμενα σε τίτλους, κεφάλαια, τμήματα και υποτμήματα. Κατ'αυτόν τον τρόπο, παρουσιάζονται μαζί οι κανόνες με ομοιογενές περιεχόμενο και διευκολύνεται η κατανόηση.

Το άρθρο 22, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28η της έκτης οδηγίας, καθορίζει τις διάφορες υποχρεώσεις που βαρύνουν τα πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την πληρωμή. Αυτές περιλαμβάνουν υποχρεώσεις όπως ο προσδιορισμός της ταυτότητας, η τιμολόγηση, οι λογιστικές καταχωρήσεις, οι δηλώσεις και οι ανακεφαλαιωτικοί πίνακες. Στο αναδιατυπωμένο κείμενο, αυτό το άρθρο έχει μετατραπεί σε περισσότερα από 60 άρθρα (βλ. άρθρα 198, 199, 201 και 202 και άρθρα 204 έως 266 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Αυτά τα άρθρα υπάγονται σε κεφάλαια και τμήματα. Με αυτήν την δομή αναμένεται ότι θα είναι ευκολότερη η προσέγγιση των διαφόρων κανόνων.

Το κείμενο μεμονωμένων άρθρων χωρίζεται σε εύκολα κατανοητές υποδιαιρέσεις, οι οποίες ακολουθούν συνεπή δομή. Για να επιτευχθεί αυτή η δομή, ορισμένες διατάξεις πρέπει να επαναληφθούν.

Το άρθρο 22, παράγραφος 7, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28η της έκτης οδηγίας, απαιτεί τα κράτη μέλη να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίζουν ότι πρόσωπα που θεωρούνται ως υπόχρεοι του φόρου στη θέση προμηθευτή ο οποίος δεν είναι εγκατεστημένος στο έδαφός τους εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις σχετικά με τη δήλωση και την καταβολή του φόρου. Αυτή η διάταξη εμφανίζεται τώρα τρεις φορές, στο πλαίσιο των ρυθμισεων για την πληρωμή, για τις δηλώσεις και για τους ανακεφαλαιωτικούς πίνακες (βλ. άρθρα 199, 248 και 260 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.3.4. Προσαρμογή του κειμένου

Η αναδιάταξη της δομής της έκτης οδηγίας μπορεί να συμπεριλάβει αλλαγές του υπάρχοντος κειμένου.

Το αναδιατυπωμένο κείμενο περιλαμβάνει ορισμένες διατάξεις που προέρχονται από τροποποιητικές πράξεις. Η ενσωμάτωση τέτοιων διατάξεων στο κείμενο απαιτεί προσαρμογή της διατύπωσης.

Οι κανόνες που έχουν περιληφθεί για τις υπηρεσίες που παρέχονται με ηλεκτρονικά μέσα, σύμφωνα με το άρθρο 4 της οδηγίας 2002/38/ΕΚ, εφαρμόζονται για περίοδο τριών ετών που αρχίζει την 1η Ιουλίου 2003. Πρέπει να καταστεί σαφής ο προσωρινός χαρακτήρας αυτών των κανόνων. Η ενσωμάτωση του άρθρου 4 στο κείμενο απαιτεί προσαρμογή της διατύπωσης, έτσι ώστε να απεικονίζεται σαφώς αυτή η πτυχή (βλ. άρθρα 56 παράγραφος 3, 57 παράγραφος 2, 59 παράγραφος 2, 350 και 396 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Η προσθήκη διατάξεων των μεταβατικών ρυθμίσεων στη βασική δομή χωρίς τροποποίηση ενδέχεται να επηρεάσει την ουσία. Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, μπορεί να χρειάζεται τροποποίηση της διατύπωσης.

Θεσπίστηκαν ειδικοί κανόνες για την παράδοση καινούριου μεταφορικού μέσου από ένα κράτος μέλος σε άλλο. Το άρθρο 28α, παράγραφος 2 της έκτης οδηγίας παρέχει τον ορισμό της έννοιας "μεταφορικό μέσο" και καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες αυτό είναι σκόπιμο να θεωρείται ως καινούριο. Αυτό οδηγεί σε ορισμό της έννοιας "καινούριο μεταφορικό μέσο". Παρά το γεγονός, ωστόσο, ότι ο ορισμός αυτός περιλαμβάνεται τώρα στις γενικές διατάξεις δεν εφαρμόζεται παρά μόνο σε διατάξεις που αποτελούν τμήμα του μεταβατικού καθεστώτος όσον αφορά τη φορολόγηση εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών. Για τον σκoπό αυτό τροποποιήθηκε η διάταξη του άρθρου 28α, παράγραφος 2, ώστε να περιλαμβάνει τον ορισμό του καινούριου μεταφορικού μεσου (βλ. άρθρο 3, παράγραφος 2 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Όταν υπάρχουσες διατάξεις μετατρέπονται σε συντομότερα άρθρα, η διατύπωση χρειάζεται συχνά να προσαρμοστεί αναλόγως χωρίς να θίγει την ουσία.

Το άρθρο 4 της έκτης οδηγίας ορίζει ποιο πρόσωπο αποτελεί υποκείμενο στο φόρο. Στον ορισμό περιλαμβάνεται και οποιοσδήποτε ασκεί, κατά τρόπο ανεξάρτητο και σε οποιονδήποτε τόπο, οικονομική δραστηριότητα. Τα κράτη μέλη δύνανται επίσης να θεωρούν ως υποκείμενο στον φόρο οποιονδήποτε πραγματοποιεί επ' ευκαιρία πράξη αναγόμενη σε οικονομικές δραστηριότητες. Όταν οι διατάξεις αυτές περιλαμβάνονται σε χωριστά άρθρα, η διατύπωση πρέπει να είναι τέτοια, ώστε κάθε άρθρο να είναι αυτόνομο (βλ. άρθρα 10 και 11 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Το άρθρο 21 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28ζ της έκτης οδηγίας καθορίζει ποιο είναι το πρόσωπο που υποχρεούται σε καταβολή του φόρου. Αυτή η διάταξη καλύπτει μια σειρά καταστάσεων, οι οποίες βρίσκονται τώρα σε μεμονωμένα άρθρα (βλ. άρθρα 186 έως 190 και άρθρα 192, 193, 195, 196 και 197 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Στα περισσότερα από αυτά τα άρθρα, η διατύπωση συμπληρώνεται με στοιχεία που απορρέουν από την προσθήκη του άρθρου 21, παράγραφος 1.

Μερικά άρθρα περιλαμβάνουν στοιχεία που λαμβάνονται από άλλες διατάξεις. Όταν συνδυάζονται διάφορες διατάξεις, αυτό συνεπάγεται αλλαγές στη διατύπωση μιας ή περισσότερων από αυτές τις διατάξεις.

Το ειδικό καθεστώς για τα μεταχειρισμένα αγαθά και τα αντικείμενα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας βρίσκεται στο άρθρο 26α της έκτης οδηγίας. Όταν αγαθά υπόκεινται σε ΦΠΑ στο πλαίσιο αυτών των καθεστώτων, σημαίνει ότι, σύμφωνα με το άρθρο 26α, τίτλος Δ, στοιχείο β), η ενδοκοινοτική απόκτηση δεν υπόκειται σε φόρο. Αντί να αποτελέσει μέρος του ίδιου του ειδικού καθεστώτος, η διάταξη αυτή περιλαμβάνεται στη σχετική διάταξη (βλ. άρθρο 4 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Η διατύπωση έχει τροποποιηθεί για να συμπεριληφθεί αυτή η διάταξη.

4.4. Τήρηση των κανόνων για τη σύνταξη των κοινοτικών νομοθετικών κειμένων

Για να εξασφαλισθεί η ποιότητα της σύνταξης, οι κοινοτικές νομοθετικές πράξεις επιβάλλεται, με κοινή συμφωνία των οργάνων της, να συντάσσονται με σαφήνεια, απλότητα και ακρίβεια. Το κείμενο πρέπει να είναι εύκολα κατανοητό, συνοπτικό χωρίς να αφήνει αμφιβολίες στον αναγνώστη. Οι εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές έχουν τηρηθεί κατά την προετοιμασία του αναδιατυπωμένου κειμένου.

4.4.1. Σαφής σύνταξη

Το υπάρχον κείμενο δεν είναι πάντοτε αρκετά σαφές. Για να είναι το αναδιατυπωμένο κείμενο κατανοητό και σαφές, είναι σημαντικό να διευκρινιστούν ορισμένες πτυχές του κειμένου.

4.4.1.1. Προσαρμογή της δομής

Η δομή, τόσο των άρθρων όσο και της πράξης συνολικά, πρέπει να συμβάλλει στη σαφήνεια της σύνταξης. Πρέπει επίσης να σέβεται τον πολυπολιτισμικό και πολύγλωσσο χαρακτήρα της κοινοτικής νομοθεσίας. Κρίθηκε απαραίτητο να προσαρμοστούν οι υπάρχουσες διατάξεις της έκτης οδηγίας σε αυτές τις απαιτήσεις [20].

[20] Βλέπε κατευθυντήριες γραμμές 5 και 7 της συμφωνίας του 1998 και τα σημεία 5 και 7 του ΚΠΟ.

Κάθε διάταξη που περιλαμβάνει εισαγωγική φράση που ακολουθείται από απαρίθμηση στοιχείων πρέπει να διατυπώνεται έτσι ώστε να διασφαλίζεται η σαφήνεια της υπάρχουσας σχέσης ανάμεσα σε αυτή τη φράση και τα επιμέρους στοιχεία καθώς και να αποφεύγεται ο διαχωρισμός των προτάσεων κατά τρόπο τεχνητό [21].

[21] Βλέπε σημείο 15.3 του ΚΠΟ.

Το άρθρο 18, παράγραφος 1 όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28στ, σημείο 1) της έκτης οδηγίας καθορίζει τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί ο υποκείμενος στο φόρο για να ασκήσει το δικαίωμά του προς έκπτωση. Η εισαγωγή έχει τροποποιηθεί, ώστε να καταστεί σαφές ότι, σε κάθε περίπτωση, ο υποκείμενος στο φόρο απαιτείται να πληροί ορισμένες ειδικές προϋποθέσεις για να είναι σε θέση να αφαιρεί τον αναλογούντα φόρο (βλ. άρθρο 172 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Εάν μέρος της διάταξης που αναφέρεται σε όλα τα στοιχεία ενός καταλόγου τοποθετείται στο τέλος, μπορεί να υπάρχει κάποια αβεβαιότητα ως προς το εάν η τελική φράση αναφέρεται σε όλα τα στοιχεία που απαριθμούνται. Για να εξαλειφθεί αυτή η ασάφεια, καθώς και για να αποφευχθούν ενδεχόμενες δυσκολίες σε συγκεκριμένες γλώσσες, η εισαγωγική φράση είναι σκόπιμο να μη χωρίζεται.

Δυνάμει του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχείο γ) της έκτης οδηγίας, ορισμένες υπηρεσίες θεωρείται ότι έχουν παρασχεθεί στον τόπο της υλικής τους εκτέλεσης. Για να διασφαλιστεί ότι εκφράζεται αυτή η έννοια, η τελική φράση αποτελεί τμήμα της εισαγωγικής φράσης (βλ. άρθρο 52 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Υποκείμενος στο φόρο δύναται, σύμφωνα με το άρθρο 26β, τίτλος Δ, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας, να αφαιρεί το ΦΠΑ που οφείλεται ή που καταβάλλεται για αγορασθέντα ή αποκτηθέντα επενδυτικό χρυσό ή σχετικά με ορισμένες υπηρεσίες που αφορούν χρυσό. Έχει, ωστόσο, το δικαίωμα να εκπίπτει το φόρο, μόνον εάν η μεταγενέστερη παράδοση του εν λόγω χρυσού απαλλάσσεται στο πλαίσιο του καθεστώτος που ισχύει για το χρυσό. Αυτή η προϋπόθεση ισχύει και για τις τρεις περιπτώσεις που απαριθμούνται. Η αναφορά αυτού του στοιχείου στην εισαγωγική φράση της διάταξης εξυπηρετεί τη διευκρίνιση αυτού του σημείου (βλ. άρθρο 347 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Όταν μια διάταξη περιέχει κατάλογο στοιχείων, ο κατάλογος δεν πρέπει να περιλαμβάνει αυτόνομες προτάσεις ή εδάφια, προκειμένου να αποφευχθούν δυσκολίες παραπομπής της εν λόγω διάταξης και προκειμένου να επιτραπεί μία πιο λογική σύνδεση (κατάλογος στοιχείων που αποτελούν τη γενική διάταξη, σε συνδυασμό με την εισαγωγική φράση, ακολουθούμενα από διευκρινήσεις ή λεπτομέρειες για κάποια από τα στοιχεία της) [22].

[22] Βλέπε σημείο 15.3 του ΚΠΟ.

Σύμφωνα με άρθρο 11, σημείο A, παράγραφος 2 της έκτης οδηγίας, οι φόροι, δασμοί, δικαιώματα, εισφορές και τέλη, καθώς επίσης και οι περιστασιακές δαπάνες, πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στη βάση επιβολής του φόρου που αντιστοιχεί στην παράδοση αγαθών ή στην παροχή υπηρεσιών. Τα κράτη μέλη δύνανται να θεωρούν ως περιστασιακές τις δαπάνες που αποτελούν αντικείμενο χωριστής συμφωνίας. Αυτή η αυτόνομη πρόταση έχει μετακινηθεί παρακάτω, έτσι ώστε να αποτελεί τώρα χωριστή παράγραφο (βλ. δεύτερο εδάφιο του άρθρου 77 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Το άρθρο 13, τίτλος A, παράγραφος 1, στοιχείο ιε) της έκτης οδηγίας επιτρέπει την απαλλαγή από το φόρο διάφορων δραστηριοτήτων προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, συμπεριλαμβανομένης της παράδοσης αγαθών και της παροχής υπηρεσιών από οργανώσεις, οι δραστηριότητες των οποίων απαλλάσσονται από φόρο όταν έχουν σχέση με εκδηλώσεις για τη συγκέντρωση κεφαλαίων. Τα κράτη μέλη δύνανται, μεταξύ άλλων, να περιορίζουν είτε τον αριθμό των εκδηλώσεων είτε το ποσό των εισπράξεων για τα οποία επιτρέπεται απαλλαγή. Αυτή η αυτόνομη πρόταση δεν θα πρέπει να περιλαμβάνεται στον κατάλογο απαλλαγών. Αντ' αυτού, αναφέρεται σε χωριστή παράγραφο (βλ. άρθρο 129, παράγραφος 2 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Επειδή οι παύλες δεν εντοπίζονται αμέσως, προκαλούνται ιδιαίτερα προβλήματα. Η χρήση της παύλας θα πρέπει επομένως να αποφευχθεί και, όταν απαριθμούνται στοιχεία, αυτά θα πρέπει να προσδιορίζονται με αριθμούς ή γράμματα [23].

[23] Βλέπε κατευθυντήριο γραμμή 15 της συμφωνίας του 1998.

Η μεταφορά αγαθών σε άλλο κράτος μέλος, σύμφωνα με το άρθρο 28α, παράγραφος 5 της έκτης οδηγίας, αντιμετωπίζεται ως παράδοση αγαθών. Αυτό δεν ισχύει για όλες τις μεταφορές αγαθών: ορισμένες περιπτώσεις αποκλείονται ρητά από αυτήν την έννοια. Στο προηγούμενο κείμενο οι εν λόγω περιπτώσεις διακρίνονταν με παύλες, αλλά τώρα διακρίνονται με γράμματα (βλ. άρθρο 18, παράγραφος 2 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Για λόγους ΦΠΑ, το τιμολόγιο απαιτείται να περιλαμβάνει ορισμένα στοιχεία. Τα εν λόγω στοιχεία παρατίθενται στο άρθρο 22, παράγραφος 3, στοιχείο β), πρώτο εδάφιο όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28η της έκτης οδηγίας,. Τα στοιχεία αυτά δεν διακρίνονται πλέον με παύλες αλλά με αριθμούς (βλ. άρθρο 217 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Οι κανόνες ή τα στοιχεία τεχνικού χαρακτήρα συνιστάται να περιλαμβάνονται σε παράρτημα. Αντίθετα, για λόγους σαφήνειας, οι μη αμιγώς τεχνικές διατάξεις πρέπει να περιλαμβάνονται στο διατακτικό της πράξης [24].

[24] Βλέπε κατευθυντήριο γραμμή 22 της συμφωνίας του 1998 και σημείο 22 του ΚΠΟ.

Τα κράτη μέλη δύνανται, σύμφωνα με το άρθρο 12, παράγραφος 3, στοιχείο α), τρίτο εδάφιο της έκτης οδηγίας, να εφαρμόζουν έναν ή δύο μειωμένους συντελεστές. Στο παράρτημα Η, ορίζεται ότι η συνδυασμένη ονοματολογία μπορεί να χρησιμοποιείται για τον καθορισμό της ακριβούς κάλυψης των κατηγοριών αγαθών που υπόκεινται στον εν λόγω συντελεστή. Η διάταξη αυτή δεν θα πρέπει να περιλαμβάνεται σε παράρτημα. Ως εκ τούτου, συμπεριλήφθηκε στο διατακτικό της πράξης (βλ. άρθρο 95, παράγραφος 3 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.4.1.2. Περιορισμός της χρήσης παραπομπών

Οι παραπομπές σε άρθρα ή σε άλλες πράξεις θα πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο [25]. Καταβλήθηκαν συνεπώς προσπάθειες για να μειωθεί ο αριθμός των παραπομπών. Αυτό επιτεύχθηκε σε κάποιο βαθμό με κατάργηση των παραπομπών. Όπου αυτό δεν ήταν δυνατό, οι παραπομπές αντικαταστάθηκαν από την αναπαραγωγή της σχετικής διάταξης ή συνοδεύτηκαν από διευκρινιστικά στοιχεία.

[25] Βλέπε κατευθυντήριο γραμμή 16 της συμφωνίας του 1998 και σημείο 16 του ΚΠΟ.

Οι παραπομπές σε άλλες πράξεις αν και διατηρούν τη χρησιμότητά τους (η κατάργησή τους θα οδηγούσε στη σύνταξη μακροσκελέστερων και πιο περίπλοκων πράξεων) πρέπει να περιορισθούν κατά το δυνατόν. Κατά μείζονα λόγο δε, θα πρέπει να περιορισθούν οι παραπομπές σε πράξεις που έχουν ήδη καταργηθεί.

Τα κράτη μέλη δύνανται, σύμφωνα με το άρθρο 28, παράγραφος 2, στοιχείο α) της έκτης οδηγίας, να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν απαλλαγές με δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο προηγούμενο στάδιο. Αυτές οι απαλλαγές είναι δυνατό να διατηρηθούν μόνον εάν είναι σύμφωνες με το κοινοτικό δίκαιο και πληρούν τους όρους που παρατίθενται στην τελευταία περίπτωση του άρθρου 17 της δεύτερης οδηγίας. Αντί για παραπομπή σε μια πράξη που έχει προ πολλού καταργηθεί, οι σχετικές προϋποθέσεις, δηλαδή ότι οι σχετικές απαλλαγές απαιτείται να έχουν παραχωρηθεί για σαφώς καθορισμένους κοινωνικούς λόγους και προς όφελος του τελικού καταναλωτή, περιλαμβάνονται στο διατακτικό (βλ. άρθρο 106 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Η παράδοση αγαθών που αποστέλλονται ή μεταφέρονται εκτός της Κοινότητας από ή εξ ονόματος του αγοραστή απαλλάσσεται από φόρο δυνάμει του άρθρου 15, παράγραφος 2 της έκτης οδηγίας. Όταν αυτά τα αγαθά μεταφέρονται στις προσωπικές αποσκευές ταξιδιωτών, η απαλλαγή ισχύει μόνο υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Μία από τις εν λόγω προϋποθέσεις είναι ότι η αξία της παράδοσης πρέπει να υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο ποσό. Αυτό το ποσό καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφος 2 της οδηγίας 69/169/ΕΟΚ. Αντί αυτής της παραπομπής, ο μηχανισμός που αναφέρεται σ'αυτή έχει ενσωματωθεί στο κείμενο (βλ. άρθρο 143 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Η εξάλειψη των παραπομπών σε άλλες πράξεις δεν είναι πάντοτε εφικτή, ούτε επιθυμητή. Όταν γίνεται παραπομπή σε συγκεκριμένη περίπτωση που συνδέεται με μια άλλη πράξη, η παραπομπή αυτή ενδέχεται να πρέπει να διατηρηθεί.

Δυνάμει του άρθρου 24, παράγραφος 2, στοιχείο α), πρώτο εδάφιο της έκτης οδηγίας, τα κράτη μέλη δύνανται να επιλέξουν τις λύσεις που έχουν εφαρμόσει δυνάμει του άρθρου 14 της δεύτερης οδηγίας για να θεσπίσουν απαλλαγές ή προοδευτικές μειώσεις του φόρου για μικρές επιχειρήσεις. Αυτή η παραπομπή χρησιμεύει για τον καθορισμό των κρατών μελών, τα οποία έκαναν χρήση κατά το παρελθόν της συγκεκριμένης διάταξης. Δεν μπορεί, συνεπώς, να διαγραφεί (βλ. άρθρο 277 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Οι ορισμοί πρέπει να τηρούνται σε ολόκληρη την πράξη. Οι όροι για τους οποίους παρέχεται ορισμός απαιτείται να χρησιμοποιούνται με ομοιόμορφο τρόπο και το περιεχόμενό τους να παραμένει σύμφωνο με τους δοθέντες ορισμούς. Εφόσον παρέχεται ορισμός για κάποιο όρο, είναι περιττό να περιλαμβάνεται οποιαδήποτε σχετική παραπομπή στη διάταξη που περιλαμβάνει τον ορισμό. Τέτοιες παραπομπές έχουν διαγραφεί από το αναδιατυπωμένο κείμενο.

Σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο της έκτης οδηγίας, ως παροχή υπηρεσιών νοείται κάθε πράξη που δεν αποτελεί παράδοση αγαθών κατά την έννοια του άρθρου 5. Δεδομένου ότι η έννοια της παράδοσης αγαθών έχει ήδη οριστεί, αυτή η παραπομπή είναι περιττή. Ως εκ τούτου, έχει διαγραφεί από την εν λόγω διάταξη (βλ. άρθρο 25, παράγραφος 1 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Ομοίως, η παραπομπή στην παράγραφο 5 ή στο άρθρο 5 που βρίσκεται στο άρθρο 28α, παράγραφος 7 της έκτης οδηγίας έχει διαγραφεί. Αυτή η διάταξη, συνεπώς, αναφέρεται σε παράδοση αγαθών χωρίς να περιλαμβάνει καμία παραπομπή (βλ. άρθρο 24 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Η κατάσταση είναι διαφορετική όταν δεν πρόκειται για γενικούς ορισμούς παρά για ορισμούς που ισχύουν μόνο για ειδικό καθεστώς. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι αναγκαίο να περιλαμβάνεται παραπομπή κάθε φορά που ο όρος χρησιμοποιείται σε άλλο σημείο του κειμένου.

Όταν τα κράτη μέλη χρησιμοποιούν μειωμένους συντελεστές, δύνανται, σύμφωνα με το άρθρο 12, παράγραφος 3, στοιχείο γ), πρώτο εδάφιο της έκτης οδηγίας, να εφαρμόζουν τον εν λόγω συντελεστή στην εισαγωγή αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας. Αυτή η διάταξη αποτελεί μέρος των διατάξεων για τους συντελεστές (βλ. άρθρο 99 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Ως εκ τούτου, οι ορισμοί σχετικά με το ειδικό καθεστώς για τα μεταχειρισμένα αντικείμενα και τα αντικείμενα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας δεν εφαρμόζονται. Για να ισχύουν οι εν λόγω διατάξεις, είναι απαραίτητο να συμπεριληφθεί ειδική παραπομπή στον ορισμό αυτών των ειδών (βλ. άρθρο 304 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Όπου δεν κατέστη δυνατό να αποφευχθούν οι παραπομπές, καταβλήθηκε προσπάθεια να αντικατασταθούν από κείμενο.

Σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο της έκτης οδηγίας, τα κράτη μέλη δύνανται να αντιμετωπίζουν τα πρόσωπα που είναι εγκατεστημένα στο έδαφος της χώρας ως ενιαίο υποκείμενο στο φόρο. Αυτή η δυνατότητα υπόκειται στις διαβουλεύσεις που προβλέπονται στο άρθρο 29 της έκτης οδηγίας, που αποτελεί τη διάταξη με την οποία συγκροτείται η Επιτροπή ΦΠΑ. Ως εκ τούτου, εφαρμόζεται μόνο μετά από διαβουλεύσεις με την Επιτροπή ΦΠΑ. Δεδομένου ότι αυτή η διατύπωση είναι αρκετά σαφής, δεν υπάρχει κανένας λόγος να διατηρηθεί η υπάρχουσα παραπομπή (βλ. άρθρο 11, παράγραφος 2 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Αυτή η αλλαγή έχει πραγματοποιηθεί και σε άλλες διατάξεις του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Για να θεωρούνται τα αγαθά ως μεταφερόμενα σε άλλο κράτος μέλος, απαιτείται, σύμφωνα με το άρθρο 28α, παράγραφος 5, στοιχείο β) της έκτης οδηγίας, τα αγαθά να μεταφέρονται ή να αποστέλλονται εκτός του εδάφους που καθορίζεται στο άρθρο 3, αλλά εντός της Κοινότητας. Το σχετικό έδαφος είναι το έδαφος κράτους μέλους. Δεδομένου ότι αυτό έχει ήδη καθοριστεί, η παραπομπή διαγράφηκε (βλ. άρθρο 18 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Αντί της εν λόγω παραπομπής, διευκρινίστηκε ότι τα αγαθά μεταφέρονται εκτός του κράτους μέλους όπου βρίσκονται, αλλά εντός της Κοινότητας.

Αν και δεν είναι πάντοτε δυνατό να εξαλειφθούν όλες οι παραπομπές, απαιτείται ωστόσο να διατυπώνονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να γίνει κατανοητό το κεντρικό στοιχείο της διάταξης στην οποία γίνεται παραπομπή χωρίς να χρειάζεται ανάγνωση της διάταξης. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, είναι απαραίτητο να διευκρινιστούν ορισμένες υπάρχουσες παραπομπές.

Η ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών από υποκείμενο στο φόρο ή από μη υποκείμενο στο φόρο νομικό πρόσωπο που ενεργεί με αυτή την ιδιότητα, υπόκειται σε ΦΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 28α, παράγραφος 1, στοιχείο α), πρώτο εδάφιο της έκτης οδηγίας. Τα εν λόγω πρόσωπα ενδέχεται, ωστόσο, να πληρούν τις προϋποθέσεις για την παροχή της παρέκκλισης που προβλέπεται στο άρθρο 28α, παράγραφος 1, στοιχείο α), δεύτερο εδάφιο, περίπτωση κατά την οποία μόνο η απόκτηση καινουργούς μεταφορικού μέσου και υποκείμενων σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης προϊόντων υπόκειται σε ΦΠΑ, σύμφωνα με το άρθρο 28α, παράγραφος 1, στοιχεία β) και γ). Πρόκειται για τις περιπτώσεις όπου οι λοιπές αποκτήσεις που πραγματοποιεί το εν λόγω υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο ή το μη υποκείμενο στο φόρο νομικό πρόσωπο δεν υπόκεινται στο ΦΠΑ όπως ορίζεται τώρα (βλ. για παράδειγμα το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημεία ii) και iii) του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Το άρθρο 11, τίτλος A, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας καθορίζει τη βάση επιβολής του φόρου για ορισμένες πράξεις. Άλλες πράξεις καλύπτονται από το άρθρο 28ε, παράγραφος 2. Σε καμία από τις εν λόγω περιπτώσεις δεν καθορίζεται η φύση αυτών των πράξεων. Για να μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ των διαφορετικών περιπτώσεων, συμπεριλήφθηκαν τα κεντρικά στοιχεία. Αυτό συμβάλλει στο να καταστεί το κείμενο πιο κατανοητό (βλ. άρθρα 72 έως 76 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Η αναφορά στοιχείων της διάταξης στην οποία γίνεται παραπομπή χρησιμεύει ως μέσο αποσαφήνισης. Για να αποσαφηνιστεί η διατύπωση, αρκεί να περιληφθεί το κεντρικό στοιχείο της σχετικής διάταξης. Το πεδίο εφαρμογής της παραπομπής δεν επηρεάζεται, εάν παραληφθούν ορισμένες λεπτομέρειες, υπό τον όρο ότι το κεντρικό στοιχείο συμπεριλαμβάνεται δεόντως.

Το άρθρο 10, παράγραφος 2 της έκτης οδηγίας καθορίζει τη στιγμή κατά την οποία επέρχεται η γενεσιουργός αιτία και τη στιγμή που καθίσταται απαιτητός ο φόρος. Περιλαμβάνει ειδική διάταξη για την παράδοση αγαθών που συνεπάγεται τμηματικές καταβολές έναντι λογαριασμού ή διαδοχικές πληρωμές. Η διάταξη αυτή δεν ισχύει για τις παραδόσεις που αναφέρονται στο άρθρο 5, παράγραφος 4, στοιχείο β), δηλαδή για αυτές που αποτελούν το αντικείμενο εκμίσθωσης αγαθών για ορισμένη περίοδο ή πώλησης αγαθών με δόσεις. Το γεγονός ότι δεν αναφέρονται όλες οι λεπτομέρειες της διάταξης στην οποία γίνεται παραπομπή (βλ. άρθρο 15, παράγραφος 2, στοιχείο β) του αναδιατυπωμένου κειμένου) δεν περιορίζει το πεδίο εφαρμογής της παραπομπής.

4.4.1.3. Εξασφάλιση σαφέστερης και συνεπέστερης διατύπωσης

Η σαφής διατύπωση και η συνεπής ορολογία είναι ουσιώδους σημασία για την κατανόηση και την ερμηνεία μιας νομοθετικής πράξης. Η συνέπεια επιτυγχάνεται μέσω της χρήσης των ίδιων όρων για έκφραση των ίδιων εννοιών [26].

[26] Βλέπε κατευθυντήριο γραμμή 6 της συμφωνίας του 1998 και σημείο 6 του ΚΠΟ.

Το υπάρχον κείμενο δεν παρουσιάζει πάντοτε συνέπεια όρων στο σύνολό του. Για να βελτιωθεί η συνέπεια, είναι απαραίτητο σε μερικές περιπτώσεις να προσαρμοστεί η διατύπωση.

Στο υπάρχον κείμενο, η αναφορά στην παράδοση αγαθών και την παροχή υπηρεσιών δεν είναι πάντοτε συνεπής. Ενώ η αγγλική έκδοση είναι συνεπής, η διατύπωση στη γαλλική έκδοση ποικίλλει. Για να υπάρξει συνέπεια, αποφασίστηκε να ακολουθηθεί η γραμμή που υιοθετείται από την αγγλική έκδοση. Στη γαλλική έκδοση (και άλλες εκδόσεις), γίνεται τώρα αναφορά σε "livraison de biens" και "prestation de services" (βλ. για παράδειγμα τα άρθρα 15 και 25 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Οι όροι αυτοί αντιστοιχούν στους όρους "supply of goods" και "supply of services" της αγγλικής έκδοσης.

Ειδικοί κανόνες που καθορίζουν τον τόπο παροχής των διαφόρων υπηρεσιών που παρέχουν μεσάζοντες βρίσκονται στο άρθρο 28β τίτλος Γ, Δ, E και ΣΤ της έκτης οδηγίας. Αν και οι κανόνες αυτοί είναι ουσιαστικά οι ίδιοι, η διατύπωση διαφέρει. Έχει εξαλειφθεί πλέον κάθε ασυνέπεια (βλ. άρθρα 48, 50, 54 και 55 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Η έλλειψη συνέπειας μπορεί να είναι το αποτέλεσμα αλλαγών που επήλθαν στο υπάρχον κείμενο. Όταν πραγματοποιούνται αλλαγές, αυτές επηρεάζουν ενδεχομένως μέρος μόνο της έκτης οδηγίας. Η έλλειψη σφαιρικής θεώρησης οδηγεί μερικές φορές σε έλλειψη συνέπειας, όσον αφορά την ορολογία.

Στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος για τον επενδυτικό χρυσό, τα κράτη μέλη δύνανται, σύμφωνα με το άρθρο 26β, τίτλος Ζ), παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας, να αποφασίζουν να μην εφαρμόζουν την απαλλαγή για συγκεκριμένες πράξεις που αφορούν επενδυτικό χρυσό. Η δυνατότητα αυτή δεν περιλαμβάνει τις ενδοκοινοτικές παραδόσεις. Ωστόσο, αυτός ο όρος δεν καθορίζεται, ούτε χρησιμοποιείται συνήθως. Για να υπάρξει συνέπεια με τη διατύπωση που χρησιμοποιείται σε άλλο σημείο, είναι προτιμότερο να γίνεται αναφορά σε παράδοση αγαθών που πραγματοποιείται υπό τους όρους που καθορίζονται στο άρθρο 28γ, τίτλος A (βλ. άρθρο 344 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.4.1.4. Ευθυγράμμιση των γλωσσικών εκδόσεων

Είναι σημαντικό οι ένδεκα διαφορετικές γλωσσικές εκδόσεις να μη διαφέρουν η μια από την άλλη, επειδή αποκλίσεις μεταξύ των διαφορετικών γλωσσικών εκδόσεων, όλων αυθεντικών, ενδέχεται να αποτελούν πηγή αβεβαιότητας.

Σύμφωνα με το άρθρο 9, παράγραφος 2, στοιχείο ε) της έκτης οδηγίας, ο τόπος παροχής ορισμένων υπηρεσιών που παρέχονται σε υποκείμενο στο φόρο σε άλλο κράτος μέλος είναι εκείνος στον οποίο είναι εγκατεστημένος ο αγοραστής. Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγονται παροχές υπηρεσιών πραγματοποιούμενες από μεσάζοντες οι οποίοι μεσολαβούν για παροχές υπηρεσιών που καλύπτονται από την ίδια διάταξη. Η αγγλική έκδοση αναφέρεται σε αυτήν την περίπτωση σε "agents who act in the name and for the account of another, when they procure for their principal the services". Αυτό δεν αντιστοιχεί στη διατύπωση που χρησιμοποιείται αλλού. Άλλες γλωσσικές εκδόσεις είναι συνεπείς. Για να υπάρξει η ίδια συνέπεια, γίνεται τώρα αναφορά σε "intermediaries who act in the name and on behalf of other persons where they take part in the supply of services" (βλ. άρθρο 56, παράγραφος 1, στοιχείο ιγ) του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Το άρθρο 13, τίτλος A, παράγραφος 1, στοιχείο α) της έκτης οδηγίας προβλέπει την απαλλαγή από το φόρο της παροχής από τις δημόσιες ταχυδρομικές υπηρεσίες υπηρεσιών εκτός των επιβατικών μεταφορών και των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών. Η γερμανική έκδοση αναφέρεται σε αυτήν την περίπτωση σε "Fernmeldewesen" ενώ, αλλού, αναφέρεται σε τέτοιες υπηρεσίες με τον όρο "Telekommunikations dienstleistungen". Για να υπάρχει ευθυγράμμιση με άλλες γλωσσικές εκδόσεις, είναι αναγκαίο να χρησιμοποιηθεί παντού ο ίδιος όρος και ως πλέον κατάλληλος θεωρείται ο δεύτερος (βλ. άρθρο 129, παράγραφος 1, στοιχείο α) του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Κατά την ευθυγράμμιση των διάφορων εκδόσεων, πρέπει να δοθεί προσοχή στα χαρακτηριστικά κάθε γλώσσας. Η λύση που ακολουθείται σε μια γλωσσική έκδοση δεν είναι απαραιτήτως κατάλληλη για μια άλλη γλωσσική έκδοση.

Στη γαλλική έκδοση, πραγματοποιείται διάκριση μεταξύ "livraison de biens" και "prestation de services". Η εν λόγω έκδοση αποκαλεί επίσης τον προμηθευτή των αγαθών "fournisseur" και τον παρέχοντα τις υπηρεσίες "prestataire". Ο αγοραστής αναφέρεται ως "acheteur" όταν πρόκειται για παράδοση αγαθών και ως "preneur" όταν πρόκειται για υπηρεσίες. Η αγγλική έκδοση δεν πραγματοποιεί τις ίδιες διακρίσεις οι οποίες εξάλλου δεν κρίνονται απαραίτητες. Οι όροι "supply of goods" και "supply of services" είναι απολύτως σωστοί. Το πρόσωπο που διενεργεί την πράξη αναφέρεται ως "supplier" ενώ ο αγοραστής αποκαλείται "customer" και όχι "purchaser and customer" όπως συνηθιζόταν κατά το παρελθόν (βλ. για παράδειγμα το άρθρο 72 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.4.2. Απλούστευση της διατύπωσης

Το κείμενο δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει περιττά ή επαναλαμβανόμενα στοιχεία. Υπό τον όρο ότι δεν πραγματοποιούνται ουσιαστικές αλλαγές, καταβάλλεται προσπάθεια να απλουστευθεί η σύνταξη των διατάξεων.

4.4.2.1. Βελτίωση της δομής

Η δομή των υφισταμένων διατάξεων δεν είναι πάντοτε η κατάλληλη. Αυτό γίνεται ακόμη σαφέστερο, όταν οι διατάξεις μετατρέπονται σε συντομότερα άρθρα. Επομένως, είναι αναγκαίο να προσαρμοστεί η δομή ορισμένων διατάξεων.

Οι πολύπλοκες διατάξεις είναι σκόπιμο να αποκτήσουν δομή που να επιτρέπει την εύκολη ανάγνωση και κατανόησή τους.

Τα κράτη μέλη δύνανται, σύμφωνα με το άρθρο 16, παράγραφος 2 της έκτης οδηγίας, να απαλλάσσουν από το φόρο ορισμένες πράξεις που διενεργούνται ενόψει της εξαγωγής αγαθών. Επειδή αυτή η διάταξη περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά στοιχεία, μπορεί να είναι δυσνόητη. Η υιοθέτηση δομής σύμφωνα με την οποία οι εν λόγω πράξεις απαριθμούνται χωριστά συμβάλλει στη βελτίωση της κατανόησης (βλ. άρθρο 159 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Απλές διατάξεις είναι, μεταξύ άλλων, εκείνες που δεν περιέχουν επαναλήψεις. Για το σκοπό αυτό, η δομή ορισμένων διατάξεων έχει τροποποιηθεί ώστε να αποφεύγονται συγκεκριμένες επαναλήψεις.

Σύμφωνα με το άρθρο 12, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας, ο συντελεστής που εφαρμόζεται στις φορολογητέες πράξεις πρέπει να είναι αυτός που ισχύει κατά τη στιγμή που επέρχεται η γενεσιουργός αιτία. Εντούτοις, σε ορισμένες περιπτώσεις, εφαρμοστέος συντελεστής είναι εκείνος που ισχύει τη στιγμή κατά την οποία καθίσταται απαιτητός ο φόρος. Για να επιτευχθεί απλούστερη δομή, όλα τα κοινά στοιχεία έχουν περιληφθεί στην εισαγωγή αντί να επαναλαμβάνονται σε κάθε περίπτωση που απαριθμείται (βλ. άρθρο 90, δεύτερη παράγραφος του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Οι απαλλαγές που προβλέπονται στα άρθρα 13, 14 και 15 της έκτης οδηγίας εφαρμόζονται στο σύνολό τους με την επιφύλαξη άλλων κοινοτικών διατάξεων και υπό τις προϋποθέσεις που καθορίζουν τα κράτη μέλη για να διασφαλίζουν την ορθή και απλή εφαρμογή των εν λόγω απαλλαγών και να προλαμβάνουν κάθε ενδεχόμενη απάτη, φοροδιαφυγή ή κατάχρηση. Αυτό ισχύει και για τις απαλλαγές που καθορίζονται στο άρθρο 28γ τίτλος A έως Δ. Για να αποφευχθεί η επανάληψη, αυτή η εισαγωγή εμφανίζεται τώρα ως γενική διάταξη (βλ. άρθρο 128 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.4.2.2. Συνοπτικό περιεχόμενο

Περιττά στοιχεία των διατάξεων θα πρέπει να διαγραφούν, ώστε οι διατάξεις να είναι συνοπτικές.

Σύμφωνα με το άρθρο 11, τίτλος B, παράγραφος 1 της έκτης οδηγίας, η βάση επιβολής του φόρου για την εισαγωγή αγαθών συνίσταται στη δασμολογητέα αξία τους. Ωστόσο, ως εισαγωγή δεν νοείται μόνον η είσοδος στην Κοινότητα αγαθών που δεν έχουν τεθεί σε ελεύθερη κυκλοφορία. Ως τέτοια νοείται, επίσης, η είσοδος αγαθών που βρίσκονται σε ελεύθερη κυκλοφορία, όταν αυτά προέρχονται από τρίτα εδάφη που αποτελούν τμήμα του τελωνειακού εδάφους. Ο ορισμός της εισαγωγής αγαθών καλύπτει και τις δύο περιπτώσεις. Δεν είναι, συνεπώς, αναγκαίο να γίνεται χωριστή αναφορά στην εισαγωγή αγαθών που έχουν τεθεί σε ελεύθερη κυκλοφορία (βλ. άρθρο 82 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Όταν κάποια διάταξη παρεκκλίνει από άλλη, το γεγονός αυτό δηλώνεται ρητώς. Σε πολλές περιπτώσεις, δεν απαιτείται τέτοια αναφορά. Παράδειγμα αποτελεί το άρθρο 11, τίτλος B, παράγραφος 6 της έκτης οδηγίας. Τα κράτη μέλη τα οποία δεν εφάρμοζαν, την 1η Ιανουαρίου 1993, μειωμένο συντελεστή δύνανται να προβλέψουν ότι, κατά την εισαγωγή αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, η βάση επιβολής του φόρου ισούται προς τμήμα του ποσού που καθορίζεται σύμφωνα με τους συνήθεις κανόνες. Δεδομένου ότι αυτή η διάταξη διέπει μια ειδική κατάσταση, δεν είναι αναγκαίο να οριστεί ότι αυτός ο κανόνας ισχύει κατά παρέκκλιση (βλ. άρθρο 86 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.4.2.3. Απλούστερη γλώσσα

Για να μην παραμένει καμία αμφιβολία στον αναγνώστη, το κείμενο πρέπει να είναι ακριβές, πράγμα το οποίο οδηγεί συχνά σε περίπλοκο κείμενο. Ωστόσο, στόχος πρέπει να είναι ένα κείμενο που δεν παρουσιάζει δυσκολίες ως προς την κατανόηση.

Όσον αφορά την απλότητα, το υπάρχον κείμενο μπορεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, να βελτιωθεί και να εξακολουθήσει να είναι ακριβές. Οι απλουστεύσεις ενδέχεται να δύνανται να εφαρμοστούν σε όλες τις γλωσσικές εκδόσεις ή να αφορούν μία μόνο γλωσσική έκδοση.

Όταν το υπάρχον κείμενο αναφέρεται στα διάφορα κράτη μέλη, χρησιμοποιεί τις πλήρεις ονομασίες τους. Κατά γενικό κανόνα, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται οι συντομευμένες ονομασίες των κρατών μελών. Οι πλήρεις επίσημες ονομασίες θα πρέπει να αναφέρονται μόνον όταν κάποιες νομοθετικές πράξεις αφορούν επιμέρους κράτη μέλη καθώς και όταν παρέχονται παρεκκλίσεις σύμφωνα με το άρθρο 27 της έκτης οδηγίας.

Σε ολόκληρο το υπάρχον κείμενο, γίνεται αναφορά στο φόρο προστιθεμένης αξίας. Ωστόσο, είναι απλούστερο, και εξ ολοκλήρου σύμφωνο με τη γραμμή που ακολουθείται κατά τα τελευταία χρόνια, να γίνεται αναφορά στο ΦΠΑ, παρά το γεγονός ότι σε κάποιες γλώσσες όπως τα γερμανικά θα πρέπει να εξακολουθήσει η αναφορά στο φόρο προστιθεμένης αξίας.

Όταν παρέχεται δικαίωμα επιλογής, η γαλλική έκδοση ορίζει ότι τα κράτη μέλη "ont la facultι". Η μετατροπή της φράσης σε "peuvent" εξυπηρετεί την απλούστευση της διατύπωσης.

4.4.3. Ακριβέστερη διατύπωση

Το υπάρχον κείμενο στερείται μερικές φορές ακρίβειας. Όπου αυτό συμβαίνει, το κείμενο έχει προσαρμοστεί, ώστε να μην παραμένει καμία αμφιβολία στον αναγνώστη.

4.4.3.1. Ακριβείς παραπομπές

Η διαδικασία αναδιατύπωσης οδηγεί συχνά σε νέα αρίθμηση των άρθρων. Αυτό συμβαίνει όταν έχουν προστεθεί νέα άρθρα από μεταγενέστερες τροποποιητικές πράξεις. Το γεγονός αυτό έχει συνέπειες για τις παραπομπές, οι οποίες θα πρέπει να τροποποιηθούν αναλόγως.

Η νέα δομή του αναδιατυπωμένου κειμένου έχει ως αποτέλεσμα παράγραφοι ή εδάφια των υφισταμένων άρθρων να μετατρέπονται σε χωριστά άρθρα. Χρειάστηκε να αντικατασταθούν όλες οι παραπομπές από νέες.

Οι υπάρχουσες παραπομπές δεν είναι πάντοτε ακριβείς ή μπορεί να μην είναι οι κατάλληλες. Για να διασφαλιστεί η ακρίβεια κάθε μιας από τις νέες παραπομπές, ενδέχεται να απαιτούνται ορισμένες προσαρμογές.

Για να επιτευχθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια, ορισμένες παραπομπές έχουν περιοριστεί για να καλύψουν μόνο τα τμήματα της διάταξης τα οποία αφορούν.

Όταν απαλλάσσονται δραστηριότητες των οργανισμών δημοσίου δικαίου δυνάμει των άρθρων 13 ή 28 της έκτης οδηγίας, τα κράτη μέλη δύνανται να θεωρούν τις εν λόγω δραστηριότητες ως δραστηριότητες τις οποίες αναλαμβάνουν οι οργανισμοί αυτοί ως δημόσιες αρχές. Δηλαδή, αυτές είναι οι απαλλασσόμενες δραστηριότητες που καλύπτονται από το άρθρο 13, τίτλος A και B και το άρθρο 28, παράγραφος 3, στοιχείο β). Αυτό είναι ο λόγος για τον οποίο η παραπομπή έχει περιοριστεί στα άρθρα 129, 132, 133 και 364 και στα άρθρα 367 έως 383 (βλ. άρθρο 14 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Πρέπει να αποφεύγονται οι «διασταυρούμενες παραπομπές» (παραπομπή σε άρθρο που επίσης παραπέμπει στην αρχική διάταξη) και οι «διαδοχικές παραπομπές» (παραπομπή σε διάταξη που επίσης παραπέμπει σε άλλη διάταξη) [27].

[27] Βλέπε κατευθυντήριο γραμμή 16 της συμφωνίας του 1998.

Το άρθρο 11, τίτλος A, παράγραφος 4 της έκτης οδηγίας επιτρέπει στα κράτη μέλη τα οποία, την 1η Ιανουαρίου 1993, δεν έκαναν χρήση της δυνατότητας εφαρμογής μειωμένου συντελεστή να κάνουν χρήση της δυνατότητας μείωσης της βάσης επιβολής του φόρου για τις παραδόσεις αντικειμένων καλλιτεχνικής αξίας. Η διάταξη αυτή αποτελεί παρέκκλιση από το άρθρο 11, τίτλος Α, παράγραφοι 1, 2 και 3, ορίζοντας ότι η φορολογική βάση ισούται προς τμήμα του ποσού που καθορίζεται δυνάμει των ίδιων διατάξεων. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η παρούσα διάταξη παρεκκλίνει από το άρθρο 11, τίτλος A, παράγραφοι 1, 2 και 3, δεν είναι αναγκαίο να συνεχιστεί η παραπομπή σε αυτό το γεγονός (βλ. άρθρο 79 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Έχουν ληφθεί μέτρα απλούστευσης για τις τριγωνικές συναλλαγές. Αυτές έχουν σημασία για τον τόπο ενδοκοινοτικής απόκτησης των αγαθών. Αυτό συνάγεται από το άρθρο 28β, τίτλος A, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο της έκτης οδηγίας. Ωστόσο, αυτά τα μέτρα εφαρμόζονται μόνον, εάν το πρόσωπο στο οποίο παραδίδονται στη συνέχεια τα αγαθά ορίζεται ως υπόχρεος του φόρου σύμφωνα με το άρθρο 28γ, τίτλος E, σημείο 3. Η εν λόγω διάταξη αναφέρεται στη συνέχεια στο άρθρο 21, παράγραφος 1, στοιχείο γ), όπου βρίσκονται οι ειδικοί κανόνες για την πληρωμή του φόρου από το λήπτη. Αυτή είναι η διάταξη στην οποία γίνεται τώρα παραπομπή για να αποφευχθεί η διαδοχική παραπομπή (βλ. άρθρο 43 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.4.3.2. Ακριβής ορολογία

Οι όροι που χρησιμοποιούνται στην έκτη οδηγία δεν είναι στο σύνολό τους αρκετά ακριβείς. Οι μη ακριβείς όροι έχουν αντικατασταθεί από ακριβέστερους όρους.

Τα κράτη μέλη δύνανται, σύμφωνα με το άρθρο 28, παράγραφος 2, στοιχείο α), πρώτο εδάφιο της έκτης οδηγίας, να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν τις απαλλαγές με επιστροφή του καταβληθέντος στο προηγούμενο στάδιο φόρου, που ίσχυαν την 1η Ιανουαρίου 1993. Αυτές είναι απαλλαγές με δικαίωμα έκπτωσης. Για να είναι ακριβές, το αναδιατυπωμένο κείμενο αναφέρεται τώρα σε απαλλαγές με δικαίωμα έκπτωσης του καταβληθέντος στο προηγούμενο στάδιο ΦΠΑ (βλ. άρθρο 106 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Σύμφωνα με το άρθρο 3, παράγραφος 2 της έκτης οδηγίας, το έδαφος της χώρας είναι το έδαφος στο οποίο εφαρμόζεται η συνθήκη ΕΚ, το οποίο καθορίζεται για κάθε κράτος μέλος στο άρθρο 227. Όταν γίνεται αναφορά στο έδαφος της χώρας, δεν είναι πάντοτε σαφές τι καλύπτει αυτός ο όρος. Αναφέρεται συνήθως σε συγκεκριμένο κράτος μέλος. Ωστόσο, όταν είναι δυνατό να αφορά περισσότερα από ένα κράτη μέλη, ο όρος αυτός δεν είναι αρκετά ακριβής. Οι κανόνες του άρθρου 21, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28ζ σχετικά με τον υπόχρεο του φόρου διευκρινίζουν αυτό το σημείο. Για να είναι ακριβής, αυτός ο όρος έχει αντικατασταθεί από περισσότερο περιγραφικούς όρους όπως το άλλο κράτος μέλος άφιξης (βλ. άρθρο 18, παράγραφος 2, στοιχείο δ) του αναδιατυπωμένου κειμένου). κράτος μέλος στο οποίο φορολογείται η παροχή υπηρεσιών (βλ. άρθρο 76 του αναδιατυπωμένου κειμένου). το έδαφός τους (βλ. άρθρο 85 του αναδιατυπωμένου κειμένου). το κράτος μέλος (βλ. άρθρο 91 του αναδιατυπωμένου κειμένου). το κράτος μέλος όπου οφείλεται ο ΦΠΑ (βλ. άρθρο 187 του αναδιατυπωμένου κειμένου). το κράτος μέλος όπου πρέπει να κατατεθεί η δήλωση (βλ. άρθρο 243, στοιχείο β)). και το κράτος μέλος όπου είναι εγκατεστημένος ο αγοραστής (βλ. άρθρο 296, παράγραφος 2, στοιχείο β)).

4.4.4. Εκσυγχρονισμός του κειμένου

Η αναδιατύπωση συνεπάγεται ότι η έκτη οδηγία θα αντικατασταθεί από ένα νέο έγγραφο. Το κείμενο αυτού του εγγράφου πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Επιπλέον, σε ορισμένες περιπτώσεις η προσαρμογή είναι απαραίτητη για να αποφευχθούν ουσιαστικές αλλαγές.

4.4.4.1. Εκσυγχρονισμός των διατάξεων

Οι διατάξεις μπορεί να έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα και το κείμενο θα πρέπει να αντανακλά την ισχύουσα νομική κατάσταση. Τέτοιες διατάξεις απαιτείται συνεπώς να προσαρμοστούν στα σημερινά δεδομένα.

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο α) ορίζει ως εισαγωγή των αγαθών την είσοδο στην Κοινότητα αγαθών που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στα άρθρα 9 και 10 της συνθήκης ΕΟΚ ή, εάν καλύπτονται από τη συνθήκη ΕΚΑΧ, που δεν βρίσκονται σε ελεύθερη κυκλοφορία. Η αναφορά στη συνθήκη ΕΚΑΧ έχει διαγραφεί δεδομένου ότι αυτή έχει εκπνεύσει (βλ. άρθρο 31 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.4.4.2. Υποστήριξη του υπάρχοντος καθεστώτος

Το να παραμείνει το κείμενο αμετάβλητο δεν αποτελεί απαραιτήτως λύση. Ορισμένες αλλαγές είναι αναπόφευκτες, εάν πρόκειται να στηριχθεί το υπάρχον καθεστώς και να αποφευχθούν ουσιαστικές αλλαγές.

Πρόκειται να συμφωνηθούν κοινοί κανόνες δυνάμει του άρθρου 17, παράγραφος 6 της έκτης οδηγίας σχετικά με την επιβολή περιορισμών στο δικαίωμα έκπτωσης. Κανένας τέτοιος κανόνας δεν έχει θεσπιστεί ακόμη. Έως ότου συμβεί αυτό, τα κράτη μέλη δύνανται να διατηρούν όλες τις εξαιρέσεις που προβλέφθηκαν βάσει των εθνικών νομοθεσιών τους, όταν τέθηκε σε ισχύ η έκτη οδηγία. Δηλαδή την 1η Ιανουαρίου 1978. Για να αποτραπεί η διεύρυνση αυτής της δυνατότητας, η υπάρχουσα παραπομπή πρέπει να αντικατασταθεί από την ακριβή ημερομηνία της θέσης σε ισχύ. Δεδομένου ότι, για τα περισσότερα κράτη μέλη, η ημερομηνία θέσης σε ισχύ ορίστηκε ένα έτος μετά, λογικότερο είναι να αναφέρεται ως τέτοια η 1η Ιανουαρίου 1979. Δεδομένου ότι αυτή η διάταξη ισχύει επίσης για τα κράτη μέλη που προσχώρησαν στην Κοινότητα μετά την εν λόγω ημερομηνία, διευκρινίζεται ότι, για τα κράτη αυτά, η σχετική ημερομηνία είναι η ημερομηνία προσχώρησής τους (βλ. άρθρο 170 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Για να διευκολυνθεί η αλλαγή της έκτης οδηγίας, το άρθρο 28, παράγραφος 3 επιτρέπει στα τότε κράτη μέλη, ως μεταβατικό μέτρο, να εξακολουθήσουν να επωφελούνται από ορισμένες παρεκκλίσεις. Οι παρεκκλίσεις που απαριθμούνται στα Παραρτήματα Ε και ΣΤ δεν ισχύουν για τα κράτη μέλη που προσχώρησαν στη συνέχεια στην Κοινότητα. Στα εν λόγω κράτη μέλη πρέπει να έχουν παραχωρηθεί παρόμοιες παρεκκλίσεις κατά την προσχώρηση. Οποιεσδήποτε τέτοιες παρεκκλίσεις έχουν ενσωματωθεί στο αναδιατυπωμένο κείμενο παράλληλα με τις παρεκκλίσεις που επιτρέπονται δυνάμει της έκτης οδηγίας. Ταυτόχρονα, πραγματοποιείται η αναγκαία διάκριση μεταξύ των διατάξεων στις οποίες υπάγονται μόνο κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας την 1η Ιανουαρίου 1978 (βλ. άρθρα 363 έως 367 του αναδιατυπωμένου κειμένου) και άλλων διατάξεων (βλ. άρθρα 368 έως 383 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

4.4.5. Αναθεώρηση των γλωσσικών εκδόσεων

Για να αποτραπούν οι ουσιαστικές αλλαγές, είναι αναγκαίο να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην γλωσσική αναθεώρηση του κειμένου.

Καθώς, όσον αφορά τις γλωσσικές εκδόσεις που συνδέονται με την προσχώρηση νέων κρατών μελών, η ποιότητα δεν είναι πάντοτε ικανοποιητική, η αναδιατύπωση προσφέρει την ευκαιρία για ουσιαστική επαλήθευση της ορολογίας και για διόρθωσή της, αν αυτό απαιτείται.

Έχει συνέπειες κυρίως για τη σουηδική και τη φινλανδική έκδοση, όπου η ορολογία αναθεωρείται. Αλλαγές γίνονται επίσης στην πορτογαλική και την ισπανική έκδοση. Με τις αλλαγές αυτές επιδιώκεται να εξομοιωθεί η ποιότητα αυτών των εκδόσεων με την ποιότητα άλλων γλωσσικών εκδόσεων, χωρίς να επηρεαστεί το νόημα του κειμένου.

Είναι σαφές ότι, όταν το κείμενο χρονολογείται από το 1977, η γλώσσα μπορεί να έχει αλλάξει με διάφορους τρόπους. Το αναδιατυπωμένο κείμενο οφείλει να λάβει υπόψη όλες αυτές τις αλλαγές.

Πρόσφατες μεταρρυθμίσεις επέφεραν αλλαγές και στην ορθογραφία της γερμανικής γλώσσας. Αυτές οι αλλαγές απεικονίζονται στη γερμανική έκδοση του αναδιατυπωμένου κειμένου.

Ορισμένοι από τους όρους που χρησιμοποιούνται στη δανική έκδοση είναι παρωχημένοι. Σε μια προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί το κείμενο, χρησιμοποιούνται περισσότερο σύγχρονοι όροι. Σε αυτό το πλαίσιο, αντικαταστάθηκε ο όρος "goder" από τον όρο "varer" και ο όρος "tjenesteydelser" από τον όρο "ydelser". Αυτές οι αλλαγές δεν έχουν καμία επίπτωση στο περιεχόμενο του κειμένου.

5. Αλλαγές που επηρεάζουν την ουσία

Οι περισσότερες αλλαγές που επέρχονται στο κείμενο δεν είναι ουσιαστικές. Ελάχιστες αλλαγές, ωστόσο, που αποτελούν χαρακτηριστικό των εργασιών αναδιατύπωσης επηρεάζουν την ουσία του κειμένου κατά δευτερεύοντα τρόπο.

Το άρθρο 33, παράγραφος 2 της έκτης οδηγίας ορίζει τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Στα εν λόγω προϊόντα περιλαμβάνονται τα ορυκτέλαια, το οινόπνευμα και τα οινοπνευματώδη ποτά και ο βιομηχανοποιημένος καπνός. Για να καταστεί ο ορισμός δυναμικός, η διατύπωση άλλαξε, ώστε να καλύπτει προϊόντα που υπόκεινται σε εναρμονισμένους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (βλ. άρθρο 2, παράγραφος 1 του αναδιατυπωμένου κειμένου). Πρόκειται για τα υποκείμενα σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης προϊόντα που διέπονται από την κοινοτική νομοθεσία και αυτό σημαίνει, ότι οποιαδήποτε μελλοντική αλλαγή στον τομέα των ειδικών φόρων κατανάλωσης θα απεικονίζεται στη νομοθεσία για το ΦΠΑ. Αυτό είναι σημαντικό, εάν πρόκειται να διατηρηθεί ο παραλληλισμός μεταξύ των κανόνων για το ΦΠΑ και των κανόνων για τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης.

Οι κανόνες τιμολόγησης καλύπτουν διάφορες πτυχές σχετικά με τη διαβίβαση και την αποθήκευση τιμολογίων με ηλεκτρονικά μέσα. Στο άρθρο 22, παράγραφος 3, στοιχείο ε), πρώτο εδάφιο όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 28 η της έκτης οδηγίας, παρέχεται ορισμός για την έννοια του όρου 'ηλεκτρονικά μέσα'. Αυτός βασίζεται στους ορισμούς που περιλαμβάνονται στην οδηγία 98/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουλίου 1998, που τροποποίησε την οδηγία 98/34/ΕΚ για την καθιέρωση διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και προδιαγραφών. Η παράθεση αυτού του ορισμού στην αρχή του νέου κειμένου (βλ. άρθρο 2, παράγραφος 2 του αναδιατυπωμένου κειμένου) είναι σύμφωνη με τον τρόπο με τον οποίο είναι σκόπιμο να διαρθρώνεται η κοινοτική νομοθεσία. Αυτό σημαίνει ότι ο ορισμός επεκτείνεται σε άλλες διατάξεις της οδηγίας, ειδικότερα σε εκείνες που αφορούν τις υπηρεσίες που παρέχονται με ηλεκτρονικά μέσα. Ακόμα κι αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ουσιαστική αλλαγή, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσε να δοθεί σε αυτόν τον όρο οποιοδήποτε νόημα διαφορετικό από αυτό που δόθηκε ήδη από την κοινοτική νομοθεσία.

Όταν τα αγαθά παραδίδονται επί μεταφορικού μέσου, τόπος της παράδοσης είναι, σύμφωνα με άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο γ) της έκτης οδηγίας, ο τόπος αναχώρησης της μεταφοράς. Δεν υπάρχουν κοινοί κανόνες για τον τόπο φορολόγησης αγαθών που παραδίδονται για να καταναλωθούν επί του μεταφορικού μέσου. Η Επιτροπή επρόκειτο να παρουσιάσει έκθεση μέχρι τις 30 Ιουνίου 1993, αλλά καμία τέτοια έκθεση δεν εκπονήθηκε. Εν τω μεταξύ, τα κράτη μέλη δύνανται να απαλλάσσουν ή να εξακολουθήσουν να απαλλάσσουν τέτοιες παραδόσεις, αλλά μόνο μέχρι μια ορισμένη ημερομηνία. Ακόμα κι αν συνδέεται με την υποτιθέμενη θέσπιση κοινών κανόνων, αυτή η διάταξη δεν μπορεί, προς το παρόν, να ισχύσει πέραν της ορισθείσας ημερομηνίας. Ελλείψει πρότασης της Επιτροπής, ωστόσο, η συγκεκριμένη διάταξη εξακολουθεί να εφαρμόζεται από τα κράτη μέλη. Για να διορθωθεί αυτή η κατάσταση, προτείνεται να συνεχιστεί η ισχύς αυτής της δυνατότητας έως ότου θεσπιστεί η νέα νομοθεσία (βλ. άρθρο 38, παράγραφος 3 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Όταν παρέχονται τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες από υποκείμενο στο φόρο εγκατεστημένο εκτός της Κοινότητας σε μη υποκείμενο στο φόρο εγκατεστημένο εντός της Κοινότητας, τα κράτη μέλη εφαρμόζουν, σύμφωνα με το άρθρο 9, παράγραφος 4 της έκτης οδηγίας, το κριτήριο της αποτελεσματικής χρήσης ή απόλαυσης. Η διάταξη αυτή έχει αντικατασταθεί προσωρινά από διάταξη που καλύπτει τόσο τις τηλεπικοινωνιακές όσο και τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές υπηρεσίες. Αυτή η τροποποιημένη διάταξη κατέστησε ακριβέστερες τις έννοιες του μη εγκατεστημένου προμηθευτή και του εγκατεστημένου μη υποκειμένου στο φόρο. Η επιστροφή στην αρχική διάταξη θα είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια αυτής της ακρίβειας ακόμα και αν, σύμφωνα με τα κράτη μέλη, δεν επιδιώκεται κάτι τέτοιο. Για να διορθωθεί η κατάσταση, η διάταξη έχει προσαρμοστεί αναλόγως (βλ. άρθρο 59 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Σύμφωνα με το άρθρο 13, τίτλος Β, στοιχείο ε) της έκτης οδηγίας, τα κράτη μέλη απαλλάσσουν από το φόρο την παράδοση γραμματοσήμων στην ονομαστική τους αξία που χρησιμοποιούνται για ταχυδρομική αποστολή στο εσωτερικό της χώρας. Για να υπάρχει συμφωνία με το κοινοτικό δίκαιο, τα γραμματόσημα που χρησιμοποιούνται για ταχυδρομική αποστολή σε άλλο κράτος μέλος πρέπει επίσης να απαλλάσσονται από το φόρο. Συνεπώς, δεν διευκρινίζεται πλέον σε ποιο κράτος μέλος τα γραμματόσημα χρησιμοποιούνται για ταχυδρομική αποστολή (βλ. άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχείο η) του αναδιατυπωμένου κειμένου). Αν και το γεγονός αυτό αποτελεί αλλαγή, θα επέφερε ουσιαστικές αλλαγές μόνον εάν τα γραμματόσημα πωλούνταν πέραν των συνόρων.

Η τελική εισαγωγή αγαθών που είναι κατάλληλα για απαλλαγή από δασμούς, εκτός των προβλεπομένων στο κοινό δασμολόγιο απαλλαγών, απαλλάσσεται από τους φόρους δυνάμει του άρθρου 14, παράγραφος 1, στοιχείο δ), πρώτο εδάφιο της έκτης οδηγίας. Ορίζεται, επίσης, ότι τα κράτη μέλη δύνανται να αποφασίζουν να μη χορηγούν αυτήν την απαλλαγή, εάν είναι πιθανό να υπάρχουν σοβαρές επιπτώσεις στους όρους του ανταγωνισμού. Ωστόσο, έχουν θεσπιστεί πράξεις εφαρμογής, όπως η οδηγία 83/181/ΕΟΚ, που καθορίζουν το πεδίο εφαρμογής αυτής της απαλλαγής, με αποτέλεσμα τα κράτη μέλη να μη δύνανται πλέον να κάνουν χρήση αυτής της δυνατότητας. Ως εκ τούτου, η δυνατότητα αυτή έχει διαγραφεί από τη διάταξη (βλ. άρθρο 140 στοιχείο β) του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Κατά τη μετατροπή των ποσών που ορίζουν οι μεταβατικές ρυθμίσεις σε εθνικό νόμισμα, τα κράτη μέλη εφαρμόζουν, σύμφωνα με το άρθρο 28ιδ της έκτης οδηγίας, τη συναλλαγματική ισοτιμία που ίσχυε στις 16 Δεκεμβρίου 1991. Αυτή η διάταξη αφορά μόνο τα κράτη μέλη που δεν αποτελούν τμήμα της ευρωζώνης. Για να τοποθετηθούν όλα τα κράτη μέλη στο ίδιο επίπεδο, η ημερομηνία μετατροπής προσαρμόζεται για να ληφθεί υπόψη η ημερομηνία καθιέρωσης του ευρώ. Η ημερομηνία αυτή δεν αφορά τα νέα κράτη μέλη. Αντίθετα θα πρέπει, για πρακτικούς λόγους, να εξακολουθήσει να εφαρμόζεται η ημερομηνία που καθορίστηκε στην πράξη προσχώρησης (βλ. άρθρο 392 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

Σύμφωνα με το άρθρο 34 της έκτης οδηγίας, η Επιτροπή, μετά από διαβουλεύσεις με τα κράτη μέλη, υποβάλλει κάθε δύο έτη στο Συμβούλιο έκθεση για την εφαρμογή του κοινού συστήματος ΦΠΑ. Η έκθεση αυτή διαβιβάζεται από το Συμβούλιο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η συχνότητα αυτής της υποχρέωσης καθιστά, ωστόσο, δύσκολη την εκπλήρωσή της. Στο αναδιατυπωμένο κείμενο προβλέπεται η σύνταξη εκθέσεων ανά τέσσερα έτη με βάση τις πληροφορίες που παρέχουν τα κράτη μέλη. Αυτό είναι σύμφωνο με παρόμοιες διατάξεις που βρίσκονται σε άλλες κοινοτικές πράξεις (βλ. άρθρο 398 του αναδιατυπωμένου κειμένου).

2004/0079 (CNS)

Πρόταση ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της [...] σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 93,

την πρόταση της Επιτροπής [28],

[28] ΕΕ C [...], [...], σ. [...].

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου [29],

[29] ΕΕ C [...], [...], σ. [...].

τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής [30],

[30] ΕΕ C [...], [...], σ. [...].

τη γνώμη της Επιτροπής των Περιφερειών [31],

[31] ΕΕ C [...], [...], σ. [...].

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>

>ΘΕΣΗ ΠIΝΑΚΑ>