ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Σύμφωνο Φιλίας και Συνεργασίας στη Νοτιοανατολική Ασία Ινδονησία, 24 Φεβρουαρίου 1976

Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη:

ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΠΙΓΝΩΣΗ των υφιστάμενων ιστορικών, γεωγραφικών και πολιτιστικών δεσμών που συνδέουν τους λαούς τους,

ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ να προαγάγουν την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα με την εξασφάλιση του σεβασμού της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου και την ενίσχυση της περιφερειακής προσαρμοστικότητας στις σχέσεις τους,

ΕΠΙΘΥΜΩΝΤΑΣ να ενισχύσουν την ειρήνη, φιλία και αμοιβαία συνεργασία σε θέματα που επηρεάζουν την Νοτιοανατολική Ασία σύμφωνα με το πνεύμα και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τις δέκα αρχές που εγκρίθηκαν από τη διάσκεψη Ασίας-Αφρικής στο Bandung στις 25 Απριλίου 1955, τη δήλωση του Συνδέσμου κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας που υπογράφθηκε στη Μπανγκόκ στις 8 Αυγούστου 1967, και τη δήλωση που υπογράφθηκε στην Κουάλα Λουμπούρ στις 27 Νοεμβρίου 1971,

ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ότι η διευθέτηση των διαφορών ή των συγκρούσεων μεταξύ των χωρών τους θα πρέπει να διέπεται από ορθολογικότερες, αποτελεσματικότερες και επαρκώς ευέλικτες διαδικασίες ώστε να αποφεύγονται αρνητικές στάσεις που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο ή να εμποδίσουν τη συνεργασία τους,

ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΕΙΣΘΕΙ για την ανάγκη συνεργασίας με όλα τα φιλειρηνικά έθνη, τόσο εντός όσο και εκτός της Νοτιοανατολικής Ασίας, για την επίτευξη παγκόσμιας ειρήνης, σταθερότητας και αρμονίας,

ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ να συνάψουν Σύμφωνο Φιλίας και Συνεργασίας ως εξής:

1.1.1.1.   ΚΕΦΑΛΑΙΟ I: ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ

Άρθρο 1

Ο σκοπός του παρόντος Συμφώνου είναι η προώθηση της διαρκούς ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των λαών τους, ώστε να είναι πιο ισχυροί, πιο αλληλέγγυοι και να αναπτύσσουν στενότερες σχέσεις μεταξύ τους,

Άρθρο 2

Στις αμοιβαίες σχέσεις τους, τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη καθοδηγούνται από τις ακόλουθες θεμελιώδεις αρχές:

α)	τον αμοιβαίο σεβασμό της ανεξαρτησίας, κυριαρχίας, ισότητας, εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής ταυτότητας όλων των εθνών·

β)	το δικαίωμα κάθε κράτους να υφίσταται χωρίς εξωτερικές παρεμβολές, ανατροπές ή εξαναγκασμούς·

γ)	τη μη ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών·

δ)	τη διευθέτηση διαφορών ή συγκρούσεων με ειρηνικά μέσα·

ε)	τη μη προσφυγή στην απειλή ή τη χρήση βίας·

στ)	την αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ τους.

1.1.1.2.   ΚΕΦΑΛΑΙΟ II: ΦΙΛΙΑ

Άρθρο 3

Σύμφωνα με τους σκοπούς του παρόντος Συμφώνου, τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη προσπαθούν να αναπτύσσουν και να ενισχύουν τους παραδοσιακούς, πολιτιστικούς και ιστορικούς δεσμούς φιλίας, καλής γειτονίας και συνεργασίας που τα συνδέουν και εκπληρώνουν καλή τη πίστη τις υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του παρόντος Συμφώνου. Για τη βελτίωση της μεταξύ τους κατανόησης, τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη ενθαρρύνουν και διευκολύνουν τις επαφές και τις σχέσεις μεταξύ των λαών τους.

1.1.1.3.   ΚΕΦΑΛΑΙΟ III: ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Άρθρο 4

Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη προωθούν ενεργό συνεργασία στον οικονομικό, κοινωνικό, τεχνικό, επιστημονικό και διοικητικό τομέα, καθώς και σε θέματα κοινών ιδανικών και επιδιώξεων όσον αφορά τη διεθνή ειρήνη και ην περιφερειακή σταθερότητα, καθώς και σε όλα τα άλλα θέματα κοινού συμφέροντος.

Άρθρο 5

Σύμφωνα με το άρθρο 4, τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη καταβάλλουν μέγιστες προσπάθειες, σε πολυμερές και διμερές επίπεδο, με βάση τις αρχές της ισότητας, της μη επιβολής διακρίσεων και του αμοιβαίου οφέλους.

Άρθρο 6

Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη συνεργάζονται για την επιτάχυνση της οικονομικής μεγέθυνσης στην περιοχή αυτή, ώστε να ενισχυθούν οι βάσεις για ευημερούσα και ειρηνική κοινότητα εθνών στην Νοτιοανατολική Ασία. Για τον σκοπό αυτό, προωθούν την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση της γεωργίας και της βιομηχανίας τους, την επέκταση των εμπορικών τους συναλλαγών και τη βελτίωση των οικονομικών τους υποδομών για το αμοιβαίο όφελος των λαών τους. Επομένως, συνεχίζουν να διερευνούν όλες τις δυνατότητες στενής και επωφελούς συνεργασίας με άλλα κράτη, καθώς και με διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς εκτός της περιοχής.

Άρθρο 7

Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη ενισχύουν την οικονομική τους συνεργασία για την επίτευξη κοινωνικής δικαιοσύνης και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των λαών της περιοχής. Για τον σκοπό αυτό, θεσπίζουν κατάλληλες περιφερειακές στρατηγικές στον τομέα της οικονομικής ανάπτυξης και της αμοιβαίας συνδρομής.

Άρθρο 8

Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη προσπαθούν να επιτύχουν όσο το δυνατό στενότερη συνεργασία σε ευρύτερη κλίμακα και αμοιβαία παροχή βοήθειας με τη μορφή υποδομών κατάρτισης και έρευνας στον κοινωνικό, πολιτιστικό, τεχνικό, επιστημονικό και διοικητικό τομέα.

Άρθρο 9

Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη καταβάλλουν προσπάθειες για να ενθαρρύνουν τη συνεργασία για την επίτευξη ειρήνης, αρμονίας και σταθερότητας στην περιοχή αυτή. Για τον σκοπό αυτό, τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη διατηρούν τακτικές επαφές και διενεργούν διαβουλεύσεις μεταξύ τους σχετικά με διεθνή και περιφερειακά θέματα προκειμένου να συντονίζουν τις γνώμες, τις δράσεις και τις πολιτικές τους.

Άρθρο 10

Κάθε υψηλό συμβαλλόμενο μέρος δεν συμμετέχει, με κανένα τρόπο και με καμία μορφή, σε οποιαδήποτε δραστηριότητα αντιπροσωπεύει απειλή για την πολιτική και οικονομική σταθερότητα, κυριαρχία ή για την εδαφική ακεραιότητα ενός άλλου υψηλού συμβαλλόμενου μέρους.

Άρθρο 11

Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη προσπαθούν να ενισχύσουν την αντίστοιχη εθνική τους προσαρμοστικότητα στον πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό τους τομέα, καθώς και στον τομέα της ασφάλειας σύμφωνα με τα αντίστοιχα ιδανικά και τις αντίστοιχες επιδιώξεις τους, χωρίς εξωτερικές παρεμβολές ούτε ανατρεπτικές δραστηριότητες με σκοπό τη διαφύλαξη της αντίστοιχης εθνικής τους ταυτότητας.

Άρθρο 12

Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη, για να επιτύχουν περιφερειακή ευημερία και ασφάλεια, προσπαθούν να συνεργάζονται σε όλους τους τομείς για την προώθηση της περιφερειακής προσαρμοστικότητας, με βάση τις αρχές της αυτοπεποίθησης, της αυτονομίας, του αμοιβαίου σεβασμού, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, που θα αποτελέσουν τις βάσεις για μια ισχυρή και βιώσιμη κοινότητα εθνών στην Νοτιοανατολική Ασία.

1.1.1.4.   ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV: ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

Άρθρο 13

Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη διαθέτουν την απαιτούμενη αποφασιστικότητα και καλή πίστη για να προλαμβάνουν την εμφάνιση διαφορών. Σε περίπτωση που προκύψουν διαφορές σχετικά με θέματα που τα επηρεάζουν άμεσα, ιδίως διαφορές που μπορούν να διαταράξουν την περιφερειακή ειρήνη και αρμονία, δεσμεύονται να απέχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας και να διευθετούν πάντα τις διαφορές αυτές μεταξύ τους με φιλικές διαπραγματεύσεις.

Άρθρο 14

Για τη διευθέτηση διαφορών με περιφερειακές διαδικασίες, τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη συγκροτούν ένα ανώτατο Συμβούλιο, δηλαδή ένα μόνιμο όργανο αποτελούμενο από ένα αντιπρόσωπο, σε υπουργικό επίπεδο, από καθένα από τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη το οποίο έχει την υποχρέωση να λαμβάνει γνώση της ύπαρξης διαφορών ή καταστάσεων που μπορεί να διαταράξουν την περιφερειακή ειρήνη και αρμονία.

Άρθρο 15

Σε περίπτωση που καμία λύση δεν επιτυγχάνεται με άμεσες διαπραγματεύσεις, το ανώτατο Συμβούλιο λαμβάνει γνώση της διαφοράς ή της κατάστασης και συνιστά στα μέρη που εμπλέκονται στη διαφορά κατάλληλα μέσα διακανονισμού, όπως καλές υπηρεσίες, διαμεσολάβηση, έρευνα ή διαδικασία συμφιλίωσης. Ωστόσο, το ανώτατο Συμβούλιο μπορεί να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες ή, κατόπιν συμφωνίας των εμπλεκόμενων στη διαφορά μερών, μετατρέπεται σε επιτροπή διαμεσολάβησης, έρευνας ή συμφιλίωσης. Όποτε κρίνεται αναγκαίο, το ανώτατο Συμβούλιο συνιστά τη λήψη κατάλληλων μέτρων προκειμένου να προληφθεί η επιδείνωση της διαφοράς ή της κατάστασης.

Άρθρο 16

Η προηγούμενη διάταξη αυτού του κεφαλαίου δεν εφαρμόζεται σε διαφορά παρά μόνο εάν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη στη διαφορά συμφωνήσουν για την εφαρμογή της. Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει τα άλλα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη που δεν εμπλέκονται στην εν λόγω διαφορά να προσφέρουν κάθε δυνατή βοήθεια για τη διευθέτησή της. Τα εμπλεκόμενα στη διαφορά μέρη είναι θετικά προδιατεθειμένα όσον αφορά αυτές τις προτάσεις βοήθειας.

Άρθρο 17

Οι διατάξεις του παρόντος Συμφώνου δεν αποκλείουν την προσφυγή στις μεθόδους ειρηνικής διευθέτησης που περιέχονται στο άρθρο 33 παράγραφος 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη τα οποία εμπλέκονται σε διαφορά, ενθαρρύνονται να λαμβάνουν πρωτοβουλίες για την επίλυσή της με φιλικές διαπραγματεύσεις προτού καταφύγουν στις άλλες διαδικασίες που προβλέπονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

1.1.1.5.   ΚΕΦΑΛΑΙΟ V: ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 18

Το παρόν Σύμφωνο υπογράφεται από τη Δημοκρατία της Ινδονησίας, τη Μαλαισία, τη Δημοκρατία των Φιλιππίνων, τη Δημοκρατία της Σιγκαπούρης και το Βασίλειο της Ταϊλάνδης. Κυρώνεται σύμφωνα με τις συνταγματικές διαδικασίες κάθε υπογράφοντος κράτους. Είναι ανοικτό στην προσχώρηση άλλων κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Άρθρο 19

Το παρόν Σύμφωνο τίθεται σε ισχύ την ημερομηνία κατάθεσης της πέμπτης πράξης κύρωσης στις κυβερνήσεις των υπογραφόντων κρατών οι οποίες ορίζονται ως θεματοφύλακες του παρόντος Συμφώνου και των πράξεων κύρωσης ή προσχώρησης.

Άρθρο 20

Το παρόν Σύμφωνο συντάσσεται στις επίσημες γλώσσες των υψηλά συμβαλλομένων μερών, που όλες είναι εξίσου αυθεντικές. Υπάρχει επίσης κοινή μετάφραση των κειμένων στην αγγλική γλώσσα, εγκεκριμένη από όλα τα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη. Κάθε αποκλίνουσα ερμηνεία του κοινού κειμένου διευθετείται με διαπραγμάτευση.