31991D0298

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της 19ης Δεκεμβρίου 1990 σχετικά με μια διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 86 της συνθήκης ΕΟΚ (IV/33.133-B: Soda Ash - Solvay, CFK) (Τα κείμενα στη γαλλική και γερμανική γλώσσα είναι τα μόνα αυθεντικά) (91/298/ΕΟΚ)

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑ¨ΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας,

τον κανονισμό αριθ. 17 του Συμβουλίου της 6ης Φεβρουαρίου 1962, πρώτο κανονισμό εφαρμογής των άρθρων 85 και 86 της συνθήκης (1), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την πράξη προσχώρησης της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, και ιδίως τα άρθρα 3 και 15,

την απόφαση της Επιτροπής της 19ης Φεβρουαρίου 1990 να κινήσει αυτεπαγγέλτως τη διαδικασία βάσει του άρθρου 3 του κανονισμού αριθ. 17.

Αφού έδωσε στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις τη δυνατότητα να καταστήσουν γνωστές τις απόψεις τους επί των αιτιάσεων που διετύπωσε η Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 19 παράγραφος 1 του κανονισμού αριθ. 17 και τον κανονισμό αριθ. 99/63/ΕΟΚ της Επιτροπής της 25ης Ιουλίου 1963 περί των ακροάσεων που προβλέπονται στο άρθρο 19 παράγραφοι 1 και 2 του κανονισμού αριθ. 17 (2).

Μετά από διαβούλευση με τη Συμβουλευτική Επιτροπή Συμπράξεων και Δεσποζουσών Θέσεων.

ΤΜΗΜΑ Ι ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ Α. Περίληψη της παραβάσεως (1) 1. Η παρούσα απόφαση απορρέει από τον έλεγχο που διεξήγαγε η Επιτροπή τον Μάρτιο 1989 σύμφωνα με το άρθρο 14 παράγραφος 3 του κανονισμού αριθ. 17 στους παραγωγούς ανθρακικού νατρίου της ΕΟΚ. Μέσω αυτού του ελέγχου που είχε ως επακόλουθο τη συλλογή πληροφοριών βάσει του άρθρου 11 του κανονισμού αριθ. 17, η Επιτροπή συγκέντρωσε τεκμηριωμένες αποδείξεις (μεταξύ άλλων) σχετικά με παράβαση του άρθρου 85 της συνθήκης ΕΟΚ στην οποία προέβησαν οι ακόλουθες επιχειρήσεις:

- Solvay και Cie SA, Βρυξέλλες (Solvay),

- Chemische Fabrik Kalk, Κολωνία (CFK).

2. Η παράβαση μπορεί να συνοψιστεί με τον ακόλουθο τρόπο:

Παράβαση του άρθρου 85 από τις Solvay και CFK Από κάποια άγνωστη ημερομηνία γύρω στο 1987 μέχρι τουλάχιστον το 1989 η Solvay και η CFK συμμετείχαν σε μια συμφωνία ή και εναρμονισμένη πρακτική που αντίκειτο στο άρθρο 85 της συνθήκης ΕΟΚ, βάσει της οποίας η Solvay είχε εγγυηθεί στη CFK για καθένα από τα έτη 1987, 1988 και 1989 ένα κατώτατο όριο πωλήσεων σε τόνους το οποίο υπολογίστηκε με βάση κάποιο τύπο που στηρίχθηκε στις πωλήσεις του 1979 Kt τις οποίες πραγματοποίησε η CFK στη Γερμανία κατά το 1986 και αποζημίωνε τη CFK για κάθε έλλειμμα αγοράζοντας από αυτήν τους τόνους που απαιτούνταν για να φθάσουν οι πωλήσεις της στο εγγυημένο κατώτατο όριο.

Β. Η παράβαση του άρθρου 85 από τη Solvay και την CFK 1. Ιστορικό (2) Για λεπτομέρειες όσον αφορά το προϊόν και την αγορά ανθρακικού νατρίου γίνεται παραπομπή στο τμήμα ΙΒ της αποφάσεως 91/297/ΕΟΚ της Επιτροπής (Solvay-ICI) (3).

(3) Η CFK ελέγχεται από την Kali & Salz AG (Όμιλος BASF) και είναι ένας από τους τρεις παραγωγούς συνθετικού ανθρακικού νατρίου της Γερμανίας. Η παραγωγή της φθάνει σήμερα περίπου τα 260 Κτ. Το μερίδιο αγοράς της CFK στη Γερμανία είναι περίπου 15 %.

Η Solvay ως παραγωγός είναι ο κυριότερος προμηθευτής της γερμανικής αγοράς και έχει μερίδιο αγοράς άνω του 50 %. Για όλη την υπό κρίση περίοδο διακινούσε το εμπόριο του ανθρακικού νατρίου στη Γερμανία μέσω της θυγατρικής της Deutsche Solvay Werke(DSW). Μέχρι το 1985 μια άλλη θυγατρική της Solvay, η Kali Chemie (KC) επίσης ανέπτυξε δράση στον τομέα του ανθρακικού νατρίου αλλά στη συνέχεια η δραστηριότητά της ενσωματώθηκε πλήρως στη δραστηριότητα της DSW.

Τον Νοέμβριο του 1989 η Solvay ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αναδιοργανώσει τις δραστηριότητές της στη Γερμανία ιδρύοντας μια νέα εταιρεία χαρτοφυλακίου, την οποία θα ελέγχει εξ ολοκλήρου, θα φέρει την επωνυμία Solvay Deutschland GmbH και θα ελέγχει την KC κατέχοντας το 59,7 % των μετοχών της Deutsche Solvay Werke. Οι διευθετήσεις δεν επηρεάζουν την ευθύνη της Solvay για την παράβαση.

(4) Το 1985 φαίνεται ότι η DSW προσπάθησε να εξασθενίσει τη θέση της CFK στη γερμανική αγορά αφαιρώντας της ορισμένους από τους βασικούς πελάτες, αλλά ο μικρός παραγωγός αντιστάθμισε μόνος του τις χαμένες δουλειές αφαιρώντας πελάτες από την Matthes & Weber, τον άλλο γερμανό παραγωγό.

Κατά το 1986 η Solvay συνειδητοποίησε ότι η CFK εφήρμοζε πολιτική μειώσεως των τιμών προκειμένου να διατηρήσει ή να ξανακερδίσει μερίδιο αγοράς. Κατά τη διάρκεια μιας τηλεφωνικής συνδιαλέξεως μεταξύ DSW και των κεντρικών γραφείων της Solvay στις Βρυξέλλες, στις 24 Οκτωβρίου 1986, συζητήθηκε η δυνατότητα μιας «ανακωχής» μεταξύ Solvay και CFK. Κατά τη DSW μια «ανακωχή» με τη CFK θα ήταν αδύνατη, εκτός αν συζητήθηκε αύξηση των τιμών για το 1987. Η θέση της Solvay Βρυξελλών ήταν ότι θα έπρεπε να λεχθεί στη CFK ότι μετά από δοκιμαστική περίοδο «ανακωχής», ίσως το δεύτερο τρίμηνο του 1987, θα μπορούσαν να γίνουν συζητήσεις για αύξηση τιμών.

Τόσο η Solvay όσο και η CFK επιμένουν ότι ουδέποτε συμφωνήθηκε «ανακωχή» (απαντήσεις βάσει του άρθρου 11). Αυτή η άρνηση ωστόσο πρέπει να κριθεί υπό το φως των αποδεικτικών στοιχείων που αναφέρονται στις ακόλουθες παραγράφους.

2. Η συμφωνία περί «εγγυήσεως»

(5) Σύμφωνα με εκτίμηση της αγοράς ανθρακικού νατρίου την οποία ετοίμασε η DSW τον Μάρτιο του 1988, εκείνη την εποχή τα προβλήματα με τη CFK είχαν «καταλαγιάσει». Η γραπτή απόδειξη την οποία ανακάλυψε η Επιτροπή δείχνει ότι μεταξύ Solvay και CFK συνήφθη συμφωνία ή έγινε διακανονισμός με τον οποίο η Solvay «εγγυήθηκε» στη CFK ένα κατώτατο όριο πωλήσεων σε τόνους κατ' έτος στη γερμανική αγορά.

Αν οι πωλήσεις της CFK στη Γερμανία πέσουν κάτω του εγγυημένου κατωτάτου ορίου, η Solvay θα αγοράζει από τη CFK το επόμενο υπόλοιπο.

(6) Αρχικά, η εγγύηση που είχε δοθεί στη CFK ήταν για 179 Kt, ποσότητα που είχε προφανώς οριστεί με βάση τις πωλήσεις που είχε πραγματοποιήσει η CFK στη Γερμανία κατά το 1986. Τα μέρη δεν προέβλεψαν τότε ότι θα μεγάλωνε πραγματικά η γερμανική αγορά ανθρακικού νατρίου, η οποία το 1986 και το 1987 έφθανε συνολικά τους 1 080 Kt.

Τόσο για το 1987 όσο και για το 1988, οι πωλήσεις που πραγματοποίησε η CFK ήταν κάπως υψηλότερες από το εγγυημένο ελάχιστο όριο των 179 Kt (183 Kt και 180 Kt αντιστοίχως). Ωστόσο, η ζήτηση στη Γερμανία άρχισε να παρουσιάζει αύξηση πέρα από κάθε προσδοκία και κατά το τέλος του 1988 φάνηκε ότι οι συνολικές πωλήσεις για το έτος αυτό θα έφθαναν 1 170 Kt, αύξηςη 8,3 % περίπου σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

Συνεπεία της αυξήσεως που παρουσίασε η ζήτηση, η CFK ζήτησε εγγυημένο ελάχιστο όριο, για το 1988 και το 1989, 194 Kt. Έτσι, η CFK ζήτησε να της καταβληθεί αναδρομικά για το 1988 «αντιστάθμισμα» 14 Kt (194-180) από τα οποία, αφού αφαιρεθεί η πίστωση που έγινε για το 1987, απέμεναν 11 Kt. Οι εσωτερικές προβλέψεις της CFK για το 1989, όπως αναθεωρήθηκαν τον Ιανούαριο αυτού του έτους, επιβεβαιώνουν ότι τροποποίησε τον αρχικό της προγραμματισμό κατά τρόπο ώστε να προβλέψει για το 1989 πωλήσεις 11 000 Kt.

Η Solvay αγόρασε πράγματι 2,5 Kt στο τέλος του Δεκεμβρίου 1988, αφήνοντας ένα υπόλοιπο 8,5 Kt το οποίο η CFK ήθελε να της αγοράσει διαρκούντος του 1989.

(7) Στην απαίτηση της CFK, η Solvay πρόσφερε ανώτατο αντιστάθμισμα για το 1988 4 Kt αντί των 8,5 Kt. Για το 1989 πρότεινε να αυξηθεί η εγγύηση μόνο κατά 5,3 % αντί των 8,3 % λαμβανομένης υπόψη μιας «ουδέτερης ζώνης» της τάξεως του 3 %. Έτσι, η εγγύηση για το 1989 θα ήταν 190 Kt αντί των 194 Kt τα οποία ζήτησε αρχικά η CFK.

Στις 14 Μαρτίου 1989 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην οποία πήραν μέρος υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι της CFK και της συγγενούς της εταιρείας Kali & Salz, αφενός, και της DSW αφετέρου. Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν τηρήθηκαν επίσημα πρακτικά αυτής της συσκέψεως και στην πραγματικότητα δεν βρίσκεται κανένα απολύτως ίχνος της ούτε στη CFK ούτε στην Kali & Salz. Ωστόσο, ένα σύντομο χειρόγραφο σημείωμα σχετικά με τη συνάντηση αυτή βρέθηκε στη DSW. Καθίσταται σαφές ότι αντικείμενο ήταν η επίλυση ενός σημαντικού σημείου, συγκεκριμένα αν το αντιστάθμισμα έπρεπε να έχει αναδρομικό χαρακτήρα. Δεν υπήρξε διένεξη ως προς το βασικό μηχανισμό: το σημείωμα της Solvay αναφέρει «σύστημα συνεννοήσεως: εντάξει». Η Solvay, παρά το ότι πρότεινε ορισμένες αλλαγές, φαίνεται ότι ήταν ικανοποιημένη από τον τρόπο που λειτουργούσε το σχέδιο («Schiff laufen lassen und nach vorn orientieren», το καράβι να εξακολουθήσει να κινείται και να κατευθυνθεί προς τα μπρός). Από το σημείωμα προκύπτει ότι και οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι για τους επόμενους 8 μήνες η Solvay θα αγόραζε από τη CFK με ρυθμό 1 000 τόνους το μήνα.

Ο αντισταθμιστικός μηχανισμός τέθηκε σε εφαρμογή με το να αγοράζει η Solvay από τη CFK κατά το πρώτο εξάμηνο του 1989 τους πρόσθετους 8,5 Kt, τους οποίους είχε ζητήσει η CFK.

3. Τα επιχειρήματα προς αντίκρουση (8) Τόσο η Solvay όσο και η CFK αρνούνται ότι υπήρξε μεταξύ τους οποιαδήποτε δολία συμφωνία ή διακανονισμός. Η Solvay εξηγεί ότι το ενοχοποιητικό έγγραφο που βρέθηκε στη DSW αφορούσε ένα σχέδιο το οποίο είχε συλλάβει μονομερώς όταν μελετούσε την απόκτηση της CFK γύρω στο 1988. (Η Solvay λέει ότι) προκειμένου να διατηρήσει τη λειτουργία της CFK κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων υπολόγισε (και πάλι χωρίς οποιαδήποτε επαφή με τη CFK) πόσους τόνους θα έπρεπε να πωλεί η επιχείρηση αυτή στη γερμανική αγορά ώστε οι εγκαταστάσεις της να λειτουργούν σε επίπεδο που να εγγυάται την επιβίωσή της. (Η Solvay, ωστόσο, δεν εξήγησε για ποιο λόγο έπρεπε να ακολουθήσει πολιτική που θα την οδηγούσε να καταβάλει υψηλότερη τιμή για τις δοσοληψίες της CFK από ότι θα κατέβαλε σε διαφορετική περίπτωση, ούτε αν, εφόσον το θέμα ήταν απλώς να εξασφαλιστεί για τη CFK η μεγιστοποίηση του συντελεστή χρησιμότητας των εγκαταστάσεων, θα χρειαζόταν να αναφέρεται ειδικά στις πωλήσεις στη γερμανική αγορά). Η Solvay υπολόγισε ότι αυτή η «ποσότητα σε τόνους που συντελεί στην επιβίωση» ανερχόταν σε 179 Kt για το 1986. Η Solvay διατείνεται ότι οι συχνές αναφορές στα έγγραφα σε «αξίωση» ή «αίτημα» της CFK, και οι πολύ λεπτομερειακοί υπολογισμοί στο θέμα αυτό δεν υποδηλώνουν ότι υπήρξαν κάποιες επαφές με την επιχείρηση αυτή περισσότερο απ' ότι αναφορές σε «προσφορά» της Solvay ή σε συμβιβασμό. Όσον αφορά δε το σκοπό της συναντήσεως μεταξύ DSW και CFK και Kali και Salz στις 14 Μαρτίου 1989 ήταν απλώς να συζητηθεί το ενδεχόμενο να αποκτήσει η Solvay κάποιο συμφέρον στις δραστηριότητες της CFK στη σόδα: μόνο κατά τη διάρκεια αυτής της συναντήσεως η Solvay ανέφερε για πρώτη φορά στη CFK ότι θεωρούσε ότι βοηθούσε την επιβίωσή της, αλλά δεν συμφωνήθηκε τίποτα συγκεκριμένο και ούτε ποτέ η συνάντηση αυτή κατέληξε κάπου.

Η Solvay δεν το θεώρησε απαραίτητο να βρεθούν τα εμπλεκόμενα πρόσωπα προκειμένου να επιβεβαιώσουν τους πραγματικούς της ισχυρισμούς, ούτε ζήτησε ακρόαση.

Η CFK από την πλευρά της αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή σε συμπαιγνία: δεν μπόρεσε να δώσει εξηγήσεις σχετικά με τα έγγραφα που βρέθηκαν στη DSW, αντιτάσσοντας ότι αυτό ήταν θέμα της Solvay και όχι δικό της: δεν υπήρχε τίποτα στα δικά της έγγραφα το οποίο θα μπορούσε να συνδεθεί με οποιοδήποτε σχέδιο για συμπαιγνία.

(9) Η Επιτροπή απορρίπτει ως τελείως απαράδεκτες τις εξηγήσεις που έδωσε η Solvay οι οποίες, εν πάση περιπτώσει, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το περιεχόμενο των δικών της εγγράφων. Ίσως έχει επίσης σημασία το ότι ορισμένα από τα σχετικά έγγραφα διαβιβάστηκαν με τελεφάξ από τη DSW στα κεντρικά γραφεία της Solvay στις Βρυξέλλες χωρίς όμως να υπάρχει κανένα ίχνος παραλαβής τους. Όσον αφορά τους ισχυρισμούς της CFK είναι βέβαιο ότι έγγραφα που βρίσκονται σε μια επιχείρηση τα οποία ενοχοποιούν κάποια άλλη αποτελούν τεκμήριο κατ' αυτής όσο και κατά του συντάκτη (απόφαση του Δικαστηρίου στις υποθέσεις 40-48, 50, 54-56, 111, 113 και 114/73, Suiker Unie και λοιποί κατά της Επιτροπής, σκέψη 164) (1). Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν ορισμένα παραδείγματα περιπτώσεων που στα έγγραφα της ίδιας της CFK περιέχονται λεπτομερή στοιχεία τα οποία επαναλαμβάνονται στα έγγραφα που βρέθηκαν στη Solvay και αφορούν πληροφορίες που δεν θα μπορούσε να γνωρίζει η Solvay εκτός αν κάποιος τις είχε κοινοποιήσει. Η CFK δεν μπόρεσε να δώσει κάποια εξήγηση για το πως συνέπεσαν τα στοιχεία που περιέχονταν σε δικά της έγγραφα και έγγραφα ενός άλλου παραγωγού.

ΤΜΗΜΑ ΙΙ ΝΟΜΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ Α. Άρθρο 85 της συνθήκης ΕΟΚ 1. Άρθρο 85 παράγραφος 1 (10) Κατά το άρθρο 85 παράγρφαος 1 της συνθήκης ΕΟΚ, απαγορεύονται ως ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά όλες οι συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων και κάθε εναρμονισμένη πρακτική που μπορούν να επηρεάσουν το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών και που έχουν ως αντικείμενο ήως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση, τον περιορισμό ή τη νόθευση του ανταγωνισμού εντός της κοινής αγοράς.

Το άρθρο 85 παράγρφαος 1 αναφέρει ειδικά ως παραδείγματα απαγορευμένων συμφωνιών εκείνες που συνίστανται σε άμεσο ή έμμεσο καθορισμό των τιμών αγοράς 7 σε περιορισμό ή έλεγχο των αγορών 7 ή σε κατανομή των αγορών μεταξύ παραγωγών.

2. Συμφωνίες/εναρμονισμένες πρακτικές (11) Το άρθρο 85 παράγραφος 1 απαγορεύει εξίσου συμφωνίες και εναρμονισμένες πρακτικές. Στην παρούσα υπόθεση, παρά το ότι κανένα στοιχείο δεν οδηγεί σε διάκριση μεταξύ των δύο τύπων απαγορευομένων συμπράξεων, η Επιτροπή θεωρεί ότι είναι μάλλον ορθό ο διακανονισμός να χαρακτηρισθεί ως «συμφωνία» κατά την έννοια του άρθρου 85 παράγραφος 1.

Υφίσταται «συμφωνία» όταν υπάρχει σύμπτωση βουλήσεως των μερών σχετικά με σχέδιο που περιορίζει ή θα μπορούσε να περιορίσει την εμπορική τους ελευθερία καθορίζοντας το πλαίσιο της αμοιβαίας δράσης ή παράλειψης για δράση στην αγορά. Δεν απαιτείται τα μέρη να θεωρούν ότι αυτό συνιστά νομική δέσμευση και, φυσικά, όταν έχουν πλήρη συναίσθηση του ότι ο διακανονισμός τους είναι παράνομος, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να επιδιώκουν να της προσδώσουν συμβατική ισχύ. Δεν απαιτείται η ύπαρξη διαδικασιών εξαναγκασμού 7 ούτε και απαιτείται μια τέτοια συμφωνία να είναι γραπτή.

3. Περιορισμός του ανταγωνισμού (12) Στην παρούσα υπόθεση είναι αυτονόητο ότι η συμφωνία έχει ως αντικείμενο και αποτέλεσμα τον περιορισμό του ανταγωνισμού.

Ήταν σαφής ο σκοπός της επιτεύξεως συνθηκών τεχνητής σταθερότητας στην αγορά. Σε αντάλλαγμα για την επάνοδο σε πολιτική τιμών, η οποία κατά την άποψη της Solvay δεν προκαλεί αναστάτωση, δόθηκε στη CFK η εγγύηση ότι θα κατέχει ένα ελάχιστο μερίδιο στη γερμανική εγορά. Η Solvay, αφαιρώντας από την αγορά την ποσότητα των τόνων που δεν μπόρεσε να πωλήσει η CFK, εξασφάλιζε ότι τα επίπεδα των τιμών δεν θα έπεφταν λόγω του ανταγωνισμού. Από τα έγγραφα καθίσταται σαφές ότι οι συμφωνίες τέθηκαν σε εφαρμογή και είναν το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Τέτοιες κλασικές συμφωνίες τύπου καρτέλ μπορούν από τη φύση τους να περιορίσουν τον ανταγωνισμό κατά την έννοια του άρθρου 85 παράγραφος 1.

4. Επίδραση στο εμπόριο μεταξύ κρατών μελών (13) Το γεγονός ότι το εγγυημένο κατώτατο όριο τόνων αφορούσε μόνον πωλήσεις στη γερμανική αγορά δεν αποκλείει σε καμιά περίπτωση την εφαρμογή του άρθρου 85. Καθίσταται σαφές από την εμπλοκή της Solvay στις Βρυξέλλες ότι ο διακανονισμός ήταν μέρος της γενικής πολιτικής ελέγχου της αγοράς του ανθρακικού νατρίου στην Κοινότητα. Η συμφωνία Solvay/CFK απέβλεπε όχι μόνον στο να εξασθενίσει τον ανταγωνισμό σε σημαντικό τμήμα της Κοινότητα αλλά και στο να διατηρήσει την ακαμψία της υφισταμένης αγοράς και τον κατακερματισμό της κατά μήκος εθνικών συνόρων. Ενδέχεται επίσης η ποσότητα των τόνων για την οποία έδωσε εγγύηση η Solvay θα μπορούσε διαφορετικά να διατεθεί από τη CFK σε άλλες αγορές της Κοινότητας.

5. Συμπέρασμα (14) Για το λόγο αυτό, η Επιτροπή θεωρεί ότι η Solvay και η CFK παρέβησαν το άρθρο 85 της συνθήκης ΕΟΚ συμμετέχοντας περίπου από το 1986 μέχρι σήμερα σε μια συμφωνία με την οποία η Solvay εγγυήθηκε, στη CFK τη διάθεση ετησίως ενός κατωτάτου ορίου τόνων στη Γερμανία και αγόραζε από αυτήν τις ποσότητες που απαιτούνται για να συμπληρωθεί αυτό το κατώτατο όριο.

Β. Μέσα θεραπείας και κυρώσεις 1. Άρθρο 3 του κανονισμού αριθ. 17 (15) Σύμφωνα με το άρθρο 3 του κανονισμού αριθ. 17, όταν η Επιτροπή διαπιστώσει παράβαση του άρθρου 85 μπορεί να ζητήσει από τις εμπλεκόμενες επιχειρήσεις να παύσουν την παράβαση αυτή.

Στην παρούσα υπόθεση οι συνεννοήσεις έγιναν με μυστικότητα και παρά τις συντριπτικές αποδείξεις τόσο η Solvay όσο και η CFK συνέχισαν να αρνούνται την ύπαρξη συμπράξεως μεταξύ τους. Αυτό έχει σαν συνέπεια ότι δεν είναι βέβαιο αν έκαναν κάποιες ενέργειες για να δώσουν τέλος στην σύμπραξη. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο σύμφωνα με το άρθρο 3 του κανονισμού αριθ. 17 να ζητηθεί από τη Solvay και από τη CFK να δώσουν αμέσως τέλος στην παράβαση.

Πρέπει επίσης να απαγορευθεί στα μέρη να προβούν σε οποιαδήποτε συμφωνία ή εναρμονισμέ 7νη πρακτική ισοδυνάμου αποτελέσματος.

2. Άρθρο 15 παράγραφος 2 του κανονισμού αριθ. 17 (16) Σύμφωνα με το άρθρο 15 παράγραφος 2 του κανονισμού αριθ. 17, η Επιτροπή μπορεί με απόφαση να επιβάλει στις επιχειρήσεις πρόστιμα ύψους 1 000 μέχρι 1 εκατομμυρίου λογιστικών μονάδων, ή και ποσό μεγαλύτερο από αυτό μέχρι ποσοστού 10 % του κύκλου εργασιών που πραγματοποιήθηκε κατά την προηγούμενη διαχειριστική περίοδο από μία των επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν συνεργήσει στην παράβαση, όταν εκ προθέσεως ή από αμέλεια παρέβησαν το άρθρο 85 παράγραφος 1 ή το άρθρο 86. Κατά τον καθορισμό του ύψους του προστίμου πρέπει να λαμβάνονται υπόψη εκτός από τη σοβαρότητα της παραβάσεως και η διάρκειά της.

α) Η σοβαρότητα (17) Στην παρούσα υπόθεση η Επιτροπή θεωρεί ότι η παράβαση ήταν σοβαρή. Συμφωνίες για την κατανομή της αγοράς από τη φύση τους περιορίζουν τον ανταγωνισμό. Στην παρούσα υπόθεση τα μέρη περιόρισαν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους χρησιμοποιώντας ένα τέχνασμα που απέβλεπε στο να δημιουργηθούν τεχνητές συνθήκες σταθερότητας της αγοράς. Οι φιλοδοξίες της CFK ως προς τον όγκο των συναλλαγών εξυπηρετήθηκαν χωρίς να χρειάζεται η εν λόγω ποσότητα τόνων να διατεθεί προς κατανάλωση στην αγορά με ανταγωνιστικές τιμές. Και οι συνεννοήσεις διεξήχθησαν με πλήρη μυστικότητα.

β) Η διάρκεια (18) Δεν είναι δυνατόν, λόγω της αρνήσεως των επιχειρήσεων να δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία, να καθοριστεί με ακρίβεια πότε συνήφθη η σημφωνία εγγυήσεως. Οι διευθετήσεις εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στις πωλήσεις της CFK για το 1987. Ως εκ τούτου, είναι σωστό τα πρόστιμα να υπολογιστούν με βάση το ότι η συμφωνία συνήφθη σε κάποιο χρονικό σημείο κατά τη διάρκεια του έτους αυτού.

Η Επιτροπή, προκειμένου να καθορίσει το ποσό του προστίμου που πρέπει να επιβληθεί σε κάθε παραγωγό, λαμβάνει υπόψη της τη δεσπόζουσα θέση στην αγορά της Solvay, η οποία είναι ο κύριος παραγωγός στη Γερμανία και την ΕΟΚ. Η Solvay θεωρεί ότι με την ιδιότητά της αυτή έχει ιδιαίτερη ευθύνη ως προς το να εξασφαλίσει τη «σταθερότητα» στην αγορά. Η CFK είναι σχετικά μικρός παραγωγός ανθρακικού νατρίου υπήρξε όμως πρόθυμος συνεταίρος στη σύμπραξη.

(19) Η παράβαση ήταν εσκεμμένη και πρέπει και τα δύο μέρη να είχαν συνείδηση ότι ήταν προφανές ότι οι συμφωνίες τους δεν συμβιβάζονταν με το κοινοτικό δίκαιο.

Επανειλημμένα στο παρελθόν επιβλήθηκαν στη Solvay σημαντικά πρόστιμα από την Επιτροπή για συμπράξεις στη βιομηχανία χημικών προϊόντων: απόφαση 85/74/ΕΟΚ - Peroxides (1) 7 απόφαση 86/398/ΕΟΚ - Πολυπροπύλενιο (2) 7 απόφαση 89/190/ΕΟΚ - PVC (3). Οι δραστηριότητές της στον τομέα του ανθρακικού νατρίου υπήρξαν αντικείμενο ενδελεχούς εξετάσεως από την Επιτροπή το 1980-1982. Παρά το ότι τότε η Επιτροπή ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον αποκλειστικό εφοδιασμό από τη Solvay ορισμένων πελατών, εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι για τις δραστηριότητες στον τομέα του ανθρακικού νατρίου δεν μπορεί να αγνούσαν ότι ήταν απαραίτητο να συμμορφωθούν με το κοινοτικό δίκαιο,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

Η Solvay et Cie SA («Solvay») και η Chemische Fabrik Kalk GmbH («CFK») παρέβησαν το άρθρο 85 της συνθήκης ΕΟΚ επειδή πήραν μέρος, περίπου από το 1987 μέχρι σήμερα, σε συμφωνία κατανομής της αγοράς, με την οποία η Solvay εγγυήθηκε στη CFK κατώτατο όριο ετησίων πωλήσεων σε τόνους ανθρακικού νατρίου στη Γερμανία το οποίο υπολόγισε με βάση τις πωλήσεις που πραγματοποίησε η CFK το 1986, και αντιστάθμιζε κάθε έλλειμμα της CFK αγοράζοντας από αυτήν τους τόνους που απαιτούνταν για να φθάσουν οι πωλήσεις το εγγυημένο κατώτατο όριο.

Άρθρο 2

Η Solvay και η CFK πρέπει να παύσουν αμέσως την παράβαση (αν δεν το έπραξαν ήδη) και πρέπει να απόσχουν στο μέλλον από οποιαδήποτε συμφωνία ή εναρμονισμένη πρακτική που θε μπορούσε να έχει το ίδιο ή ισοδύναμο αντικείμενο ή αποτέλεσμα.

Άρθρο 3

Επιβάλλονται τα ακόλουθα πρόστιμα στις επιχειρήσεις που αναφέρονται κατωτέρω για την παράβαση που αναφέρεται ανωτέρω στο άρθρο 1:

α) Solvay et Cie, Βρυξέλλες, πρόστιμο 3 εκατομμύρια Ecu 7 β) Chemische Fabrik Kalk, Κολωνία, πρόστιμο 1 εκατομμύριο Ecu.

Άρθρο 4

Τα πρόστιμα που επιβάλλονται βάσει του άρθρου 3 πρέπει να καταβληθούν εντός τριών μηνών από την ημερομηνία κοινοποίησης της παρούσας αποφάσεως στους ακόλουθους τραπεζικούς λογαριασμούς:

N° 310-0933000-43,

Banque Bruxelles Lambert,

Agence europιenne,

Rond-point Schuman 5,

B-1040 Bruxelles.

Μέτα τη λήξη της προθεσμίας αυτής καταβάλλονται αυτόματα τόκοι υπερημερίας με επιτόκιο το οποίο χρεώνεται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Νομισματικής Συνεργασίας για τις πράξεις του σε Ecu κατά την πρώτη εργάσιμη ημέρα του μήνα κατά τον οποίο εκδόθηκε η παρούσα απόφαση συν 3,5 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή 14 %.

Αν η καταβολή γίνει στο εθνικό νόμισμα όχι μόνο του κράτους μέλους στο οποίο έχει την έδρα της η τράπεζα που υποδείχθηκε για την καταβολή, η μετατροπή θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με την τιμή συναλλάγματος της ημέρας που προηγείται εκείνης κατά την οποία γίνεται η καταβολή.

Άρθρο 5

Η παρούσα απόφαση απευθύνεται στις:

- Solvay et Cie SA, 33 rue du Prince Albert, B-1050 Βρυξέλλες,

- Chemische Fabrik Kalk GmbH, Kalkerhauptstraίe 22, D-5000 Κολωνία 91.

Η παρούσα απόφαση αποτελεί εκτελεστό τίτλο βάσει του άρθρου 192 της συνθήκης ΕΟΚ.

Βρυξέλλες, 19 Δεκεμβρίου 1990.

Για την Επιτροπή Leon BRITTAN Αντιπρόεδρος

(1) ΕΕ αριθ. 13 της 21. 2. 1962, σ. 204/62.

(2) ΕΕ αριθ. 127 της 20. 8. 1963, σ. 2268/63.

(3) Βλέπε σ. 1 της παρούσας Επίσημης Εφημερίδας.

(1) Συλλογή 1975, σ. 1663, παρ. 64.

(1) ΕΕ αριθ. L 35 της 7. 2. 1985, σ. 1.

(2) ΕΕ αριθ. L 230 της 18. 8. 1986, σ. 1.

(3) ΕΕ αριθ. L 74 της 17. 3. 1989, σ. 1.