Konwencja o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Wspólne działanie 2008/487/WPZiB wspierające powszechne stosowanie i wprowadzanie w życie konwencji ottawskiej

Decyzja 2012/700/WPZiB wspierająca realizację planu działania z Cartageny na lata 2010–2014 przyjętego przez państwa strony konwencji ottawskiej

Decyzja (WPZiB) 2021/257 w sprawie wsparcia planu działania z Oslo dotyczącego wprowadzania w życie Konwencji z 1997 r. o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu (konwencja ottawska)

JAKIE SĄ CELE WSPÓLNEGO DZIAŁANIA I DECYZJI?

• Wspólne działanie Unii Europejskiej (UE) ma na celu wsparcie wprowadzania w życie konwencji ONZ o zakazie użycia min przeciwpiechotnych (konwencji ottawskiej) poprzez określone działania. Wsparcie Unii Europejskiej dla tej konwencji opierało się na strategii bezpieczeństwa UE z 2003 roku (zastąpionej przez globalną strategię UE – zob. streszczenie).
• Decyzja z 2021 roku (decyzja (WPZiB) 2021/257) wspiera plan działania z Oslo dotyczący wprowadzania w życie konwencji ottawskiej w latach 2020–2024 oraz określa szereg celów, które mają pomóc w jego realizacji.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Konwencja o zakazie użycia min przeciwpiechotnych

• Ponad 80 % państw członkowskich ONZ jest państwami stronami, co oznacza, że ratyfikowały tę konwencję. Chiny, Rosja i Stany Zjednoczone nie są państwami stronami.
• Wszystkie państwa członkowskie UE są państwami stronami.
• Państwa strony zobowiązują się do:
  • nieużywania min przeciwpiechotnych*;
  • nieprowadzenia badań, produkcji, nabywania, składowania, przechowywania lub przekazywania min przeciwpiechotnych;
  • powstrzymania się od wspierania, zachęcania lub nakłaniania kogokolwiek w jakikolwiek sposób do podejmowania działalności zabronionej na mocy Konwencji.
• Państwa strony muszą zniszczyć wszystkie składy min przeciwpiechotnych w ciągu czterech lat i usunąć miny ze stref zaminowanych znajdujących się pod ich jurysdykcją lub kontrolą w ciągu 10 lat.

Wspólne działanie UE określa dwa cele:

• propagowanie stosowania konwencji przez państwa, które nie są jeszcze stronami („powszechne stosowanie”);
• wspieranie pełnego wprowadzenia konwencji w życie przez państwa strony.

W związku z realizacją tych celów we wspólnym działaniu przewidziano dwa rodzaje działań:

• organizację regionalnych i subregionalnych seminariów w celu zachęcenia państw do zostania stronami konwencji;
• udzielanie porad technicznych i organizowanie wizyt doradczych, aby pomóc państwom stronom w pełnym wdrożeniu konwencji.

Plany działania i zaangażowanie UE

Konwencja ottawska stanowi podstawę prawną, która kształtuje działania państw stron podejmowane w ramach międzynarodowych wysiłków na rzecz zakończenia cierpień i utraty życia powodowanych przez miny przeciwpiechotne. Aby wprowadzić konwencję w życie, w regularnych odstępach czasu przygotowuje się plany działania. UE przyjęła decyzje związane z wprowadzaniem konwencji w życie i wspieraniem takich działań:

• decyzja 2012/700/WPZiB wspierająca realizację planu działania z Cartageny na lata 2010–2014;
• decyzja (WPZiB) 2017/1428 w sprawie wsparcia realizacji planu działania z Maputo na lata 2014–2019.

Plan działania z Oslo

Plan działania z Oslo określa działania, które państwa strony podejmą w latach 2020–2024.

Plan wskazuje działania w kilku obszarach:

• najlepsze praktyki związane z wprowadzaniem konwencji w życie;
• powszechne stosowanie;
• niszczenie i zachowanie składów min przeciwpiechotnych;
• badanie i rozminowywanie pól minowych;
• edukacja na temat ryzyka związanego z minami i zmniejszanie tego ryzyka;
• pomaganie ofiarom;
• międzynarodowa współpraca i pomoc;
• środki zapewniające przestrzeganie zapisów konwencji.

Decyzja (WPZiB) 2021/257 ustanawia kilka celów związanych z realizacją planu. Obejmują one:

• propagowanie powszechnego stosowania;
• wspieranie wysiłków państw stron na rzecz realizacji aspektów planu działania z Oslo dotyczących pomocy ofiarom;
• wspieranie wysiłków na rzecz realizacji badań i rozminowywania oraz edukacji na temat ryzyka związanego z minami i działań na rzecz jego zmniejszenia;
• zachęcenie państw, które zachowują miny przeciwpiechotne do dozwolonych celów, do zwiększania zdolności sprawozdawczych;
• wykazywanie trwałego zobowiązania UE i jej państw członkowskich do realizowania zapisów konwencji.

W decyzji wskazano także kilka projektów o budżecie 2,6 mln EUR, które mają pomóc w realizacji tych celów.

OD KIEDY WSPÓLNE DZIAŁANIE I DECYZJA MAJĄ ZASTOSOWANIE?

Wspólne działanie ma zastosowanie od 23 czerwca 2008 r., a decyzja – od 18 lutego 2021 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

• Konwencja ottawska: Rada odpowiada na zagrożenie minami przeciwpiechotnymi i niewybuchami wojennymi – komunikat prasowy (Rada Unii Europejskiej).

KLUCZOWE POJĘCIA

GŁÓWNE DOKUMENTY

Wspólne działanie Rady 2008/487/WPZiB z dnia 23 czerwca 2008 r. wspierające w ramach Europejskiej strategii bezpieczeństwa powszechne stosowanie i wprowadzanie w życie Konwencji z 1997 r. o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu (Dz.U. L 165 z 26.6.2008, s. 41–44).

Decyzja Rady 2012/700/WPZiB z dnia 13 listopada 2012 r. w ramach europejskiej strategii bezpieczeństwa wspierającej realizację planu działania z Cartageny na lata 2010–2014 przyjętego przez państwa strony Konwencji z 1997 r. o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu (Dz.U. L 314 z 14.11.2012, s. 40–46).

Decyzja Rady (WPZiB) 2021/257 z dnia 18 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia Planu działania z Oslo dotyczącego wprowadzania w życie Konwencji z 1997 r. o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu (Dz.U. L 58 z 19.2.2021, s. 41–50).

DOKUMENTY POWIĄZANE

Wspólna wizja, wspólne działanie: Silniejsza Europa – Globalna strategia na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej, 28 czerwca 2016 r.

Ostatnia aktualizacja: 05.04.2024