Akty o charakterze nieustawodawczym

Zgodnie z art. 289 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE):

• akty o charakterze nieustawodawczym to akty przyjmowane, co do zasady, przez Komisję Europejską, na skutek delegowania uprawnień (akty delegowane) lub w celu wykonania aktu ustawodawczego (akty wykonawcze);
• akty ustawodawcze to akty przyjmowane w zwykłej lub specjalnej procedurze ustawodawczej.

W związku z tym przyjęcie aktu o charakterze nieustawodawczym wymaga najpierw przekazania Komisji, w akcie ustawodawczym, uprawnień do jego przyjęcia. W akcie ustawodawczym należy też wyraźnie określić cele, treść, zakres i czas obowiązywania przekazanych Komisji uprawnień.

Przekazanie uprawnień odbywa się pod następującymi warunkami:

• Parlament Europejski lub Rada mogą zadecydować o odwołaniu uprawnień;
• akt delegowany wchodzi w życie jedynie wówczas, gdy Parlament Europejski lub Rada nie wyrażą sprzeciwu w terminie przewidzianym przez akt ustawodawczy.

Niektóre akty o charakterze nieustawodawczym przyjmowane w formie rozporządzeń, dyrektyw lub decyzji nie określają, do kogo są skierowane. Wówczas są one podpisywane przez przewodniczącego instytucji, która je przyjęła.

Rozporządzenia i dyrektywy skierowane do wszystkich państw UE oraz decyzje, które nie wskazują adresata, są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Wchodzą one w życie z dniem w nich określonym lub, jeśli nie wskazano takiego dnia, 20. dnia od ich publikacji.

Pozostałe dyrektywy i decyzje, które wskazują adresata, są notyfikowane adresatom i stają się skuteczne wraz z tą notyfikacją.

ZOBACZ TEŻ:

• Procedura komitetowa
• Rada Unii Europejskiej
• Akty delegowane
• Komisja Europejska
• Parlament Europejski
• Hierarchia norm Unii Europejskiej (UE)
• Akty wykonawcze
• Akty ustawodawcze
• Zwykła procedura ustawodawcza
• Traktaty