Certificeringsregelingen voor de voedselkwaliteit

 

SAMENVATTING VAN:

Mededeling van de Commissie — EU-richtsnoeren betreffende de beste praktijken voor vrijwillige certificeringsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen

WAT IS HET DOEL VAN DEZE MEDEDELING?

In deze mededeling staan de richtsnoeren voor beste praktijken met betrekking tot vrijwillige certificeringsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen en voor productiemethoden en beheerssystemen die daarmee in verband staan.

KERNPUNTEN

Waar sommige certificeringsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen betrekking hebben op naleving van verplichte normen hebben deze richtsnoeren specifiek betrekken op vrijwillige certificeringsregelingen. Ze zijn ontworpen om kwaliteitsniveaus te waarborgen op gebieden als smaak, kleur en geur, alsook bijvoorbeeld milieu, dierenwelzijn en aspecten van eerlijke handel.

De richtsnoeren zijn ontworpen om dergelijke vrijwillige certificeringsregelingen doeltreffender te maken door:

• beste praktijken te laten zien;
• de in de regeling gestelde eisen duidelijker te maken;
• marktkansen te verhogen en kosten voor landbouwers en producten te verlagen;
• de aansprakelijkheid en reputatie met betrekking tot productclaims of in de etikettering vermelde claims voor groothandelaren en detailhandelaren te beschermen;
• geloofwaardige en betrouwbare informatie over producten aan consumenten te verschaffen, en
• te garanderen dat aan de regels van de interne markt van de EU wordt voldaan, vooral als het gaat om concurrentieverstorende gedragingen.

In de richtsnoeren wordt aanbevolen de regelingen zo te structureren dat ze deelname van alle belanghebbenden, d.w.z. producenten, landbouwers, overheden, belangenbehartigingsorganisaties en consumenten, stimuleren.

De regelingen moeten over de volgende kenmerken beschikken:

• certificering dient altijd te worden uitgevoerd door een onafhankelijke instantie;
• bij de deelnemers aan de regeling moeten regelmatig inspecties worden verricht, met duidelijke criteria en checklisten;
• er moeten drempels voor sancties worden opgesteld met duidelijke procedures in geval van niet-naleving;
• er moeten feedbackmechanismen worden toegepast waarbij er voortdurend aan toekomstige ontwikkeling wordt deelgenomen.

In de richtsnoeren wordt aanbevolen dat voedseletiketten niet onjuist of misleidend mogen zijn over een product met betrekking tot:

• de aard, identiteit, hoedanigheden, samenstelling, hoeveelheid, houdbaarheid, oorsprong, wijze van vervaardiging of verkrijging;
• eigenschappen die ze niet bezitten, of bijzondere kenmerken wanneer alle soortgelijke levensmiddelen dezelfde kenmerken bezitten;
• reclame of promotie op een manier die de veiligheid van andere producten op de markt of de doeltreffendheid van officiële controles in diskrediet brengt.

ACHTERGROND

Kijk voor meer informatie op:

• „Certificeringsregelingen voor de voedselkwaliteit” op de website van de Europese Commissie

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Mededeling van de Commissie — EU-richtsnoeren betreffende de beste praktijken voor vrijwillige certificeringsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen (PB C 341, 16.12.2010, blz. 5–11)

GERELATEERD BESLUIT

Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 28 januari 2002 tot vaststelling van de algemene beginselen en voorschriften van de levensmiddelenwetgeving, tot oprichting van een Europese Autoriteit voor voedselveiligheid en tot vaststelling van procedures voor voedselveiligheidsaangelegenheden (PB L 31 of 1.2.2002, blz. 1–24)

Achtereenvolgende wijzigingen in Verordening (EG) nr. 178/2002 werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

Laatste bijwerking 12.07.2016