EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62017TN0739
Case T-739/17: Action brought on 7 November 2017 — Euracoal and Others v Commission
Sprawa T-739/17: Skarga wniesiona w dniu 7 listopada 2017 r. – Euracoal i in./Komisja
Sprawa T-739/17: Skarga wniesiona w dniu 7 listopada 2017 r. – Euracoal i in./Komisja
Dz.U. C 5 z 8.1.2018, p. 50–51
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
8.1.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 5/50 |
Skarga wniesiona w dniu 7 listopada 2017 r. – Euracoal i in./Komisja
(Sprawa T-739/17)
(2018/C 005/68)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Association européenne du charbon et du lignite (Euracoal) (Woluwe-Saint-Pierre, Belgia), Deutscher Braunkohlen-Industrie – Verein e.V. (Kolonia, Niemcy), Lausitz Energie Kraftwerke AG (Cottbus, Niemcy), Mitteldeutsche Braunkohlengesellschaft mbH (Zeitz, Niemcy), eins energie in sachsen GmbH & Co. KG (Chemnitz, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte W. Spieth i N. Hellermann)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (1) (Dz.U. 2017, L 212, s. 1) w zakresie, w jakim w ten sposób przyjmuje się i ustala się poziomy emisji powiązane z najlepszymi dostępnymi technikami (BAT-AELs) dla emisji NOX (art. 1, załącznik pkt 2.1.3, tabela 3) i emisje rtęci do powietrza (art. 1, załącznik pkt 2.1.6, tabela 7) ze spalania węgla kamiennego lub brunatnego, |
|
— |
pomocniczo, stwierdzenie nieważności w całości decyzji wykonawczej (UE) 2017/1442 oraz |
|
— |
obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
|
1. |
Zarzut pierwszy: Naruszenie istotnych przepisów prawa procesowego, norm prawnych wyższego rzędu oraz granic uprawnień w związku z głosowaniem w ramach komitetu działającego na podstawie art. 75 Komisja poprzez wprowadzenie zmian w decyzji wykonawczej bez uprzedniego wyznaczenia terminu oraz przeprowadzenie natychmiastowego głosowania uchybiła wiążącym terminom na podstawie art. 3 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 (2) i w ten sposób naruszyła swój wynikający z art. 3 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 obowiązek do dążenia w sposób obiektywny do wsparcia w komitecie w możliwie największym zakresie. Równocześnie zamknęła przedstawicielom państw członkowskich możliwość stosowanego zajęcia stanowiska względem zmienionego projektu decyzji i w ten sposób naruszyła art. 291 ust. 3 TFUE, zgodnie z którym należy zagwarantować skuteczną kontrolę działań Komisji przez państwa członkowskie. Ponadto Komisja poprzez jawnie taktycznie umotywowane działanie wykonywała swoją pozycję przewodniczącej komitetu w sposób błędny oraz mający charakter nadużycia. |
|
2. |
Zarzut drugi: Naruszenie istotnych przepisów prawa procesowego, norm prawnych wyższego rzędu oraz granic uprawnień na podstawie przeprowadzonego z naruszeniem przepisów proceduralnych programu w ramach tzw. procesu sewilskiego Zgodnie z wymogami dyrektywy 2010/75/UE oraz decyzji wykonawczej 2012/119/UE (3) Komisji (wytyczne BAT) konkluzje odnośnie do wytycznych BAT należy wydawać wyłącznie na podstawie fachowych kryteriów. Formułowanie konkluzji w ten sposób spełnia wymóg fachowości, że przy ich ustalaniu wykluczone są względy polityczne. |
Zarzut trzeci: Naruszenie norm prawnych wyższego rzędu oraz granic uprawnień poprzez treść zaskarżonych konkluzji BAT
Ustalenia dotyczące treści, w szczególności poziomy emisji powiązane z najlepszymi dostępnymi technikami dla emisji NOX i emisji rtęci stanowiły w zasadniczy sposób naruszenie bezpośrednio wynikającego z dyrektywy 2010/75/UE nakazu gospodarczo-technicznej dostępności i w ten sposób obciążały w sposób nieproporcjonalny wskazanych w przepisach operatorów instalacji.
Nieuchronnie odnosi się wrażenie, że ustalenie zaskarżonych uregulowań opiera się na względach politycznych, które są niedopuszczalne w ramach wypracowywania konkluzji BAT. W ten sposób Komisja po raz kolejny przekroczyła swoje stanowisko i uprawnienia.
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz.U. 2010, L 334, s.17).
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. 2011, L 55, s. 13).
(3) Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 10 lutego 2012 r. ustanawiająca zasady odnośnie do wskazówek dotyczących gromadzenia danych i opracowywania dokumentów referencyjnych BAT, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych, oraz zapewnienia ich jakości [ogłoszona pod sygnaturą C(2012) 613] (Dz.U. 2012, L 63, s. 1).