Roamingkosten binnen de Europese Unie

 

SAMENVATTING VAN:

Verordening (EU) 2022/612 betreffende roaming op openbare mobiele communicatienetwerken binnen de EU

WAT IS HET DOEL VAN DE VERORDENING?

Het doel is roamingdiensten voor gebruikers die binnen de Europese Unie (EU) reizen te verbeteren en uit te breiden met extra voordelen, waarbij zij kunnen beschikken over betere connectiviteit en informatie en worden beschermd tegen buitensporige tarieven voor oproepen, sms-berichten en data door toeslagen te blijven verbieden. Deze verbeterde dienstverlening noemen we ook wel “roaming tegen thuistarief”.

De verordening heeft daarnaast tot doel:

• het waarborgen van een authentieke “roamingervaring tegen thuistarief” door de voorwaarden voor roamingdiensten en wholesaletoegang tot openbare netwerken voor mobiele communicatie te reguleren;
• het vergroten van de transparantie en het verbeteren van de toegang tot informatie over tarieven;
• het vergroten van de transparantie voor gebruikers van niet-gereguleerde roamingdiensten, zoals aan boord van schepen of vliegtuigen, en diensten met toegevoegde waarde, zoals helpdesks, verzekeringsmaatschappijen of luchtvaartmaatschappijen;
• het waarborgen van gratis toegang tot noodhulpdiensten en het vergroten van de transparantie over toegang tot noodhulpdiensten, met name door alternatieve middelen voor noodcommunicatie.

KERNPUNTEN

Uitbreiding van roaming tegen nationale tarieven tot 2032

• Op 15 juni 2017 werden roamingkosten in de EU afgeschaft, maar die wetgeving is sinds 30 juni 2022 niet langer van kracht. Deze nieuwe verordening geldt tot 2032.

Toegang tot wholesaleroaming*

• De exploitant van een mobiel netwerk voldoet aan elk redelijk verzoek om toegang tot wholesaleroaming, zodanig dat de roamingaanbieder de in eigen land aangeboden retaildiensten kan repliceren wanneer dit op het bezochte netwerk technisch haalbaar is.
• De exploitant van een mobiel netwerk kan een verzoek om toegang tot wholesaleroaming uitsluitend weigeren op grond van objectieve criteria, zoals de technische haalbaarheid en de integriteit van het netwerk. Verzoeken om toegang tot wholesaleroaming mogen niet worden geweigerd uit commerciële overwegingen, dat wil zeggen om de verlening van concurrerende roamingdiensten te beperken.

Levering van gereguleerde retailroamingdiensten

• Roamingaanbieders mogen klanten in EU-lidstaten geen toeslag bovenop de binnenlandse retailprijs in rekening brengen voor:
  • het initiëren en ontvangen van oproepen;
  • het verzenden en ontvangen van sms-berichten;
  • het gebruikmaken van een internetverbinding, zoals voor e-mail en met internet verbonden apps;
  • het downloaden of uploaden van data, inclusief instant messaging, videovergaderen en spraakoproepen die data verbruiken.
• De aangeboden diensten mogen niet minder gunstig zijn dan de diensten die in eigen land worden aangeboden, met name wat de servicekwaliteit betreft, indien dezelfde generatie mobiele communicatienetwerken en -technologieën op het bezochte netwerk beschikbaar zijn.
• Exploitanten van mobiele communicatie vermijden onredelijke vertragingen bij de overdrachten tussen netwerken aan de binnengrenzen van de EU.

Wholesaletarieven voor gereguleerde roamingdiensten

• Vanaf 1 juli 2022 geldt het volgende:
  • het tarief voor gesprekken mag niet meer bedragen dan 0,022 EUR per minuut en dit tarief wordt op 1 januari 2025 verlaagd tot 0,019 EUR, waarna het zo blijft tot en met 30 juni 2032;
  • het tarief voor sms-berichten mag niet meer bedragen dan 0,004 EUR per sms en dit tarief wordt op 1 januari 2025 verlaagd tot 0,003 EUR, waarna het zo blijft tot en met 30 juni 2032;
  • tarieven voor data mogen niet meer bedragen dan 2,00 EUR per gigabyte en dit tarief wordt geleidelijk verlaagd tot 1,00 EUR in 2027, waarna het zo blijft tot en met 30 juni 2032.
• Indien klanten meer roamen dan onder het beleid inzake redelijk gebruik is toegestaan, mag de exploitant een toeslag in rekening brengen. Deze mag niet hoger zijn dan bovengenoemde maximumtarieven voor wholesaleroaming.

Transparantie

• Roamingaanbieders moeten:
  • klanten informeren over de kwaliteit van roamingdiensten;
  • klanten informeren over de soorten diensten waarvoor bij roaming hogere tarieven kunnen gelden;
  • ervoor zorgen dat hun klanten worden voorgelicht over de kosten van gereguleerde dataroamingdiensten, zodat deze een beter inzicht krijgen in de financiële gevolgen van dat gebruik en hun uitgaven voor gereguleerde dataroamingdiensten kunnen bewaken en beheersen;
  • gebruik maken van een voorziening die het verdere gebruik van roamingdiensten blokkeert zodra het totale verbruik een plafond bereikt, zoals 50 EUR of 100 EUR;
  • waar nodig hun klanten vóór de sluiting van een retailovereenkomst, en regelmatig daarna, informeren over het risico dat automatisch en ongecontroleerd een dataroamingverbinding tot stand komt en data worden gedownload;
  • klanten kosteloos informeren over hoe zij automatische dataroamingverbinding kunnen uitschakelen om ongecontroleerd dataverbruik te voorkomen;
  • gepersonaliseerde tariefinformatie bieden, via een kosteloos automatisch bericht aan klanten die een andere lidstaat binnengaan dan dat van hun binnenlandse aanbieder, met daarin informatie over het beleid inzake redelijk gebruik, eventuele van toepassing zijnde toeslagen en over het risico van hogere kosten bij gebruik van diensten met toegevoegde waarde;
  • informatie bieden, via een kosteloos automatisch bericht aan klanten die een andere lidstaat binnengaan dan dat van hun binnenlandse aanbieder, over de toegang tot noodhulpdiensten, inclusief met alternatieve middelen;
  • redelijke stappen ondernemen om klanten te beschermen tegen extra kosten voor telefoongesprekken en sms-berichten wanneer zij ongewild gebruikmaken van niet-terrestrische openbare mobiele netwerken of van een netwerk van een land buiten de EU.

Redelijk gebruik

Om te voorkomen dat klanten roamingdiensten gebruiken voor andere doeleinden dan periodieke reizen, mogen dienstverleners een plafond voor maximaal redelijk gebruik hanteren. De exploitant moet klanten vooraf informeren over een dergelijk plafond en een waarschuwing sturen indien de klant 80 % van dit plafond heeft bereikt. Ieder beleid inzake redelijk gebruik moet stroken met de binnenlandse tariefplannen en voldoen aan de gedetailleerde voorschriften als opgenomen in Uitvoeringsverordening (EU) 2016/2286 van de Commissie.

Nooddiensten bereiken in het buitenland

• Uiterlijk vanaf juni 2023 ontvangen gebruikers die in het buitenland zijn automatisch een herinnering dat zij kosteloos toegang hebben tot noodhulpdiensten door het uniforme Europese noodnummer“112” te bellen en over de beschikbare alternatieve communicatiemiddelen, zoals realtimetekst of apps.
• Exploitanten van bezochte netwerken mogen geen kosten in rekening brengen voor oproepen naar noodhulpdiensten.
• Uiterlijk eind 2022 moet het Orgaan van Europese regulerende instanties voor elektronische communicatie één enkele database voor de hele EU bouwen voor dienstverleners en nationale regelgevende instanties met:
  • nummerreeksen van diensten met toegevoegde waarde in elke lidstaat;
  • middelen voor toegang tot nooddiensten die in elke lidstaat zijn voorgeschreven en technisch haalbaar zijn voor gebruik door roamende klanten.

VANAF WANNEER IS DE VERORDENING VAN TOEPASSING?

De verordening is sinds 1 juli 2022 van toepassing.

ACHTERGROND

De verordening strekt tot herschikking en intrekking van Verordening (EU) nr. 531/2012 en Verordening (EU) 2015/2120.

Zie voor meer informatie:

• Roaming: overal in de EU verbonden zonder extra kosten (Europese Commissie).

KERNBEGRIPPEN

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Verordening (EU) 2022/612 van het Europees Parlement en de Raad van 6 april 2022 betreffende roaming op openbare mobiele communicatienetwerken binnen de Unie (herschikking) (PB L 115 van 13.4.2022, blz. 1-37).

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Uitvoeringsverordening (EU) 2016/2286 van de Commissie van 15 december 2016 tot vaststelling van gedetailleerde voorschriften betreffende de toepassing van het beleid inzake redelijk gebruik, betreffende de methodologie voor de beoordeling van de houdbaarheid van de afschaffing van retailroamingtoeslagen en betreffende de ten behoeve van die beoordeling door een roamingaanbieder in te dienen aanvraag (PB L 344 van 17.12.2016, blz. 46-62).

Gedelegeerde Verordening (EU) 2021/654 van de Commissie van 18 december 2020 houdende aanvulling van Richtlijn (EU) 2018/1972 van het Europees Parlement en de Raad waarbij één enkel maximumtarief voor mobiele gespreksafgifte voor de hele Unie en één enkel maximumtarief voor vaste gespreksafgifte voor de hele Unie wordt vastgesteld (PB L 137 van 22.4.2021, blz. 1-9).

Richtlijn (EU) 2019/882 van het Europees Parlement en de Raad van 17 april 2019 betreffende de toegankelijkheidsvoorschriften voor producten en diensten (PB L 151 van 7.6.2019, blz. 70-115).

Richtlijn (EU) 2018/1972 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 tot vaststelling van het Europees wetboek voor elektronische communicatie (herschikking) (PB L 321 van 17.12.2018, blz. 36-214).

Achtereenvolgende wijzigingen aan Richtlijn (EU) 2018/1972 werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

Verordening (EU) 2018/1971 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 tot instelling van het Orgaan van Europese regulerende instanties voor elektronische communicatie (Berec) en het Bureau voor ondersteuning van Berec (Berec-Bureau), tot wijziging van Verordening (EU) 2015/2120 en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 1211/2009 (PB L 321 van 17.12.2018, blz. 1-35).

Richtlijn (EU) 2016/2102 van het Europees Parlement en de Raad van 26 oktober 2016 inzake de toegankelijkheid van de websites en mobiele applicaties van overheidsinstanties (PB L 327 van 2.12.2016, blz. 1-15),

Beschikking 2008/294/EG van de Commissie van 7 april 2008 betreffende geharmoniseerde spectrumgebruiksvoorwaarden voor mobiele communicatiediensten aan boord van vliegtuigen (MCA-diensten) in de Gemeenschap (PB L 98 van 10.4.2008, blz. 19-23).

Zie de geconsolideerde versie.

Richtlijn 2002/58/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 juli 2002 betreffende de verwerking van persoonsgegevens en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie (richtlijn betreffende privacy en elektronische communicatie) (PB L 201 van 31.7.2002, blz. 37-47).

Zie de geconsolideerde versie.

Laatste bijwerking 05.07.2022